Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 lutego 2024 r., sygn. I SA/Po 801/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna – Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Asesor sądowy WSA Michał Ilski Protokolant: referent stażysta Adrian Piechota po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2024 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podziału nieruchomości uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy w [...] z 30 września 2020 roku nr [...]

Uzasadnienie

I SA/Po 801/23

Uzasadnienie

Pismem z 25 stycznia 2018 r. M. G. (skarżąca) wniosła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wójta G. K. z 2 lipca 2003 r. w sprawie podziału działki nr [...] położonej w [...] i wyodrębnienia z niej działek nr [...], [...], [...] oraz podziału działki nr [...] położonej w [...] i wyodrębnienia z niej działek nr [...] i [...]. Zarzuciła, że nie była stroną postępowania o podział nieruchomości i wskazała na art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.

Postanowieniem z 5.08.2020 r. Wójt G. K., na podstawie 145 § 1 pkt 4 k.p.a., wznowił postępowanie w sprawie podziału ww. działek.

Decyzją z dnia 30 września 2020 r. Wójt G. K. odmówił uchylenia decyzji Wójta G. K. z dnia 2.07.2003 r. nr [...] w sprawie podziału działki nr [...] położonej w [...] i wyodrębnienia z niej działek nr [...], [...], [...] oraz podziału działki nr [...] położonej w [...] i wyodrębnienia z niej działek nr [...] i [...]. Podstawę materialnoprawną decyzji stanowiły przepisy art. 145 § 1 pkt 4, art. 147, art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 28 k.p.a. Organ przyjął, że brak jest podstaw prawnych do uznania, że M. G. powinna być stroną postępowania o podział nieruchomości, zakończonej decyzją Wójta G. K. z 2.07.2003 r.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 15 stycznia 2021 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji w sposób prawidłowy, wznowił postępowanie w sprawie. Następnie zgodnie z dyspozycją wynikającą z art. 149 § 2 k.p.a. przeprowadził postępowanie co do przyczyn wznowienia. W wyniku tego postępowania organ I instancji zasadnie stwierdził, że w niniejszej sprawie nie zachodzi przesłanka wznowienia wskazana w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., albowiem wnioskodawczyni nie była stroną kwestionowanego postępowania zakończonego decyzją z 2 lipca 2003 r.