Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.772.2023.1.AND

Koszty rozruchu zwiększą wartość początkową środka trwałego, a przychód uzyskany z półproduktów i produktów gotowych nie zmniejszy wartości początkowej środka trwałego i powinien być rozpoznany na zasadach ogólnych

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej Linii I i Linii II.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

S. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest producentem (…). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Spółka zrealizowała inwestycję w postaci uruchomienia nowej linii produkcyjnej do produkcji (…). (…). Linia produkcyjna składa się z szeregu maszyn, urządzeń oraz elementów wyposażenia. W ramach linii produkcyjnej Spółka wyróżniła:

 a) linię I, która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych jako jeden obiekt inwentarzowy w postaci (…) (dalej: „Linia I”). Linia I wytwarza półprodukty, które mogą podlegać dalszej obróbce w celu wytworzenia wyrobu gotowego. Półprodukty mogą być również przedmiotem odsprzedaży bez poddania ich dalszej obróbce;

 b) linię II składającą się z szeregu odrębnych środków trwałych (dalej „Linia II”). Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych każda z zakupionych maszyn i urządzeń składających się na Linię II została wyodrębniona jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. Nabywane składniki majątkowe, stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zakupione. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako osobna całość, zgodnie z przeznaczeniem. Na Linii II następuje dalszy proces obróbki półproduktów wytworzonych na Linii I, w wyniku czego powstaje wyrób gotowy.

Linia II oraz Linia I w dalszej części wniosku określane są łącznie jako: „Linia Produkcyjna”.

W związku z dużym stopniem złożoności Linii produkcyjnej, proces budowy, a następnie instalacji omawianych Linii w zakładzie produkcyjnym Spółki był rozciągnięty w czasie. W Spółce najpierw została przyjęta do ewidencji środków trwałych Linia I, a dopiero w kolejnych miesiącach po wykonaniu dalszych prac montażowych zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych elementy Linii II.

Rozpoczęcie produkcji właściwej z użyciem zarówno Linii I, jak i Linii II wymagało przeprowadzenia cyklu przygotowawczego – rozruchu technologicznego, na który składały się operacje związane z produkowaniem serii testowych półproduktów (na Linii I) lub wyrobów gotowych (na Linii II), doborem nastaw produkcyjnych oraz pozostałe czynności rozruchowe (dalej „Rozruch Technologiczny”, „Rozruch”). Zarówno Rozruch Linii I, jak i Rozruch Linii II był przeprowadzany przed przyjęciem poszczególnych Linii do ewidencji środków trwałych.

W praktyce, na każdej z Linii Wnioskodawca przeprowadzał szereg czynności niezbędnych do uruchomienia właściwej produkcji składających się na Rozruch Technologiczny takich jak:

1) przygotowanie i produkcja serii testowych półproduktów (Linia I) lub wyrobów gotowych (Linia II);

2) opracowanie i testowanie programów i procedur maszynowych, sterujących zakupionymi maszynami;

3) udział personelu w całym procesie uruchamiania produkcji i prowadzenia produkcji serii testowych;

4) testy produkcyjne, narzędziowo-obciążeniowe i ruchowe dotyczące uruchamianej produkcji;

5) przeprowadzenie prób technologicznych poszczególnych elementów Linii i doboru nastaw urządzeń regulacyjnych;

6) wypróbowanie całej aparatury kontrolnej i wszystkich elementów sterowniczych w zakresie funkcji kontrolnych w różnych warunkach ruchowych;

7) inne czynności przygotowawcze wymagające sprawności urządzenia.

Rozruch Technologiczny miał więc na celu przede wszystkim kalibrację poszczególnych Linii, tj. właściwe dostosowanie parametrów danej Linii, prowadzące do wypracowania odpowiednich funkcjonalności dla uzyskania określonych parametrów półproduktów lub wyrobów gotowych, które będą wytwarzane na danej Linii.

Wyżej opisany katalog czynności został rozłożony w czasie. Półprodukty i wyroby gotowe wytwarzane w pierwszych etapach Rozruchu poszczególnych Linii, ze względu na wstępne ustawienia maszyn i urządzeń, nie spełniały założonych norm jakościowych i w konsekwencji Spółka traktowała je jako wyrób niepełnowartościowy. Dopiero w kolejnych fazach czynności składających się na Rozruch, po dalszym dostosowaniu procesów oraz parametrów maszyn i urządzeń na bazie doświadczeń z produkcji poprzednich serii testowych, możliwe było wytwarzanie półproduktów i produktów posiadających już pewną wartość komercyjną, które mogły podlegać dalszej sprzedaży lub obróbce w przypadku półproduktów wytworzonych na Linii I.

Opisany Rozruch Linii I trwał do momentu, gdy proces produkcyjny półproduktów osiągnął takie parametry, że możliwe stało się prowadzenie produkcji seryjnej półproduktów o akceptowanych parametrach jakościowych, co nastąpiło wraz z przejęciem Linii I do ewidencji środków trwałych.

Spółka faktycznie dokonała sprzedaży części półproduktów wytworzonych w okresie Rozruchu, część półproduktów została zutylizowana, a pozostała część została poddana dalszej obróbce na Linii II.

Również Rozruch Linii II trwał do momentu, gdy proces produkcyjny wyrobów gotowych osiągnął takie parametry, że możliwe stało się prowadzenie produkcji seryjnej wyrobów gotowych o akceptowanych parametrach jakościowych, co nastąpiło wraz z przejęciem Linii II do ewidencji środków trwałych. Należy zaznaczyć, że Rozruch Linii I zakończył się przed zakończeniem Rozruchu Linii II, z uwagi na fakt, iż po zakończeniu Rozruchu Linii I, Wnioskodawca wykonywał jeszcze dodatkowe czynności montażowe/instalacyjne na elementach Linii II.

Wyroby gotowe wytworzone w fazie Rozruchu Linii II zostały częściowo zutylizowane, a pozostała część stanowi zapas wyrobów gotowych, które zostały już częściowo sprzedane lub będą sprzedane w kolejnych okresach.

Przeprowadzenie Rozruchu Linii I, o którym mowa powyżej, wiązało się z poniesieniem przez Spółkę w okresie Rozruchu następujących wydatków (w szczególności na przeprowadzenie produkcji próbnej półproduktów):

 a) surowców i materiałów zużytych w okresie Rozruchu do wytworzenia niepełnowartościowych półproduktów podlegających utylizacji, jak i pozostałych półproduktów podlegających sprzedaży lub dalszej obróbce na Linii II,

 b) mediów (gazu oraz energii elektrycznej) zużytych w okresie Rozruchu do wytworzenia niepełnowartościowych półproduktów, jak i pozostałych półproduktów podlegających sprzedaży lub dalszej obróbce na Linii II,

 c) wynagrodzeń z narzutami personelu zaangażowanego w Rozruch Linii I

dalej łącznie „Koszty Rozruchu Linii I”.

Przeprowadzenie Rozruchu Linii II wiązało się z poniesieniem przez Spółkę w okresie Rozruchu następujących wydatków (w szczególności na przeprowadzenie produkcji próbnej wyrobów gotowych):

 a) surowców i materiałów zużytych w okresie Rozruchu do wytworzenia niepełnowartościowych wyrobów gotowych podlegających utylizacji, jak i pozostałych wyrobów gotowych podlegających sprzedaży,

 b) półproduktów wytworzonych na Linii I już po zakończeniu Rozruchu Linii I, które podlegały dalszej obróbce na Linii II w okresie Rozruchu,

 c) mediów (gazu oraz energii elektrycznej) zużytych w okresie Rozruchu do wytworzenia niepełnowartościowych wyrobów gotowych, jak i pozostałych wyrobów gotowych podlegających sprzedaży,

 d) wynagrodzeń z narzutami personelu zaangażowanego w Rozruch

dalej łącznie „Koszty Rozruchu Linii II”.

Koszty Rozruchu podlegają aktywowaniu dla celów rachunkowych, zwiększając wartość początkową poszczególnych Linii, zgodnie z zasadami rachunkowości. W tym zakresie Spółka zamierza postąpić zgodnie z Komunikatem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 maja 2017 r. w sprawie ogłoszenia uchwały Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie przyjęcia Krajowego Standardu Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” (pkt 6.51.), cyt. „koszty prób i testów (rozruchu technologicznego) przeprowadzanych celem sprawdzenia działania środka trwałego i stwierdzenia jego zdatności do użytkowania zgodnie z zamierzeniami jednostki lub wymogami zewnętrznymi, poniesione przez jednostkę do dnia jego udokumentowanego przyjęcia do użytkowania, zwiększają jego wartość początkową”.

Pytania

 1. Czy Koszty Rozruchu Linii I zwiększają wartość początkową Linii I, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne dla potrzeb podatku CIT, jednocześnie wydatki ponoszone na wytworzenie półproduktów już po zakończeniu Rozruchu nie będą zwiększać wartości początkowej Linii I?

 2. Czy Koszty Rozruchu Linii II zwiększają wartość początkową środków trwałych tworzących Linię II, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne dla potrzeb podatku CIT, jednocześnie wydatki ponoszone na wytworzenie wyrobów gotowych już po zakończeniu Rozruchu nie będą zwiększać wartości początkowej Linii II?

 3. Czy przychód uzyskany ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych wytworzonych w fazie Rozruchu Technologicznego nie zmniejsza wartości początkowej odpowiednio Linii I oraz Linii II, a w konsekwencji przychód ten powinien być rozpoznany na zasadach ogólnych, w momencie jego osiągnięcia?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Rozruchu Linii I ponoszone przez Spółkę w związku z Rozruchem przed dniem przekazania Linii I do używania, stanowią koszt wytworzenia środka trwałego w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa o CIT”), tj. powinny zostać ujęte przez Spółkę w wartości początkowej Linii I, jednocześnie wydatki ponoszone na wytworzenie półproduktów już po zakończeniu fazy Rozruchu nie będą zwiększać wartości początkowej Linii I.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Rozruchu Linii II ponoszone przez Spółkę w związku z Rozruchem przed dniem przekazania Linii II do używania, stanowią koszt wytworzenia środka trwałego w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 4 ustawy z o CIT, tj. powinny zostać ujęte przez Spółkę w wartości początkowej środków trwałych tworzących Linię II, jednocześnie wydatki ponoszone na wytworzenie wyrobów gotowych już po zakończeniu fazy Rozruchu nie będą zwiększać wartości początkowej Linii II.

Ad 3

Przychód uzyskany ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych wytworzonych w fazie Rozruchu Technologicznego nie zmniejsza wartości początkowej odpowiednio Linii I oraz Linii II, a w konsekwencji przychód ten powinien być rozpoznany na zasadach ogólnych, w momencie jego osiągnięcia, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Uzasadnienie wspólne dotyczące pytania 1 i 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Natomiast, jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane zgodnie z przepisami art. 16-16 m ustawy o CIT.

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z art. 16g ustawy o CIT. W szczególności, za wartość początkową środków trwałych w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia.

Jak wskazuje art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Ustawodawca wyliczył też kategorie kosztów, których nie zalicza się do kosztu wytworzenia. Są to: koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższych regulacji wynika, że – co do zasady – wszystkie wydatki, które mają związek z wytworzeniem środka trwałego, a więc poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania, za wyjątkiem kosztów wyłączonych na podstawie przepisu ustawy, powinny być zaliczone do kosztów wytworzenia środka trwałego poprzez odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej. Warunkiem jest także, że koszty te nie mieszczą się w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ustawodawca wskazuje ponadto, że do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się również „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. Pozwala to na stwierdzenie, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego jest otwarty i zawiera także inne, niewymienione wprost w ustawie koszty, które mają wpływ na ustalenie wartości początkowej danego składnika majątku. Nakład inwestycyjny w myśl regulacji art. 16g ust. 4 ustawy o CIT oznacza więc wszystkie koszty poniesione celem realizacji inwestycji, w tym także związane z działaniami wstępnymi, przygotowującymi proces inwestycyjny i warunkującymi jego rozpoczęcie, prowadzenie i zakończenie. Czynnikiem decydującym o przypisaniu danego kosztu do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego jest jego związek z konkretnym przedsięwzięciem, w efekcie którego będzie możliwe wytworzenie określonych środków trwałych.

Powyższe oznacza, że do elementów wartości początkowej środków trwałych należy zaliczyć koszty spełniające następujące przesłanki. Po pierwsze, w wartości początkowej środka trwałego należy uwzględnić koszty powiązane z prowadzoną przez podatnika inwestycją. Po drugie, na wartość początkową wpływają koszty stanowiące element procesu wytworzenia składników majątku przez podatnika. Po trzecie, zaliczeniu podlegają koszty towarzyszące poszczególnym etapom wytworzenia środków trwałych. Po czwarte, zaliczeniu do wartości początkowej podlegają koszty, bez poniesienia których środki trwałe w ogóle by nie powstały, a gdyby nie decyzja o ich wytworzeniu, wydatków tych Spółka w ogóle by nie ponosiła. Po piąte, do wartości początkowej należy zaliczyć te koszty, których poniesienie pozwala na uznanie środka trwałego za kompletny i zdatny do użytku.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że przeprowadzany przez Spółkę Rozruch Technologiczny spełnia wszystkie wskazane wyżej przesłanki. Poniesienie Kosztów Rozruchu Linii I oraz Kosztów Rozruchu Linii II jest niezbędne, by w warunkach testowych przygotować Linie do używania. Ponoszone przez Spółkę koszty w ramach Rozruchu, podczas którego prowadzone są próby testowe, mające na celu kalibrację Linii, należy uznać za koszty, które w sposób bezpośredni wpływają na wartość użytkową przedmiotowych Linii. Ponoszenie przez Spółkę przedmiotowych kosztów ma bowiem na celu „wypracowanie" określonych parametrów użytkowych Linii i prowadzi do osiągnięcia przez nie odpowiednich, pożądanych z punktu widzenia Spółki, funkcjonalności. Jednocześnie nie sposób pominąć fazy Rozruchu Technologicznego, ponieważ jego przeprowadzenie jest konieczną przesłanką uzyskania przez Spółkę możliwości prowadzenia produkcji seryjnej.

Tym samym, zdaniem Spółki, poniesienie przedmiotowych kosztów warunkuje możliwość wykorzystania Linii do realizacji procesów produkcyjnych spełniających wymogi odbiorców półproduktów i wyrobów gotowych Spółki.

Dodatkowo, skoro wydatki w postaci Kosztów Rozruchu Linii I oraz Kosztów Rozruchu Linii II zostały poniesione w związku z prowadzeniem testowej produkcji półproduktów oraz wyrobów gotowych i w celu wytworzenia zdatnych do użytku Linii, które po rozpoczęciu ich używania generują przychody podatkowe, racjonalnym jest rozliczenie tych wydatków proporcjonalnie do długości czasu funkcjonowania Linii Produkcyjnych i generowanych przez nie przychodów, a więc w formie odpisów amortyzacyjnych.

Należy także zauważyć, że ustawodawca nie wymienia w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT wydatków związanych z procesem Rozruchu Technologicznego środka trwałego (który jest etapem poprzedzającym moment wprowadzenia środka trwałego do ewidencji i przekazania go do używania), jako niestanowiących kosztu wytworzenia środka trwałego. W opinii Spółki, poniesione wydatki związane z Rozruchem Technologicznym pozostają w bezpośrednim, nierozerwalnym związku z wytworzeniem zdatnego do użytkowania środka trwałego (środków trwałych), a tym samym powinny zostać uwzględnione w jego (w ich) wartości początkowej.

Uwzględniając okoliczności, że Koszty Rozruchu Linii I oraz Koszty Rozruchu Linii II spełniają poniższe przesłanki:

 a) są nierozerwalnie związane z wytworzeniem Linii Produkcyjnych – bez Rozruchu Technologicznego wytworzenie zdatnego do użytku środka trwałego (środków trwałych), jego uruchomienie i późniejsze używanie nie byłoby w ogóle możliwe;

 b) wpłynęły zarówno na możliwość uruchomienia Linii, jak i ich wartość użytkową i funkcjonalność;

 c) nie wystąpiłyby, gdyby Spółka nie wytwarzała środka trwałego (środków trwałych);

 d) zostały poniesione przed dniem przekazania środka trwałego (środków trwałych) do używania;

 e) nie zostały wymienione w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT jako niestanowiące kosztu wytworzenia środka trwałego;

Spółka jest w związku z powyższym uprawniona uwzględnić wskazane wydatki w wartości początkowej Linii Produkcyjnych. Jednocześnie wydatki ponoszone na wytworzenie półproduktów lub wyrobów gotowych już po zakończeniu Rozruchu nie będą zwiększać wartości początkowej Linii Produkcyjnych.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało przez organy podatkowe przykładowo w następujących interpretacjach indywidualnych:

 a) interpretacja indywidualna z 22 marca 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.23.2017.1.JG: we wskazanym w interpretacji indywidualnej stanie faktycznym, Wnioskodawca zrealizował inwestycję polegającą na budowie, a następnie eksploatacji terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. Nabrał wątpliwości czy cenę nabycia gazu, który został poniesiony przez Spółkę w związku z przeprowadzeniem rozruchu technologicznego należy uwzględnić w wartości początkowej środków trwałych. Organ podatkowy wskazał, że wydatek w postaci ceny nabycia gazu poniesiony na wykonanie rozruchu technologicznego, poniesiony przed dniem oddania go do używania stanowi wydatek, który należy uwzględnić w wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład terminalu;

 b) interpretacja indywidualna z 4 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.314.2017.1. BG: we wskazanym w interpretacji indywidualnej stanie faktycznym, Wnioskodawca realizował inwestycję w zakresie budowy (wytworzenia) bloku energetycznego. Ponosił w związku z tym koszty ruchu regulacyjnego i ruchu próbnego (koszty mediów i surowców niezbędnych do ich przeprowadzenia). Organ podatkowy stwierdził, że także powyższe składniki mają bezpośredni wpływ na wytworzenie środka trwałego oraz na pomyślne przeprowadzenie procesu inwestycyjnego. Bez ich poniesienia realizacja inwestycji mogłaby okazać się niemożliwa. W związku z powyższym, ww. koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego wpływają na wartość początkową środka trwałego i zmniejszają podstawę opodatkowania osoby prawnej poprzez zaliczenie do kosztów podatkowych odpisów z tytułu zużycia środków trwałych – tzw. odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT);

 c) interpretacja indywidualna z 13 lipca 2016 r., Znak: ITPB3/4510-269/16/AW: we wskazanym w interpretacji indywidualnej stanie faktycznym, inwestycję polegającą na budowie, a następnie eksploatacji środka trwałego do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. Wnioskodawca zapytał czy cena nabycia gazu, która została poniesiona w związku z przeprowadzeniem rozruchu technologicznego środka trwałego przed dniem przekazania go do używania należy uwzględnić w wartości początkowej środków trwałych. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym przyczyna poniesienia wydatków na zakup gazu była konieczność zakończenia procesu wytwarzania środka trwałego Wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup gazu niezbędnego do przeprowadzenia rozruchu próbnego stanowił, powinien być w związku z tym uwzględniony w wartości początkowej środka trwałego;

 d) interpretacja indywidualna z 18 lutego 2011 r., Znak: IPPB5/423-891/10-5/MB), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: „(...) ponoszone przez nią koszty materiałów zużywanych w ramach realizacji Etapu 1, podczas którego prowadzone są próby testowe, mające na celu kalibrację linii produkcyjnej, należy uznać za koszty, które w sposób bezpośredni wpływają na wartość użytkowej przedmiotowej linii. Ponoszenie przez Spółkę przedmiotowych kosztów ma bowiem na celu wypracowaniem określonych parametrów użytkowych tej linii i prowadzi do osiągnięcia przez nią odpowiednich, pożądanych z punktu widzenia Spółki, funkcjonalności”.

Uzasadnienie dotyczące pytania 3

Wnioskodawca podjął decyzję o tym, aby część półproduktów oraz wyrobów gotowych wytworzonych w okresie Rozruchu Technologicznego została zbyta. Alternatywnie, Wnioskodawca mógł podjąć decyzję o utylizacji wszystkich wyprodukowany półproduktów oraz wyrobów gotowych, jednakże takie działanie nie pozostawałoby w zgodzie z zasadą gospodarności.

Ustawa o CIT nie przewiduje możliwości korygowania wartości początkowej środków trwałych o wysokość przychodu uzyskanego ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych wytworzonych w okresie Rozruchu Technologicznego. W konsekwencji, ewentualny przychód uzyskany ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych wytworzonych w okresie Rozruchu powinien być rozpoznany na zasadach ogólnych. Spółka powinna rozpoznać przychód ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych w dniu wydania towarów kontrahentowi, ale nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne, umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2

Stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy o CIT,

Z powyższych regulacji wynika, że – co do zasady – wszystkie wydatki, które mają związek z wytworzeniem środka trwałego, a więc poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania, za wyjątkiem kosztów wyłączonych na podstawie ustawy, powinny być zaliczone do kosztów wytworzenia środka trwałego poprzez odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej. Warunkiem jest także, że koszty te nie mieszczą się w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ustawodawca wskazuje ponadto, że do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się również „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. Pozwala to na stwierdzenie, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego jest otwarty i zawiera także inne, niewymienione wprost w ustawie koszty, które mają wpływ na ustalenie wartości początkowej danego składnika majątku.

Nakład inwestycyjny w myśl regulacji art. 16g ust. 4 ustawy o CIT oznacza więc wszystkie koszty poniesione celem realizacji inwestycji, w tym także związane z działaniami wstępnymi, przygotowującymi proces inwestycyjny i warunkującymi jego rozpoczęcie, prowadzenie i zakończenie. Czynnikiem decydującym o przypisaniu danego kosztu do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego jest jego związek z konkretnym przedsięwzięciem, w efekcie którego będzie możliwe wytworzenie określonych środków trwałych.

Powyższe oznacza, że do elementów wartości początkowej środków trwałych należy zaliczyć koszty spełniające następujące przesłanki. Po pierwsze, w wartości początkowej środka trwałego należy uwzględnić koszty powiązane z prowadzoną przez podatnika inwestycją. Po drugie, na wartość początkową wpływają koszty stanowiące element procesu wytworzenia składników majątku przez podatnika. Po trzecie, zaliczeniu podlegają koszty towarzyszące poszczególnym etapom wytworzenia środków trwałych. Po czwarte, chodzi o koszty, bez poniesienia których środki trwałe w ogóle by nie powstały, a gdyby nie decyzja o ich wytworzeniu, wydatków tych Spółka w ogóle by nie ponosiła. Po piąte, do wartości początkowej należy zaliczyć te koszty, których poniesienie pozwala na uznanie środka trwałego za kompletny i zdatny do użytku.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że Spółka zrealizowała inwestycję w postaci uruchomienia nowej Linii Produkcyjnej do produkcji płyt termoizolacyjnych, w skład której wchodzą Linia I i Linia II.  Rozpoczęcie produkcji właściwej wymagało przeprowadzenia cyklu przygotowawczego – rozruchu technologicznego, na który składały się operacje związane z produkowaniem serii testowych półproduktów (na Linii I) lub wyrobów gotowych (na Linii II), doborem nastaw produkcyjnych oraz pozostałe czynności rozruchowe, które były przeprowadzane przed przyjęciem poszczególnych Linii do ewidencji środków trwałych. W trakcie rozruchu  technologicznego wytworzone zostały półprodukty i wyroby gotowe, które Spółka częściowo sprzedała lub sprzeda.  

W związku z tym powzięli Państwo wątpliwość czy koszty rozruchu technologicznego nowej Linii Produkcyjnej zwiększają jej wartość początkową, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne oraz czy przychód uzyskany ze sprzedaży półproduktów lub wyrobów gotowych wytworzonych w fazie rozruchu nie zmniejsza wartości początkowej Linii Produkcyjnej, a w konsekwencji przychód ten powinien być rozpoznany na zasadach ogólnych, w momencie jego osiągnięcia.

Przenosząc cytowane wyżej przepisy na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że przeprowadzany przez Spółkę rozruch technologiczny spełnia wszystkie przesłanki dotyczące elementów wartości początkowej środków trwałych.

Jak wskazali Państwo we wniosku, rozruch technologiczny miał na celu przede wszystkim kalibrację poszczególnych Linii, tj. właściwe dostosowanie parametrów danej Linii, prowadzące do wypracowania odpowiednich funkcjonalności dla uzyskania określonych parametrów półproduktów lub wyrobów gotowych, które będą wytwarzane na danej Linii. Rozruch poszczególnych Linii, składających się na Linię Produkcyjną trwał do momentu, gdy proces produkcyjny półproduktów i wyrobów gotowych osiągnął takie parametry, że możliwe stało się prowadzenie produkcji seryjnej o akceptowanych parametrach jakościowych, co nastąpiło wraz z przejęciem Linii I i Linii II do ewidencji środków trwałych.

Wskazać należy, że koszty rozruchu technologicznego były niezbędne do zakończenia procesu realizacji inwestycji w postaci uruchomienia nowej Linii Produkcyjnej do produkcji płyt termoizolacyjnych i uznania jej za kompletną i zdatną do użytku.

Spółce zatem przysługuje uprawnienie, aby wydatki poniesione w związku z przeprowadzeniem rozruchu technologicznego zaliczyć do kosztów wytworzenia środków trwałych. Skoro bowiem wydatki na ich nabycie zostały poniesione w związku z przeprowadzeniem rozruchu technologicznego i w celu wytworzenia zdatnej do użytku Linii Produkcyjnej, która po rozpoczęciu jej używania będzie generowała przychody, racjonalnym jest zaliczenie tych wydatków do wartości początkowej środków trwałych i rozliczenie ich w formie odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy także zauważyć, że ustawodawca nie wymienia w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT wydatków związanych z procesem rozruchu technologicznego środka trwałego (który jest etapem poprzedzającym moment wprowadzenia środka trwałego do ewidencji i przekazania go do używania), jako niestanowiących kosztu wytworzenia środka trwałego. Poniesione wydatki związane z przeprowadzeniem rozruchu technologicznego poszczególnych części Linii Produkcyjnej pozostają w bezpośrednim, nierozerwalnym związku z wytworzeniem zdatnego do użytkowania środka trwałego (środków trwałych), a tym samym powinny zostać uwzględnione w jego (w ich) wartości początkowej.

Reasumując, wydatki na rozruch technologiczny Linii I i Linii II wchodzących w skład Linii produkcyjnej spełniają poniższe przesłanki:

- są nierozerwalnie związane z wytworzeniem inwestycji – bez rozruchu technologicznego, którego celem była kalibracja poszczególnych Linii, tj. właściwe dostosowanie parametrów danej Linii, prowadzące do wypracowania odpowiednich funkcjonalności dla uzyskania określonych parametrów półproduktów lub wyrobów gotowych, które będą wytwarzane na danej Linii;

- wpłynęły/wpłyną zarówno na możliwość uruchomienia Linii Produkcyjnej, jak i jej wartość użytkową i funkcjonalność;

- nie wystąpiłyby, gdyby Spółka nie wytwarzała środka trwałego (środków trwałych);

- zostały poniesione przed dniem przekazania środka trwałego (środków trwałych) do używania;

- nie zostały wymienione w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT jako niestanowiące kosztu wytworzenia środka trwałego.

W związku z powyższym, koszty rozruchu technologicznego Linii I i Linii II, przeprowadzonego przed dniem przekazania środka trwałego, stanowią koszt wytworzenia środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT i w efekcie należy uwzględnić je w wartości początkowej tych środków trwałych. Natomiast wydatki ponoszone na wytworzenie półproduktów i wyrobów gotowych po zakończeniu rozruchu technologicznego, nie będą zwiększać wartości początkowej Linii I i Linii II.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości odnośnie kwestii przychodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonych w fazie rozruchu technologicznego półproduktów i produktów gotowych, wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl z art. 7 ust. 2 ww. ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy,

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

Mając na uwadze powyższe, przedmiotem opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych są, co do zasady, dochody osiągane przez podatnika, czyli przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania. Zdarza się również, że opodatkowaniu podlega sam przychód, czyli podatnik nie ma możliwości uwzględnić w rozliczeniu kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu, ale określa przykładowy katalog przysporzeń stanowiących przychód. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że przychodem jest każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym i bezzwrotnym.

W Państwa przypadku, skoro koszty rozruchu technologicznego, zostały zaliczone do wartości początkowej środka trwałego, to koszty uzyskania przychodów związane z wytworzeniem półproduktów i produktów gotowych nadających się w części do sprzedaży zostaną rozliczone w czasie w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku sprzedaży półproduktów i produktów gotowych wytworzonych w fazie rozruchu technologicznego, ewentualny przychód nie zmniejszy wartości początkowej środków trwałych i powinien zostać rozpoznany na zasadach ogólnych, tj. w dniu wydania rzeczy (wyrobu gotowego lub półproduktu), jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).