Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. III FSK 1947/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 września 2019 r. sygn. akt I SA/Po 407/19 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 15 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 25 września 2019 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, I SA/Po 407/19, oddalił skargę P. sp. z o.o. z siedzibą w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z 15 lutego 2019 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku spółka zarzuciła:

I. Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na tym, że sąd pierwszej instancji w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. i utrzymał w mocy decyzję SKO w Kaliszu, która została wydana z poważnym naruszeniem art. art. 153 p.p.s.a. w zw. z art. 120 o.p. z uwagi na fakt, iż sąd nie zarzucił organom podatkowym pominięcia wykładni dokonanej przez NSA w wyroku z 13 czerwca 2017 r., II FSK 1336/15 oraz WSA w Poznaniu w wyroku z 29 listopada 2017 r., I SA/Po 974/17, mimo związania organu treścią wyroków przy ponownym rozpoznawaniu sprawy;

2. art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na tym, że sąd pierwszej instancji w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. i utrzymał w mocy decyzję, która została wydana z poważnym naruszeniem art. 122 o.p. w zw. z art. 187 o.p. z uwagi na fakt, iż sąd nie zarzucił organom podatkowym niewłaściwego wyjaśnienia stanu faktycznego i poczynienia błędnych założeń w sprawie poprzez niewykazanie istnienia związku technicznego między stacjami i punktami a siecią gazową oraz zaniechanie zbadania, czy kontenerowe stacje redukcyjnopomiarowe gazu spełniają cechy budynku;