Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 marca 2022 r., sygn. II SA/Wa 4095/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Karolina Kisielewicz (spr.), Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym dniu 29 marca 2022 r. sprawy ze skargi L. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] października 2021 r. (nr [...]), zaskarżoną przez L.Z. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723), na podstawie art. 8a tej ustawy.

W uzasadnieniu organ przytoczył przepis prawa będący podstawą wydania zaskarżonej decyzji i stwierdził, że zawiera dwie przesłanki wyłączenia stosowania wobec byłego funkcjonariusza przepisów art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy: krótkotrwałość służby przed 31 lipca 1989 r. oraz rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków w służbie po 12 września 1989 r., których łączne spełnienie umożliwia zastosowanie wyłączenia z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej. W konsekwencji niespełnienie jednej z nich bezcelową czyni analizę potencjalnego spełnienia drugiej.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał, że jak wynika z pisma Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, L.Z. pełnił służbę, o której mowa w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej od [...] lipca 1985 r. do [...] stycznia 1990 r., tj. przez 4 lata i 7 miesięcy, co ma stanowić ponad 23 % ogółu okresu jego służby, który wynosi 19 lat, 5 miesięcy i 2 dni. Organ dodał, że "krótkotrwałość" odnosi się zarówno do długości okresu służby pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, jak również stosunku długości tej służby do ogółu okresu służby, który powinien wykazywać przewagę tej drugiej, bowiem tylko wówczas tę pierwszą można uznać za "krótkotrwałą". Na poparcie powyższego stanowiska przywołał, m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 grudnia 2019 r., sygn. akt I OSK 2125/19 oraz wyrok z 14 października 2020 r., sygn. akt I OSK 3208/19, w którym Sąd uznał, że literalne odczytanie pojęcia "krótkotrwały" możliwe jest do wywiedzenia z treści ustawy zaopatrzeniowej. Krótkotrwałą służbę stanowi taki okres, w którym funkcjonariusz nie mógł zaangażować się i aktywnie służyć totalitarnemu ustrojowi, nie zdołał zaznajomić się ze specyfiką realizowanych zadań oraz ich charakterem.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00