Interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.475.2023.3.JSU

Uznanie, że kaucja na okaziciela i wykorzystywanie jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 3 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że kaucja na okaziciela i wykorzystywanie jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, wpłynął 8 grudnia 2023 r. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 lutego 2024 r. (wpływ 8 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w piśmie z 5 lutego 2024 r.)

Korzystając ze stworzonej infrastruktury do rekreacji umysłowej, w szczególności do gier karcianych, w sposób niehazardowy, co wynika z zapisów Ustawy o grach hazardowych (Dz.U. z 2019 roku, poz. 847 z późniejszymi zmianami), będą organizowane przez Pana gry i turnieje karciane, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w wynajmowanym lokalu użytkowym.

Ustawa o grach hazardowych określa szczegółowe warunki do kwalifikacji gry w karty, jako niehazardowe i nie penalizowane przez rygory nadzoru Urzędu Celno-Skarbowego.

Gry takie, w zrozumieniu ustawy, nie stanowią gry hazardowej i nie są wymieniane w ustawie, jako dopuszczalne na podstawie koncesji hazardowej lub na podstawie Regulaminu gry zatwierdzonego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z nadrzędną zasadą, która uznaje, że to, co nie jest zakazane, jest dozwolone, gra rekreacyjna w karty, w tym w pokera niehazardowego, nie podlega nadzorowi Ministerstwa Finansów w zakresie hazardu, jedynie podlega pod zwykłe kontrole skarbowe, jak każda działalność gospodarcza.

Gry karciane są wyłączone w Ustawie o grach hazardowych z katalogu gier losowych i zostały przeniesione do odrębnej kwalifkacji, jako gry karciane i nie są determinowane przez określanie hazardu, jako gry losowej. Obecnie wyodrębnia się osobny termin, jako „gra strategiczna umiejętności z elementem losowym”. Gry karciane są przypisane do hazardu w wypadku nagród rzeczowych i pieniężnych, przy jednoczesnym wymienieniu gry jako skatalogowanej gry hazardowej w Ustawie o grach hazardowych.

Gry, które będą prowadzone w ramach działalności gospodarczej będą grami bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych. Gracze uczestniczący w grach rekreacyjnych będą opłacać bilet wstępu, równy kwocie od 10 do 20% ustalonej kaucji za żetony i infrastrukturę do gier, z których będą korzystać w czasie gry. Istnieje także możliwość biletów promocyjnych w kwocie od 1 do 10 pln i tzw.rejku przy grach jednostolikowych lub grach czasowych. Z wszystkich tych opłat będzie odprowadzany podatek VAT oraz podatek dochodowy. Kaucje będą zwrotne na okaziciela.

Konieczność wprowadzenia kaucji wynika z zabezpieczeń finansowych za wypożyczane żetony do gry i za korzystanie z infrastruktury do gier w lokalu. Gracz po skończeniu gry lub zwrocie żetonów otrzymuje przypisane do nich kwoty kaucji, również w sytuacji pozostawienia żetonów do dalszej gry przy grach wielostolikowych w turniejach. W wypadku gier jednostolikowych, czasowych, gracz otrzymuje zwrot kaucji w wymiarze 1:1 od ilości zwracanych żetonów objętych kaucją, które zwraca osobiście po skończonej grze.

Wysokość podatku VAT wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej zajęć i gier rekreacyjnych z dnia 02-12-2014 roku, nr PT1/033/32/354/LJU/14, potwierdzonej później w interpretacjach wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych na terenie RP.

Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za pobrane żetony i korzystanie z infrastruktury do gier. Po odliczeniu kwoty biletu z kaucji czy rejku, jej pozostała wartość będzie zwracana graczom na okaziciela. Kaucja zgodnie z prawem nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatków VAT, CIT ani dochodowego.

Kaucja ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający i jest standardowym zabezpieczeniem finansowym (np. KPP2/443-314/11-2/AK z dnia 07-09-2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu).

Wydatek w postaci utraconych, zwróconych kaucji nie jest wymieniony jako koszt czy przychód, co potwierdziła interpretacja indywidualna wydana do identycznej sytuacji z opisywaną w niniejszym wniosku w bieżącym roku 2023, z dnia 19.01.2023 r. (...), znak pisma 0111-KDIB3-3.4012.571.2022.3.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (sformułowane ostatecznie w piśmie z 5 lutego 2024 r.)

Czy w związku z korzystaniem z kaucji na okaziciela i wykorzystywaniem jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry, nie podlega ona opodatkowaniu VAT?

Pana stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 5 lutego 2024 r.)

W związku z umożliwieniem graczom gry niehazardowej w zrozumieniu zapisów i wymogów Ustawy o grach hazardowych (bez nagród rzeczowych i finansowych) wprowadzany system gier zabezpieczonych kaucjami pozwala na ich nieksięgowanie fiskalne, a same kaucje nie mają charakteru fiskalnego (poza kwotami odliczonymi, jako bilety wstępu czy kwota rejk od wpłaconej kaucji). Tylko odliczone od kaucji kwoty za bilety są rejestrowane fiskalnie na kasie i opłacane są od nich podatki VAT, a także finalnie podatki dochodowe w działalności gospodarczej.

Kaucja pełni swoją rolę tylko do momentu zakończenia gry przez gracza, następnie jest zwracana jako kaucja na okaziciela.

Sama kaucja nie stanowi żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług, które dotyczy uznania, że kaucja nie stanowi żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu VAT jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Zatem nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że organizowane przez Pana gry i turnieje karciane, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą grami bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych. Gracze uczestniczący w grach rekreacyjnych będą opłacać bilet wstępu, równy kwocie od 10 do 20% ustalonej kaucji za żetony i infrastrukturę do gier, z których będą korzystać w czasie gry. Istnieje także możliwość biletów promocyjnych w kwocie od 1 do 10 pln i tzw.rejku przy grach jednostolikowych lub grach czasowych. Z wszystkich tych opłat będzie odprowadzany podatek VAT oraz podatek dochodowy. Kaucje będą zwrotne na okaziciela.

Konieczność wprowadzenia kaucji wynika z zabezpieczeń finansowych za wypożyczane żetony do gry i za korzystanie z infrastruktury do gier w lokalu. Gracz po skończeniu gry lub zwrocie żetonów otrzymuje przypisane do nich kwoty kaucji, również w sytuacji pozostawienia żetonów do dalszej gry przy grach wielostolikowych w turniejach. W wypadku gier jednostolikowych, czasowych, gracz otrzymuje zwrot kaucji w wymiarze 1:1 od ilości zwracanych żetonów objętych kaucją, które zwraca osobiście po skończonej grze.

Wysokość podatku VAT wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej zajęć i gier rekreacyjnych.

Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za pobrane żetony i korzystanie z infrastruktury do gier. Po odliczeniu kwoty biletu z kaucji czy rejku, jej pozostała wartość będzie zwracana graczom na okaziciela.

Kaucja ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający i jest standardowym zabezpieczeniem finansowym.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia czy w związku z korzystaniem z kaucji na okaziciela i wykorzystywaniem jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry, nie podlega ona opodatkowaniu VAT.

Aby odpowiedzieć na Państwa wątpliwości należy ustalić, czy w zdarzeniu opisanym we wniosku otrzymana kaucja stanowi zaliczkę, zadatek na poczet przyszłych usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN:

- „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności;

- „zadatkiem” jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;

- „przedpłatą” jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru;

- „ratą” jest część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie;

- „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Jak wskazano wyżej kaucja zabezpieczająca jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesionej przez kogoś straty.

Stosownie bowiem do treści art. 361 § 1 i § 2 k.c.:

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

Zgodnie z art. 362 k.c.:

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c.:

W świetle powołanych przepisów, odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku wskazać należy, że przyjęcie kaucji, będzie w istocie rzeczy stanowić zabezpieczenie finansowe za wypożyczane żetony do gry i za korzystanie z infrastruktury do gier w lokalu.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że skoro kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi, w sytuacji skończenia gry, zwrocie żetonów jak również w sytuacji pozostawienia żetonów do dalszej gry przy grach wielostolikowych w turniejach, to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności i nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Kaucja nie będzie stanowiła również zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, a jej pobranie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w tym podatku.

Podsumowując, korzystanie z kaucji na okaziciela i wykorzystywaniem jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie stanowi żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zadanego pytania), w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii dotyczącej uznania, że korzystanie z kaucji na okaziciela i wykorzystywanie jej jako zabezpieczenia za żetony i infrastrukturę do gry, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W pozostałym zakresie w podatku dochodowym od osób prawnych oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jesteśmy ściśle związani przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).