Wyrok NSA z dnia 12 października 2023 r., sygn. III FSK 3127/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2564/19 w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 września 2019 r., nr BON.III.5220.398.7.2018.MW w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okres od grudnia 2012 r. do kwietnia 2013 r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. B. na rzecz Ministra Rodziny i Polityki Społecznej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 9 września 2020 r., III SA/Wa 2563/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. B. (dalej: "Skarżący"), na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 17 września 2019 r., nr BON.III.5220.398.7.2018.MW, w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okresy rozliczeniowe od grudnia 2012 r. do kwietnia 2013 r.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że decyzją z 6 lipca 2018 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: ,,Prezes Zarządu PFRON"), ustalił, że Skarżący, jako członek zarządu Spółki H. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), ponosi solidarną odpowiedzialność z pozostałymi członkami zarządu, tj. M. B. (za okres od grudnia 2012 r. do kwietnia 2013 r.) i M. T. (za okres od grudnia 2012 r. do maja 2013 r.) za zaległości tej Spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: ,,PFRON’’) za okres od grudnia 2012 r. do maja 2013 r. w kwocie głównej 32 718,00 zł wraz z odsetkami w kwocie 14 877,00 zł, naliczonymi na dzień wydania decyzji. Decyzją z 17 września 2019 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazał, że w tej sprawie bieg terminu przedawnienia został przerwany zgodnie z art. 70 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.; dalej jako: ,,o.p.’’), poprzez ogłoszenie upadłości i biegnie on od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania upadłościowego, tj. 31 października 2017 r. Stwierdził, że zostały spełnione pozytywne przesłanki zawarte w art. 116 § 1 o.p., wymagane do orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu, tj. pełnienie przez Skarżącego od 8 listopada 2012 r. do 26 czerwca 2013 r. funkcji członka zarządu Spółki oraz bezskuteczność egzekucji z majątku Spółki. Odnosząc się do przesłanek egzoneracyjnych umożliwiających uwolnienie się od odpowiedzialności za zobowiązania Spółki organ zaznaczył, że istniała podstawa do zgłoszenia wniosku o upadłość Spółki z uwagi na zaprzestanie regulowania przez Spółkę należności wobec PFRON zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm., dalej: ,,p.u.n."), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. Oceniając przesłanki negatywne organ odwoławczy stwierdził, że Skarżący miał obowiązek zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki na początku 2013 r., gdyż Spółka zaprzestała regulowania należności wobec PFRON. Poza tym, Skarżący nie wskazał składników majątkowych należących do Spółki, z których możliwe byłoby przeprowadzenie skutecznej egzekucji.