Wyrok NSA z dnia 10 października 2023 r., sygn. III OSK 2417/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Korzeniowski Sędziowie sędzia NSA Rafał Stasikowski (spr.) sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego Krzysztof Książek po rozpoznaniu w dniu 10 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 2780/21 w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 2021 r. nr BPRM.ZŚS.770.130.2020(22) w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 16 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Wa 2780/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. C. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z 12 maja 2021 r., nr BPRM.ZŚS.770.130.2020(22), w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Pismem z 29 lipca 2020 r. R. C. zwrócił się do Prezesa Rady Ministrów o przyznanie emerytury na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.; dalej "ustawa FUS"). Stwierdził, że świadczenie, o które wnosi chociażby w najniższej wysokości, mogłoby posłużyć na kontynuowanie stałego i systematycznego leczenia. Wskazał, że jest artystą i tworzy obrazy od początku lat siedemdziesiątych "z przeznaczeniem dla Naszego Państwa", które chce przekazać "za pośrednictwem Pana Premiera".

W piśmie z 17 września 2020 r. skarżący przedstawił trzy grupy okoliczności, które w jego ocenie świadczą o tym, że sytuacja, w jakiej się znajduje, jest sytuacją szczególną uzasadniającą przyznanie wnioskowanego świadczenia. Do pierwszej grupy zaliczył osiągnięcia w dziedzinie artystycznej. Stwierdził, że owocem jego pracy jest pokaźna kolekcja, a wielu znawców sztuki określa jego styl jako "między Wyspiańskim a Mehofferem". Wskazał, że w 2011 r. czternaście obrazów przekazał Muzeum Narodowemu w Warszawie za pośrednictwem polskiego ambasadora w Brukseli, trzy obrazy podarował na aukcje W. w Brukseli, a dwa do Parlamentu Europejskiego. Dodał, że posiada do przekazania również obszerną twórczość literacką. Do drugiej grupy skarżący zaliczył "okoliczności zdrowotne", które spowodowały, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Stwierdził, że na skutek licznych schorzeń stał się osobą niepełnosprawną i jest w trakcie stałego leczenia u kilku lekarzy specjalistów. Zaznaczył, że przebyte choroby spowodowały, iż nie był w stanie wypracować okresu niezbędnego do przyznania renty lub emerytury. Nadmienił, że jego żona kontynuuje leczenie, na stałe przyjmując leki. Wskazał, że żona pobiera emeryturę w najniższej wysokości. Trzecią grupę okoliczności określił jako okoliczności losowe, wywodząc, że od 1988 r. władze G. utrzymują jego i jego żonę "w stratach i stagnacji". Podniósł, że wiele spraw administracyjnych i sądowych rozpatrywanych jest na ich niekorzyść.