Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 października 2023 r., sygn. I SA/Lu 81/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Asesor sądowy Bartłomiej Pastucha Protokolant starszy sekretarz sądowy Ewelina Piskorek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2023 r. sprawy ze skargi C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 29 listopada 2022 r. nr 0601-IOV-1.4103.9.2022.50 w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Lu 81/23

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 listopada 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania C. spółki z o.o. w P. (poprzednio: P. spółka z o.o.) od decyzji Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie z 31 grudnia 2021r., w sprawie określenia w podatku od towarów i usług za styczeń 2018 r. kwoty do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 79 zł oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie 30.188 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że decyzją z 26 lipca 2018 r. Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie określił P. spółce z o. o. kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 79 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 30.187 zł. Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie decyzją z 6 lutego 2019 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 23 października 2019 r., sygn. akt l SA/Lu 217/19 uchylił decyzję organów obu instancji. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że organy podatkowe nie wyjaśniły wszystkich istotnych okoliczności stanu faktycznego, w szczególności co do sposobu wykorzystywania przez spółkę spornych urządzeń A. (koparki do kryptowaluty). Mając na uwadze powołane w decyzji przepisy materialnego prawa podatkowego, przeprowadzone postępowanie podatkowe powinno było zmierzać do ustalenia rzeczywistego charakteru czynności dokonywanych przez spółkę z wykorzystaniem nabytych przez nią urządzeń A. i do wykazania elementów hipotezy normy prawnej z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), tj. dokonywania transakcji mających za przedmiot waluty, w tym przypadku pozyskiwanie wirtualnych walut (kryptowaluty) w sposób pierwotny, włączając pośrednictwo w tego rodzaju transakcjach. Zdaniem Sądu, dowody zebrane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie dawały podstawy do wydania decyzji w oparciu o podstawę prawną wskazaną w jej osnowie, bowiem z samego faktu ujęcia przez spółkę w rozliczeniu VAT faktury nabycia urządzeń do wydobywania kryptowaluty, nie sposób wywieść świadczenia przez nią usług zwolnionych z opodatkowania.