Wyrok NSA z dnia 8 marca 2022 r., sygn. I FSK 1498/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lutego 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1314/18 w sprawie ze skargi Gminy O. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2018 r. nr 0114-KDIP4.4012.59.2018.1.KR w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.Wyrokiem z dnia 25 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1314/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę Gminy O. (dalej jako "Skarżąca lub Gmina") i uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2018 r. nr 0114-KDIP4.4012.59.2018.1.KR w przedmiocie podatku od towarów i usług orzekając jednocześnie o kosztach postępowania.

2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Warszawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaskarżając ten wyrok w całości. Sformułował także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm. dalej "p.p.s.a.") naruszenie :

1/ przepisów prawa materialnego, tj. art. 86 ust. 2a - 2b oraz 2h ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r (t.j. Dz.U. z 2011 poz. 177 poz. 1054 ze zm., dalej "ustawa o VAT") poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd, że w niniejszej sprawie Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycje wodno - kanalizacyjne oraz od wydatków bieżących na utrzymanie infrastruktury wodno - kanalizacyjnej według indywidualnie wyliczonego prewspółczynnika opartego na ilości dostarczanej wody oraz odebranych ścieków z pominięciem sposobu określonego w Rozporządzeniu MF w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników z dnia 17 grudnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193) podczas gdy przedstawiony przez Gminę sposób określenia proporcji nie można uznać za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć, gdyż założenia przyjęte przy obliczaniu wysokości współczynnika budzą wątpliwości, a sposób przedstawiony przez Gminę mógłby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego - niezgodnego z rzeczywistością, ponadto sposób ten nie jest w pełni obiektywny i nie jest w stanie precyzyjnie odzwierciedlić stopnia wykorzystania zakupów związanych zarówno z dostarczaniem wody, jak i odbiorem ścieków do działalności gospodarczej oraz do działalności innej niż gospodarcza.