Interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.805.2023.2.MK

Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego - tzw. "ulgi na powrót".

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 stycznia 2024 r. (wpływ 23 stycznia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Po odbytych rozmowach z Krajową Informacją Skarbową Wnioskodawczyni dostała zalecenie, aby złożyć pismo wyjaśniające dla skorzystania z ulgi dla Polaków powracających z zagranicy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawczyni spełnia wszystkie punkty dla otrzymania zwolnienia przedmiotowego w myśl przepisów. Wątpliwą sprawą jest jedynie Jej adres zamieszkania, który został zarejestrowany w urzędzie skarbowym w przeszłości. Wnioskodawczyni dowiedziała się w urzędzie, że kiedy to była jeszcze osobą niepełnoletnią, w Jej imieniu zostały złożone dokumenty rejestracyjne oraz później NIP-3, w których adres zamieszkania wskazywał miejscowość … .

Stan faktyczny jest jednak inny, ponieważ Wnioskodawczyni urodziła się w … i od dnia narodzin jest rezydentką włoską (na co ma stosowny dokument, który to potwierdza, wydany przez organ włoski). We Włoszech przeszła przez wszystkie etapy edukacji, uczęszczając zarówno do szkół oraz uczelni włoskich, jak również do polskiej szkoły uzupełniającej przy Ambasadzie Polskiej we Włoszech … . Tym samym, przez całe życie Wnioskodawczyni mieszkała w …, ma na to stosowne dowody, ponadto w dokumentach włoskich Jej adresy zamieszkania to:

-14 maja 1997 r. – 5 października 2004 r.- …,

-5 października 2004 r. – 29 września 2023 r. - … .

W dniu 29 września 2023 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się do … i od tego momentu, Jej adres zamieszkania to …, ul. …, co potwierdziła zgłaszając ZAP-3.

Podsumowując, w systemie urzędu skarbowego, adres zamieszkania Wnioskodawczyni został błędnie wskazany jako adres w …, z niewiedzy Jej rodziców, którzy sądzili, że w dokumentach polskich musi być polski adres zamieszkania. Stan faktyczny jednak jest taki, że do 29 września 2023 r. ognisko domowe Wnioskodawczyni było zlokalizowane we Włoszech, na co ma wszelkie dowody. Do Polski zaś przyjeżdżała jedynie do rodziny na święta i wakacje, co jednak nie przekraczało 183 dni w skali roku. W załączeniu Wnioskodawczyni przesyła dokumenty (potwierdzenie rezydencji włoskiej, dowód osobisty włoski, świadectwa ukończenia szkół czy nawet umowy z klubu fitness) potwierdzające stan faktyczny, że do powyższej daty, Jej faktyczny adres zamieszkania to ten widniejący w dokumentach włoskich. Powyższe pismo zostało wystosowane po konsultacjach telefonicznych z Krajową Informacją Skarbową, która stwierdziła, że nie ma przeciwskazań do skorzystania z ulgi, jednak wcześniej należy wyjaśnić sytuację odpowiedniemu urzędowi skarbowemu.

Z dniem 2 października 2023 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę w …, nie wskazała jednak możliwości skorzystania z ulgi.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie. Z dniem 29 września 2023 r. Wnioskodawczyni przeniosła do Polski swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). W wyniku przeniesienia w dniu 29 września 2023 r., miejsca zamieszkania na terytorium Polski, Wnioskodawczyni podlega od tego okresu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Do dnia poprzedzającego dzień, w którym Wnioskodawczyni zmieniła miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (na stałe) posiadała „miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” we Włoszech zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

Wnioskodawczyni nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ od urodzenia mieszkała w …, we Włoszech.

We Włoszech Wnioskodawczyni posiada najbliższą rodzinę, tj. rodziców, siostrę, siostrzenice. W … znajdują się również Jej najbliżsi przyjaciele i znajomi, których zna z lat szkolnych. We Włoszech ukończyła wszystkie szkoły (podstawową, średnią) oraz studia licencjackie i magisterskie. Przed wyjazdem do Polski pracowała dorywczo w hostingu.

W Polsce natomiast Wnioskodawczyni posiada dalszą rodzinę. którą odwiedzała od święta, gdzie długość pobytu nie przekraczała więcej niż 183 dni w roku. W Polsce nie pracowała. Wnioskodawczyni nie posiada ruchomości ani nieruchomości w żadnym z obu państw.

Od dnia definitywnego powrotu do Polski, powiązania Wnioskodawczyni z Polską to praca na umowę o pracę (od stycznia na czas nieokreślony), wynajmowane mieszkanie, świeżo poznani znajomi w pracy. Sytuacja rodzinna nie uległa zmianie.

Od dnia definitywnego powrotu do Polski Wnioskodawczyni odwiedza dalszą rodzinę, poznaje miasto oraz korzysta z uroków …. Od października 2023 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła również studia podyplomowe … na … .

W roku podatkowym, którego dotyczy przedmiotowy wniosek, Wnioskodawczyni będzie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

W odpowiedzi na pytanie organu: „Z jakiego tytułu uzyskuje Pani dochody po powrocie do Polski? Z jakich źródeł uzyska Pani przychody w roku podatkowym będącym przedmiotem zapytania?”, Wnioskodawczyni wskazała: umowa o pracę na czas nieokreślony - … - specjalista … .

Pytanie

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym i informacji uzyskanej na infolinii Krajowej Informacji Skarbowej, Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi dla Polaków powracających, od nowego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia 2024 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Odnosząc się do wymagań określonych dla skorzystania z tzw. „Ulgi na powrót” art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych („ustawy PIT”), Wnioskodawczyni spełnia wszystkie wymagania dla skorzystania z tego zwolnienia przedmiotowego, tj.:

1)29 września 2023 r. Wnioskodawczyni zmieniła miejsce zamieszkania z terytorium Republiki Włoskiej, z …, na Rzeczpospolitą Polską, … .

2)Wnioskodawczyni nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 lata od dnia zmiany miejsca zamieszkania wymienionego w punkcie 1) oraz w tym samym roku przeddzień ww. daty, nie posiadała adresu zamieszkania w Polsce.

3)Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie.

4)Wnioskodawczyni posiada certyfikat rezydentki włoskiej od dnia narodzin, to jest 14 maja 1997 r. oraz inne dokumenty potwierdzające Jej obecność w tym czasie na terytorium Włoch.

5)Wnioskodawczyni nie korzystała uprzednio ani w całości, ani w części z tego zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, tym samym, spełnia Ona wszystkie przesłanki dla skorzystania ze wspomnianego zwolnienia w myśl przepisów prawa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. nr 62 poz. 374 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przy czym, w świetle przepisów regulujących zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znaczenie ma takie przeniesienie miejsca zamieszkania, w wyniku którego podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zmiana rezydencji podatkowej). Wprost stanowi o tym art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że urodziła się Pani w … i od dnia narodzin jest rezydentką włoską (na co ma stosowny dokument wydany przez organ włoski). We Włoszech przeszła Pani przez wszystkie etapy edukacji, uczęszczając zarówno do szkół oraz uczelni włoskich, jak również do polskiej szkoły uzupełniającej przy Ambasadzie Polskiej we Włoszech. Tym samym przez całe życie mieszkała Pani w …, ma na to stosowne dowody, ponadto w dokumentach włoskich ma adresy zamieszkania we Włoszech. W dniu 29 września 2023 r. przeprowadziła się Pani do Polski i od tego momentu, ma tu adres zamieszkania, co potwierdziła zgłaszając ZAP-3. Do 29 września 2023 r. Pani ognisko domowe było zlokalizowane we Włoszech, na co ma wszelkie dowody.

Do Polski zaś przyjeżdżała Pani jedynie do rodziny na święta i wakacje, co jednak nie przekraczało 183 dni w skali roku. Posiada Pani dokumenty (potwierdzenie rezydencji włoskiej, dowód osobisty włoski, świadectwa ukończenia szkół czy nawet umowy z klubu fitness) potwierdzające stan faktyczny, że do powyższej daty, Pani faktyczny adres zamieszkania to ten widniejący w dokumentach włoskich. Z dniem 29 września 2023 r. Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce. Nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ od urodzenia mieszkała w …, we Włoszech. We Włoszech posiada Pani najbliższą rodzinę, tj. rodziców, siostrę, siostrzenice. W … znajdują się również Pani najbliżsi przyjaciele i znajomi, których zna z lat szkolnych. We Włoszech ukończyła Paniwszystkie szkoły (podstawową, średnią) oraz studia licencjackie i magisterskie, przed wyjazdem do Polski pracowała dorywczo w hostingu. W Polsce natomiast posiada Pani dalszą rodzinę, którą odwiedzała od święta, gdzie długość pobytu nie przekraczała więcej niż 183 dni w roku. W Polsce nie pracowała. Nie posiada Pani ruchomości ani nieruchomości w żadnym z obu państw. W wyniku przeniesienia w dniu 29 września 2023 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podlega Pani od tego okresu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Od dnia definitywnego powrotu do Polski, Pani powiązania z Polską to praca na umowę o pracę (od stycznia na czas nieokreślony), wynajmowane mieszkanie, świeżo poznani znajomi w pracy. Sytuacja rodzinna nie uległa zmianie. Od dnia definitywnego powrotu do Polski odwiedza Pani dalszą rodzinę, poznaje miasto i korzysta … . Od października 2023 r. rozpoczęła Pani również studia podyplomowe … . 2 października 2023 r. rozpoczęła Pani pracę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W roku podatkowym będzie Pani przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że 29 września 2023 r. przeniosła Pani do Polski swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Od tego dnia podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że do 29 września 2023 r. Pani ognisko domowe było zlokalizowane we Włoszech, na co ma Pani wszelkie dowody. Do Polski zaś przyjeżdżała Pani jedynie do rodziny na święta i wakacje, co jednak nie przekraczało 183 dni w skali roku.

Spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ posiada Pani polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

We wniosku wskazała Pani, że od urodzenia do dnia 29 września 2023 r. mieszkała Pani na stałe w … we Włoszech i posiada Pani na to dokumenty np. potwierdzenie rezydencji włoskiej, dowód osobisty włoski, świadectwa ukończenia szkół.

Posiada więc Pani dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się we Włoszech. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

29 września 2023 r. przeprowadziła się Pani do … i od tego momentu, Pani adres zamieszkania to …, co potwierdziła zgłaszając ZAP-3. Jednocześnie, w sposób oczywisty spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania do Polski, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026, albo w latach 2024-2027, będzie przysługiwało Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).