Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.4.2024.2.KP

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku, którą spadkodawczyni nabyła na podstawie zwrotu darowizny.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznychjest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 28 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sąd Rejonowy w Z. postanowieniem z dnia (...) 2023 r. sygn. akt: I Ns (...) orzekł, że na podstawie testamentu A.B. z dnia 26 kwietnia 2022 r. spadek po A.B. w całości z dobrodziejstwem inwentarza nabył Pan – C.D..

W skład masy spadkowej wchodzi nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz budynkiem gospodarczo-garażowym położona w Z. na ul. X. 1, opisana w księdze wieczystej nr (...).

Jako spadkobierca poleceniem testamentowym zobowiązany jest Pan tą nieruchomość sprzedać a uzyskaną ze sprzedaży kwotę podzielić w sposób następujący:

•4/10 kwoty przekazać córce E.F.,

•3/10 kwoty przekazać bratu C.D.,

•2/10 kwoty przekazać wnukowi G.H.,

•1/10 kwoty przekazać wnuczce K.J.

Siostra na przedmiotowej nieruchomości mieszkała nieprzerwanie od dnia jej nabycia 30 maja 1972 r. A po śmierci męża (zm. 1 marca 1998 r.) była jedynym właścicielem tej nieruchomości.

Mając 80 lat (z niepełnosprawnością) w dniu 30 października 2018 r. darowała tą nieruchomość wnukowi, G.H., który to w testamencie zapewnił jej nieodpłatną, dożywotnią służebność.

Darowizna ta nastąpiła w dwa miesiące po śmierci jej opiekuna - syna – I.H..

Skrajna niegodziwość i rażąca niewdzięczność obdarowanego doprowadziła do tego, że Prokurator Rejonowy w Z. postanowieniem (...) z dnia (...) 2020 nakazał obdarowanemu, G.H., opuścić lokal mieszkalny i zakazał mu kontaktowania się z darczyńcą oraz zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 100 m. Prokurator z urzędu skierował sprawę do sądu a Sąd Rejonowy w Z. wyrokiem z dnia (...) 2020 r. uznał obdarowanego wnuka za winnego stosowania przemocy wobec babci, znęcania psychicznego i fizycznego i skazał go na 10 miesięcy pozbawienia wolności z zakazem zbliżania się do pokrzywdzonej babci (darczyńcy) na odległość mniejszą niż 50 metrów na okres 3 lat (sygn. akt (...)).

Siostra, A.B., w lipcu 2020 r. na piśmie zażądała od wnuka zwrotu darowizny (nieruchomości) czego wnuk nie uczynił, a na pismo nawet nie odpowiedział. Wobec tego skierowała sprawę do Sądu Okręgowego w Y.. Sąd Okręgowy w Y. wyrokiem zaocznym z dnia (...) r. sygn. akt: (...) zobowiązał obdarowanego, G.H., do przeniesienia własności nieruchomości na A.B. (darczyńcę) a zobowiązaniu temu nadał rygor natychmiastowej wykonalności. Niestety obdarowany postanowienia wyroku także nie wykonał.

W tym stanie rzeczy notariusz na mocy ww. wyroku Sądu Okręgowego w Y. w dniu 8 lipca 2021 r. aktem notarialnym nr (...) przeniósł powrotnie na A.B. własność nieruchomości co zostało ujęte w księdze wieczystej nr (...).

Siostra, A.B., zmarła 19 maja 2023 r. będąc właścicielem przedmiotowej nieruchomości i jako jedyna na niej zameldowana.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. dz. U. Z 2022 poz. 2647 ze zm.) ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy po sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w 2024 r. wystąpi podatek dochodowy?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że sprzedaż w 2024 r. przedmiotowej nieruchomości nie powinna stanowić źródła Pana przychodu podlegającego opodatkowaniu ponieważ spadkodawczyni - Pana siostra A.B.- była właścicielem nieruchomości od 1972 r. do śmierci (19 maja 2023 r.). Cofnięcie darowizny nastąpiło w drodze sądowej i przywróciło z urzędu stan sprzed darowizny.

Pana zdaniem okoliczności - cofnięcie darowizny i ponowne przeniesienie prawa własności na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Y. rodzi skutek wsteczny (ex tunc) i niweluje skutki tej darowizny. Tym samym należy uznać ciągłość własności, przez co odpłatne zbycie tej nieruchomości otrzymanej w drodze spadku nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W tej kwestii na uwagę zasługuje też wyrok WSA w gdańsku z 16 marca 2022 r. (sygn. akt I SA/Gd 1225/21), który stwierdził, że art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakazuje, aby okres pięciu lat był nieprzerwany - zatem jeśli przed darowizną a następnie po jej zwrocie A.B. była właścicielem łącznie przez ten okres - sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „nabycie”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), a w szczególności do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Pana siostra nabyła nieruchomość 30 maja 1972 r. W dniu 30 października 2018 r. darowała tą nieruchomość wnukowi. Z powodu skrajnej niegodziwości i rażącej niewdzięczności obdarowanego, Sąd Okręgowy wyrokiem z (...) 2020 r. zobowiązał obdarowanego do przeniesienia własności nieruchomości na Pana siostrę (darczyńcę), a zobowiązaniu temu nadał rygor natychmiastowej wykonalności. Obdarowany postanowienia Sądu nie wykonał. W związku z powyższym notariusz na mocy ww. wyroku Sądu Okręgowego w Y. w dniu 8 lipca 2021 r. aktem notarialnym przeniósł powrotnie na Pana siostrę własność nieruchomości. Pana siostra zmarła 19 maja 2023 r. Na podstawie testamentu z 26 kwietnia 2022 r. spadek po siostrze w całości z dobrodziejstwem inwentarza nabył Pan. W skład masy spadkowej wchodziła nieruchomość, którą poleceniem testamentowym zobowiązany jest Pan sprzedać, a uzyskaną ze sprzedaży kwotę podzielić we wskazany w testamencie sposób.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W świetle art. 898 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności.

§ 2. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu.

W myśl art. 64 Kodeksu cywilnego:

Prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie.

W świetle powyższych faktów, w rozpatrywanym przypadku dla ustalenia pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasadnicze znaczenie ma ocena prawnych skutków odwołania darowizny i przeniesienia własności nieruchomości na Pana siostrę, tzn. ustalenie czy ww. odwołanie darowizny wywołuje skutki:

–wstecz (ex tunc) – tj. stosunek prawny pomiędzy stronami umowy darowizny wygasł ze skutkiem wstecznym, tak jakby umowa darowizny w ogóle nie została zawarta,

–tylko na przyszłość (ex nunc) – tj. darczyńca ponownie nabywa własność, której się uprzednio wyzbył.

Prawo odwołania darowizny stwarza dla darczyńcy możność pozbawienia obdarowanego korzyści i odzyskania jej z powrotem przez darczyńcę. Bez odwołania ani jedno, ani drugie nie może nastąpić, ale z drugiej strony samo odwołanie jako jednostronne oświadczenie woli – pochodzące od osoby, która przeniosła własność darowanej nieruchomości i nie jest jej właścicielem – nie przenosi prawa własności na darczyńcę. Nie ma bowiem przepisu, który by z określoną wyżej czynnością jednostronną łączył wprost skutek rzeczowy, choćby nawet odwołania dokonano w formie aktu notarialnego.

Skutek odwołania darowizny normuje art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego. Treść tego przepisu daje jasny wyraz temu, że przez odwołanie korzyść uzyskana z darowizny staje się od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie bezpodstawna i właśnie dlatego rodzi obowiązek zwrotu. Przyjęta w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego konstrukcja wiążąca odwołanie z bezpodstawnym wzbogaceniem, wyłącza przypisanie odwołaniu skutku rzeczowego, a mianowicie tego skutku, że obdarowany przestaje być właścicielem, staje się zaś nim z powrotem darczyńca. Gdyby odwołanie miało pociągnąć za sobą również wspomniany skutek rzeczowy, to odesłanie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu byłoby niezrozumiałe, zwłaszcza że w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego mówi się wyraźnie o zwrocie „przedmiotu” darowizny, a nie tylko o korzyściach uzyskanych z tego przedmiotu.

Zatem w przypadku odwołania darowizny dla wywołania skutku rzeczowego, tj. przeniesienia własności nieruchomości z powrotem na darczyńcę, konieczne jest złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego przez obdarowanego o przeniesieniu własności. Oświadczenie takie może również zostać zastąpione – na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego – przez prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Oznacza to, że odwołanie darowizny wywołuje skutek tylko na przyszłość.

Mając na uwadze, że celem, do którego zmierza odwołanie wykonanej już darowizny jest pozbawienie obdarowanego własności darowanej nieruchomości i odzyskanie jej przez darczyńcę oraz fakt, że koniecznym jest przeniesienie własności nieruchomości na darczyńcę w sposób przewidziany prawem – w dacie przeniesienia własności następuje nowe nabycie.

Powyższe oznacza, że dopiero od dnia, w którym nastąpił zwrot darowizny (8 lipca 2021 r.), Pana siostra ponownie stała się właścicielem nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera również definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, należy zatem odwołać się do wcześniej powoływanego Kodeksu cywilnego.

Art. 922 § 1 przywołanej ustawy stanowi, że:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 ustawy Kodeks cywilny:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Z art. 925 cytowanej ustawy wynika, że:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Na gruncie art. 926 § 1 wskazywanej ustawy:

Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

W myśl art. 968 § 1 przytoczonej ustawy:

Spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły).

Według art. 981¹ § 1 cytowanej ustawy:

W testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego spadkodawca może postanowić, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny).

Art. 1025 § 1-2 ww. ustawy stanowi, że:

§ 1. Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

§ 2. Domniemywa się, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku albo poświadczenie dziedziczenia, jest spadkobiercą.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że pojęcie „nabycie w drodze spadku”, użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Tym samym, odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w 2024 r. będzie stanowić dla Pana źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że nastąpiło przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, liczonego zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od końca roku w którym doszło do nabycia (8 lipca 2021 r.) nieruchomości przez spadkodawczynię – Pana siostrę.

W świetle art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Art. 30e ust. 2 cytowanej ustawy stanowi, że:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy do art. 19 ust. 1 powoływanej ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z art. 22 ust. 6c cytowanej ustawy wynika, że:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast art. 22 ust. 6d przywołanej ustawy stanowi, że:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Wedle art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 wskazanej ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W konsekwencji, dochód uzyskany ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 19, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d będzie podlegać – na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Pana orzeczenia sądu administracyjnego wskazuję, że rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy podjęte w określony zdarzeniu i jest wiążące tylko w tej sprawie, w której został wydany.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).