Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.611.2023.3.KM

Opodatkowanie zbycia nieruchomości i obowiązek wystawienia faktury.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 4 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),

·braku obowiązku wystawienia faktury dokumentującej transakcję (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

22 sierpnia 2016 r. nabył Pan nieruchomość w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą (…). Na tę transakcję pozyskał Pan kredyt inwestycyjny od banku. W akcie notarialnym widnieje zapis, że nieruchomość zostaje nabyta na potrzeby działalności gospodarczej.

Na terenie nieruchomości poprzedni właściciele prowadzili budowę budynku gospodarczo-usługowego, lecz budowa ta nie została ukończona (stan surowy zamknięty).

Nieruchomość ta została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług i niedziałającej jako przedsiębiorca. Przy nabyciu opłacił Pan podatek od czynności cywilnoprawnych i nie miał Pan prawa do odliczenia podatku VAT.

Wnioskował Pan o zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowo na budynek usług (…) Decyzją Starosty (…) zatwierdzono plan budowy i udzielono pozwolenia na budowę obejmującego rozbudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowego na budynek usług (...).

Rozpoczął Pan prace modernizacyjne na budynku, jednak nie uwzględnił wydatków z tego tytułu w kosztach uzyskania przychodu. Nie wprowadził Pan Nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie był Pan pewny dalszego przeznaczenia zakupu. Inwestycja nie doszła do skutku.

Zawiesił Pan swoją działalność gospodarczą. Zdecydował się Pan sprzedać nieruchomość. Zawarł Pan umowę z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami i ogłosił Pan chęć sprzedaży działki w mediach (internet).

Nie odliczył Pan podatku VAT od nabytej nieruchomości oraz od kosztów poniesionych na modernizację, a także nie rozliczył Pan kosztów uzyskania przychodu zarówno od nabytej działki, wydatków na prace modernizacyjne, jak i opłat kredytowych.

1.Ponadto w zakresie podatku od towarów i usług:

a)Działalność gospodarcza jest zawieszona od (…) a od (…) jest wykreślona z rejestru VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy o VAT;

b)Numer ewidencyjny działki (nieruchomości) będącej przedmiotem wniosku to 4;

c)Na ww. nieruchomości znajduje się budynek klasyfikowany jako budynek usług (...);

d)Nieruchomość od momentu zakupu nie była nigdy wykorzystywana w żaden sposób, nie jest wykorzystywana oraz nie będzie wykorzystywana;

e)Nieruchomość, którą planuje Pan sprzedać, nigdy nie była wykorzystywana przez Pana na cele działalności (...);

f)Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży nie była, nie jest i nie będzie przez Pana wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

g)Nieruchomość którą planuje Pan sprzedać nigdy nie była oraz nie będzie do momentu sprzedaży udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze;

h)Nie zamierza Pan zawierać umowy przedwstępnej z potencjalnym nabywcą;

i)Nie planuje Pan udzielać innej osobie/innemu podmiotowi (np. potencjalnemu nabywcy nieruchomości) pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu w związku z planowaną transakcją sprzedaży nieruchomości.

2. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

a)Zakresem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej była (...). Sporadycznie (...);

b)Formą opodatkowania działalności gospodarczej były zasady ogólne;

c)Nieruchomość nie jest zdatna do użytku i celem prac modernizacyjnych była chęć doprowadzenia nieruchomości do stanu użyteczności oraz chęć rozwinięcia w przyszłości działalności o ofertę świadczenia usług (...);

d)Niestety podjęte przez Pana prace na nieruchomości, które wykonywał Pan samodzielnie nie zostały ukończone. Cel nie został osiągnięty. Zabrakło Panu czasu i zdrowia do wykonywania dalszych prac budowlanych;

e)Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży nie była, nie jest i nie będzie przez Pana wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą;

f)Nieruchomość którą planuje Pan sprzedać nigdy nie była, nie jest oraz nie będzie wykorzystywana przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej;

g)Nieruchomość którą planuje Pan sprzedać nigdy nie była oraz nie będzie do momentu sprzedaży udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze;

h)Nie zamierza Pan zawierać umowy przedwstępnej z potencjalnym nabywcą;

i)Nie planuje Pan udzielać innej osobie/innemu podmiotowi (np. potencjalnemu nabywcy nieruchomości) pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w moim imieniu w związku z planowaną transakcją sprzedaży nieruchomości.

Pytania

1.Czy zbycie tej nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

2.Czy będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej transakcję? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

Pana stanowisko w sprawie

Ewentualna sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zarówno na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i ustawy o podatku od towarów i usług. Nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu ani podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak i podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że nie sprzedaje Pan nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – nie występował Pan uprzednio w obrocie nieruchomościami w sposób profesjonalny.

O prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami nie powinien również świadczyć sam zamiar zakupu działki o charakterze budowlanym i wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o zatwierdzenie planu budowlanego i pozwolenia na budowę obejmujące rozbudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku, w sytuacji, gdy dokonania inwestycji zaniechano.

Nigdy nie wykorzystywał Pan danej nieruchomości w swojej działalności gospodarczej. Wynikało to z faktu, że nieruchomość ta nie była zdatna i kompletna do prowadzenia działalności jaką Pan wykonywał. Sam fakt podejmowania czynności mających na celu przygotowanie do działalności wskazuje na zamiar posiadania środka trwałego, (którego jednym z kryteriów jest wykorzystywanie w danej działalności gospodarczej), niemniej jednak kryterium to nigdy nie było spełnione. Wobec tego nie można mówić o zbywaniu środka trwałego, a tym samym o opodatkowaniu przychodu ze zbycia nieruchomości jako z działalności gospodarczej.

W Pana ocenie, w związku z tym, że nigdy nie wykorzystywał Pan danej nieruchomości w swojej działalności gospodarczej (nie wprowadził Pan nieruchomości do ewidencji środków trwałych, jak również nie uwzględniał Pan w kosztach wydatków poniesionych na modernizację), a sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zarówno na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie będzie podlegała opodatkowaniu ani podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak i podatkiem od towarów i usług to nie będzie konieczności wystawiania faktury dokumentującej sprzedaż.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku –jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

Za podatnika należy zatem uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W związku z powyższym każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie – jak wskazano wyżej – że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest też przywołanie innego orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z 1 marca 2012 r., sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawetyn, jak również w wyroku z 8 czerwca 2000 r., sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie.

W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok z 14 lutego 1985 r. w sprawie D.A. Rompelman and E.A. Rompelman – Van Deeln sygn. akt C-268/83 uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Z treści wniosku wynika, że zdecydował się Pan sprzedać nieruchomość, działkę nr 4. Nieruchomość nabył Pan w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na terenie nieruchomości poprzedni właściciele prowadzili budowę budynku gospodarczo-usługowego, lecz budowa ta nie została ukończona (stan surowy zamknięty). Wnioskował Pan o zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowo na budynek usług (...) (wniosek z (…)). Rozpoczął Pan prace modernizacyjne na budynku, jednak nie uwzględnił wydatków z tego tytułu w kosztach uzyskania przychodu. Nie wprowadził Pan Nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie był Pan pewny dalszego przeznaczenia zakupu. Inwestycja nie doszła do skutku. Zawiesił Pan swoją działalność gospodarczą. Zdecydował się Pan sprzedać nieruchomość. Zawarł Pan umowę z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami i ogłosił Pan chęć sprzedaży działki w mediach (internet).

Pana wątpliwości dotyczą m.in. uznania, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Żeby uznać daną nieruchomość za część majątku prywatnego muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Uwzględniając wyżej wskazane wyjaśnienia i przedstawiony opis sprawy należy uznać, że sprzedaż nieruchomości (działki nr 4) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Z opisu sprawy wynika, że nabył Pan nieruchomość w związku prowadzoną działalnością gospodarczą. Pozyskał Pan na tę inwestycję kredyt inwestycyjny od banku. Ponadto, w akcie notarialnym widnieje zapis, że nieruchomość zostaje nabyta na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskował Pan również o zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowego na budynek usług (...). Została wydana Decyzja Starosty, w której zatwierdzono plan budowy i udzielono pozwolenia na budowę obejmujące rozbudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowego na budynek usług (...). Rozpoczął Pan prace modernizacyjne na budynku.

Jednocześnie, przedstawione okoliczności sprawy nie potwierdzają, że przedmiotowa działka była wykorzystywana przez Pana do celów osobistych – od momentu zakupu nie podjęto żadnych działań, które wskazywałyby na osobisty (prywatny) cel nabycia i zaspokajanie dzięki niemu osobistych potrzeb. W związku z powyższym, nabytej nieruchomości nie można uznać za majątek prywatny, skoro zakupiona została na cele inne niż osobiste.

W konsekwencji analiza przedstawionych okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, czynność sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust 1 ustawy.

Podsumowując, zbycie nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również obowiązku wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 106b ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Uwzględniając okoliczności sprawy stwierdzić należy, że będzie Pan zobowiązany do udokumentowania transakcji poprzez wystawienie faktury, z uwzględnieniem uregulowań zawartych w art. 106b ust. 3 ustawy.

Podsumowując, będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej transakcję, z uwzględnieniem wyżej powołanych przepisów.

W związku z tym, stanowisko Pana w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo informuję, że ta interpretacja rozstrzyga wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług (zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 3). Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).