Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 13 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Kr 1201/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) Asesor WSA Anna Kopeć Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi J. M. na uchwałę nr LIX/1738/21 Rady Miasta Krakowa z dnia 9 czerwca 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Dąbie" postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącemu J. M. kwotę 300 zł ( trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 sierpnia 2023 r. J. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 9 czerwca 2021 r. nr LIX/1738/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Dąbie". Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie:

1/ art. 1 ust. 2 pkt 1, 7 w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez ustalenie w § 31 ust. 1 uchwały, że nieruchomości (na których znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny - kamienica), których współwłaścicielem jest skarżący zostały przeznaczone pod zabudowę usługową lub zabudowę mieszkaniową jednorodzinną istniejącą, oznaczoną symbolem U/MNi.4 o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę budynkami usługowymi lub pod zabudowę jednorodzinną, co stanowiło przekroczenie granic uznania planistycznego, nadużycie władztwa planistycznego oraz niezasadne i nieproporcjonalne ograniczenie korzystania z nieruchomości przez skarżącego, które de facto stanowi naruszenie istoty jego prawa własności;

2/ art. 1 ust. 3 u.p.z.p., art. 6 ust. 2 u.p.z.p. w zw. z art. 140 kodeksu cywilnego oraz art.31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, polegające na przekroczeniu granic przysługującego Gminie władztwa planistycznego, które polega na nieuzasadnionym

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00