Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. II GSK 869/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 1891/19 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 czerwca 2019 r. nr BEPO.702.2627.2019.1663.02 w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. S. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 stycznia 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 1891/19 oddalił skargę A. S. (dalej: strona, skarżąca) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: GITD) z 18 czerwca 2019 r. nr BEPO.702.2627.2019.1663.02 w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze publicznej bez uiszczenia opłaty elektronicznej.

Z powyższym wyrokiem nie zgodziła się skarżąca i wystąpiła ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA). Zaskarżyła wyrok w całości i na podstawie:

1) art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.; dalej: p.p.s.a.) zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

a) art. 151 p.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 k.p.a. poprzez oddalenie przez Sąd I instancji wniesionej skargi i odmowę uchylenia przez Sąd I instancji zaskarżonej decyzji, a tym samym zaaprobowanie dokonanych przez organ ustaleń, pomimo dokonania przez organy administracji publicznej błędnych ustaleń stanu faktycznego sprawy oraz dokonanie przez organ oceny materiału dowodowego w sposób wybiórczy i nieobiektywny, z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy, dokonywanie dowolnych ocen materiału dowodowego oraz rozstrzyganie istniejących w sprawie wątpliwości na niekorzyść strony, w tym m.in. poprzez uznanie, iż: