Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.605.2023.1.NF

Odliczenie podatku VAT według wskazanego klucza podziału.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy odliczenia podatku VAT według wskazanego klucza podziału.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca na mocy ustawy (…) pełni funkcję (…). Obszarem działania Wnioskodawcy jest Polska. Zgodnie ze statutem, oprócz czynności bankowych, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 1997 Nr 140 poz. 939), przedmiotem działania banku jest także pełnienie funkcji (…).

W celu ujednolicenia systemów informatycznych (…), a co się z tym wiąże optymalizacji kosztów funkcjonowania (...), sprzyjającej wzrostowi konkurencyjności (…) na rynku, Wnioskodawca stworzył i zaproponował (…) A. A to zestaw różnych systemów informatycznych i usług, do których Wnioskodawca udziela dostępu (…) (działalność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT).

Systemy te są odpowiednio skonfigurowane i zdefiniowane oraz zawierają szereg usług i technologii niezbędnych do prowadzenia działalności (...). Za obsługę biznesową i serwisową oraz rozwój systemu i zakresu usług odpowiada Wnioskodawca. W ramach umowy dotyczącej A, Wnioskodawca zobowiązuje się również do udzielania wsparcia zarówno technicznego, jak i merytorycznego (…). Właścicielem wszystkich licencji jest Wnioskodawca. Systemy są nabywane od zewnętrznych dostawców, a następnie udzielana jest na nie (…) sublicencja.

System A, wykorzystywany jest również do prowadzenia działalności bankowej (kredytowo-depozytowej) przez Wnioskodawcę. Jest to działalność co do zasady przedmiotowo zwolniona z podatku VAT.

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca jako instytucja finansowa prowadzi działalność mieszaną, tj. podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i zwolnioną z opodatkowania tym podatkiem. W związku z powyższym dla tej części kosztów, które dotyczą działalności opodatkowanej, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku naliczonego, natomiast dla kosztów związanych z działalnością zwolnioną, odliczenie to nie przysługuje.

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535) podatnicy, którzy prowadzą działalność mieszaną są obowiązani do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku i osobno, dla których nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje pra wo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem sytuacji, w których proporcja przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł. W powyższym przypadku przyjmuje się, że proporcja wynosi 100%; jeśli proporcja nie przekroczyła 2%, należy uznać że wynosi ona 0%.

W myśl art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik w pierwszej kolejności ma obowiązek dokonania tak zwanej alokacji bezpośredniej danego wydatku do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, a dopiero w przypadku braku takiej możliwości – do zastosowania współczynnika.

Pytanie

Czy odliczanie podatku VAT w odniesieniu do wydatków Wnioskodawcy ponoszonych na utrzymanie i rozwój A na bazie klucza alokacji wydatków, odzwierciedlającego rzeczywiste wykorzystywanie systemów informatycznych w oparciu o liczbę obsługiwanych przez X rachunków bankowych w danym okresie, tj. osobno przez Wnioskodawcę (część zwolniona) i korzystające z A (…) (część opodatkowana) jest właściwe z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Pomimo braku opinii organów skarbowych w postaci interpretacji podatkowych, jak i braku wykładni w wyrokach sądów, dotyczących zastosowania klucza alokacji w przypadku odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, w tym w szczególności dotyczącego wykorzystywania systemów informatycznych, a także rozbieżności w interpretacjach dotyczących zastosowania innych kluczy alokacji dla celów dokonania alokacji bezpośredniej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że istnieje obiektywna przesłanka, aby Bank mógł korzystać z odliczenia VAT na podstawie rzeczywistego wykorzystywania systemów w oparciu o liczbę wykorzystywanych rachunków.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odliczanie części wydatków związanych z A na bazie klucza alokacji wydatków odzwierciedlającego realne wykorzystanie systemów informatycznych, objętych A jest dopuszczalne i jego zastosowanie nie powinno rodzić negatywnych skutków w przyszłości.

Należy podkreślić, że co do zasady podatek VAT w swej istocie ma być neutralny. Ponadto, z zapisu art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik w pierwszej kolejności ma obowiązek dokonania tak zwanej alokacji bezpośredniej danego wydatku do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, a dopiero w przypadku braku możliwości jego dokonania, do zastosowania współczynnika. Ustawodawca decyzję o wyborze metody przypisania kwoty podatku naliczonego do czynności podlegających opodatkowaniu w ramach alokacji bezpośredniej, pozostawił podatnikowi, przez co może ona zostać dobrana dowolnie, pod warunkiem że jest obiektywna i rzetelna.

W ocenie Wnioskodawcy oparcie odliczenia VAT na rzeczywistym wykorzystaniu systemów, na podstawie danych o liczbie obsługiwanych rachunków wyczerpuje znamiona poprawnego podejścia do powstałych relacji gospodarczych, gdyż jest to według opinii Banku podejście obiektywne i rzetelne, które zostało poprzedzone analizą z dochowaniem zasad należytej staranności.

Wnioskodawca dysponuje odpowiednimi narzędziami, a także wykwalifikowaną kadrą i jest w stanie w sposób rzetelny ustalić liczbę rachunków przypisaną do Wnioskodawcy, jak i do (…). W przyjętym rozwiązaniu zakłada się weryfikację liczby rachunków na koniec każdego okresu rozliczeniowego, aby jak najdokładniej, a zarazem na bieżąco weryfikować jaka część kosztów przypada na dany rodzaj działalności.

Przedstawione we wniosku rozwiązanie informatyczne jest rozwiązaniem unikatowym, (…). W związku z powyższym, nie jest Wnioskodawcy znany, ani fakt negowania przez organy skarbowe czy też sądy przyjętego przez Wnioskodawcę rozwiązania, ani też potwierdzający prawidłowość takiego podejścia.

W ocenie Wnioskodawcy istnieje obiektywna przesłanka, aby dokonywać odliczenia podatku VAT w oparciu o rzeczywiste wykorzystywanie systemów informatycznych. Takim miernikiem jest obsługiwana przez X liczba rachunków, co wydaje się być bardziej obiektywne i w dokładny sposób odzwierciedla korzystanie z systemu A, a zatem i w partycypację w kosztach funkcjonowania systemu.

Mając na uwadze obowiązujący w Polsce porządek prawny, a także dbając o wysokie standardy działalności z zachowaniem należytej staranności i rzetelności, Wnioskodawca wnioskuje o wydanie interpretacji w niniejszej sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy. Art. 90 ustawy znajduje zastosowanie w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy:

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 90 ust. 5 ustawy:

W oparciu o art. 90 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy:

Zgodnie z art. 90 ust. 9 ustawy:

Z treści art. 90 ust. 9a ustawy wynika że:

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy:

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Artykuł 86 ust. 1 ustawy reguluje generalną zasadę odliczenia podatku, tj. odnosi się do sytuacji, gdy dany towar lub dana usługa w całości związane będą z działalnością opodatkowaną generującą podatek należny albo w całości będą związane z działalnością zwolnioną od podatku lub niepodlegającą opodatkowaniu. Przypadek, który nie mieści się w regulacji art. 86 ust. 1 ustawy to sytuacja, gdy dany towar lub dana usługa wykorzystywane są przez podatnika zarówno do działalności opodatkowanej, jak i działalności zwolnionej od podatku. Zasady odliczenia podatku w takiej sytuacji znalazły się w odrębnej regulacji, tj. art. 90 ustawy.

Zaznaczyć jednocześnie należy, że podatnik dokonuje przyporządkowania kwot podatku naliczonego na podstawie art. 90 ustawy wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tj. gdy podatnik realizuje działalność opodatkowaną i zwolnioną, a nie ma zastosowania przy działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu.

Z uregulowań zawartych w art. 90 ustawy wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności, uprawniających do odliczenia podatku naliczonego oraz nieuprawniających do odliczenia.

Mając na uwadze powyższe, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany jest z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi – czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że (…). W celu ujednolicenia systemów informatycznych (…), Wnioskodawca stworzył i zaproponował bankom A. A to zestaw różnych systemów informatycznych i usług, do których bank udziela dostępu (…) (działalność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT). Z wniosku wynika, że system A jest wykorzystywany przez Państwa do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT (prowadzenie przez Państwa działalności bankowej) oraz do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (udzielanie dostępu do A). Odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na utrzymanie i rozwój A chcą Państwo dokonać na bazie klucza alokacji wydatków. Klucz ten odzwierciedlałby rzeczywiste wykorzystywanie systemów informatycznych w oparciu o liczbę obsługiwanych przez X rachunków bankowych w danym okresie, tj. osobno przez Wnioskodawcę (część zwolniona od podatku VAT), jak i korzystające z A X (część opodatkowana podatkiem VAT).

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia prawa do odliczenia podatku VAT według ww. klucza alokacji wydatków.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości wskazać należy, że w pierwszej kolejności na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, mają Państwo obowiązek dokonania bezpośredniej alokacji podatku naliczonego, tj. wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego (tj. przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego), związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, powinni Państwo dokonywać odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Przytoczone powyżej przepisy art. 90 ust. 1–3 ustawy stanowią implementację art. 17 ust. 5 i art. 19 VI Dyrektywy Rady z dnia 18 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z 13 czerwca 1977 r. Nr L 145 ze zm., zwanej dalej VI Dyrektywą), które obecnie odpowiadają artykułom 173 i art. 174 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

Zgodnie z art. 173 ust. 1. Dyrektywy 112:

Jednakże według art. 173 ust. 2 Dyrektywy 112:

Stosownie zaś do art. 174 ust. 1 Dyrektywy 112:

Z powyższego wynika, że zarówno w regulacjach prawa Unii Europejskiej, jak i w ustawodawstwie krajowym jedynym kryterium umożliwiającym dokonanie alokacji podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi jest metoda obrotowa, co wynika wprost z art. 174 ust. 1 Dyrektywy 112, jak i art. 90 ust. 3 ustawy.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok TSUE z 14 grudnia 2016 r. w sprawie C-378/15 Mercedes Benz Italia SpA v. Agenzia delle Entrate Direzione Provinciale Roma 3 (orzeczenie wstępne), gdzie Trybunał stwierdził, iż „Artykuł 17 ust. 5 akapit trzeci lit. d) i art. 19 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one krajowemu uregulowaniu i praktyce krajowej takim jak omawiane w postępowaniu głównym, które nakazują podatnikowi:

-stosowanie do ogółu towarów i usług, jakie nabył, proporcjonalnej części odliczenia opartej na wielkości obrotu, nie przewidując metody obliczenia, która byłaby oparta na charakterze i rzeczywistym przeznaczeniu każdych z poszczególnych nabytych towarów i usług i która odzwierciedlałaby w sposób obiektywny część rzeczywistego przypisania kosztów poniesionych na każdą z opodatkowanych i nieopodatkowanych działalności”.

Z treści wniosku wynika, że chcieliby Państwo w celu dokonania odliczenia od podatku VAT chcieliby Państwo dokonać odliczenia części wydatków związanych z A na bazie klucza alokacji wydatków odzwierciedlającego realne wykorzystanie systemów informatycznych.

Zatem należy stwierdzić, że przedstawiona przez Państwa ww. metoda przyporządkowania nie stanowi bezpośredniej alokacji. Nie można przyjąć, że ustalając w ten sposób kwotę podatku naliczonego dokonywana jest przez Państwa bezpośrednia alokacja. Wskazana przez Państwa metoda nie stanowi bezpośredniej alokacji, lecz jest metodą szacunkową. Z powyższego wynika więc, że poszczególnych wydatków nie mogą Państwo przypisać wprost odrębnie do czynności opodatkowanych i odrębnie do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jedną metodę rozliczania podatku naliczonego wskazaną w art. 90 ust. 3 ustawy, tj. według obrotu.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wskazany przez Państwa sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. zastosowanie klucza alokacji wydatków, odzwierciedlającego rzeczywiste wykorzystywanie systemów informatycznych w oparciu o liczbę obsługiwanych przez X rachunków bankowych w danym okresie, tj. osobno przez Wnioskodawcę (część zwolniona) i korzystające z A X (część opodatkowana) nie spełnia wymaganego przez ustawodawcę skutku zakładanego w art. 90 ust. 1 ustawy. Nie przewidują takiego sposobu przepisy art. 90 ustawy.

W konsekwencji powyższego, w sytuacji, gdy nie mają Państwo możliwości przypisania wydatków odrębnie do czynności opodatkowanych oraz do czynności zwolnionych zastosowanie mają przepisy art. 90 ustawy. Tym samym, są Państwo obowiązani do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że przysługuje Państwu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, jednakże z uwzględnieniem zasad zawartych w przytoczonych przepisach art. 90 ust. 1 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług. W przywołanych uregulowaniach ustawodawca nie dał podatnikom możliwości wyboru kryterium, według którego będą dokonywać odliczeń podatku naliczonego. W art. 90 ust. 3 ustawy ustawodawca jednoznacznie określił, w jaki sposób należy ustalić proporcję, według której następnie należy dokonywać odliczeń. Proporcja ta opiera się wyłącznie na kwotach obrotów osiągniętych bądź szacowanych.

Podsumowując, odliczanie podatku VAT w odniesieniu do wydatków Wnioskodawcy ponoszonych na utrzymanie i rozwój A na bazie klucza alokacji wydatków, odzwierciedlającego rzeczywiste wykorzystywanie systemów informatycznych w oparciu o liczbę obsługiwanych przez X rachunków bankowych w danym okresie, tj. osobno przez Wnioskodawcę (część zwolniona) i korzystające z A X (część opodatkowana) nie jest właściwe z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, Państwo stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

W tej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).