Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.852.2023.2.DA

Opodatkowanie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie ugody części nadpłaconej kwoty kredytu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 17 stycznia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sprawa dotyczy nadpłaconego kredytu w banku … (dalej: „Bank”) na cele mieszkaniowe. Kredyt w CHF został całkowicie spłacony, a w wyniku złożenia pozwu, Bank przyznał, że kredyt został nadpłacony i zaproponował Ugodę, w wyniku której Bank ma zwrócić kredytobiorcom część nadpłaconej kwoty kredytu. Bank jednak stoi na stanowisku, że jest to „zapłata”, a nie „zwrot nadpłaty z tytułu nienależnie pobranych świadczeń” i w związku z powyższym ma obowiązek wystawić PIT-11.

Utrzymuje Pani, że kwota, którą Bank zobowiązuje się zwrócić, nie stanowi przychodu kredytobiorców, lecz jest zwrotem nienależnego świadczenia. Wobec tego Bank nie ma obowiązku wystawiać informacji PIT-11 z tytułu zwrotu.

Na takim stanowisku stoi również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacjach podatkowych wskazuje, że przy nienależnie pobranych świadczeniach, gdy nadpłata powstała w wyniku przewalutowania kredytu, to po stronie kredytobiorców nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego z tytułu otrzymanego zwrotu (interpretacje indywidualne: z 28 kwietnia 2023 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN oraz z 28 sierpnia 2023 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.607.2023.2.MN).

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w momencie dokonywania wszystkich czynności opisanych we wniosku w Pani małżeństwie panował ustrój wspólności majątkowej (wspólność trwa od … 1976 r.).

Pani wraz z mężem … zawarli z Bankiem umowę kredytu hipotecznego, waloryzowanego kursem waluty CHF (umowa kredytu mieszkaniowego „...” nr … z dnia 19 maja 2005 r. (dalej: „Umowa”).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. Umowy, celem kredytu było pokrycie zadłużenia z tytułu kredytu mieszkaniowego nr … oraz sfinansowanie kosztów prowizji udzielonego kredytu. Udzielony kredyt na podstawie Umowy był kredytem hipotecznym, ponieważ zabezpieczeniem spłaty kredytu była m.in. hipoteka zwykła oraz hipoteka kaucyjna na nieruchomości. Łącznie Bank wypłacił Pani oraz Pani mężowi w PLN tytułem kredytu kwotę 241 875,81 zł. Kwota ta przekładała się na sumę 91 030,00 CHF − stosując kurs kupna CHF obowiązujący w Banku w chwili uruchomienia kredytu (jego transz). Saldo kredytu w CHF stało się następnie podstawą ustalenia harmonogramu spłaty rat kredytu, które były płatne w PLN po przeliczeniu według kursu sprzedaży CHF obowiązującym w Banku. Kredyt został spłacony w całości 2 czerwca 2023 r. Pani wraz ze swoim mężem uiściła na rzecz Banku łącznie kwotę 415,23 zł oraz 113 313,00 CHF tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, w tym 323,56 zł tytułem ubezpieczenia pomostowego, 50,00 zł tytułem wydania zaświadczenia oraz 41,67 zł tytułem monitów, tj. ok. 531 853,20 zł. Nadpłata kredytu wynosi zatem ok. 289 977,39 zł (kwota 113 313,00 CHF została przeliczona po średnim kursie NBP z dnia 16 stycznia 2024 r.).

Zgodnie z zawartą Umową wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie.

Planuje Pani wraz z mężem zawrzeć z Bankiem Ugodę po otrzymaniu odpowiedzi na wniosek o wydanie interpretacji podatkowej. Prawdopodobna data zawarcia Ugody to 28 luty 2024 r.

Zwrot będzie dotyczyć części nadpłaconej kwoty kredytu, tj. kwoty 110 540,20 zł.

Stronami Ugody będą: Pani, Pani mąż oraz Bank. Ugoda zostanie zawarta na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego. Istotą planowanej Ugody jest rozliczenie się tak, jakby strony zawarły od samego początku umowę kredytu złotowego (§ 1 pkt 4 projektu Ugody). Zgodnie z § 1 pkt 7 projektu Ugody, strony uzgadniają, iż z uwzględnieniem ust. 5-6, kredyt udzielony na podstawie Umowy został spłacony i dodatkowo Bank zobowiązuje się do zapłaty na rzecz kredytobiorcy kwoty 110 540,20 zł. W projekcie Ugody nie jest wskazana podstawa otrzymania przez Panią tej kwoty, a jedynie stwierdzenie, że ją Pani otrzyma. Bank nie proponuje zapłaty za spełnienie innego świadczenia względem Banku. Jednocześnie w § 1 pkt 12 projektu Ugody wskazano: Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w wyniku wypłaty przez Bank kwoty, o której mowa w ust. 7, powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT-11).

Zwrot przez Bank kwoty stanowiącej nadpłatę ww. kredytu dotyczyć będzie wszystkich współkredytobiorców, tj. zarówno Pani, jak i Pani męża.

Pytanie

Czy w związku z zamiarem zawarcia Ugody przez Panią i Pani męża z Bankiem, mającej na celu zakończenie sporu na tle Umowy, otrzymana kwota 110 540,20 zł stanowić będzie dla Pani przychód i czy w związku z tym po Pani stronie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647)?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty 110 540,20 zł, jaką miałaby Pani otrzymać wraz z mężem od Banku w wyniku zawarcia Ugody, jako że kwota ta nie stanowi przychodu.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”) wymienia źródła przychodów, z których przychód (dochód) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nienależne świadczenie w podanym rozumieniu przyjętym w art. 410 w zw. z art. 405 Kodeksu cywilnego, nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 u.p.d.o.f.

Mając na uwadze fakt, iż w projekcie Ugody nie została wskazana podstawa, na jakiej Bank zobowiązany jest do zwrotu na Pani rzecz i na rzecz Pani męża kwoty 110 540,20 zł, kwota ta tym bardziej nie powinna podlegać opodatkowaniu, jako że zgodnie z treścią projektu Ugody ma Pani otrzymać zwrot tego, co w czasie trwania umowy kredytu świadczyła. Zwrot tego, co świadczono, nie stanowi przychodu. Bank na podstawie Umowy udzielił Pani i Pani mężowi kredytu na łączną kwotę 244 868,53 zł, a Pani i Pani mąż, w wyniku zawarcia w Umowie przez Bank klauzul abuzywnych pozwalających Bankowi na dowolność ustalania kursu CHF, ostatecznie dokonali na rzecz Banku spłat w łącznej wysokości ok. 531 853,20 zł. Tym samym Bank pobrał od Pani bezpodstawnie świadczenie nienależne w łącznej kwocie 531 853,20 zł, a otrzymana przez Panią w wyniku Ugody kwota 110 540,20 zł stanowi jedynie niewielki zwrot część kosztu, jaki poniosła Pani w związku z zawarciem z Bankiem Umowy. Otrzymanie zwrotu nie stanowi dla Pani żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia umowy kredytu jej abuzywnych postanowień.

Z uwagi na to, że nie ma możliwości przyporządkowania danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu”, o których mowa w art. 20 u.p.d.o.f.), to nie można go uznać za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadał ogólnej definicji przychodu zawartego w przepisach art. 11 u.p.d.o.f. Ponadto, u.p.d.o.f. określa dochód jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.). Przychód podatkowy warunkuje możliwość powstania dochodu podatkowego w tym znaczeniu, że dopóki nie mamy do czynienia z przychodem w sensie podatkowym, dopóty nie może powstać dochód podatkowy.

Otrzymanego zwrotu nie może Pani traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 u.p.d.o.f., ponieważ w tej sytuacji nie następuje po Pani stronie żadne przysporzenie majątkowe.

W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 164/15, wskazano, że: (...) jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przytoczona definicja przychodu wyprowadzona na podstawie tych przepisów ma charakter ogólny, a zatem będzie ona w użyciu wówczas, gdy zastosowania nie będą znajdować regulacje szczegółowe, inaczej opisujące danego rodzaju przychód. Należy również pamiętać, że przepisy art. 11 u.p.d.o.f. trzeba interpretować w powiązaniu z przepisami art. 10 oraz art. 12-20 u.p.d.o.f., co pozwala na ustalenie, czy dana kwota lub świadczenie przynależą do któregokolwiek ze źródeł przychodów podatkowych. Jeżeli nie będzie możliwe przyporządkowanie danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu” − art. 20 u.p.d.o.f.), to nie będzie ono mogło być uznane za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadało ogólnej definicji przychodu zawartej w przepisach art. 11 u.p.d.o.f. Mimo że nie wynika to wprost z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Stąd też wszystkie kwoty otrzymywane „tytułem zwrotnym” nie są zaliczane do przychodów podatkowych. Podsumowując, zwrot otrzymanej kwoty tytułem bezpodstawnego wzbogacenia się Pani kosztem na podstawie art. 405 i art. 410 Kodeksu cywilnego (nienależne świadczenie) nie stanowi dla Pani przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. Dodatkowo wskazuje Pani, że kredyt otrzymany przez Panią na podstawie Umowy wypełnia przesłanki definicji zawartej w § 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 592 ze. zm.; dalej: „rozporządzenie”), gdyż kredyt był zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 u.p.d.o.f., tj. wydatki na cele mieszkaniowe (na nabycie domu mieszkalnego).

Zgodnie z art. § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej.

Zgodnie z projektem Ugody udzielony Pani na mocy Umowy kredyt zostanie przewalutowany na kredyt złotówkowy, w wyniku czego ma Pani otrzymać wraz z Pani mężem kwotę w wysokości 110 540,20 zł. Jednocześnie nigdy wcześniej nie korzystała Pani z mężem z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

W myśl art. § 1 ust. 2 Rozporządzenia, kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; oraz opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Jak wynika z uzasadnienia do rozporządzenia za jego wydaniem stoi „szczególna potrzeba wyprowadzenia istotnej zachęty do zawierania przez kredytodawców i kredytobiorców ugód w celu restrukturyzacji tzw. kredytów frankowych, które ograniczają negatywne skutki wynikające ze zmiany kursu waluty szwajcarskiej na możliwość terminowej spłaty kredytów mieszkaniowych denominowanych w tej walucie przez polskich obywateli”. Jednocześnie w uzasadnieniu wskazano, że: „nie bez znaczenia jest fakt, że część kredytobiorców toczy spory sądowe z bankami zarzucając abuzywność klauzul indeksacyjnych przy hipotecznych kredytach mieszkaniowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej. Opodatkowanie umarzanych kredytobiorcom kwot w sytuacji, gdy dochodzą oni przed sądami nieważności zawartych przez nich umów (częściowej lub całkowitej), czyli podważają zasadność wymagalności tych kwot, budziłoby zatem istotne kontrowersje”. Ponadto, nie sposób nie zgodzić się, że: „uzyskane przez kredytobiorców umorzenie kredytu będzie stanowiło dla tej grupy realną, wymiernie poprawiającą jej położenie korzyść, wyłącznie w sytuacji, jeśli działania instytucji finansowych zmierzające do ułatwienia spłaty zadłużenia kredytobiorcom spotkają się z synergiczną reakcją ze strony państwa”.

Mając na uwadze powyższe, w pełni podtrzymuje Pani wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych przez Panią wynika, że:

·w dniu 19 maja 2005 r. zawarła Pani wraz z mężem umowę kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem CHF;

·zgodnie z zawartą Umową wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie;

·kredyt został spłacony w całości 2 czerwca 2023 r.;

·zgodnie z projektem Ugody udzielony Pani na mocy Umowy kredyt zostanie przewalutowany na kredyt złotówkowy, w wyniku czego otrzyma Pani wraz z mężem kwotę w wysokości 110 540,20 zł;

·w 2024 r. planuje Pani wraz z mężem zawrzeć Ugodę z Bankiem, w wyniku której Bank zobowiązany będzie zwrócić kredytobiorcom część nadpłaconej kwoty kredytu.

Skutki podatkowe zwrotu nienależnie pobranego świadczenia

Przystępując do oceny skutków podatkowych otrzymania przez Panią na podstawie Ugody z Bankiem części nadpłaconej kwoty kredytu wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego wskazać należy, że otrzymanie przez Panią środków pieniężnych tytułem zwrotu części nienależnie pobranych przez Bank świadczeń nie będzie Pani przychodem. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, wzrostu Jej majątku. Otrzymana przez Panią kwota to zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłaciła wcześniej do Banku. Pieniądze te nie będą Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ich uzyskanie nie będzie skutkować po Pani stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie będzie Pani miała obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Panią zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy wydający interpretację indywidualną nie sprawdza prawidłowości przedstawionych we wniosku wartości liczbowych, w związku z tym nie może się do nich odnieść. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).