Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.867.2023.1.SR

Opodatkowanie w Polsce dochodów uzyskiwanych w Arabii Saudyjskiej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 20 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni wyjechała w 2022 r. do Arabii Saudyjskiej i zatrudniła się jako (…) na … University (Uniwersytet ...) w Arabii Saudyjskiej. Zajmuje się tam …. W 2023 r. otrzymuje jedynie dochody z ww. uczelni oraz wyrównanie z polskiej uczelni za 2022 r. w wysokości jednorazowo 100 zł. Posiada w Polsce mieszkanie w …, ale stanowi ono majątek prywatny i nie podlega wynajmowi. Wnioskodawczyni mieszka w tym mieszkaniu w czasie przyjazdu do … oraz Jej rodzice w czasie pobytu w stolicy.

Obecnie jest to zatrudnienie do dnia 31 sierpnia 2024 r., ale ma być przedłużone. Wnioskodawczyni nie zamierza wracać do Polski – dalsze swoje zatrudnienie i życie wiąże z pobytem w Arabii Saudyjskiej. Obecnie korzysta tam z wynajętego mieszkania. Do Polski przylatuje jedynie odwiedzać swoich rodziców. Nie posiada męża ani dzieci. W Arabii Saudyjskiej zamierza spędzać około 90% całego roku podatkowego, czyli ponad 300 dni rocznie.

Pytanie

Czy dochody osiągane w Arabii Saudyjskiej Wnioskodawczyni powinna opodatkować w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, polscy rezydenci podatkowi mają tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, ale pod warunkiem, że mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W przypadku Wnioskodawczyni:

-przebywa Ona poza terytorium Polski ponad 3/4 roku i nie zamierza tego stanu zmieniać,

-zamierza docelowo osiąść w Arabii Saudyjskiej i swoje dalsze życie zawodowe wiąże z uczelnią, na której obecnie pracuje,

-posiada co prawda w Polsce nieruchomość, ale traktuje ją wyłącznie jako mieszkanie dla siebie i rodziców na czas pobytu w stolicy.

W konsekwencji Wnioskodawczyni w Polsce podlega tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i powinna odprowadzać podatek jedynie z przychodów osiąganych w Polsce, czyli od wyrównania wynagrodzenia za 2022 r. z poprzedniego zakładu pracy.

Dochody zaś osiągane w Arabii Saudyjskiej podlegają opodatkowaniu na terytorium Arabii Saudyjskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:

Przesłanki uznania danej osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania w Polsce zostały określone jako tzw. alternatywa łączna (w postaci spójnika „lub”). Zatem spełnienie choćby jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. warunek stanowi samodzielną podstawę do uznania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Natomiast osoby fizyczne, które nie spełniają żadnego z kryteriów określonych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

1)nie posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) ani

2)nie przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,

nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu omawianej ustawy, a tym samym posiadają w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, czyli są zobowiązane do zapłaty podatku tylko od dochodów uzyskanych w danym roku na terytorium Polski.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy:

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji, podpisane w Rijadzie z dnia 22 lutego 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 502; dalej: „Konwencja polsko-saudyjska”).

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Arabia Saudyjska notyfikowały ww. Konwencję do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Arabii Saudyjskiej dzień 1 maja 2020 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Konwencja MLI ma zastosowanie do dochodów z pracy najemnej uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-saudyjskiej:

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-saudyjskiej:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, której głównym celem jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jak wskazała Pani we wniosku, wyjechała Pani w 2022 r. do Arabii Saudyjskiej i zatrudniła się jako … (… – …) na … University (Uniwersytet …) w Arabii Saudyjskiej. Obecnie jest to zatrudnienie do dnia 31 sierpnia 2024 r., ale ma być przedłużone. Nie zamierza Pani wracać do Polski – dalsze swoje zatrudnienie i życie wiąże z pobytem w Arabii Saudyjskiej. Obecnie korzysta tam z wynajętego mieszkania. Do Polski przylatuje Pani jedynie odwiedzać swoich rodziców. Nie posiada Pani męża ani dzieci. W Arabii Saudyjskiej zamierza Pani spędzać około 90% całego roku podatkowego, czyli ponad 300 dni rocznie. W 2023 r. otrzymała Pani jedynie dochody z ww. uczelni oraz wyrównanie z polskiej uczelni za 2022 r. w wysokości jednorazowo 100 zł. Posiada Pani w Polsce mieszkanie w …, ale stanowi ono majątek prywatny i nie podlega wynajmowi. Wnioskodawczyni mieszka w tym mieszkaniu w czasie przyjazdu do … oraz Jej rodzice w czasie pobytu w stolicy.

Zatem, Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w 2023 r., należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-saudyjskiej, dokonując analizy Pani powiązań osobistych, społecznych i gospodarczych.

Mając na uwadze, że w 2023 r. posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania w Arabii Saudyjskiej, wyjechała Pani z Polski do Arabii Saudyjskiej w 2022 r., nie zamierza Pani wracać do Polski – dalsze swoje zatrudnienie i życie wiąże Pani z pobytem w Arabii Saudyjskiej, do Polski przylatuje Pani jedynie odwiedzać swoich rodziców, nie posiada Pani męża ani dzieci, w Arabii Saudyjskiej zamierza Pani spędzać około 90% całego roku podatkowego, czyli ponad 300 dni rocznie – uznać należy, że w 2023 r. posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania w Arabii Saudyjskiej.

Zatem Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-saudyjskiej jest Polska.

W konsekwencji, w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z uwzględnieniem reguł kolizyjnych zawartych w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-saudyjskiej stwierdzić należy, że w 2023 r., miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Arabii Saudyjskiej.

Przechodząc do kwestii opodatkowania dochodów z pracy wykonywanej w Arabii Saudyjskiej zauważyć należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji polsko-saudyjskiej:

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 Konwencji polsko-saudyjskiej:

Stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji polsko-saudyjskiej, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej (m.in. pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę) osoby mającej miejsce zamieszkania w Arabii Saudyjskiej, podlegają opodatkowaniu tylko w Arabii Saudyjskiej, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski.

Odnosząc powyższe ustalenia do Pani sytuacji, stwierdzić należy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2023 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji polsko-saudyjskiej. Natomiast dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej w 2023 r., podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w Arabii Saudyjskiej. Tym samym, dochody uzyskane w 2023 r. przez Panią w Arabii Saudyjskiej, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Wskazana powyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Przy czym, za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą. Zatem pod pojęciem „dochody (przychody) osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” należy rozumieć również dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy, za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód podatnika. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku wynika, że w 2023 r. otrzymywała Pani wyrównanie z polskiej uczelni (z poprzedniego zakładu pracy) za 2022 r. w wysokości jednorazowo 100 zł.

Stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (0t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro – jak Pani wskazała w opisie stanu faktycznego w 2022 r. przeniosła się Pani na stałe do Arabii Saudyjskiej – to w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2023 r. będzie Pani podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że w Polsce w rozliczeniu za 2023 r. powinna Pani opodatkować tylko dochody ze stosunku pracy osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. dochody otrzymane w 2023 r. od polskiego pracodawcy, czyli od wyrównania wynagrodzenia za 2022 r. z poprzedniego zakładu pracy). Natomiast dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej w 2023 r., podlegają opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w Arabii Saudyjskiej. Tym samym, dochody uzyskane w 2023 r. przez Panią z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego mającego zastosowanie do zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).