Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.971.2023.1.ICZ

Prawo do dokonania odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. październiku 2023, jeżeli nie został ten podatek odliczony w czerwcu 2017 oraz w kolejnych 2 okresach rozliczeniowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii prawa do dokonania odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. październiku 2023, jeżeli nie został ten podatek odliczony w czerwcu 2017 oraz w kolejnych 2 okresach rozliczeniowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 29.06.2017 roku została wystawiona faktura VAT dotycząca budowy hali produkcyjnej. Fakturę Państwo otrzymali jednakże w skutek zastrzeżeń właściciela dotyczących wykonania usługi została ona zakwestionowana w związku z tym, również nieopłacona oraz nie ujęta jako środek trwały w budowie, nie dokonano odliczenia podatku vat z faktury, zgodnie z poradą adwokata nie została ona opłacona we wskazanym terminie. Sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego. W trakcie trwania sporu jednoosobowa działalność gospodarcza została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W dniu 06.06.2023 został wydany wyrok sądowy nakazujący Państwu zapłacenie spornej kwoty na rzecz wystawcy faktury.

Pytanie

Czy w związku z powyższym mogą Państwo dokonać odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. październiku 2023, jeżeli nie został ten podatek odliczony w czerwcu 2017 r. oraz w kolejnych 2 okresach rozliczeniowych oraz nie dokonano rozliczenia w związku z ulgą za złe długi?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku z otrzymaniem wyroku sądowego nakazującego opłacenie faktury, uważają Państwo, iż mają Państwo prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. w październiku 2023 na podstawie wystawionego duplikatu faktury (oryginał zaginął) ponieważ zobowiązanie zostało przez Państwa zakwestionowane w całości, a sprawa sądowa nakazująca zapłatę zobowiązania została zakończona w czerwcu 2023.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”.

W myśl ust. 1 tego artykułu,

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy,

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy,

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020r.,

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021r.,

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy,

Z przytoczonych przepisów ustawy wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może skorzystać w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

- powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;

- doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;

- podatnik jest w posiadaniu faktur dokumentujących te transakcje.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury.

Jak stanowi art. 86 ust. 15 ustawy,

Na podstawie art. 81b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), dalej ustawa Ordynacja podatkowa,

Z powołanych przepisów wynika, że podatek nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe wyłącznie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 czerwca 2017 r. została wystawiona faktura VAT dotycząca budowy hali produkcyjnej, którą Państwo otrzymali, jednakże w skutek zastrzeżeń właściciela dotyczących wykonania usługi została ona zakwestionowana w związku z tym, również nieopłacona oraz nie ujęta jako środek trwały w budowie, nie dokonano odliczenia podatku vat z faktury.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą kwestii odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. październiku 2023, jeżeli nie został ten podatek odliczony w czerwcu 2017 oraz w kolejnych 2 okresach rozliczeniowych oraz nie dokonano rozliczenia w związku z ulgą za złe długi.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku zakres oraz Państwa wątpliwości należy wskazać przepisy ustawy Ordynacji podatkowej dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa,

Na podstawie art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa,

Wskazać należy, że w Ordynacji podatkowej wymieniono również okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

Zgodnie z art. 70 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa,

W myśl art. 70 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa,

Stosownie do art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa,

Art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.

W kwestii przedawnienia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 2010 r. w sprawie C-472/08.

W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że artykuł 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, wyznaczającym trzyletni termin przedawnienia na wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty VAT nienależnie pobranej przez organy administracji skarbowej tego państwa.

Termin taki sam w sobie nie jest w stanie praktycznie uniemożliwić lub nadmiernie utrudnić wykonywania prawa do odliczenia, ponieważ trzyletni termin przedawnienia może w zasadzie umożliwić każdemu przeciętnie uważnemu podatnikowi skuteczne dochodzenie uprawnień przysługujących mu w porządku prawnym Unii.

Skoro TSUE za zgodny z zasadami uznał 3-letni okres przedawnienia, to tym bardziej za taki należy uznać termin 5-letni przewidziany w polskich przepisach podatkowych.

Upływ terminu przedawnienia wywołuje szereg skutków zarówno ze sfery prawa materialnego jak i prawa procesowego. Skutkiem materialnoprawnym przedawnienia zobowiązania podatkowego jest jego wygaśnięcie o czym stanowi art. 59 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej.

Zatem instytucja przedawnienia powoduje, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe.

Konsekwencją przedawnienia zobowiązania podatkowego jest to, że zarówno podatnik jak organ podatkowy nie może ingerować w treść takiego zobowiązania podatkowego. Tego stosunku prawnego nie można bowiem reaktywować i odtworzyć.

Należy wskazać, że konsekwencje wpływają na obie strony stosunku zobowiązaniowego.

Instytucja przedawnienia ma na celu stabilizację stosunków prawnych, przy czym owa stabilizacja działa w obie strony, a więc również na niekorzyść podatnika.

Z wniosku nie wynika, by wystąpiły u Państwa okoliczności przerywające lub zawieszające bieg terminu przedawnienia w przedmiotowej sprawie. Należy zaznaczyć, że postępowanie przed sądem, które toczyło się między stronami (Państwem i Państwa kontrahentem) pozostaje bez wpływu na bieg terminu przedawnienia zobowiązania. Nie przysługuje więc Państwu prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od kontrahenta, gdyż minęło już 5 lat od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Wobec tego opłacenie w październiku 2023 r. faktury wystawionej 29 czerwca 2017 r. nie daje Państwu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z omawianej faktury.

W stanowisku własnym argumentują Państwo, że „mają Państwo prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. w październiku 2023 r. na podstawie wystawionego duplikatu faktury (oryginał zaginął)”.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że nie mogą Państwo dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej w 2017 r. w rozliczeniu podatku od towarów i usług w miesiącu opłacenia faktury tj. październiku 2023 r.  na podstawie wystawionego duplikatu faktury, z uwagi na fakt otrzymania faktury „pierwotnej” w 2017 r. (w opisie sprawy jednoznacznie podane jest, że fakturę Państwo otrzymali). Również nie mogą Państwo dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury „pierwotnej”, poprzez dokonanie korekty deklaracji za ten miesiąc, gdyż minęło już 5 lat od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, zgodnie z którym mają Państwo prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT w miesiącu opłacenia faktury tj. w październiku 2023 r. na podstawie wystawionego duplikatu faktury (oryginał zaginął) ponieważ zobowiązanie zostało przez Państwa zakwestionowane w całości, a sprawa sądowa nakazująca zapłatę zobowiązania została zakończona w czerwcu 2023 – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z  2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.