Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2022 r., sygn. II SA/Wa 2025/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Andrzej Góraj, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 lutego 2022 r. sprawy ze skargi D. W. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji (dalej "KGP") rozkazem personalnym z [...] marca 2021 r. nr [...] , działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. uchylił zaskarżony rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], z [...] listopada 2020 r. nr [...] , w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji D. W. (dalej "skarżący") na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji (Dz. U. z 2020 r., poz. 360, ze zm., dalej: "ustawa o Policji"), w części dotyczącej daty zwolnienia ze służby w Policji, ustalił datę zwolnienia ze służby w Policji na dzień [...] grudnia 2020 r., a w pozostałej części zaskarżony rozkaz personalny utrzymał w mocy.

Z akt sprawy wynikało, że do Komendy Wojewódzkiej Policji w [...] wpłynęło pismo zawierające wniosek o rozważenie możliwości wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 41 ust 2 pkt 5. ustawy o Policji w przedmiocie zwolnienia ze służby Skarżącego. W dniu [...] października 2021 r. KWP w [...] wszczął stosowne postępowanie administracyjne – poinformował skarżącego o jego wszczęciu.

Postanowieniem z [...] września 2020 r. wydanym w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt [...] prokurator Prokuratury Okręgowej w [...] przedstawił Skarżącemu zarzut popełnienia czynu zabronionego z art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 266 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k., polegający na tym, że "w okresie od [...] września 2018 r. do [...] czerwca 2019 r. w [...] i na terenie województwa [...], działając w z góry powziętym zamiarem, będąc funkcjonariuszem publicznym tj. funkcjonariuszem Policji, przekroczył swoje uprawnienia wynikające z art. 58 ust. 1 ustawy o Policji z dnia 06 kwietnia 1990 roku z późn. zm., polegające na obowiązku strzeżenia tajemnic związanych ze służbą, w ten sposób że wbrew art. 51 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej utrwalał i gromadził na należącym do niego urządzeniu - telefonie marki [...]- wizerunki osób zatrzymanych, w ramach pełnionych przez niego obowiązków służbowych, a następnie ujawnił osobie nieuprawnionej A. B., wizerunki tych osób poprzez przesłanie ich fotografii na urządzenie - telefon marki [...] - należący do A. B. za pomocą aplikacji [...], czasami wraz z informacjami za co zostali zatrzymani, czym naraził na szkodę prawnie chroniony interes tj. wizerunek osób chroniony art. 51 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w art. 23 Kodeksu cywilnego, czym działał na szkodę interesu prywatnego tych osób. Jak również działał na szkodę interesu publicznego stwarzając zagrożenie dla prawidłowości działania i wiarygodności instytucji państwowych".