Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 stycznia 2024 r. Wizz Air Hungary Légiközlekedési Zrt. (Wizz Air Hungary Zrt.) przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. C-440/22 P

Wydanie tymczasowe

WYROK TRYBUNAŁU (dziewiąta izba)

z dnia 11 stycznia 2024 r.(*)

Odwołanie – Pomoc państwa – Transport lotniczy – Rumunia – Pomoc na ratowanie spółki Tarom – Wytyczne dotyczące pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji – Decyzja Komisji Europejskiej o niewnoszeniu zastrzeżeń ze względu na to, że środki te stanowią pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym

W sprawie C‑440/22 P

mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 4 lipca 2022 r.,

Wizz Air Hungary Légiközlekedési Zrt. (Wizz Air Hungary Zrt.), z siedzibą w Budapeszcie (Węgry), który reprezentowali I.‑G. Metaxas-Maranghidis, dikigoros, S. Rating, abogado, i E. Vahida, avocat,

strona wnosząca odwołanie,

w której drugą stroną postępowania jest:

Komisja Europejska, którą reprezentowali I. Barcew, V. Bottka i L. Flynn, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana w pierwszej instancji,

TRYBUNAŁ (dziewiąta izba),

w składzie: J.-C. Bonichot, pełniący obowiązki prezesa izby, S. Rodin (sprawozdawca) i L. S. Rossi, sędziowie,

rzecznik generalny: A. Rantos,

sekretarz: A. Calot Escobar,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,

wydaje następujący

Wyrok

W odwołaniu Wizz Air Hungary Légiközlekedési Zrt. (Wizz Air Hungary Zrt.) (zwana dalej „Wizz Airem”) wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 4 maja 2022 r., Wizz Air Hungary/Komisja (TAROM; pomoc na ratowanie) (T‑718/20, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2022:276), którym Sąd oddalił jej skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 1160 final z dnia 24 lutego 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.56244 (2020/N) – Rumunia – Pomoc na ratowanie TAROM (Dz.U. 2020, C 310, s. 3, zwanej dalej „sporną decyzją”).