Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2022 r., sygn. III FSK 251/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Natalia Zawadka, po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W.sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 1310/17 w sprawie ze skargi W.sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 22 września 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz W.sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 660 (słownie: sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 1310/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, oddalił skargi W.sp. z o.o. w K., zwana dalej "Skarżącą spółką", na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 22 września 2017 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy wskazał, że Skarżąca spółka na podstawie art. 247 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), zwana dalej "O.p." wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 22 maja 2017 r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy K. z dnia 12 lipca 2013 r., określającej S.Sp. z o.o. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011 r. i 2012 r. Wyjaśniono, że ww. Spółka powstała na skutek podziału przez wydzielenie (na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h.) z S. Sp. z o.o., który dokonał się w dniu 30 kwietnia 2012 r. Na skutek podziału na Skarżącą spółkę przeszły składniki majątku wymienione w planie podziału, w tym m.in. nieruchomości, których dotyczyły decyzje Wójta Gminy K. z dnia 12 lipca 2013 r. Kolegium podkreśliło, że z planu podziału, sporządzonego w dniu 22 grudnia 2011 r. wynika dokładny opis i podział majątku (aktywów i pasywów) oraz zezwoleń, koncesji i ulg przypadających Spółce nowo zawiązanej, tj. Skarżącej spółce. Załącznik ten nie zawiera działki nr [...] i działki nr [...]. W konsekwencji powyższego uznano, że nie można przyjąć, że kontrolowane decyzje Wójta Gminy K.z dnia 12 lipca 2013 r. zostały skierowane do osoby niebędącej stroną w sprawie, gdyż S. była w 2011 r. i w 2012 r. podatnikiem podatku od nieruchomości w stosunku do części nieruchomości, stanowiących przedmiot opodatkowania zaskarżonych decyzji (np. działka nr [...], działka nr [...]). Jednocześnie Kolegium wskazało, że kwestionowane decyzje Wójta Gminy K. nie zostały również wydane z rażącym naruszeniem prawa.