Interpretacja indywidualna z dnia 23 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.868.2023.1.MS

Obowiązki płatnika z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

…sp. z o.o. sp. k. jest spółką z siedzibą w Polsce, która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej: Spółka). W ramach prowadzonej działalności Spółka udostępnia pracownikom samochody służbowe, które są użytkowane przez pracowników Spółki zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych, w tym również pojazdy elektryczne w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Z tego tytułu, zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy jest doliczona wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. W przypadku samochodów z napędem elektrycznym, z uwagi na brak możliwości naładowania samochodu na terenie Spółki lub przy wykorzystaniu infrastruktury podmiotów trzecich, aby korzystać z samochodu elektrycznego pracownik musi naładować samochód w swoim miejscu zamieszkania, co powoduje wzrost ponoszonych przez niego kosztów energii elektrycznej. Spółka przygotowała rozwiązanie, na podstawie którego wypłaca pracownikom miesięczną kwotę, która pokryje ponoszone przez pracowników koszty energii elektrycznej związane z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania pracownika. Zwracana kwota odpowiada poniesionym wydatkom przez pracownika.

Wątpliwość Spółki budzi kwestia, czy zwrot pracownikowi kosztów energii w związku z ładowaniem samochodu służbowego elektrycznego, będzie stanowił dodatkowy opodatkowany przychód pracownika, w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego również do celów prywatnych, mieści się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w związku z tym Spółka nie powinna doliczać pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy wskazanego zwrotu kosztów, a w konsekwencji pobierać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego również do celów prywatnych, mieści się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w związku z tym Spółka nie powinna doliczać pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy wskazanego zwrotu kosztów, a w konsekwencji pobierać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)250 zł miesięcznie - dla samochodów:

a)mocy silnika do 60 kW,

b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

2)400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

Jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, udostępnionymi przez Spółkę pojazdami będą m.in. samochody o napędzie elektrycznym, a więc przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania przez pracowników Spółki z pojazdu elektrycznego w celach prywatnych wynosi 250 zł miesięcznie - w oparciu o przepis art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o PIT.

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych kwota, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT obejmuje wszelkie koszty związane z użytkowaniem pojazdu, a zatem są nią objęte również m.in. wydatki na koszty eksploatacyjne pojazdu, w tym również koszty zakupu paliwa np.: sygn. akt II FSK 1116/18 z 22 lipca 2020 r., sygn. akt II FSK 1653/18 z 3 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1723/17 z 6 czerwca 2019 r.

Powyższe stanowisko sądów zostało również potwierdzone interpretacją ogólną Ministra Finansów z 11 września 2020 r., nr DD3.8201.1.2020, w której Minister Finansów wskazał, że cyt.: „prawidłowa wykładania art. 12 ust. 2a ustawy PIT prowadzi do wniosku, że koszty paliwa finansowane przez pracodawcę, udostępniającego pracownikowi samochód służbowy do wykorzystywania do celów prywatnych, mieszczą się w zryczałtowanym przychodzie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy PIT”.

Wobec powyższego fakt, że według orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów finansowanie przez pracodawcę kosztów paliwa mieści się w kwocie ryczałtu, o jakiej jest mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT i nie stanowi odrębnego świadczenia na rzecz pracownika podlegającemu opodatkowaniu, to w ocenie Spółki dopłaty do kosztów energii elektrycznej, będącej równoważnikiem paliwa w samochodzie o napędzie elektrycznym i zużytej na cele ładowania samochodów elektrycznych, które Spółka zamierza przekazywać pracownikom korzystającym z samochodów elektrycznych, powinny analogicznie mieścić się w zryczałtowanym przychodzie, o jakim jest mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy o PIT oraz nie powinny stanowić odrębnego świadczenia na rzecz pracowników Spółki.

Zatem, w ocenie Spółki, nie ma podstaw do uznania, iż dopłaty do energii elektrycznej zużytej na cele ładowania samochodu elektrycznego nie mieszczą się w zakresie ryczałtu, o jakim jest mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT. Wykładania powyższa znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. z 30 marca 2023 r., nr 0115-KDIT2.4011.86.2023.1.KC, z 31 stycznia 2023 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.902.2022.1.MS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:

Natomiast, obowiązek poboru podatku przez zakład pracy został wskazany w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka udostępnia pracownikom samochody służbowe, które są użytkowane przez pracowników Spółki zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych, w tym również pojazdy elektryczne w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Z tego tytułu, zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy jest doliczona wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Spółka przygotowała rozwiązanie na podstawie, którego wypłaca pracownikom miesięczną kwotę, która pokryje ponoszone przez pracowników koszty energii elektrycznej związane z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania pracownika. Zwracana kwota odpowiada poniesionym wydatkom przez pracownika.

Państwa wątpliwość budzi kwestia, czy zwrot pracownikowi kosztów energii w związku z ładowaniem samochodu służbowego elektrycznego, będzie stanowił dodatkowy opodatkowany przychód pracownika, w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Celem wyjaśnienia powyższych wątpliwości zauważyć należy, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta.

Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy – jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też w sytuacji, gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez pracownika, nie stanowi dla niego ww. przychodu.

Jeśli jednak pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w celu ładowania służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych, nie stanowi po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ww. ustawy. Tym samym, nie będziecie Państwo pełnili roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych tutejszy Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”) zostały wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. – (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Ponadto, procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił/różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).