Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. I FSK 490/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 984/17 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 20 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2012 r., I i II kwartał 2013r. oraz umorzenia postępowania w tym podatku za IV kwartał 2013 r. jako bezprzedmiotowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Maja Chodacka Małgorzata Niezgódka-Medek Arkadiusz Cudak

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej J. M. (dalej: "skarżący") jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 16 listopada 2017 r., I SA/Wr 984/17. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako: "P.p.s.a.", oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 20 lipca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2012 r., I i II kwartał 2013 r. oraz umorzenia postępowania w tym podatku za IV kwartał 2013 r. (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej: "CBOSA").

Sąd przedstawiając stan faktyczny sprawy podał, że 29 lutego 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. wszczął u skarżącego kontrolę podatkową w zakresie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia 2012 r. do grudnia 2013 r. w wyniku której ustalono, iż nie prowadził on ewidencji podatkowych dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie składał deklaracji podatkowych oraz nie dokonywał wpłat należnego podatku w związku z zawartymi umowami zmierzającymi do sprzedaży nieruchomości położonych w S.. Organ podatkowy wskazał, że skarżący wraz z żoną (E. N.) oraz małżonkami B. i K. J. na przestrzeni lat 2001 – 2013 dokonywali zakupu i sprzedaży nieruchomości gruntowych. Przedmiotem sprzedaży były działki powstałe w wyniku podziału geodezyjnego nieruchomości gruntowych, objętych planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone w tych planach pod budownictwo mieszkaniowe, położone w gminie Z., obręb S., nabyte we współwłasności od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w dniu 14 lipca 1998 r. Zebrany w trakcie kontroli podatkowej materiał dowodowy stanowił podstawę wszczęcia przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego, którego ustalenia znalazły wyraz w decyzji z 22 grudnia 2016 r. W rozstrzygnięciu tym organ wywiódł, że czynności w postaci sprzedaży nieruchomości spełniają znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.p.t.u.", skutkujące po stronie skarżącego powstaniem obowiązku podatkowego w tym podatku za III kwartał 2012 r. i I oraz II kwartał 2013 r.