Interpretacja indywidualna z dnia 17 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.592.2023.2.HW

Zwolnienie usług interaktywnych przedstawień teatralnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni bierze udział i które współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczy nie bierze udziału, ale je współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, ale je współtworzy, wraz z usługami konferansjerskimi – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 7 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni bierze udział i które współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczy nie bierze udziału, ale je współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, ale je współtworzy, wraz z usługami konferansjerskimi oraz zwolnienia od podatku usług konferansjerskich.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 stycznia 2023 r. (wpływ 3 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Osoba fizyczna (zwana dalej „Wnioskodawczynią”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawczyni polega głównie na świadczeniu usług w zakresie wystawiania interaktywnych przedstawień teatralnych oraz świadczeniu usług konferansjerskich.

Wnioskodawczyni przy realizacji przedstawień artystycznych współpracuje z artystami, z którymi zawiera umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich. Za uczestnictwo w występach Wnioskodawczyni wypłaca im wynagrodzenie w postaci honorarium. Wnioskodawczyni często bierze udział w spektaklach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ale także są wystawiane przedstawienia, w których nie bierze udziału w tym charakterze.

W przypadku wystawiania spektakli, w których Wnioskodawczyni nie bierze udziału (wykonawcami są wyłącznie inni artyści, z którymi Wnioskodawczyni zawarła umowę o dzieło), Wnioskodawczyni (...). Te czynności są również wykonywane przez Wnioskodawczynię w przypadku, gdy bierze udział w przedstawieniach jako artysta wykonawca. Interaktywne przedstawienia teatralne są (...).

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy również usługi konferansjerskie. Te usługi są świadczone tylko przez nią samą, tj. nie są wykonywane przez osoby zaangażowane przez Wnioskodawczynię. Powyższe usługi mają charakter twórczy, tj. Wnioskodawczyni samodzielnie przygotowuje odczyty, wygłasza autorskie kwestie werbalne, w przygotowany przez siebie sposób prowadzi imprezę. Wnioskodawczyni taki program układa samodzielnie.

Zdarza się również, że Wnioskodawczyni w ramach interaktywnych przedstawień teatralnych, pomiędzy poszczególnymi przedstawieniami, świadczy usługi konferansjerskie. Te usługi są świadczone tylko przez Nią samą, tj. nie są wykonywane przez osoby zaangażowane przez Wnioskodawczynię. Powyższe usługi mają charakter twórczy, tj. Wnioskodawczyni samodzielnie (...). Wnioskodawczyni taki program układa samodzielnie. Jej usługa konferansjerska nie ogranicza się do przekazania informacji, np. o przedstawieniach. Wówczas Wnioskodawczyni nie bierze udziału w interaktywnych przedstawieniach teatralnych. Jednakże Wnioskodawczyni, tak jak we wcześniej opisanych przypadkach, (...). Usługa konferansjerska w takim przypadku jest sprzedawana – w ramach jednej ceny – łącznie razem z interaktywnymi przedstawieniami teatralnymi.

Interaktywne przedstawienia teatralne i usługi konferansjerskie świadczone są głównie dla żłobków i przedszkoli, a także dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji oraz urzędów miast i gmin. Wnioskodawczyni nie sprzedaje biletów wstępu na organizowane przez siebie przedstawienia i świadczone usługi konferansjerskie.

Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu oraz na własny rachunek. Wnioskodawczyni świadcząc opisane usługi zawiera umowy cywilnoprawne z kontrahentami. Za realizowane spektakle Wnioskodawczyni wystawia faktury i otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium.

Wnioskodawczyni nie świadczy usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Uzupełnienie opisu sprawy

1. W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy każda z usług, objętych zakresem pytań nr 1-4 zadanych we wniosku, stanowi usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług. Prosimy podać odrębnie dla każdej usługi, objętej zakresem pytań zadanych we wniosku” wskazała Pani, że:

Usługi objęte zakresem pytań nr 1, 2 i 4 zadanych we wniosku stanowią usługi kulturalne.

Czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług (dotyczą wszystkich usług objętych zakresem pytań nr 1, 2 i 4):

- usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.;

- kultura to wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności;

- zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury;

- usługi kulturalne występują wówczas, gdy ma miejsce ich bezpośredniość w zakresie ich odbioru;

- służą społeczeństwu w celu przekazywania i szerzenia materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogółu wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości. Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Wnioskodawczyni równocześnie zwróciła uwagę, że – zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych – wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku organ wydający interpretację indywidualną zobowiązany jest ograniczyć do informacji, które nie doprowadzą do przerzucenie ciężaru wykładni przepisów prawa na wnioskodawcę, a jedyne pozwolą na uzyskanie danych niezbędnych do oceny prawidłowości stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna zawiera, stosownie do art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym, a w przypadku uznania stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe zawiera wskazanie stanowiska prawidłowego wraz z uzasadnieniem prawnym.

Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że WSA w Krakowie w wyroku z dnia 8 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 1506/21 stwierdził: „W postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, zgodnie z art. 14h O.p., ma zastosowania art. 169 § 1-2 tej ustawy. Z powołanych przepisów wynika, że możliwe jest żądanie przez organ wydający interpretację indywidualną, uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, także w zakresie elementów wskazanych w art. 14b § 3 O.p., tj. elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Jednak organ zobowiązany do wydania interpretacji, działając w trybie art. 169 § 1 O.p. nie może żądać od wnioskodawcy modyfikowania stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji, ani przedstawionej we wniosku oceny prawnej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W tym trybie organ może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena czy stanowisko przedstawione we wniosku i ocena prawna są prawidłowe czy też błędne. Elementy, które wnioskodawca winien uzupełnić, organ wydający interpretacją indywidualną winien wskazać w wezwaniu, wyjaśniając dlaczego ich brak uniemożliwia wydanie interpretacji. Interpretacja indywidualna ma bowiem na celu uzyskanie stanowiska organu w zakresie rozumienia przepisów prawa podatkowego na gruncie przedstawionego przez wnioskodawcę, a nie ustalonego przez organ podatkowy, stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) opisanego we wniosku organ wydający interpretację indywidualną zobowiązany jest ograniczyć do takich danych, które nie doprowadzą do przerzucenie ciężaru wykładni przepisów prawa na wnioskodawcę, a jedyne pozwolą na uzyskanie informacji niezbędnych do oceny prawidłowości stanowiska wnioskodawcy ”.

W wyroku z dnia 23 listopada 2021 r. sygn. akt II FSK 1049/21 NSA wskazał „Wymóg wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego realizuje się poprzez podanie wszystkich jego elementów, istotnych z punktu widzenia możliwości oceny stanowiska wnioskodawcy. W trybie żądania uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena, czy stanowisko przedstawione we wniosku i ocena prawna są prawidłowe czy też błędne”. W ocenie Sądu, Organ dokonujący interpretacji nie ma prawa żądania od wnioskodawcy przedstawienia w ramach uzupełnienia stanu faktycznego jego wykładni przepisów prawa, bo jest to zadanie tego Organu. Ponadto Sąd dokonując oceny postępowania Organu interpretującego w zakresie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji z powodu na brak przedstawienia wykładni przepisów prawa przez wnioskodawcę w odpowiedzi na wezwanie uznał: „Biorąc pod uwagę charakter i zadania interpretacji podatkowej trudno uznać stanowisko organu podatkowego za prawidłowe, ponieważ prowadziłoby ono do podważenia sensu wydawania interpretacji podatkowych”.

Reasumując, w związku z wyżej zacytowanymi wyrokami sądów administracyjnych, które odzwierciedlają jednolitą linię orzeczniczą tych sądów, w niniejszej odpowiedzi na wezwanie w zakresie pytania w odniesieniu do pytania nr 3 postawionego we wniosku wyrażam ocenę, jako własne stanowisko w sprawie Wnioskodawcy, a nie jako element zdarzenia przyszłego. W ocenie Wnioskodawczyni usługi wymienione w pytaniu nr 3 postawionym we wniosku są także „usługami kulturalnymi””.

2. Z kolei w odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli odpowiedź na ww. pytanie nr 1 będzie przecząca, to należy wymienić, które z usług objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, nie stanowią usług kulturalnych?” poinformowała Pani, że: „Z uwagi na treść odpowiedzi na pytanie nr 1) odpowiedź na pytanie nr 2) nie jest konieczna”.

3. Natomiast na pytanie o treści: „Czy każdą z usług, objętych zakresem pytań zadanych we wniosku świadczy Pani, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach, jeżeli tak, to w jaki sposób? [4]. Prosimy podać odrębnie dla każdej usługi, objętej zakresem pytań zadanych we wniosku” odpowiedziała Pani, że: „Usługi objęte zakresem pytań nr 1, 2 i 4 zadane we wniosku Wnioskodawczyni świadczy jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach. W zakresie usługi objętej zakresem pytania nr 3 przedstawionym we wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni, świadczy Ona usługi konferansjerskie jako artysta wykonawca. Odpowiedzi w niniejszym zakresie – zgodnie z przedstawioną w ad 1. linią orzeczniczą sądów administracyjnych – udzielono jako własne stanowisko w sprawie Wnioskodawcy, a nie jako element zdarzenia przyszłego”.

4. W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli odpowiedź na ww. pytanie nr 3 będzie przecząca to należy wymienić, które z usług objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, nie świadczy Pani jako indywidualny twórca lub artysta?” wskazała Pani, że: „Z uwagi na treść odpowiedzi na pytanie nr 1) odpowiedź na pytanie nr 2) nie jest konieczna”.

5. Z kolei na pytania o treści: „Czy w wyniku zrealizowania każdej z ww. usług, objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych? [5]

6. Jeżeli tak, to:

a) czy tworząc ww. utwór przyczynia się Pani do upowszechniania dorobku kulturalnego oraz

b) czy Pani nazwisko/pseudonim są uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu, a także

c) czy zawierając umowy na świadczenie usług objętych zakresem pytań zadanych we wniosku udziela/udzieli Pani licencji na korzystanie z praw autorskich do ww. utworu i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium?”,

odpowiedziała Pani, że: „Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W wyniku zrealizowania usług objętych zakresem pytań nr 1, 2 i 4 zadanych we wniosku, powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W zakresie usługi objętej zakresem pytania nr 3 przedstawionym we wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni, w wyniku jej zrealizowania powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy jw. Odpowiedzi w niniejszym zakresie - zgodnie z przedstawioną w ad 1. linią orzeczniczą sądów administracyjnych - udzielono jako własne stanowisko w sprawie Wnioskodawcy, a nie jako element zdarzenia przyszłego.

6

a) Wnioskodawczyni tworząc ww. utwór przyczynia się do upowszechniania dorobku kulturalnego.

b) zawsze imię i nazwisko lub pseudonim lub nazwa firmy Wnioskodawczyni jest i będzie podane do publicznej wiadomości przed rozpoczęciem wykonania usługi (np. przedstawienia teatralnego). Gdy organizatorzy imprez wywieszają afisze informujące o przedstawieniach teatralnych, które mają się odbyć (nie zawsze się tak dzieje), to wówczas imię i nazwisko lub pseudonim lub nazwa firmy Wnioskodawczyni jest na nich podawane.

c) Wnioskodawczyni zawierając umowy na świadczenie usług objętych zakresem pytań zadanych we wniosku nie udziela i nie będzie udzielała licencji na korzystanie z praw autorskich do tych utworów oraz w związku z tym z tego tytułu nie pobiera i nie będzie pobierała wynagrodzenia w formie honorarium”.

7. Natomiast na pytanie: „Na czyją rzecz świadczy/będzie świadczyć Pani usługi wskazane w opisie sprawy? Prosimy podać odrębnie dla każdej usługi, objętej zakresem pytań zadanych we wniosku” odpowiedziała Pani, że: „Usługi objęte zakresem pytań nr 1-4 są i będą świadczone głównie dla żłobków i przedszkoli, a także dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji oraz urzędów miast i gmin. Ta odpowiedź dotyczy wszystkich usług objętych zakresem pytań nr 1-4”.

8. Z kolei w odpowiedzi na pytanie: „Na czym polega interaktywność przedstawień teatralnych wskazanych w opisie sprawy?” wskazał Pani, że: „Interaktywność przedstawień teatralnych polega na tym, że dzieci biorą aktywny udział w przedstawieniu poprzez wchodząc w dialog z aktorami, czy reagując na sytuacje w sposób kreatywny i spontaniczny. Dzięki temu przedstawienie teatralne nabiera indywidualnego, niepowtarzalnego charakteru, ponieważ za każdym razem może być w nieznaczny sposób zmieniony w reakcji na zachowanie dzieci.

Interaktywne bajki są doskonałym sposobem na rozwijanie wyobraźni, kreatywności oraz umiejętności interpersonalnych u dzieci. Dzieci uczą się współpracy, słuchania innych, wzajemnego szacunku oraz empatii wobec postaci i sytuacji w opowieści. Mogą także uczyć się rozumienia różnych emocji i uczuć, które pojawiają się w historii”.

9. W odpowiedzi na pytanie: „Czy świadczenie usług następuje/nastąpi za pośrednictwem Internetu lub sieci elektronicznej? Odpowiedzi prosimy udzielić odrębnie dla każdej usługi” wskazała Pani, że: „Świadczenie usług nie następuje i nie będzie następować za pośrednictwem Internetu lub sieci elektronicznej. Ta odpowiedź dotyczy wszystkich usług objętych zakresem pytań nr 1-4”.

10.Natomiast w odpowiedzi na pytanie: „W sytuacji, gdzie świadczenie usług następuje za pośrednictwem Internetu lub sieci elektronicznej, to czy jest/będzie ono zasadniczo zautomatyzowane oraz wymagać będzie minimalnego udziału człowieka? Odpowiedzi prosimy udzielić odrębnie dla każdej usługi” wskazała Pani, że: „Z uwagi na treść odpowiedzi na pytanie nr 9) odpowiedź pytanie nr 10) nie jest konieczna”.

11.Z kolei na pytanie: „Czy usługi wskazane w pytaniu nr 4, tj. w ramach których współtworzy Pani interaktywne przedstawienia teatralne, wykonuje Pani osobiście?” wskazała Pani, że: „Usługi wskazane w pytaniu nr 4), są objęte jedną umową i dla nich określone jest jedno wynagrodzenie, składają się z interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak je współtworzy m.in. (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi, które są wykonywane osobiście przez Wnioskodawczynię”.

Pytania

1. Czy usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama także bierze udział i które współtworzy m.in. (...), są zwolnione z podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

2. Czy usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...), są zwolnione z podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

3. Czy usługi interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak, które współtworzy m.in. poprzez (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi są zwolnione z podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawczyni nie świadczy usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Jak wynika z zacytowanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie tego przepisu jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Ten przepis stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wśród podmiotów uprawnionych do zastosowania zwolnienia z podatku VAT zostali wymienieni indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. W ocenie Wnioskodawczyni, wykonując usługi przedstawień artystycznych w postaci spektakli teatralnych działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu tej ustawy, i jest wynagradzana w formie honorariów. Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b tej ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Ponadto należy zauważyć, że art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT odsyła wprost do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509, zwana dalej "ustawą z dnia 4 lutego 1994 r."). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno- urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno- muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1-3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Na podstawie art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 tej ustawy. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

-mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

-stanowić przejaw działalności twórczej,

-posiadać indywidualny charakter.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni, usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama także bierze udział i które współtworzy m.in. poprzez (...), są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT. Tożsame stanowisko wyraził w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 10 lutego 2023 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.792.2022.2.SM i Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2015 r., nr IBPP3/4512-48/15/MN.

W ocenie Wnioskodawczyni, mając na uwadze uzasadnienie prawne przedstawione w ad 1, usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak które współtworzy m.in. (...), zaprojektowanie i uszycie kostiumów, są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

ad 3.

Usługi interaktywnych przedstawień teatralnych i konferansjerskie mają charakter twórczy, tj. Wnioskodawczyni współtworzy przedstawienia teatralne (...) oraz wykonuje osobiście usługi konferansjerskie. W ocenie Wnioskodawczyni, te usługi są usługami kulturalnymi, świadczonymi przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, są wynagradzane w formie honorariów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze uzasadnienie prawne przedstawione w ad 1, usługi interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...), zaprojektowanie i uszycie kostiumów, wykonywane razem z usługami konferansjerskimi są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie zwolnienia od podatku usług: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni bierze udział i które współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczy nie bierze udziału, ale je współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, ale je współtworzy, wraz z usługami konferansjerskimi jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.):

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy usługi: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama także bierze udział i które współtworzy m.in. (...); usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...); usługi interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi są zwolnione od podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1, nr 2 i nr 4).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru realizowanych przez Panią ww. świadczeń (wskazanych w pytaniach nr 1, nr 2 i nr 4) należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez czynności pomocniczej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o ich opodatkowaniu decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Jak wynika z opisu sprawy, świadczy Pani usługi: wystawiania interaktywnych przedstawień teatralnych. Interaktywność przedstawień teatralnych polega na tym, że dzieci biorą aktywny udział w przedstawieniu wchodząc w dialog z aktorami, czy reagując na sytuacje w sposób kreatywny i spontaniczny. Przy realizacji przedstawień artystycznych współpracuje Pani z artystami, z którymi zawiera umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich. Za uczestnictwo w występach wypłaca im Pani wynagrodzenie w postaci honorarium. Często bierze Pani udział w spektaklach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ale także są wystawiane przedstawienia, w których nie bierze Pani udziału w tym charakterze. W przypadku wystawiania spektakli, w których nie bierze Pani udziału (wykonawcami są wyłącznie inni artyści, z którymi zawarła Pani umowę o dzieło). (...). Te czynności są również wykonywane przez Panią w przypadku, gdy bierze udział w przedstawieniach jako artysta wykonawca. (...). Zdarza się również, że w ramach interaktywnych przedstawień teatralnych, pomiędzy poszczególnymi przedstawieniami, świadczy Pani usługi konferansjerskie. Te usługi są świadczone tylko przez Panią samą, tj. nie są wykonywane przez osoby zaangażowane przez Panią. Powyższe usługi mają charakter twórczy, tj. samodzielnie przygotowuje Pani odczyty, wygłasza autorskie kwestie werbalne, w przygotowany przez siebie sposób prowadzi imprezę. Taki program układa Pani samodzielnie. Pani usługa konferansjerska nie ogranicza się do przekazania informacji, np. o przedstawieniach. Wówczas nie bierze Pani udziału w interaktywnych przedstawieniach teatralnych. Jednakże, tak jak we wcześniej opisanych przypadkach, (...). Usługa konferansjerska w takim przypadku jest sprzedawana – w ramach jednej ceny – łącznie razem z interaktywnymi przedstawieniami teatralnymi. Ww. usługi stanowią usługi kulturalne. Interaktywne przedstawienia teatralne są świadczone głównie dla żłobków i przedszkoli, a także dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji oraz urzędów miast i gmin. Nie sprzedaje Pani biletów wstępu na organizowane przez Panią przedstawienia. Działa Pani we własnym imieniu oraz na własny rachunek. Świadcząc opisane usługi zawiera Pani umowy cywilnoprawne z kontrahentami. Za realizowane spektakle wystawia Pani faktury i otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – usługi wskazane w pytaniu nr 4), są objęte jedną umową i dla nich określone jest jedno wynagrodzenie, składają się z interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, jednak je współtworzy m.in. (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi, które są wykonywane osobiście przez Panią.

Zatem, jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, w ramach każdej z ww. świadczonych usługi podejmuje Pani szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu, tj. wystawiania interaktywnych przedstawień teatralnych, które stanowią usługi kulturalne.

Usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama także bierze Pani udział i które współtworzy m.in. (...); usługi wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama nie bierze Pani udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...) oraz usługi interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama nie bierze Pani udziału, jednak które współtworzy m.in. poprzez (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi świadczy Pani jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach. Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W wyniku zrealizowania ww. usług – jak wskazała Pani w opisie sprawy – powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto – jak wskazała Pani w opisie sprawy – usługi objęte zakresem pytań nr 1, 2 i 4 zadanych we wniosku stanowią usługi kulturalne. Czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług (dotyczą wszystkich usług objętych zakresem pytań nr 1, 2 i 4):

- usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.;

- kultura to wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności;

- zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury;

- usługi kulturalne występują wówczas, gdy ma miejsce ich bezpośredniość w zakresie ich odbioru;

- służą społeczeństwu w celu przekazywania i szerzenia materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogółu wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej jest Pani stroną umów cywilnoprawnych zawieranych z kontrahentami. Opisane we wniosku usługi świadczy Pani jako artysta wykonawca. Zatem, jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, działa Pani jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a dodatkowo w wyniku świadczonych usług tworzy Pani utwór w postaci interaktywnych przedstawień teatralnych. Ponadto, za realizowane spektakle otrzymuje Pani wynagrodzenia w formie honorarium.

Tym samym, skoro świadczone przez Panią usługi polegające na: wykonywaniu interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama także bierze Pani udział i które współtworzy m.in. (...), wykonywaniu interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama nie bierze Pani udziału, jednak, które współtworzy m.in. (...), usługach interaktywnych przedstawień teatralnych, w których sama nie bierze Pani udziału, jednak które współtworzy m.in. (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi, zarówno indywidualnie, jak i z towarzyszeniem zatrudnionych przez Panią na podstawie umów o dzieło wykonawców – jak wynika z opisu sprawy – stanowią usługi kulturalne, które świadczy Pani, jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których tworzy Pani utwory (interaktywne przedstawienia teatralne), a usługi te są wynagradzane w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Podsumowując, świadczone przez Panią usługi: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Pani sama także bierze udział i które współtworzy m.in. (...); wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Pani sama nie bierze udziału, jednak, które Pani współtworzy m.in. (...); interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Pani sama nie bierze udziału, jednak które Pani współtworzy m.in. (...), wykonywane razem z usługami konferansjerskimi są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytań nr 1, nr 2 i nr 4 oceniono jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zwolnienia od podatku usług: wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni bierze udział i które współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczy nie bierze udziału, ale je współtworzy; wykonywania interaktywnych przedstawień teatralnych, w których Wnioskodawczyni sama nie bierze udziału, ale je współtworzy, wraz z usługami konferansjerskimi (pytania oznaczone we wniosku nr 1, nr 2 i nr 4). Natomiast w zakresie zwolnienia od podatku usług konferansjerskich (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) zostało wydane 17 stycznia 2024 r. postanowienie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).