Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.534.2023.1.RS

Rozliczenie w zeznaniu podatkowym środków przekazanych przez zagranicznego pracodawcę.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia w zeznaniu podatkowym środków przekazanych przez zagranicznego pracodawcę. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W czerwcu 2021 r. została Pani zatrudniona przez irlandzką firmę (umowa o pracę), która była w trakcie otwarcia oddziału w Polsce. W związku z tym, była Pani zobligowana podpisać umowę o przejęcie obowiązków pracodawcy jako płatnika składek (umowa o przejęcie obowiązków pracodawcy jako płatnika składek na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych).

Zgodnie z umową jaką Pani podpisała (o przejęcie obowiązków pracodawcy), w artykule 2 punkcie 3 zostało określone, że Spółka zobowiązana jest zapewnić firmę, która będzie pomagać pracownikom z rozliczeniem z Urzędem Skarbowym i Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, poprzez wystawienie DRA i obliczanie zaliczki podatku do Urzędu Skarbowego.

Od firmy irlandzkiej otrzymywała Pani jeden przelew miesięcznie, który w tytule posiadał jedynie dane firmy oraz Pani dane adresowe – brak wskazania, że to wynagrodzenie i refundacja składek ZUS oraz podatku dochodowego.

W umowie o przejęcie obowiązków pracodawcy znajduje się artykuł 2 punkt 2 „Część miesięcznych składek do zapłaty, których zobowiązana jest Spółka, jako pracodawca Pracownika, będzie płacona Pracownikowi wraz z wynagrodzeniem za pracę, zgodnie z zasadami wypłaty wynagrodzenia określonymi w Umowie o pracę”.

Z formularzy DRA jakie Pani otrzymywała z księgowości zewnętrznej opłaconej przez firmę wynikało, że jako przychód wzięto kwotę z umowy o pracę. W taki sposób rozliczała się Pani przez sześć miesięcy, do końca 2021 r.

Z początkiem 2022 r. firma otworzyła oddział w Polsce i podpisując aneks przestała Pani pełnić obowiązki pracodawcy jako płatnika składek.

Podczas rozliczania PIT-36 za 2021 r. zwróciła się Pani o pomoc w rozliczeniu rocznym do niezależnej księgowej, która dopatrzyła się nieścisłości.

Pytanie

Czy w sposób prawidłowy został rozliczony PIT-36 za 2021 r., traktując jeden przelew od pracodawcy (który stanowił Pani wypłatę, opłaty do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Urzędu Skarbowego) jako przychód całościowy, który należy opodatkować?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w sposób poprawny został rozliczony PIT-36 za 2021 r., traktując całość otrzymanego przelewu od firmy jako przychód.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z analizy Pani wniosku wynika, że w czerwcu 2021 r. została Pani zatrudniona przez irlandzką firmę (umowa o pracę), która była w trakcie otwarcia oddziału w Polsce. W związku z tym, była Pani zobligowana podpisać umowę o przejęcie obowiązków pracodawcy jako płatnika składek (umowa o przejęcie obowiązków pracodawcy jako płatnika składek na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych). Od firmy irlandzkiej otrzymywała Pani jeden przelew miesięcznie, który w tytule posiadał jedynie dane firmy oraz Pani dane adresowe – brak wskazania, że to wynagrodzenie i refundacja składek ZUS oraz podatku dochodowego. W umowie o przejęcie obowiązków pracodawcy znajduje się zapis, że część miesięcznych składek, do zapłaty których zobowiązana jest Spółka, jako pracodawca pracownika, będzie płacona pracownikowi wraz z wynagrodzeniem za pracę, zgodnie z zasadami wypłaty wynagrodzenia określonymi w umowie o pracę.

Przejęcie obowiązków pracodawcy jako płatnika składek znajduje oparcie m.in. w zapisach Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia WE nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L. 09.284/1).

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. Rozporządzenia:

Pracodawca, którego siedziba lub miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium właściwego państwa członkowskiego, zobowiązany jest do wypełniania wszystkich obowiązków wynikających z ustawodawstwa mającego zastosowanie do jego pracowników, w szczególności obowiązku zapłacenia składek przewidzianych w tym ustawodawstwie, tak jakby jego siedziba lub miejsce prowadzenia działalności znajdowały się we właściwym państwie członkowskim.

W myśl art. 21 ust. 2 Rozporządzenia:

Pracodawca niemający miejsca prowadzenia działalności w państwie członkowskim, którego ustawodawstwo ma zastosowanie, może uzgodnić z pracownikiem, że spoczywający na pracodawcy obowiązek zapłacenia składek może być wypełniany w jego imieniu przez pracownika, bez uszczerbku dla podstawowych obowiązków pracodawcy. Pracodawca powiadamia instytucję właściwą tego państwa członkowskiego o dokonanych uzgodnieniach.

Zatem zagraniczny pracodawca ma te same obowiązki w zakresie poboru i rozliczania składek, deklaracji zgłoszeniowych oraz rozliczeniowych, jak polski pracodawca. Natomiast obowiązki płatnika, który nie posiada w Polsce zakładu, oddziału czy przedstawicielstwa może przejąć pracownik płatnika.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 ze zm.):

Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych:

Składki na ubezpieczenia emerytalne pracowników – finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Zgodnie z art. 16 ust. 1b ww. ustawy:

Składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 6,5% podstawy wymiaru płatnicy składek.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy:

Składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 7a-9 i 11 oraz w ust. 1c, finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Stosownie do art. 16 ust. 3 tej ustawy:

Składki na ubezpieczenie wypadkowe osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 3-10, osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, bezrobotnych pobierających stypendium oraz osób pobierających stypendium finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek.

Z kolei art. 85 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.) stanowi, że:

Za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa wustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. poz. 85, z późn. zm.) - podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Ponadto, jak stanowi art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 735):

Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę opłacają: pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym.

Stosownie do postanowień wynikających z powyższych przepisów, pracodawca ma obowiązek finansowania z własnych środków części składek do ZUS związanych z zatrudnieniem pracownika, natomiast część składek na ubezpieczenie społeczne i całość składek na ubezpieczenie zdrowotne finansowana jest ze środków pracownika. Zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych finansowana jest w całości z przychodu pracownika.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że składki na ubezpieczenie społeczne w części, w której powinny zostać sfinansowane ze środków pracodawcy jak i składki na Fundusz Pracy, odprowadzone przez Panią w imieniu pracodawcy – nie stanowiły Pani przychodu i nie podlegały uwzględnieniu w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie miała Pani więc obowiązku ww. kwot, które powinny zostać sfinansowane ze środków pracodawcy, wykazywać w zeznaniu podatkowym za 2021 r.

Elementem Pani przychodu są natomiast kwoty przekazane przez Panią tytułem zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne, finansowanych przez Panią, składek na ubezpieczenie zdrowotne i zaliczek na podatek dochodowy, obowiązek ich finansowania z własnych środków (wynagrodzenia za pracę lub innych wypłat otrzymywanych od pracodawcy związanych ze stosunkiem pracy) spoczywa bowiem na Pani jako pracowniku.

Tym samym Pani stanowisko, że całość otrzymanego przelewu od firmy należało potraktować jako przychód, który należało opodatkować, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W związku z załączeniem do wniosku dokumentów wskazuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.