Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.967.2023.2.JM

Skoro podstawą przyznania Państwu odszkodowania/zadośćuczynienia była zawarta ugoda inna niż ugoda sądowa, to ww. świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT. Otrzymując przedmiotowe świadczenie, uzyskali Państwo przysporzenie majątkowe, skutkujące powstaniem przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego należy odprowadzić podatek dochodowy.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 7 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania świadczenia pieniężnego uzyskanego na podstawie porozumienia. Uzupełnili Państwo wniosek - na wezwanie - pismem z 4 stycznia 2024 r. (data wpływu 4 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

K.M.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

A.M.

Opis stanu faktycznego

Zainteresowani, będący osobami fizycznymi dnia 27 września 2023 r. zawarli porozumienie o dobrosąsiedzkich stosunkach w związku z realizacją inwestycji mieszkaniowych. Umowa została zawarta ze spółką akcyjną realizującą dwie inwestycje mieszkaniowe w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca zamieszkania Zainteresowanych.

Wskutek złożonego przez Zainteresowanych wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego w przedmiocie decyzji (…) zatwierdzających projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno - budowlany i udzielających pozwolenia na budowę obejmującą budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu, Wojewoda (…) postanowieniem wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzjami (…). Wniosek wynikał z oceny Zainteresowanych w zakresie wad prawnych decyzji wynikających z realnych szkód spowodowanych realizacją inwestycji przez spółkę. Zainteresowani złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję utrzymującą w mocy decyzję (…). Skarga obarczona była brakiem formalnym, w związku z czym, Zainteresowani zostali wezwani do uzupełnienia tychże braków. W ramach porozumienia o dobrosąsiedzkich stosunkach w związku z realizacją inwestycji mieszkaniowych Zainteresowani zobowiązali się:

• doprowadzić do nieuzupełnienia braków formalnych skargi do WSA oraz cofnąć skargę do WSA,
• nie składać zażalenia na postanowienie w przedmiocie odmowy wstrzymania decyzji ostatecznej oraz złożyć w terminie do wniesienia zażalenia oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do wniesienia zażalenia w trybie art. 127a w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.), dalej jako „KPA”,
• nie składać odwołania od decyzji Wojewody (…) odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej oraz złożyć w terminie do wniesienia odwołania oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania w trybie art. 127a KPA,
• nie składać osobiście lub za pośrednictwem osób trzecich jakichkolwiek pism lub ustnych oświadczeń, w tym odwołań, skarg, zażaleń, wniosków o wznowienie postępowania, wniosków o stwierdzenie nieważności w odniesieniu do postępowań zakończonych decyzjami zatwierdzającymi projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielającymi pozwolenia na budowę obejmującą budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu,
• nie kierować jakichkolwiek roszczeń w stosunku do spółki w związku z inwestycjami jak również oświadczają, że zrzekają się tego rodzaju roszczeń istniejących i mogących powstać w przyszłości, przy czym nie dotyczy to przyszłych roszczeń odszkodowawczych obejmujących szkody dotyczące nieruchomości Zainteresowanych, powstałych na skutek prowadzenia robót budowlanych niezgodnie z przepisami prawa lub zapisami decyzji administracyjnych lub eksploatacji budynków niezgodnie z przepisami prawa lub zapisami decyzji administracyjnych oraz roszczeń odszkodowawczych wynikających z ewentualnego naruszenia substancji budynków posadowionych na nieruchomości Zainteresowanych, a powstałych na skutek prowadzenia prac budowlanych w odniesieniu do inwestycji,
• z zastrzeżeniem ww. punktów nie podejmować osobiście lub za pośrednictwem osób trzecich jakichkolwiek innych czynności faktycznych lub prawnych zmierzających do przeciwdziałania lub utrudnienia w jakikolwiek sposób realizacji inwestycji, przy czym nie dotyczy to czynności podejmowanych w związku z naruszeniem w trakcie budowy przepisów prawa lub zapisów decyzji administracyjnych.

Zainteresowani zobowiązali się ponadto do umożliwienia przeprowadzenia przez spółkę inwentaryzacji budynków posadowionych na nieruchomości Zainteresowanych w celu ustalenia ich stanu technicznego w terminie 14 dni od zawarcia porozumienia.

Z kolei spółka akcyjna realizująca inwestycje zobowiązała się do zapłaty na rzecz Zainteresowanych ustalonej w umowie kwoty.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Porozumienie z 27 września 2023 r. ze Spółką akcyjną na podstawie którego otrzymali Państwo świadczenie pieniężne nie stanowiło ugody zawartej przed Sądem. Porozumienie zostało zawarte, ponieważ spółce zależało na uniknięciu procesu sądowego.

Porozumienie nie zostało potwierdzone przez Sąd prawomocnym orzeczeniem.

Immisje w związku z budową 2 budynków wielorodzinnych wraz z drogą dojazdową biegnącą wzdłuż granicy z Państwa działką (… mieszkań, 4-kondygnacyjne budynki z garażami podziemnymi i antresolami) na sąsiadującej działce (na swojej działce macie Państwo dom jednorodzinny) - w bezpośrednim sąsiedztwie Państwa posesji powstaje kolejny duży etap osiedla, co znacząco pogorszy komfort Państwa życia (przede wszystkim zostaje Państwu odebrana prywatność, która jest przywilejem związanym z mieszkaniem w domu jednorodzinnym) - jeden z budynków posiada antresolę z tarasem, z którego jest bezpośredni widok na Państwa ogródek, a tuż przy Państwa działce zaprojektowane zostało miejsce do zawracania dla śmieciarek (uciążliwe zapachy).

Przez okres około 18 miesięcy uciążliwości związane z prowadzoną budową - wstrząsy, hałas, uciążliwe zapachy, które w znaczący sposób pogarszają komfort Państwa życia.

Pozwolenie na budowę wydane przez (…), które ocenie wykonanej na Państwa zlecenie przez rzeczoznawcę posiada wady prawne, które będą w przyszłości wpływać na komfort życia w sąsiedztwie. Pozwolenie to nie zostało cofnięte pomimo Państwa wcześniejszych sprzeciwów złożonych w odpowiednim z przepisami czasie. Podczas wydawania jednego z pozwoleń złamany został również Kodeks postępowania administracyjnego.

Ogromny spadek wartości Państwa nieruchomości (domu jednorodzinnego) poprzez bezpośrednie sąsiedztwo dwóch budynków wielorodzinnych (… mieszkań) i infrastruktury tego etapu osiedla.

Wypłacone świadczenie stanowi odszkodowanie/zadośćuczynienie za wyrządzoną szkodę/ krzywdę. Świadczenie to pokrywa straty związane ze stratą wartości działki i immisjami związanymi z budową prowadzoną w bezpośrednim sąsiedztwie oraz tymi związanymi z powstaniem osiedla w sąsiedztwie zabudowy jednorodzinnej. Krzywda powstała w momencie, gdy wydane zostało pozwolenie na budowę, które w ocenie wykonanej przez Rzeczoznawcę posiada wady prawne (za które odpowiedzialna jest m.in. spółka akcyjna składająca pozwolenie na budowę z wadami prawnymi) i porozumienie stanowi właśnie odszkodowanie za wyrządzoną Państwu szkodę związaną z wadliwym projektem.

Otrzymane świadczenie nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Świadczenie nie dotyczy korzyści, które Państwo mogliby osiągnąć, gdyby Państwu szkody nie wyrządzono. Przy odpowiedzi odwołali się Państwo do wcześniejszego uzasadnienia: „Jak wspomniano w ocenie Wnioskodawcy otrzymane świadczenie nie dotyczy utraconych korzyści, lecz stanowi rekompensatę uszczerbku jaki powstał w wyniku zrzeczenia się dochodzenia do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budową, która w ocenie Wnioskodawcy posiada wady prawne.

Pomimo braku przyznania świadczenia na podstawie wyroku ani ugody sądowej, zdaniem Wnioskodawcy argumentem kluczowym z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT jest zasada sprawiedliwości podatkowej, mająca swoje korzenie w przepisach Konstytucji RP.

W tym kontekście należy wskazać na zasadę równości wobec prawa wynikającej z art. 2 Konstytucji RP oraz zasady sprawiedliwości społecznej, której podstawę stanowi art. 32 Konstytucji RP.

Zgodnie z art. 2 Konstytucji RP Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Z kolei na podstawie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP należy wskazać, iż wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.

Są to zasady, których respektowanie jest wymagane przez organy państwa przy realizacji art. 217 Konstytucji RP, stosownie do którego państwo ma prawo nakładać podatki, inne daniny publiczne, określać podmioty, przedmiot opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorie podmiotów zwolnionych od podatków, co następuje w drodze ustawy.

Zasada sprawiedliwości podatkowej w istocie jest uszczegółowieniem zasady sprawiedliwości społecznej na gruncie przepisów prawa podatkowego, na co wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 29 maja 1996 r., sygn. Akt K.22/95, OTK 1996/3/21, w którym czytamy: „Podkreślić trzeba, iż o zakresie i przedmiocie opodatkowania oraz o zakresie i przedmiocie zwolnień i ulg podatkowych w zasadzie nie decydują przesłanki o charakterze prawnym, lecz przesłanki ekonomiczne i społeczne. Odwołując się do wyrażanych już wcześniej przez TK poglądów prawnych w sprawie konstrukcji instytucji podatkowych oraz konstrukcji zwolnień podatkowych przypomnieć trzeba, iż przy ocenie zgodności z zasadami konstytucyjnymi określonych norm prawnopodatkowych uwzględniać należy charakter poddawanych ocenie konstytucyjności norm.”

W tym kontekście należy wskazać, że istotą zasady sprawiedliwości społecznej jest takie stanowienie prawa, by wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) były w równym stopniu traktowane. Takie wnioski płyną z następujących wyroków Trybunału Konstytucyjnego: z 13 września 2011 r., sygn. K 8/09, Dz. U. Nr 206, poz. 1227, str. 12183; zob. orzeczenie TK z 9 marca 1988 r., sygn. U 7/87, OTK 1988, Nr 1, poz. 1, s. 14 oraz wyrok TK z 31 marca 1998 r., sygn. K 24/97, OTK 1998, Nr 2, poz. 13, s. 81.

Zatem oceniając, czy doszło do złamania zasady sprawiedliwości podatkowej należy określić cechę istotną i zbadać czy w danych okolicznościach podmioty w porównywalnych okolicznościach są opodatkowane na jednakowych zasadach. Przykładowo naruszeniem tej zasady jest zwolnienie z podatku tylko niektórych podmiotów spośród grupy wyróżniającej się cechą istotną w rozumieniu ww. orzecznictwa. Analogiczne stanowisko zajął Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 20 października 1998 r., sygn. K. 7/98, OTK ZU Nr 6/1998, s. 505), w którym zostało wskazane, że „jeżeli kontrolowana norma traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają się określoną cechą wspólną, to mamy do czynienia z odstępstwem od zasady równości”.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT cechą istotną decydującą o braku opodatkowania otrzymanego przysporzenia jest poniesienie szkody, w związku z którą dochodzi do spełnienia świadczenia. Państwa zdaniem, bez znaczenia powinien być tryb oraz rodzaj postępowania, na podstawie dochodzi do rekompensaty szkody. Z tego punktu widzenia podatnik otrzymujący świadczenie na podstawie ugody sądowej powinien być traktowany tak samo jak podatnik, dla którego otrzymanie świadczenia wynikało z zawarcia umowy lub ugody pozasądowej.”

Pytanie

1)Czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., dalej jako „ustawa o PIT” lub „ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych”)?

2)W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zastrzeżenia, o których mowa w cytowanym przepisie nie znajdą zastosowania na gruncie przedstawionego stanu faktycznego ponieważ dotyczą następujących sytuacji:

• przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14)
• różnic kursowych (art. 14b)
• przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 15)
• przychodów z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych oraz z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (art. 17 ust. 1 pkt 6)
• przychodów odpowiadających wartości wkładu określonej w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartości wkładu określonej w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego (art. 17 ust. 1 pkt 9)
• przychodów z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających (art. 17 ust. 1 pkt 10)
• przychód z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej (art. 17 ust. 1 pkt 11)
• przychodów ze sprzedaży nieruchomości (art. 19)
• przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych (art. 25b)
• dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 30ca)
• dochody z niezrealizowanych zysków (art. 30da)
• dochody z zagranicznej jednostki kontrolowanej.

W ocenie Zainteresowanych, przedstawione w stanie faktycznym świadczenie stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Aby dokonać oceny w zakresie przekształcenia się obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe kluczowa jest analiza zamkniętego katalogu zwolnień, wynikającego z art. 21 ww. ustawy.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Zainteresowanych, szczególne znaczenie ma art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym zwolnione z opodatkowania są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510, 1700 i 2140), z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Pojęcie odszkodowania nie zostało jednoznacznie zdefiniowane w przepisach prawa cywilnego, jednakże należy wskazać, że w zakresie przedmiotowym tego pojęcia znajduje się pieniężna równowartość szkody majątkowej lub szkody na osobie. Poprzez szkodę majątkową należy rozumieć uszczerbek na prawnie chronionych dobrach lub interesach pokrzywdzonego, poczynione wbrew jego woli. Przyjmuje się, że odszkodowanie powinno pokrywać szkodę rzeczywistą i utracone korzyści. Wynika to z art. 361 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), dalej jako „Kodeks cywilny”. Stosownie do przywołanych regulacji, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Ponadto w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W tym kontekście należy również wskazać na art. 363 Kodeksu cywilnego, stanowiącego że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Co więcej, zgodnie z art. 363 § 1 -2 ww. ustawy, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Zadośćuczynienie również jest instytucją prawa cywilnego, uregulowaną w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 445 § 1 ww. ustawy, w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Z kolei stosownie do art. 448 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę albo zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Zgodnie z wyrokiem NSA z 22 marca 2022 r. sygn. akt II FSK 1858/19, pojęcie „odszkodowania” jest odnoszone do pokrywania uszczerbków o charakterze majątkowym, a pojęcie „zadośćuczynienia” do pokrywania uszczerbków o charakterze niemajątkowym, czyli krzywd.

Zdaniem Zainteresowanych, przedmiotowe świadczenia przyjmują częściowo charakter zadośćuczynienia (z uwagi na jeden z celów jakim jest łagodzenie skutków zdarzenia opisanego w stanie faktycznym), jak również odszkodowania (z uwagi na rekompensatę uszczerbku, jaki powstał w wyniku zrzeczenia się dochodzenia do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, która w ocenie Zainteresowanych posiada wady prawne). Z uwagi na okoliczność, że najważniejsze zasady regulujące instytucję odszkodowania i zadośćuczynienia wynikają z przepisów Kodeksu cywilnego, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać że przedmiotowe świadczenie, spełnia podstawowe kryterium, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, ponieważ jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów.

Kolejną kwestią jest ustalenie, czy przedmiotowe świadczenia nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. W ocenie Zainteresowanych, pozycje z lit. a)-f) katalogu dotyczą tytułów wynikających z przepisów innych niż znajdujących zastosowanie na gruncie przedstawionego stanu faktycznego. Zainteresowani stoją na stanowisku, że wyłączenie o którym mowa w lit. g) również nie znajdzie zastosowania, ponieważ otrzymane świadczenie przyjmuje również cechy zadośćuczynienia, z uwagi na jeden z celów jakim jest łagodzenie skutków zdarzenia opisanego w stanie faktycznym. W ocenie Zainteresowanych, z uwagi na okoliczność, że otrzymane świadczenie przyjmuje charakter wynikający z Kodeksu cywilnego i nie znajduje się w katalogu wyłączeń, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT znajdzie zastosowanie na gruncie przedstawionego stanu faktycznego.

W przypadku uznania, że na gruncie przedstawionego stanu faktycznego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, w ocenie Zainteresowanych, zastosowanie znajdzie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy. Zgodnie z przywołanym przepisem, zwolnione są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Innymi słowy ww. regulacją objęte są odszkodowania i zadośćuczynienia nieobjęte innymi zwolnieniami, które nie są otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie dotyczą korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć gdyby nie wyrządzono mu szkody. Cytowany przepis warunkuje również możliwość skorzystania ze zwolnienia od uzyskania ww. świadczenia na podstawie wyroku lub ugody.

W ocenie Zainteresowanych, w przypadku uznania, że nie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, brak innej, oprócz art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, podstawy prawnej do przyznania zwolnienia przedmiotowego świadczenia. Zgodnie z informacjami przedstawionymi w stanie faktycznym, otrzymane świadczenie nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczenie nie dotyczy również utraconych korzyści, lecz stanowi rekompensatę uszczerbku jaki powstał w wyniku zrzeczenia się dochodzenia do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, która w ocenie Zainteresowanych posiada wady prawne.

Pomimo braku przyznania świadczenia na podstawie wyroku ani ugody sądowej, zdaniem Zainteresowanych argumentem kluczowym z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT jest zasada sprawiedliwości podatkowej, mająca swoje korzenie w przepisach Konstytucji RP. W tym kontekście należy wskazać na zasadę równości wobec prawa wynikającej z art. 2 Konstytucji RP oraz zasady sprawiedliwości społecznej, której podstawę stanowi art. 32 Konstytucji RP. Zgodnie z art. 2 Konstytucji RP, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Z kolei na podstawie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP należy wskazać, że wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Są to zasady, których respektowanie jest wymagane przez organy państwa przy realizacji art. 217 Konstytucji RP, stosownie do którego państwo ma prawo nakładać podatki, inne daniny publiczne, określać podmioty, przedmiot opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorie podmiotów zwolnionych od podatków, co następuje w drodze ustawy. Zasada sprawiedliwości podatkowej w istocie jest uszczegółowieniem zasady sprawiedliwości społecznej na gruncie przepisów prawa podatkowego, na co wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 29 maja 1996 r., sygn. akt K 22/95, OTK 1996/3/21, w którym czytamy: „Podkreślić trzeba, że o zakresie i przedmiocie opodatkowania oraz o zakresie i przedmiocie zwolnień i ulg podatkowych w zasadzie nie decydują przesłanki o charakterze prawnym, lecz przesłanki ekonomiczne i społeczne. Odwołując się do wyrażanych już wcześniej przez TK poglądów prawnych w sprawie konstrukcji instytucji podatkowych oraz konstrukcji zwolnień podatkowych przypomnieć trzeba, że przy ocenie zgodności z zasadami konstytucyjnymi określonych norm prawnopodatkowych uwzględniać należy charakter poddawanych ocenie konstytucyjności norm.” W tym kontekście należy wskazać, że istotą zasady sprawiedliwości społecznej jest takie stanowienie prawa, by wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) były w równym stopniu traktowane. Takie wnioski płyną z następujących wyroków Trybunału Konstytucyjnego: z 13 września 2011 r. sygn. K 8/09 (Dz. U. Nr 206 poz. 1227 str. 12183); zob. orzeczenie TK z 9 marca 1988 r. sygn. U 7/87 (OTK 1988, Nr 1, poz. 1, s. 14) oraz wyrok TK z 31 marca 1998 r. sygn. K 24/97 (OTK 1998 Nr 2 poz. 13 s. 81). Zatem oceniając, czy doszło do złamania zasady sprawiedliwości podatkowej należy określić cechę istotną i zbadać, czy w danych okolicznościach podmioty w porównywalnych okolicznościach są opodatkowane na jednakowych zasadach. Przykładowo naruszeniem tej zasady jest zwolnienie z podatku tylko niektórych podmiotów spośród grupy wyróżniającej się cechą istotną w rozumieniu ww. orzecznictwa. Analogiczne stanowisko zajął Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 20 października 1998 r. sygn. K. 7/98 (OTK ZU Nr 6/1998, s. 505), w którym zostało wskazane, że „jeżeli kontrolowana norma traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają się określoną cechą wspólną, to mamy do czynienia z odstępstwem od zasady równości”. W ocenie Zainteresowanych, na gruncie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, cechą istotną decydującą o braku opodatkowania otrzymanego przysporzenia jest poniesienie szkody, w związku z którą dochodzi do spełnienia świadczenia. Zdaniem Zainteresowanych, bez znaczenia powinien być tryb oraz rodzaj postępowania, na podstawie dochodzi do rekompensaty szkody. Z tego punktu widzenia podatnik otrzymujący świadczenie na podstawie ugody sądowej powinien być traktowany tak samo jak podatnik, dla którego otrzymanie świadczenia wynikało z zawarcia umowy lub ugody pozasądowej. Konkludując, Zainteresowani stoją na stanowisku, że przedstawione w stanie faktycznym świadczenie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, przy czym - co istotne - musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Według art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłem przychodów są inne źródła

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym otrzymane przez Państwo świadczenie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 20 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że nie wszystkie świadczenia otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony został przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić również należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1510, 1700 i 2140), z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów; lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

Zgodnie z powyższym przepisem, dla objęcia odszkodowania lub zadośćuczynienia zwolnieniem niezbędne jest między innymi, aby z przepisów prawa (ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw) wynikały wprost wysokość lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania.

Ponadto ustawodawca wyłączył z katalogu zwolnień przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) odszkodowania i zadośćuczynienia, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga zatem łącznego spełnienia następujących warunków:

1.otrzymane świadczenie musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2.odszkodowanie lub zadośćuczynienie musi być przyznane na podstawie:

a)ustawy,

b)przepisów wykonawczych do ustawy,

c)układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy,

3.wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z ww. aktów,

4.nie mogą zachodzić wyłączenia, o jakich mowa w lit. a)-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy zadośćuczynienia/odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono;

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, obejmuje zatem swym zakresem odszkodowania lub zadośćuczynienia przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z regulacji wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Przy czym, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy wyłączone są świadczenia otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz świadczenia dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zakres ww. zwolnień obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Opodatkowanie odszkodowań innych aniżeli dotyczących szkody rzeczywistej wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Podkreślenia wymaga, że to nie nazwa, lecz rzeczywisty charakter świadczenia decyduje o tym, czy przybiera ono cechy odszkodowania/ zadośćuczynienia, czy też nie.

Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że o odszkodowaniu możemy mówić wyłącznie w przypadku powstania konkretnej szkody, która wywołana została określonym działaniem lub zaniechaniem drugiej strony, której można przypisać odpowiedzialność za jej powstanie. Odszkodowanie to rodzaj świadczenia, które należy się za wyrządzenie szkody (odpowiednio zadośćuczynienie za doznane krzywdy) od podmiotu, który szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność. Odszkodowanie stanowi pieniężną równowartość szkody majątkowej lub szkody na osobie, natomiast zadośćuczynienie jest pieniężną formą zrekompensowania szkody niemajątkowej.

W orzecznictwie sądów administracyjnych zauważa się, że jakkolwiek ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia szkody czy odszkodowania, to rozumienie tych pojęć nie może odbiegać od przyjętego w systemie prawa cywilnego ich znaczenia.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) także nie zawiera legalnej definicji odszkodowania, jednakże można ją wywieść z jej regulacji.

Zgodnie z art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

1.Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

2.Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Zgodnie z art. 361 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody obejmuje straty, którem poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie pieniężne ma odpowiadać szkodzie doznanej przez poszkodowanego, ustalonej według metody dyferencyjnej. Na tym polega jego „odpowiedniość”, wynikająca z art. 363 § 1 KC.

Bezspornym jest, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy zwalnia jedynie odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej.

Z treści wniosku wynika, że 27 września 2023 r. zawarli Państwo ze Spółką akcyjną umowę będącą porozumieniem o dobrosąsiedzkich stosunkach w związku z realizacją przez Spółkę dwóch inwestycji mieszkaniowych. Na podstawie ww. porozumienia otrzymali Państwo świadczenie, które Państwa zdaniem, jest odszkodowaniem/zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę. Porozumienie nie zostało zawarte przed Sądem. Porozumienie zostało zawarte ze Spółką, której zależało na uniknięciu procesu sądowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, zadośćuczynienie, podobnie jak odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie zostało przyznane na podstawie wyroku sądu, lecz wynika ono z umowy lub ugody innej niż ugoda sądowa.

Zatem już sama okoliczność zawarcia porozumienia bez udziału Sądu - stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wyklucza zwolnienie od opodatkowania otrzymanej kwoty.

W rozpatrywanej sprawie źródłem wypłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia nie był wyrok ani ugoda sądowa, lecz zawarte porozumienie jako ugoda pozasądowa.

Zatem, skoro podstawą przyznania Państwu odszkodowania/zadośćuczynienia była zawarta ugoda inna niż ugoda sądowa, to ww. świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymując przedmiotowe świadczenie, uzyskali Państwo przysporzenie majątkowe, skutkujące powstaniem przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego należy odprowadzić podatek dochodowy.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

We własnym stanowisku odwołali się Państwo do art. 2 Konstytucji RP oraz art. 32 w związku z art. 217 Konstytucji RP, wskazując, że: cyt. „Bez znaczenia powinien być tryb oraz rodzaj postępowania, na podstawie dochodzi do rekompensaty szkody. Z tego punktu widzenia podatnik otrzymujący świadczenie na podstawie ugody sądowej powinien być traktowany tak samo jak podatnik, dla którego otrzymanie świadczenia wynikało z zawarcia umowy lub ugody pozasądowej.”

Z literalnej treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku gdy podstawą przyznania odszkodowania lub zadośćuczynienia jest zawarta umowa lub ugoda inna niż ugoda sądowa oraz odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie zostało przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków wskazać należy, że niewątpliwie wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pani K.M. (Zainteresowany będąca stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…)

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).