Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.145.2023.1.HK

Czy w przypadku wygaśnięcia z mocy prawa Zobowiązań na skutek Wykreślenia Spółki z KRS, wartość niespłaconych Zobowiązań będzie stanowić dla Wnioskodawcy (Wspólnika) przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku wygaśnięcia z mocy prawa Zobowiązań na skutek Wykreślenia Spółki z KRS, wartość niespłaconych Zobowiązań będzie stanowić dla Wnioskodawcy (Wspólnika) przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Wspólnik” lub „Wnioskodawca”) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wspólnik prowadzi działalność w zakresie wytwarzania produktów przemiału zbóż.

A sp. z o.o. S.K.A. (dalej: „Spółka” lub „A”) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wspólnikami Spółki są:

1)Wnioskodawca, będący akcjonariuszem większościowym,

2)B sp. z o.o. z siedzibą (...), będąca akcjonariuszem mniejszościowym,

3)A sp. z o.o. z siedzibą (...), będąca komplementariuszem Spółki.

Wnioskodawca podkreślił, że Spółka nie posiada żadnego majątku (tj. środków pieniężnych, ani żadnych innych aktywów) oraz posiada zobowiązania, co skutkuje tym, że kapitał własny Spółki pozostaje ujemny (tj. wartość zobowiązań przekracza wartość aktywów). Ponadto Spółka nie prowadzi również działalności gospodarczej oraz nie ma w tym zakresie perspektyw na zmianę. Prowadzenie Spółki obecnie generuje jednie koszty związane z jej funkcjonowaniem (np. koszty księgowości) oraz nie ma perspektyw na to, aby stan ten uległ zmianie, a Spółka zaczęła generować dochody.

Z uwagi na powyższe wspólnicy Spółki podjęli decyzję o zakończeniu bytu prawnego Spółki. Jednocześnie z uwagi na czasochłonność procesu związanego z likwidacją spółki komandytowo-akcyjnej oraz chęci uproszczenia całego procesu, rozważane jest przekształcenie A w spółkę osobową (spółkę jawną), a w dalszej kolejności otwarcie likwidacji Spółki lub rozwiązanie Spółki bez przeprowadzania likwidacji na podstawie uchwały wspólników. W efekcie – niezależnie od wybranego sposobu zakończenia działalności Spółki – A zostanie wykreślony z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”), zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”) (dalej: „Wykreślenie”).

Po przeprowadzeniu procesu przekształcenia – Spółka nie będzie posiadać statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Po przekształceniu, Spółka będzie bowiem spełniać przesłanki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), w szczególności złożona zostanie informacja o wspólnikach, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a lit. a) w terminie 14 dni licząc od dnia zarejestrowania spółki jawnej powstałej z przekształcenia.

Co istotne jednak Spółka posiada – i będzie posiadała na dzień Wykreślenia – nieprzedawnione zobowiązania pieniężne wobec Wnioskodawcy z tytułu otrzymanych pożyczek, w tym z tytułu naliczonych odsetek od tych pożyczek (dalej łącznie: „Zobowiązania”). Jednocześnie A nie posiada i nie będzie posiadał żadnych wierzytelności wobec Wnioskodawcy.

Z uwagi na wysokość istniejących zobowiązań oraz brak majątku rzeczowego, który podlegałby spieniężeniu, nie nastąpi wydanie majątku likwidacyjnego ani w formie pieniężnej, jak również w formie wierzytelności czy też w formie rzeczowej. Ani na moment przekształcenia w spółkę jawną ani na moment Wykreślenia Spółka nie będzie posiadać zysków zatrzymanych. W Spółce pozostaną natomiast niespłacone Zobowiązania (nie będą to zobowiązania przedawnione), które nie zostaną umorzone przez Wspólnika (nie dojdzie do zwolnienia Spółki z długu ani zawarcia innej umowy cywilnoprawnej, która mogłaby stanowić podstawę umorzenia). W konsekwencji, Wykreślenie Spółki spowoduje, że Zobowiązania wygasną z mocy prawa, wskutek tego, że Spółka będąca podmiotem zobowiązanym (dłużnikiem) przestanie istnieć.

W związku z opisanym powyżej zdarzeniem przyszłym oraz mając na uwadze fakt, że Spółka stanie się podmiotem transparentnym podatkowo, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy po Wykreśleniu Spółki i wygaśnięciu z mocy prawa Zobowiązań, będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu opodatkowanego na gruncie ustawy o CIT.

Pytanie

Czy w przypadku wygaśnięcia z mocy prawa Zobowiązań na skutek Wykreślenia Spółki z KRS, wartość niespłaconych Zobowiązań będzie stanowić dla Wnioskodawcy (Wspólnika) przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

W przypadku wygaśnięcia z mocy prawa Zobowiązań na skutek Wykreślenia Spółki z KRS, wartość niespłaconych Zobowiązań nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy (Wspólnika) przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o CIT (ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.) (winno być: t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. poz. 2805 ze zm.)), przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

1) spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

1a) spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży:

a) przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji, według ustalonego wzoru, o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, o którym mowa odpowiednio w art. 5 ust. 1 albo o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, ze zm.) (winno być: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, ze zm.), lub

b) aktualizacji informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników, lub,

c) informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zarejestrowania spółki jawnej – w przypadku nowo utworzonej spółki jawnej oraz spółki jawnej powstałej z przekształcenia innej spółki

– do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla każdego podatnika osiągającego dochody z takiej spółki.

Jak wskazano jednak w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), po przeprowadzeniu procesu przekształcenia – Spółka będzie spełniać wskazane wyżej przesłanki, w szczególności złożona zostanie informacja o wspólnikach, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a lit. a) w terminie 14 dni licząc od dnia zarejestrowania spółki jawnej powstałej z przekształcenia. Oznacza to, że Spółka utraci status podatnika i po przekształceniu – jako spółka nie będąca osobą prawną – będzie podmiotem transparentnym podatkowo, a podatnikami podatku dochodowego będą jej wspólnicy.

Mając to na uwadze należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jednocześnie w art. 5 ust. 1a ustawy o CIT wskazano, że przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

Ponadto w myśl art. 5 ust 2 ustawy o CIT, zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Wskazany powyżej przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów (tj. m.in. uczestnictwa w spółce jawnej) oraz wymiaru podatku od tego dochodu. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taka część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika. W konsekwencji, każdy ze wspólników spółki niebędącej osobą prawną (w tym spółki jawnej), przychody i koszty podatkowe powinien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w spółce i w takim zakresie, w jakim jako wspólnik tej spółki, jest upoważniony i obowiązany do rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów tej spółki.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W związku z brzmieniem ww. przepisów należy uznać, że ustawa o CIT obejmuje swoim zakresem wszystkie zdarzenia, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia przychód podatkowy. Niemniej w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT wskazany został otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt (winno być art. 12 ust. 1 pkt 1) ustawy o CIT wskazuje, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ponadto w związku z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

a)bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub

b)postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub

c)realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub

d)przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.

Co istotne, brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy – albo wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), albo na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania.

Tym samym nie można przyjąć, aby Wnioskodawca miał otrzymać – w związku z zakończeniem likwidacji i Wykreśleniem Spółki z rejestru przedsiębiorców – jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie, a w konsekwencji jakiekolwiek realne przysporzenie. Bowiem w wyniku likwidacji dojdzie do wygaśnięcia z mocy prawa wierzytelności, którą Wnioskodawca (Wspólnik) posiadał wobec dłużnika (Spółki), a więc roszczenie wierzyciela wobec dłużnika nie zostanie faktycznie zaspokojone. Ponadto, analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w odniesieniu do Spółki, która również nie otrzyma żadnego przysporzenia w efekcie podjętych działań mających na celu Wykreślenie, tylko zakończy swój byt prawny i przestanie istnieć. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie można mówić o przychodzie na podstawie art. 12 ustawy o CIT.

Sama czynność likwidacji (lub rozwiązania bez likwidacji) spółki posiadającej niespłacone zobowiązania, nie jest równoznaczna z umorzeniem tych zobowiązań. Należy mieć bowiem na uwadze, że przepisy ustawy o CIT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „umorzenie” zobowiązania. W pierwszej kolejności należy zatem odwołać się do definicji znaczenia językowego przedmiotowego wyrażenia, które oznacza „zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych” (por. internetowy Słownik języka polskiego PWN: https://sip.pwn.pl/slowniki/umorzenie.html).

Jednocześnie w celu pełnego zdefiniowania wskazanego wyrażenia oraz zidentyfikowania jego ewentualnych skutków podatkowo-prawnych należy odnieść się również do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”), które wskazują, iż z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 Kodeksu cywilnego), odnowienie (art. 506 Kodeksu cywilnego) lub zwolnienie z długu (art. 508 Kodeksu cywilnego). W związku z powyższym należy rozważyć, czy w przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wyżej wymienionych instrumentów prawnych.

(1)Potrącenie.

W myśl art. 498 Kodeksu cywilnego przez potrącenie rozumie się sytuację, „gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej”.

Ponadto zgodnie z art. 499 Kodeksu cywilnego „potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe”.

W związku z brzmieniem powyższych przepisów należy uznać, iż potrącenie polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). W rezultacie czego, dochodzi do częściowej/całkowitej kompensaty wzajemnych wierzytelności. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Biorąc pod uwagę fakt, że A nie posiada wierzytelności wobec Wnioskodawcy, a żadna ze stron nie planuje składać oświadczeń w zakresie nieuregulowanych Zobowiązań, należy uznać, że analizowanego zdarzenia przyszłego nie będzie można zaklasyfikować jako potrącenia (w rozumieniu powyżej wskazanym).

(2)Odnowienie.

Zgodnie z art. 506 Kodeksu cywilnego „Jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie). W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek”.

Odnowienie jest zatem umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz wynikające z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe.

W kontekście przedmiotowego instrumentu prawnego należy stwierdzić, że wraz z likwidacją A nie dojdzie do odnowienia, ponieważ zarówno wierzyciel (Wnioskodawca), jak i dłużnik (A) nie planują zawarcia tego typu umów.

(3)Zwolnienie z długu.

Zgodnie z brzmieniem art. 508 Kodeksu cywilnego „Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje”.

Do zwolnienia z długu dochodzi zatem na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcia zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie (wyrazi na nie zgodę). Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia.

Jednocześnie zwolnienie z długu może być odpłatne lub nieodpłatne. Brak odpłatności oznacza powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstanie, jeżeli do umorzenia dojdzie w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę.

Wnioskodawca wskazał, że choć po zakończeniu działań likwidacyjnych Spółki – która na moment jej wykreślenia z KRS będzie spółką jawną – pozostaną niespłacone Zobowiązania wynikające z umowy pożyczki udzielonej przez Wspólnika, to ani na moment składania niniejszego wniosku ani na momentu wykreślenia Spółki z rejestru na skutek działań likwidacyjnych Zobowiązania A nie zostaną umorzone. Nie dojdzie zatem do zwolnienia Spółki z długu. Co więcej Wnioskodawca nie będzie zawierał z dłużnikiem żadnej umowy, tym samym nie wyrazi zgody na zwolnienie Spółki z długu. Oznacza to, że wygaśnięcie zobowiązań A, nastąpi niejako automatycznie – tj. bez zawierania umowy z wierzycielem i bez wyrażania przez niego zgody – w związku z faktem, że w momencie wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS – dłużnik (Spółka) przestanie istnieć. Tym samym, nie zostaną spełnione warunki do zakwalifikowania sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym jako nieodpłatnego zwolnienia z długu.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że opisane zdarzenie przyszłe nie może być zatem utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby powodować po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie). Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi, bowiem w wyniku likwidacji dojdzie do wygaśnięcia z mocy prawa wierzytelności, którą Wnioskodawca (Wspólnik) posiadał wobec dłużnika (Spółki), a więc roszczenie wierzyciela wobec dłużnika nie zostanie faktycznie zaspokojone.

Reasumując powyższe, jak również biorąc pod uwagę, że żaden z instrumentów prawnych prowadzących do umorzenia, nie znajduje zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, należy uznać, że likwidacja Spółki posiadającej Zobowiązania nie jest równoznaczna z umorzeniem tych zobowiązań. Ponadto, likwidacja A nie będzie prowadzić do otrzymania przez Wspólnika jakichkolwiek nieodpłatnych (częściowo nieodpłatnych) świadczeń. Wnioskodawca również podkreślił, że w momencie likwidacji nie osiągnie on żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Tym samym, w przypadku wygaśnięcia z mocy prawa Zobowiązań na skutek Wykreślenia Spółki z KRS, wartość niespłaconych Zobowiązań nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy (Wspólnika) przychodu podatkowego, powodującego powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Końcowo Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż analogiczne stanowisko – w zbliżonym do zaprezentowanego w niniejszym wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w szeregu wydawanych przez siebie interpretacji indywidualnych. Tytułem przykładu Wnioskodawca przywołał następujące interpretacje podatkowe:

a)Interpretacja z 5 października 2023 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.362.2023.2.MM,

b)Interpretacja z 28 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.46.2023.2.MKO,

c)Interpretacja z 14 grudnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.586.2022.2.ES,

d)Interpretacja z 14 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.590.2021.1.MKU,

e)Interpretacja z 22 grudnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.289.2020.1.PP,

f) Interpretacja z 22 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.490.2018.1.BG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.