Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.592.2023.2.MF

Dotyczy ustalenia, czy: - wartością samochodu na potrzeby ustalenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT jest (stan faktyczny) / będzie (zdarzenie przyszłe) wartość samochodu wskazana w Umowie, a nie suma wszystkich opłat jakie Spółka zobowiązana jest ponieść na rzecz Finansującego w związku z Umową; - limit 150.000 zł o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach Umowy (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. opłaty końcowej związanej z ew. wykupem Samochodu Osobowego po zakończeniu Umowy.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- wartością samochodu na potrzeby ustalenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT jest (stan faktyczny) / będzie (zdarzenie przyszłe) wartość samochodu wskazana w Umowie, a nie suma wszystkich opłat jakie Spółka zobowiązana jest ponieść na rzecz Finansującego w związku z Umową;

- limit 150.000 zł o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach Umowy (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. opłaty końcowej związanej z ew. wykupem Samochodu Osobowego po zakończeniu Umowy.

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 6 grudnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zakres działalności Spółki obejmuje świadczenie (…). Spółka jest podatnikiem czynnym VAT i świadczy wyłącznie usługi opodatkowane podatkiem VAT.

W celu realizacji zadań związanych z działalnością gospodarczą Spółka zawarła z podmiotem zewnętrznym umowę leasingu / będzie zawierać z podmiotami zewnętrznymi umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze (dalej: „Umowa”). Podmioty trzecie, z którymi Spółka zawarła / będzie zawierać w przyszłości Umowy (dalej: „Finansujący”) nie stanowią dla Wnioskodawcy podmiotów powiązanych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowa zawarta / jaka będzie zawarta w przyszłości przez Wnioskodawcę, jest umową leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”). Z kolei samochód osobowy będący przedmiotem Umowy spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a Ustawy o CIT (dalej: „Samochód”).

Samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki.

Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego uznaje się, że Samochód Osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Umowa zawarta przez Wnioskodawcę wskazuje wartość przedmiotu leasingu (wartość rynkową Samochodu Osobowego), tj. wartość nabycia Samochodu przez Finansującego, który będzie przedmiotem Umowy. Ponadto, zgodnie z Umową, Spółka zobowiązana jest / będzie ponieść na rzecz Finansującego szereg opłat. W przypadku Umowy będącej umową leasingu operacyjnego będą to następujące opłaty:

-opłata wstępna;

-okresowe opłaty leasingowe;

-inne należności wynikające z umowy.

Zgodnie z Umową, Spółka może (chociaż nie musi) dokonać wykupu Samochodu Osobowego na koniec trwania Umowy - w tym zakresie Umowa wyznacza wysokość tzw. kwoty wykupu (tzw. opłata końcowa).

Suma powyższych opłat w ramach Umowy przewyższa wartość Samochodu wskazaną w Umowie.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 grudnia 2023 r. wskazali Państwo, iż:

1.„Wartość przedmiotu leasingu” wskazana w Umowie samochodu osobowego, o którym mowa w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wynosi (…) zł netto.

W zakresie zdarzenia przyszłego nie jest obecnie znana wartość samochodu / samochodów, które zostaną objęte umowami jakie Wnioskodawca będzie w przyszłości zawierać z podmiotami zewnętrznymi tj. umowami leasingu, umowami najmu, dzierżawy lub innymi umowami o podobnym charakterze.

2.Za wartość przedmiotu leasingu rozumianą jako wartość rynkową samochodu wynikającą z Umowy leasingu – na potrzeby stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy - należy w ocenie Wnioskodawcę uznać wartość po jakiej leasingodawca dokonuje zakupu samochodu od dostawcy.

W opisanym stanie faktycznym Umowa wskazuje wprost pojęcie „wartości przedmiotu leasingu”. Zatem w ocenie Wnioskodawcy tak wskazana w Umowie wartość powinna zostać uznana za wartość rynkową samochodu wynikającą z Umowy leasingu – na potrzeby stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy, w którym mowa jest o „wartości samochodu osobowego”.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, suma kwot powyżej wskazanych opłat tj. opłaty wstępnej, okresowych opłat leasingowych, innych należności wynikających z umowy (np. opłaty związane z usługą znakowania pojazdu, kwoty ubezpieczeń, opłaty administracyjne) oraz opłaty końcowej nie może być utożsamiana z wartością rynkową przedmiotu leasingu – na potrzeby stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy. W szczególności, suma tych kwot może ulegać zmianom, np. na skutek zmian wartości opłat ubezpieczeń, zmianę wartości okresowych opłat leasingowych (na skutek zmian wskaźników referencyjnych WIBOR 3M) itp. Tym samym, nie sposób uznać, że w ten sposób wartość przedmiotu leasingu powinna być zmienna i aktualizowana w czasie.

W konsekwencji, w zakresie zdarzenia przyszłego, tj. dla umów jakie Wnioskodawca będzie w przyszłości zawierać z podmiotami zewnętrznymi tj. umowami leasingu, umowami najmu, dzierżawy lub innymi umowami o podobnym charakterze - nie jest jeszcze znana wartość poszczególnych przedmiotów takich umów. Zatem należy zdaniem Wnioskodawcy uznać, że będzie to wartość przedmiotu na dzień zawarcia umowy, która zwykle odpowiada wartości po jakiej przedmiot jest kupowany przez leasingodawcę / wynajmującego od dostawcy.

3.„Wartość przedmiotu leasingu” wskazana w Umowie samochodu osobowego, o którym mowa w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wynosi (…) zł netto. Tymczasem suma opłat: opłaty wstępnej (… netto), (…) rat leasingowych (…), kwoty wykupu (…) wynosi (…) zł netto.

Zatem, jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 2) powyżej, zdaniem Wnioskodawcy suma kwot powyżej wskazanych opłat tj. opłaty wstępnej, okresowych opłat leasingowych, innych należności wynikających z umowy (np. opłaty związane z usługą znakowania pojazdu, kwoty ubezpieczeń, opłaty administracyjne) oraz opłaty końcowej nie może być utożsamiana z wartością rynkową przedmiotu leasingu na potrzeby stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy.

4.W analizowanym stanie faktycznym suma opłaty wstępnej i rat leasingowych wynosi (…) zł netto, zatem jest niższa niż wartość „wartość przedmiotu leasingu” wskazana w Umowie (wynosi (…) zł netto). Nadal, nie zmienia to faktu, iż na potrzeby stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy – „wartości samochodu osobowego”, o której mowa w tym przepisie powinna być rozumiana jako wartość rynkowa samochodu, tj. w analizowanym stanie faktycznym wartość po jakiej leasingodawca nabył samochód od dostawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem Wniosku nie jest ocena Umowy leasingu jako umowy o której mowa w art. 17b Ustawy.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy odnosi się do opłat wynikających m.in. z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1. W tym zakresie art. 17a pkt 1 Ustawy wskazuje, że przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym:, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów. Zatem, przepis ten nie wymaga dla uznania umowy za „umowę leasingu” spełnienia warunków wskazanych w art. 17b Ustawy dla uznania umowy za „umowę leasingu operacyjnego”.

W tym zakresie nie ulega najmniejszej wątpliwości, że Umowa leasingu, o której mowa w analizowanym stanie faktycznym jest umową leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 Ustawy.

Z tej perspektywy ocena spełnienia warunków art. 17b ust. 1 pkt 3 Ustawy pozostaje zakresie stosowania art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy bez jakiegokolwiek znaczenia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jeszcze podkreśla, że przedmiotem Wniosku nie jest ocena Umowy leasingu jako umowy o której mowa w art. 17b Ustawy.

Nadal, Wnioskodawca wskazuje dla jasności (pomimo braku objęcia tej kwestii przedmiotem pytania Wnioskodawcy), że na potrzeby stosowania art. 17b ust. 1 pkt 3 Ustawy tj. warunku zgodnie, z którym suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych – należy rozpatrywać łącznie z kwotą opłaty końcowej. W efekcie, przedmiotowa Umowa leasingu spełnia warunek uznania za umowę leasingu operacyjnego.

5.Umowa leasingu, o której mowa w analizowanym stanie faktycznym spełnia pozostałe warunki zawarte w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla uznania jej za umowę leasingu operacyjnego.

Wnioskodawca jeszcze podkreśla, że przedmiotem Wniosku nie jest ocena Umowy leasingu jako umowy o której mowa w art. 17b Ustawy tj. umowy leasingu operacyjnego – ponieważ art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy nie referuje do oceny umowy z perspektywy wspomnianego art. 17b Ustawy.

Pytania

1. Czy wartością samochodu na potrzeby ustalenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT jest (stan faktyczny) / będzie (zdarzenie przyszłe) wartość samochodu wskazana w Umowie, a nie suma wszystkich opłat jakie Spółka zobowiązana jest ponieść na rzecz Finansującego w związku z Umową?
2. Czy limit 150.000 zł o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach Umowy (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. opłaty końcowej związanej z ew. wykupem Samochodu Osobowego po zakończeniu Umowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie 1

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 49a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 5c w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5d w przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia.

W powyższym zakresie kluczowe jest zatem rozstrzygnięcie, w jaki sposób ustalać wartość samochodu osobowego będącego przedmiotem powyższej umowy na potrzeby obliczenia limitu kosztów podatkowych, o których mowa we wskazanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 49a Ustawy CIT.

Jak wynika z treści Objaśnień Podatkowych z dnia 9 kwietnia 2020 r. dotyczących wykorzystywania samochodu osobowego w prowadzonej działalności - dokonując zmiany w przepisach ustaw o podatkach dochodowych od 2019 roku ustawodawca w treści art. 16 ust. 1 pkt 49a Ustawy o CIT odwołał się do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem ww. umów bez sprecyzowania, o jaką wartość chodzi.

Zdaniem Wnioskodawcy przy interpretacji odesłania do „wartości” samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu, dzierżawy, itp., należy odwołać się do wykładni celowościowej i systemowej wewnętrznej. Jak wskazano na wstępie Objaśnień Podatkowych z dnia 9 kwietnia 2020 celem regulacji ograniczającej koszty opłat z tytułu ww. umów było „ujednolicenie sposobu rozliczania kosztów związanych z korzystaniem z samochodu osobowego, niezależnie od tytułu prawnego, na podstawie którego to korzystanie ma miejsce (umowa kupna, leasingu, najmu, itp.)”.

W efekcie, ustawodawca wprowadził tożsame limity (150.000 zł, 225.000 zł) zarówno w przepisach odnoszących się do opłat z tytułu leasingu operacyjnego (najmu, dzierżawy), jak i w przepisach odnoszących się do samochodu nabytego przez podatnika na własność lub wykorzystywanego na podstawie umowy leasingu finansowego (art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT). I tak, należy wskazać, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 4) również posługują się odesłaniem do „wartości samochodu” bez dookreślenia jej rodzaju.

Z całokształtu powyższych regulacji (wykładnia systemowa wewnętrzna) należy wywnioskować, iż pojęcie „wartości samochodu” należy utożsamiać z wartością początkową samochodu osobowego (art. 16 ust. 1 pkt 4) Ustawy o CIT odnoszą się do odpisów amortyzacyjnych, czyli kategorii bezpośrednio powiązanej z wartością początkową środków trwałych.

W przypadku umów leasingu operacyjnego, najmu, dzierżawy, itp., wartość początkowa samochodu osobowego (środka trwałego) jest kategorią występującą u leasingodawcy (wynajmującego, itp.).

Zgodnie z art. 17b ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT jednym z warunków uznania opłat z tytułu leasingu za koszt uzyskania przychodu korzystającego jest to, aby suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadała co najmniej wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem umowy leasingu. Wartością początkową nabytego środka trwałego jest z kolei cena nabycia, tj. zasadniczo kwota należna zbywcy pomniejszona o podatek od towarów i usług.

W przypadku przedsiębiorstwa zajmującego się leasingiem, czy też najmem samochodów osobowych, wartością początkową samochodu osobowego będzie zatem w praktyce jego wartość bez podatku od towarów i usług, tj. wartość netto samochodu osobowego.

Z definicji wartości początkowej wynika, iż zawiera ona w sobie tę część kwoty podatku od towarów i usług, jaka nie stanowi podatku naliczonego albo w jakiej podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, odnosząc się do sposobu ustalenia wartości samochodu osobowego, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy CIT, zastosowanie znajdzie treść ww. Objaśnień Podatkowych, z których wynika, że „wartość samochodu, o której mowa w (...) art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.”

Zatem, w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, wartością Samochodu Osobowego, na potrzeby obliczenia limitu kosztów podatkowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy CIT będzie zatem jego wartość wynikająca z Umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Finansującym, która musi odpowiadać aktualnej wartości rynkowej Samochodu Osobowego na dzień zawarcia Umowy pomiędzy stronami umowy.

Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy wartość przedmiotu Umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową. Jeżeli zatem w Umowie określono wartość samochodu, to ta wartość będzie stanowiła wartość na potrzeby ustalenia proporcji o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT.

Gdyby w Umowie nie podano wartości samochodu, wówczas należałoby przyjąć wartość Samochodu Osobowego wynikającą w umowy jego ubezpieczenia. W przypadku jej braku powinna to być wartość przyjęta przez Wnioskodawcę najbardziej odpowiadająca wartości rynkowej samochodu.

W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy wartość przedmiotu Umowy, jako odzwierciedlająca jego wartość rynkową stanowi wartość na potrzeby ustalenia proporcji o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podobne stanowisko w analogicznych przypadkach zajmuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: w interpretacji z dnia 28 lutego 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.560.2021.1.MK: „(...) wartość samochodu osobowego dla obliczenia limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a stanowi jego wartość wynikającą z umowy najmu zawartej pomiędzy Państwem a Wynajmującym, która musi odpowiadać aktualnej wartości rynkowej, przy czym wartość samochodu ustala się raz i nie podlega aktualizacji (urynkowieniu)”

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy wartością samochodu na potrzeby ustalenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT jest (stan faktyczny) / będzie (zdarzenie przyszłe) wartość samochodu wskazana w Umowie, a nie suma wszystkich opłat jakie Spółka zobowiązana jest ponieść na rzecz Finansującego w związku z Umową.

Pytanie 2

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

I dalej, na postawie art. 16 ust. 5c w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Umowa zawarta przez Wnioskodawcę wskazuje wartość przedmiotu leasingu (wartość rynkową Samochodu Osobowego), tj. wartość nabycia Samochodu przez Finansującego, który będzie przedmiotem Umowy. Ponadto, zgodnie z Umową, Spółka zobowiązana jest / będzie ponieść na rzecz Finansującego szereg opłat. W przypadku Umowy będącej umową leasingu operacyjnego będą to następujące opłaty:

-opłata wstępna;

-okresowe opłaty leasingowe;

-inne należności wynikające z umowy.

Zgodnie z Umową, Spółka może (chociaż nie musi) dokonać wykupu Samochodu Osobowego na koniec trwania Umowy - w tym zakresie Umowa wyznacza wysokość tzw. Kwoty wykupu (tzw. opłata końcowa).

Suma powyższych opłat w ramach Umowy przewyższa wartość Samochodu wskazaną w Umowie. Spółka pragnie wskazać, że wykup Samochodu Osobowego w ramach Umowy jest transakcją podatkowo odrębną od samego leasingu. Wnioskodawca bowiem może, ale nie musi, dokonać tzw. wykupu samochodu, w efekcie tzw. opłata końcowa jest dodatkowym świadczeniem na rzecz Finansującego wyodrębnionym z opłat ponoszonych przez Spółkę w ramach Umowy, za którą po wykonaniu Umowy Spółka może wykupić na własność przedmiot Umowy.

Jak zostało już wcześniej wskazane, w myśl cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających m.in. z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, że wynikające z Umowy opłaty, limitowane będą limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT, natomiast limit ten nie dotyczy tzw. opłaty końcowej związanej z ewentualnym wykupem Samochodu Osobowego na własność po zakończeniu Umowy. W takim przypadku, tj. wykupu samochodu na własność po zakończeniu Umowy o należałoby zastosować limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podobne stanowisko w analogicznych przypadkach zajmuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: w interpretacji z dnia 25 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.338.2021.2.EJ, w której Dyrektor KIS wskazał, że „(...) wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty, limitowane będą limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT. Natomiast limit ten nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego.” Podobnie, w interpretacji z dnia 19 sierpnia 2021 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.140.2021.2.ASK: „(...) limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, będzie dotyczył ewentualnego wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Ponadto, wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty, limitowane będą odrębnym limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.”

W związku z powyższym, w ocenie Spółki limit 150.000 zł, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a) Ustawy o CIT dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach Umowy (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. opłaty końcowej związanej z ew. wykupem Samochodu Osobowego po zakończeniu Umowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji, stwierdzić należy, że zostały one wydane w sprawach innych podmiotów i nie wiążą one Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: