Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.411.2023.2.DS

Rekompensata za nieprzygotowanie i niedostarczenie co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy ani z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wypłacanych / otrzymywanych rekompensat za niedotrzymanie ustalonych w umowie prognoz co do ilości zamawianych produktów.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 listopada 2023 r. (wpływ 4 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca sprzedaje innej spółce („Nabywca”) produkty (…) („produkty”). Warunki sprzedaży produktów reguluje umowa ramowa (między Spółką a Nabywcą), która jednak sama w sobie nie określa ilości produktów, jakie Spółka ma dostarczyć Nabywcy - ilość tą określa Nabywca w przesyłanych Spółce zamówieniach.

Nabywca ma okresowo przedstawiać Spółce prognozy co do ilości produktów, które zamówi i kupi w określonych umową okresach („prognozowana ilość”). Ta prognozowana ilość jest podstawą do ustalenia zobowiązań stron w zakresie ilości produktów, jakie mają być faktycznie zamówione i dostarczone, tj.: Spółka zobowiązuje się zrealizować zamówienia na co najmniej 110% prognozowanej ilości (tzn. do tej wysokości Nabywca może składać w Spółce zamówienia na produkty mając gwarancję ich realizacji), zaś Nabywca zobowiązuje się zamówić w Spółce co najmniej 90% prognozowanej ilości.

Jeśli strona umowy (Spółka lub Nabywca) nie wywiąże się z powyższych zobowiązań może być zobowiązana wypłacić drugiej stronie rekompensatę, tj. jeśli:

• Spółka, pomimo złożenia przez Nabywcę zamówień w odpowiedniej wysokości (w granicach określonych powyżej), dostarczy ilość mniejszą niż ta, na którą opiewa zamówienie, musi pokryć dodatkowe koszty i szkody poniesione w związku z tym przez Nabywcę,
• Nabywca zamówi mniej niż 90% prognozowanej ilości, musi uiścić na rzecz Spółki kwotę odpowiadającą marży utraconej w związku z tym przez Spółkę.

Zarówno Spółka jak i Nabywca mają siedzibę w Polsce i są zarejestrowani jako „podatnicy VAT czynni”. Dostawa produktów ma miejsce (za wynagrodzeniem) na terytorium Polski.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1)Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego złożonego wniosku, rekompensata jest należna stronie umowy z tytułu niewywiązania się przez drugą stronę z jej zobowiązania do dostarczenia lub zakupu określonej ilości towaru. Umowa nie przewiduje, aby na stronie otrzymującej rekompensatę ciążyło jakiekolwiek zobowiązanie do działania czy świadczenia warunkujące wypłatę. W ocenie Spółki, opisany wyżej stan rzeczy należy interpretować na gruncie przepisów o podatku VAT w taki sposób, że nie występuje świadczenie wzajemne, które otrzymuje strona umowy zobowiązana do wypłaty rekompensaty, a zatem nie istnieje też związek pomiędzy rekompensatą a otrzymaniem świadczenia wzajemnego.

2)Jak Wnioskodawca wskazał w poprzednim punkcie, zobowiązanie do zapłaty rekompensaty przez jedną stronę umowy powstaje w związku z niewywiązaniem się z obowiązku dostarczenia lub zakupu określonej ilości towaru przez drugą stronę. Umowa pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywcą nie przewiduje żadnych dodatkowych warunków wypłaty rekompensaty ani też nie określa jej skutków. Podobnie jak w pkt 1, w ocenie Spółki, ten stan rzeczy należy interpretować w taki sposób, że wypłata rekompensaty nie jest związana z obowiązkiem wykonania jakichkolwiek czynności, powstrzymywania się od czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

3)W przypadku, w którym Spółka, pomimo złożenia przez Nabywcę zamówień w granicach 110% prognozowanej ilości, dostarczy ilość mniejszą niż ta, na którą opiewa zamówienie, musi pokryć dodatkowe koszty i szkody poniesione w związku z tym przez Nabywcę. Organ w wezwaniu zwrócił się o określenie „jakie szkody ma zrekompensować przysługujące Nabywcy odszkodowanie”. Wnioskodawca informuje, że Nabywca potencjalnie może wnosić o pokrycie szkody (straty) spowodowanej koniecznością zakupu droższych produktów od tych, które dostarczyłby Wnioskodawca (czyli dodatniej różnicy w cenach). Ponadto, Nabywca mógłby również oczekiwać zrekompensowania utraconych korzyści, czyli przykładowo, gdyby Nabywca nie znalazł w miejsce Wnioskodawcy alternatywnego dostawcy surowców (produktów takich, jak dostarczane przez Spółkę) do produkcji swoich wyrobów i konsekwentnie, nie byłby w stanie ich wyprodukować - wówczas utraciłby korzyści (marże), które mógłby zrealizować, gdyby Wnioskodawca wywiązał się ze swojego zobowiązania i dostarczył Nabywcy surowce zgodnie z umową. Tym samym Nabywca utraciłby wymiernie korzyści, do których zrekompensowania byłby zobowiązany Wnioskodawca.

4)Zgodnie z zapisami umowy ramowej, prognoza na trzy przyjęte kolejne okresy ma charakter wiążący, zatem Wnioskodawca ma obowiązek przygotowania / dostarczenia co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy, zaś Nabywca ma obowiązek zamówienia u Wnioskodawcy co najmniej 90% prognozowanej ilości danego produktu. Wyjątkiem od obowiązku po stronie Nabywcy jest określona w umowie ramowej sytuacja wystąpienia znaczącego pogorszenia się sytuacji rynkowej na rynku wyrobu. Natomiast ten szczególny przypadek nie jest objęty wnioskiem o interpretację.

5)Jeśli chodzi o rekompensatę należną Wnioskodawcy, to zgodnie z umową ramową, Nabywca jest zobowiązany zapłacić Wnioskodawcy równowartość utraconej marży na brakującej ilości - czyli na tym wolumenie produktu, który nie został przez Nabywcę zamówiony pomimo wiążącej prognozy. Szkoda, do której pokrycia jest potencjalnie zobowiązany Nabywca może być w praktyce określona różnymi sposobami, w zależności od dostępnych danych i aktualnej sytuacji rynkowej. Aby przedstawić podstawę / sposób określenia rekompensaty można posłużyć się następującym przykładem - w danym okresie, w którym Nabywca nie osiągnął minimalnego wolumenu zakupu danego produktu, ustalić trzeba jaka cena obowiązywała w tym okresie wobec Nabywcy zgodnie z umową („Cena N”) oraz ile wyniosły średnie ceny produktu osiągane przez Wnioskodawcę w tym samym okresie do innych klientów („Cena R”). Zakładając, że Cena N jest wyższa od Ceny R, rekompensata przysługująca Wnioskodawcy zostałaby określona jako suma następujących kwot:

• iloczyn niezamówionego wolumenu produktu oraz różnicy między Ceną N i Ceną R; oraz
• iloczyn niezamówionego wolumenu produktu oraz średniej procentowej marży (np. marży EBIDTA) uzyskiwanej w danym okresie przez Wnioskodawcę na danych produktach i Ceny R.

Rozliczeniu podlegałaby oszacowana rzeczywista szkoda poniesiona przez Wnioskodawcę - tj. na niezamówionym wolumenie, którego Nabywca nie odebrał.

Umowa ramowa z Nabywcą przewiduje konieczność zapłaty, w określonych przypadkach, rekompensaty obliczonej w sposób opisany w pkt 3 lub 5. Nie stanowi jednak, aby rekompensata lub jakakolwiek jej część miała być odnoszona do konkretnych transakcji (dostaw towarów) dokonanych przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy i aby ceny tych transakcji miały ulegać zmianie o kwoty rekompensat czy ich części. Również w praktyce strony umowy nie odnoszą omawianych płatności do wcześniej dokonanych transakcji ani nie traktują ich jako zmian cen.

W ocenie Spółki, powyższy stan rzeczy należy interpretować na gruncie przepisów o VAT w taki sposób, że wypłata rekompensaty nie jest związana ze zmianą ceny sprzedawanych towarów.

Pytania

W powyższym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca chciałby wyjaśnić czy Spółka:

1)powinna naliczyć podatek VAT należny oraz wystawić fakturę w odniesieniu do zapłaty przez Nabywcę kwoty odpowiadającej utraconej przez Spółkę marży wskutek zamówienia przez Nabywcę mniej niż 90% prognozowanej ilości?

2)może odliczyć podatek VAT wskazany na fakturze wystawionej przez Nabywcę (o ile Nabywca taką fakturę wystawi) i opiewającą na kwotę mającą pokryć straty poniesione przez Nabywcę wskutek dostarczenia przez Spółkę, pomimo złożonego przez Nabywcę zamówienia, mniejszej niż zamówiona ilości produktów?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka:

1)nie powinna naliczać podatku VAT należnego oraz wystawiać faktury w odniesieniu do zapłaty przez Nabywcę kwoty odpowiadającej utraconej przez Spółkę marży wskutek zamówienia przez Nabywcę mniej niż 90% prognozowanej ilości, oraz

2)nie może odliczyć podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez Nabywcę (o ile Nabywca taką fakturę wystawi) i opiewającej na kwotę mającą pokryć straty poniesione przez Nabywcę wskutek dostarczenia przez Spółkę, pomimo złożonego przez Nabywcę zamówienia, mniejszej niż zamówiona ilości produktów.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia w sposób następujący:

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Nie ma większych wątpliwości, że sprzedaż produktów przez Spółkę na rzecz Nabywcy stanowi odpłatną dostawę towarów (zgodnie z jej definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) która podlega opodatkowaniu polskim podatkiem VAT, gdyż odbywa się na terytorium Polski. Wątpliwość budzi natomiast to, czy opisane w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) płatności będące skutkiem niewywiązania się jednej ze stron umowy z jej obowiązków stanowią wynagrodzenie za którąkolwiek z powyższych czynności, w szczególności za odpłatne świadczenie usług (zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Problematyka opodatkowania VAT płatności wynikających z niedotrzymania warunków umownych była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości UE ws. Societe Thermale [C-277/05) (wyrok z 18 lipca 2007 r. w sprawie Société thermale d'Eugénie-les-Bains przeciwko Ministère de l'Économie, des Finances et de l'Industrie (sprawa C-277/05)]

Trybunał uznał w nim, że zadatek otrzymany przez hotel w związku z rezerwacją pokoju i zatrzymany w związku z niepojawieniem się w nim gościa nie podlega opodatkowaniu VAT, a to z tej przyczyny, że nie występuje świadczenie, za które ów zadatek jest zapłatą (czyli świadczenie pozostające w bezpośrednim związku z płatnością). Nie jest bowiem świadczeniem samo zobowiązanie hotelu do dokonania rezerwacji i wykonania usługi w przyszłości, gdyż wynika ono z samej umowy na świadczenie usług hotelowych a ponadto, jeśli gość w hotelu jednak się pojawi, zadatek jest zaliczany na poczet ceny usługi. W efekcie, zadatek nie pozostaje w związku z żadnym niezależnym i możliwym do wyodrębnienia świadczeniem, lecz stanowi nieobjęte VAT, ryczałtowe odszkodowanie służące naprawieniu szkód poniesionych przez hotel wskutek odwołania rezerwacji przez gościa.

Powyższe rozumowanie znajduje zastosowanie w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) - po pierwsze, zarówno płatność ze strony Spółki, jak i ze strony Nabywcy służy naprawieniu szkód poniesionych przez drugą stronę lub ma zrekompensować tej stronie utracone korzyści. Po drugie, samo zobowiązanie do zamówienia bądź dostarczenia określonej ilości produktów (podobnie jak rezerwacja pokoju hotelowego) nie stanowi niezależnego i możliwego do wyodrębnienia świadczenia, lecz wynika z umowy na sprzedaż produktów. Po trzecie, w odniesieniu do płatności należnej Spółce, jeśli Nabywca dokonałby zakupu takiej ilości produktów do jakiej się zobowiązał, wówczas kwota rekompensaty jakiej Spółka mogłaby się w odmiennym przypadku domagać zostałaby uwzględniona w cenie sprzedaży (podobnie jak zadatek, który jest zaliczany na poczet ceny za pokój hotelowy). W efekcie zapłata rekompensaty, czy to przez Spółkę czy przez Nabywcę (w zależności od tego która ze stron umowy nie wywiąże się ze swoich zobowiązań) nie stanowi wynagrodzenia za usługę, lecz stanowi nieobjętą VAT płatność o charakterze odszkodowania, podobnie jak zadatek zatrzymany przez hotel w obliczu odwołania rezerwacji przez gościa.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje oparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2022 r. (sygn. akt I FSK 1627/18), podtrzymującym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 maja 2018 r. (sygn. akt I SA/Wr 265/18). Wyrok ten jest o tyle istotny, że dotyczy sprawy bardzo podobnej do tej, będącej przedmiotem przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), a mianowicie braku odbioru przez klienta zamówionych towarów, w obliczu czego sprzedawca mógł domagać się od klienta rekompensaty za utraconą marżę (na skutek sprzedaży towarów innemu podmiotowi po niższej cenie) oraz poniesione koszty. Sądy obu instancji uznały, że taka rekompensata stanowi nieobjęte VAT odszkodowanie, nie zaś, jak twierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wynagrodzenie za opodatkowaną VAT usługę polegającą na możliwości nieodebrania zamówionych towarów. Powyższe stanowisko znajduje również oparcie w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji z 11 sierpnia 2023 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.422.2023.1.JS) organ ten uznał, że „nie zostały spełnione przesłanki do uznania otrzymanej przez Państwa kwoty, w związku z niewywiązaniem się przez kontrahenta z warunków zawartej umowy i nieodebraniem przez Niego zamówionych towarów, za zapłatę za konkretne czynności, a tym samym jej opodatkowania podatkiem VAT. (...) przedmiotowa kwota stanowi odszkodowanie otrzymane w celu naprawienia szkody poniesionej w następstwie niewywiązania się przez kontrahenta z warunków zawartej umowy i nie wiąże się z żadnym świadczeniem z Państwa strony. Tym samym ww. kwota nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji z 24 lutego 2023 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.744.2022.2.DM), która dotyczyła wypłaty przez jedną stronę umowy drugiej rekompensaty w związku z nieosiągnięciem założonego poziomu współpracy, celem pokrycia utraconej przez drugą stronę marży (podobnie jak ma to miejsce w przypadku Spółki). Organ podatkowy uznał, że „w rozpatrywanym przypadku nie mamy zatem do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, gdyż wypłata Rekompensaty nie jest powiązana z żadnym świadczeniem ze strony B. Nie istnieje związek pomiędzy kwotą podlegającą zapłacie, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, wypłata Rekompensaty nie stanowi wynagrodzenia za czynność opodatkowaną VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT”.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, że przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) kwoty nie stanowią wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność opodatkowaną, a więc są nieobjętym VAT odszkodowaniem mającym na celu powetowanie drugiej stronie umowy strat wynikających z niewywiązania się przez drugą stronę z jej zobowiązań. Oznacza to, że Spółka:

1)nie powinna naliczać podatku VAT należnego w odniesieniu do kwoty, którą powinien zapłacić jej Nabywca (odpowiadającej utraconej przez Spółkę marży), gdyż nie jest to wynagrodzenie za czynność opodatkowaną podatkiem VAT. W związku z tym Spółka nie powinna również wystawiać na Nabywcę faktury, gdyż te są wystawiane w odniesieniu do określonych czynności podlegających opodatkowaniu (art. 106b ustawy o VAT).

2)nie może odliczyć podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez Nabywcę opiewającej na kwotę mającą pokryć poniesione przez niego straty - o ile Nabywca taką fakturę wystawi. Taka faktura będzie bowiem dokumentować czynność niepodlegającą opodatkowaniu, która nie stanowi podstawy do odliczenia podatku VAT (zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

Mając też na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, Nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony Nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku C-16/93 z 3 marca 1994 r. pomiędzy R. J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Natomiast w wyroku C-90/20 ws. Apcoa Parking Danmark, TSUE wskazał, że aby świadczenie usług można było uznać za odpłatne, i wobec tego opodatkowane podatkiem VAT, to pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą musi istnieć stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych - usługi i wynagrodzenia, między którymi istnieje bezpośredni związek.

W opinii Rzecznika Generalnego w sprawie C‑295/17 w pkt 34 czytamy, „Nie ma jednak znaczenia, w jaki sposób prawo krajowe traktuje opłatę wyrównawczą. Jak podkreśliły również Komisja i Portugalia podczas rozprawy, z punktu widzenia przepisów o VAT nie ma znaczenia, czy jest to roszczenie o odszkodowanie z tytułu deliktu czy kara umowna, ani czy jest to określane jako odszkodowanie, rekompensata czy wynagrodzenie. Ocena, czy płatność jest dokonywana w zamian za dostawę lub usługę, jest kwestią z zakresu prawa Unii, która musi być rozstrzygana odrębnie od oceny dokonywanej na mocy prawa krajowego (15)”.

W konsekwencji, aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Nadmienić należy, że w świetle art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu, polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „odszkodowania”. W związku z tym, należy posiłkować się regulacjami zawartymi w ww. ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie - co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Należy zaznaczyć, że dla ustalenia statusu otrzymywanych środków pieniężnych bez znaczenia pozostaje to jak strony nazywają daną płatność. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie, czy też jest odszkodowaniem w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że sprzedają Państwo innej spółce - Nabywcy, produkty (…). Warunki sprzedaży produktów reguluje umowa ramowa (między Państwem a Nabywcą), która jednak sama w sobie nie określa ilości produktów, jakie Państwo mają dostarczyć Nabywcy - ilość tą określa Nabywca w przesyłanych Państwu zamówieniach. Nabywca ma okresowo przedstawiać Państwu prognozy co do ilości produktów, które zamówi i kupi w określonych umową okresach. Ta prognozowana ilość jest podstawą do ustalenia zobowiązań stron w zakresie ilości produktów, jakie mają być faktycznie zamówione i dostarczone, tj.: Państwo zobowiązują się zrealizować zamówienia na co najmniej 110% prognozowanej ilości (tzn. do tej wysokości Nabywca może składać Państwu zamówienia na produkty mając gwarancję ich realizacji), zaś Nabywca zobowiązuje się zamówić co najmniej 90% prognozowanej ilości.

Jeśli strona umowy (Państwo lub Nabywca) nie wywiąże się z powyższych zobowiązań może być zobowiązana wypłacić drugiej stronie rekompensatę, tj. jeśli Państwo, pomimo złożenia przez Nabywcę zamówień w odpowiedniej wysokości (w granicach określonych powyżej), dostarczy ilość mniejszą niż ta, na którą opiewa zamówienie, musi pokryć dodatkowe koszty i szkody poniesione w związku z tym przez Nabywcę a jeżeli Nabywca zamówi mniej niż 90% prognozowanej ilości, musi uiścić na Państwa rzecz kwotę odpowiadającą utraconej przez Państwa w związku z tym marży. Umowa nie przewiduje, aby na stronie otrzymującej rekompensatę ciążyło jakiekolwiek zobowiązanie do działania czy świadczenia warunkujące wypłatę. W przypadku, w którym Państwo, pomimo złożenia przez Nabywcę zamówień w granicach 110% prognozowanej ilości, dostarczy ilość mniejszą niż ta, na którą opiewa zamówienie, musi pokryć dodatkowe koszty i szkody poniesione w związku z tym przez Nabywcę. Nabywca potencjalnie może wnosić o pokrycie szkody (straty) spowodowanej koniecznością zakupu droższych produktów od tych, które dostarczyliby Państwo (czyli dodatniej różnicy w cenach). Ponadto, Nabywca mógłby również oczekiwać zrekompensowania utraconych korzyści, czyli przykładowo, gdyby Nabywca nie znalazł alternatywnego dostawcy surowców (produktów takich, jak dostarczane przez Państwa) do produkcji swoich wyrobów i konsekwentnie, nie byłby w stanie ich wyprodukować - wówczas utraciłby korzyści (marże), które mógłby zrealizować gdyby Państwo wywiązali się ze swojego zobowiązania i dostarczyli Nabywcy surowce zgodnie z umową. Nabywca jest zobowiązany zapłacić Państwu równowartość utraconej marży na brakującej ilości - czyli na tym wolumenie produktu, który nie został przez Nabywcę zamówiony pomimo wiążącej prognozy. Rozliczeniu podlegałaby oszacowana rzeczywista szkoda poniesiona przez Państwa, tj. na niezamówionym wolumenie, którego Nabywca nie odebrał. Zgodnie z zapisami umowy ramowej, prognoza na trzy przyjęte kolejne okresy ma charakter wiążący, zatem mają Państwo obowiązek przygotowania / dostarczenia co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy, zaś Nabywca ma obowiązek zamówienia u Państwa co najmniej 90% prognozowanej ilości danego produktu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, w pierwszej kolejności mają Państwo wątpliwości, czy powinni Państwo naliczyć podatek VAT należny oraz wystawić fakturę w odniesieniu do zapłaty przez Nabywcę kwoty odpowiadającej utraconej przez Państwa marży wskutek zamówienia przez Nabywcę mniej niż 90% prognozowanej ilości produktu.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że wypłacana rekompensata nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług lub dostawę towarów, lecz swoistego rodzaju odszkodowanie. Jak Państwo bowiem wskazali w opisie sprawy, zapłata rekompensaty nie jest związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania jakichkolwiek czynności, powstrzymywania się od czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Rekompensata jest należna stronie umowy z tytułu niewywiązania się przez drugą stronę z jej zobowiązania do dostarczenia lub zakupu określonej ilości towaru. Umowa nie przewiduje, aby na stronie otrzymującej rekompensatę ciążyło jakiekolwiek zobowiązanie do działania czy świadczenia warunkujące wypłatę. Nie występuje świadczenie wzajemne, które otrzymuje strona umowy zobowiązana do wypłaty rekompensaty, a zatem nie istnieje też związek pomiędzy rekompensatą a otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Umowa ramowa z Nabywcą przewiduje konieczność zapłaty rekompensaty w określonych przypadkach, nie stanowi jednak, aby rekompensata lub jakakolwiek jej część miała być odnoszona do konkretnych transakcji (dostaw towarów) dokonanych przez Państwa na rzecz Nabywcy i aby ceny tych transakcji miały ulegać zmianie o kwoty rekompensat czy ich części. Również w praktyce strony umowy nie odnoszą omawianych płatności do wcześniej dokonanych transakcji ani nie traktują ich jako zmian cen. W przypadku realizacji założonych prognoz, nie dojdzie do powstania roszczenia o wypłatę rekompensaty. Rekompensata wypłacana jest wyłącznie wtedy, gdy strona umowy (Państwo lub Nabywca) nie wywiąże się z powyższych zobowiązań. Zatem w rozpatrywanym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, gdyż wypłata rekompensaty nie jest powiązana z żadnym świadczeniem na rzecz drugiej strony umowy. Z całą pewnością rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów. Natomiast, jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W przedstawionych okolicznościach sprawy elementy powyższe nie występują. Nie istnieje związek pomiędzy kwotą podlegającą zapłacie, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Tym samym w niniejszej sprawie nie dochodzi również do świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, wypłacana przez Nabywcę rekompensata, tj. kwota odpowiadająca utraconej przez Państwa marży wskutek zamówienia przez Nabywcę mniej niż 90% prognozowanej ilości produktu, nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii, czy powinni Państwo wystawić fakturę w odniesieniu do zapłaty przez Nabywcę rekompensaty należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika jest zobowiązany do wystawienia faktury. Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego.

Jak wykazano powyżej, zapłacona przez Nabywcę kwota odpowiadająca utraconej przez Państwa marży wskutek zamówienia przez tego Nabywcę mniej niż 90% prognozowanej ilości towaru nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, jako niepodlegająca opodatkowaniu, czynność ta nie powinna być udokumentowana fakturą.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również określenia, czy mogą Państwo odliczyć podatek VAT wskazany na fakturze wystawionej przez Nabywcę (o ile Nabywca ją wystawi) dokumentującą kwotę mającą pokryć straty poniesione przez Nabywcę wskutek dostarczenia przez Państwa, pomimo złożonego przez Nabywcę zamówienia, mniejszej niż zamówiona ilości produktów.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy wypłacana przez Państwa Nabywcy należność za niedostarczenie wymaganej ilości produktu stanowi wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, w przypadku, w którym Państwo, pomimo złożenia przez Nabywcę zamówień w granicach 110% prognozowanej ilości, dostarczą ilość mniejszą niż ta, na którą opiewa zamówienie, muszą Państwo pokryć dodatkowe koszty i szkody poniesione w związku z tym przez Nabywcę. Nabywca potencjalnie może wnosić o pokrycie szkody (straty) spowodowanej koniecznością zakupu droższych produktów od tych, które dostarczyliby Państwo (czyli dodatniej różnicy w cenach). Ponadto, Nabywca mógłby również oczekiwać zrekompensowania utraconych korzyści, czyli przykładowo, gdyby Nabywca nie znalazł alternatywnego dostawcy surowców (produktów takich, jak dostarczane przez Państwa) do produkcji swoich wyrobów i konsekwentnie, nie byłby w stanie ich wyprodukować - wówczas utraciłby korzyści (marże), które mógłby zrealizować, gdyby Państwo wywiązali się ze swojego zobowiązania i dostarczyli Nabywcy surowce zgodnie z umową. Zgodnie z zapisami umowy ramowej, prognoza na trzy przyjęte kolejne okresy ma charakter wiążący, zatem mają Państwo obowiązek przygotowania / dostarczenia co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy. Zatem również w tym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, gdyż wypłata rekompensaty nie jest powiązana z żadnym świadczeniem na rzecz drugiej strony umowy. Z całą pewnością rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów, gdyż stanowi zwrot utraconych korzyści w związku z brakiem wymaganej ilości produktu. W tym przypadku również nie dochodzi do świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Ponieważ jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W przedstawionych okolicznościach sprawy elementy powyższe nie występują. Nie istnieje związek pomiędzy kwotą podlegającą zapłacie, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Tym samym, również rekompensata mająca na celu pokrycie przez Państwa dodatkowych kosztów i szkód poniesionych przez Nabywcę w związku z niewywiązaniem się Państwa z warunków określonych w Umowie ramowej i nieprzygotowaniem/niedostarczeniem co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy, nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie zostaną spełnione, gdyż wypłacana przez Państwa na rzecz Nabywcy rekompensata za nieprzygotowanie i niedostarczenie co najmniej 110% prognozowanej ilości danego produktu do Nabywcy, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy ani z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Podsumowując, nie mogą/nie będą mogli Państwo odliczyć podatku VAT wskazanego na fakturze wystawionej przez Nabywcę (o ile Nabywca taką fakturę wystawi) dokumentującej kwotę mającą pokryć poniesione przez tego Nabywcę straty, gdyż transakcja udokumentowana tą fakturą nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT i zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowi/nie będzie stanowiła podstawy do obniżenia podatku VAT należnego.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa i tylko w stosunku do Państwa może wywołać określone przepisami skutki prawne. Interpretacja ta nie wywołuje skutków prawnych dla Nabywcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).