Interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.202.2023.4.MD
Jeżeli przekroczyła Pani termin 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia i w terminie tym nie zgłosiła Pani nabycia swojego udziału w przedsiębiorstwie w spadku (jego składnikach), jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku od tych niezgłoszonych przedmiotów na zasadach określonych w wyżej powołanych przepisach dla I grupy podatkowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 20 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia przedsiębiorstwa w spadku. Uzupełniła go Pani – w odpowiedziach na wezwania – w piśmie z 1 grudnia 2023 r. (wpływ 6 grudnia 2023 r.) oraz z 19 grudnia 2023 r. (wpływ 27 grudnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(…) 2021 r. zmarł Pani mąż, który prowadził firmę (…). Notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia przyjęła Pani wraz z synami spadek po zmarłym. Do spadku powołani byli: żona – Pani i trzech synów: (…).
Dla firmy został powołany zarządca sukcesyjny za zgodą wszystkich, w osobie żony - Pani, która prowadziła dalej przedsiębiorstwo pod nazwą (…).
Przyjęty spadek zgłosili Państwo do Urzędu Skarbowego w (…) (SD-Z2).
Inwentarz przedsiębiorstwa natomiast nie został zgłoszony, gdyż w protokole dziedziczenia jest zapis: w skład spadku nie wchodzi gospodarstwo rolne ani przedsiębiorstwo w spadku objęte zarządem sukcesyjnym.
Został sporządzony protokół wykazu inwentarza przedsiębiorstwa w spadku.
Wraz z końcem zarządu sukcesyjnego, chciała Pani przekazać inwentarz przedsiębiorstwa synowi w formie darowizny. Syn założył działalność, która kontynuuje działalność prowadzoną przez zmarłego.
Inwentarz przedsiębiorstwa nie został zgłoszony jako spadek i według Urzędu Skarbowego powinna Pani zapłacić podatek od inwentarza przedsiębiorstwa, gdyż nie zgłosiła go Pani do Urzędu Skarbowego; ale zgodnie z zapisem w akcie dziedziczenia, firma, dla której ustanowiono zarząd sukcesyjny nie wchodzi do spadku. Kierując się tym zapisem tylko i wyłącznie dlatego nie zgłosiła Pani inwentarza firmy do Urzędu Skarbowego.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:
Opisane we wniosku przedsiębiorstwo nie weszło do masy spadkowej, gdyż został ustanowiony dla tego przedsiębiorstwa zarządca sukcesyjny.
W dniu śmierci męża przedsiębiorstwo istniało i prowadziło działalność.
W dniu śmierci męża pozostawali Państwo we wspólności majątkowej.
Po upływie działalności zarządcy sukcesyjnego inwentarz przedsiębiorstwa chciała Pani przekazać synowi, który rozpoczął działalność (tym samym kontynuować działalność prowadzoną przez ojca). Chciała to Pani zrobić w formie darowizny. W Urzędzie Skarbowym okazało się, że inwentarza przedsiębiorstwa nie zgłosiła Pani do spadku i z tego tytułu musi Pani zapłacić podatek od spadków i darowizn.
Pytania (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy musi Pani zapłacić podatek od spadków i darowizn?
Czy jest możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego?
Pani stanowisko w sprawie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Pani zdaniem, w związku z zaistniałą sytuacją podatek od spadków i darowizn w tym miejscu nie powstał. Po śmierci męża przedsiębiorstwo nie weszło do masy spadkowej, powołany został zarządca sukcesyjny; mieli Państwo udziały w tym przedsiębiorstwie. Dlatego też, inwentarz przedsiębiorstwa nie został zgłoszony do spadku (po śmierci męża). Przez dwa lata była prowadzona działalność. Z chwilą zakończenia zarządu sukcesyjnego zgłosiła Pani inwentarz przedsiębiorstwa do Urzędu Skarbowego w (…), celem przekazania go w formie darowizny synowi, który kontynuuje działalność. W Pani ocenie nie powstał obowiązek płacenia podatku od spadków i darowizn, gdyż został dochowany termin jego zgłoszenia.
Pani zdaniem, przedsiębiorstwo weszło do spadku z chwilą zakończenia prowadzenia działalności przez zarządcę sukcesyjnego. Dlatego też uważa Pani, że nie ma obowiązku płacenia podatku od spadków i darowizn. Gdyby jednak była Pani w błędzie, to myśli Pani, że istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.
Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuj pojęcia dziedziczenia, jak również pojęcia zarządu sukcesyjnego. W tym zakresie konieczne jest zasięgnięcie do innych ustaw.
Jak więc stanowi art. 922 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.
W myśl art. 925 cyt. Kodeksu:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Z art. 926 § 1 i 2 ww. Kodeksu wynika, że:
Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.
Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą.
Natomiast z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 170) wynika, że:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.
Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo.
Stosownie do treści art. 3 ww. ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Właścicielem przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy jest:
1) osoba, która zgodnie z prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, nabyła składniki niematerialne i materialne, o których mowa w art. 2 ust. 1, na podstawie powołania do spadku z ustawy albo testamentu albo nabyła przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie na podstawie zapisu windykacyjnego;
2) małżonek przedsiębiorcy w przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
3) osoba, która nabyła przedsiębiorstwo w spadku albo udział w przedsiębiorstwie w spadku bezpośrednio od osoby, o której mowa w pkt 1 lub 2, w tym osoba prawna albo jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu - w przypadku gdy po śmierci przedsiębiorcy nastąpiło zbycie tego przedsiębiorstwa albo udziału w tym przedsiębiorstwie.
Jak wynika z powyższych przepisów, właścicielem przedsiębiorstwa w spadku (składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiących mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci), staje się osoba, która zgodnie z postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, to przedsiębiorstwo (jego składniki) nabyła na podstawie powołania do spadku z ustawy lub testamentu, albo na podstawie zapisu windykacyjnego. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, spadek (zatem również przedsiębiorstwo, jeśli spadkodawca był jego właścicielem) nabywa się z chwilą otwarcia spadku – a więc prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na oznaczone osoby.
W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
Stosownie do art. 6 ust. 1 i ust. 4 cyt. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.
Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.
Zatem datą nabycia majątku w drodze dziedziczenia jest data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, natomiast obowiązek podatkowy powstaje – co do zasady – z datą uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 omawianej ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
Z art. 8 ust. 1, 3 i 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że:
Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.
Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Jeżeli nabywca nie określił wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych albo wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny naczelnika urzędu skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli nabywca, pomimo wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez nabywcę, koszty opinii biegłego ponosi nabywca.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.
W myśl art. 14 ust. 1-3 cyt. ustawy:
Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.
Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
1) do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2) do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3) do grupy III – innych nabywców.
Jak wynika z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy:
Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej, według następującej skali:
-do kwoty 10278 zł – 3%;
-od kwoty 10278 zł do 20556 zł – 308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10278 zł;
-powyżej kwoty 20556 zł – 822 zł 50 gr i 7% nadwyżki ponad 20556 zł.
Niezależnie od powyższego, ustawa o podatku od spadków i darowizn przewiduje w swojej treści zwolnienie podmiotowo-przedmiotowe, dla członków najbliższej rodziny.
Zgodnie z treścią art. 4a ust. 1, 1a oraz 3 tej ustawy:
Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:
1) zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2) w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
Jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.
W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.
Ponadto, ustawa przewiduje także zwolnienie z opodatkowania nabycia w spadku przedsiębiorstwa.
Jak stanowi art. 4b ust. 1 cyt. ustawy:
Zwalnia się od podatku nabycie w drodze dziedziczenia lub zapisu windykacyjnego własności przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub udziału w nim, pod warunkiem:
1) zgłoszenia przez nabywcę nabycia własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego;
2) prowadzenia tego przedsiębiorstwa przez nabywcę przez okres co najmniej 2 lat od dnia jego nabycia.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Pani mąż zmarł (…) r., a przed śmiercią prowadził przedsiębiorstwo. Notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia przyjęła Pani wraz z synami spadek po zmarłym. Do spadku powołana była Pani i trzech Państwa synów. Została Pani powołana – za zgodą wszystkich – zarządcą sukcesyjnym przedsiębiorstwa w spadku. Spadek zgłosiła Pani oraz Pani synowie do Urzędu Skarbowego. Nie zgłosili Państwo jednak inwentarza przedsiębiorstwa, ponieważ w protokole dziedziczenia jest m.in. zapis, że przedsiębiorstwo objęte zarządem sukcesyjnym w spadku nie wchodzi w skład spadku. Wskazała Pani, że w dniu śmierci męża przedsiębiorstwo istniało i prowadziło działalność.
Pani wątpliwości budzi, czy od nabycia składników przedsiębiorstwa musi Pani zapłacić podatek i czy jest możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.
Stoi Pani na stanowisku, że nie ma konieczności zapłaty podatku, a gdyby jednak się pojawiła, to ma Pani prawo skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania.
Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.
Skoro przedsiębiorstwo istniało i było prowadzone przez Pani męża w dniu jego śmierci, to ono także – zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami Kodeksu cywilnego oraz ustawy o zarządzie sukcesyjnym – weszło do masy spadkowej, a zatem nabyła je Pani (we właściwym dla Pani udziale) tytułem spadku, z chwilą śmierci Pani męża. Nabycie to zostało następnie potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia. Niezależnie bowiem od poczynionych w akcie zapisów, zapisy te nie mogą wyłączać obowiązujących przepisów ustaw.
Wskazane przepisy Kodeksu cywilnego i ustawy o zarządzie sukcesyjnym wskazują wprost kto i kiedy staje się właścicielem przedsiębiorstwa w spadku. Ustanowiony zarządca sukcesyjny nie staje się właścicielem przedsiębiorstwa na okres zarządzania tym przedsiębiorstwem – zarząd ustanowiony jest niezależnie od własności przedsiębiorstwa, która to własność przechodzi na wyznaczone w przepisie art. 3 ustawy o zarządzie sukcesyjnym osoby. W omawianym przypadku właścicielami przedsiębiorstwa w spadku, jako spadkobiercy na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia, stała się Pani oraz trzej Pani synowie. Wobec tego, każde z Państwa (Pani i Pani synowie) miało obowiązek zgłoszenia w odpowiadającym sobie udziale inwentarza przedsiębiorstwa jako nabytego w drodze spadku, na formularzu SD-Z2.
Termin zgłoszenia nabycia spadku przewidziany w art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn celem skorzystania ze zwolnienia dla poświadczeń dziedziczenia, to pół roku od zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia. Jeżeli zatem w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia nie zgłosiła Pani na druku SD-Z2 nabycia składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa w spadku (inwentarza przedsiębiorstwa), w wysokości udziału, który przypadał Pani w spadku po Pani mężu, to nie może już Pani skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie może Pani również skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 4b ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ przepis ten również przewiduje zgłoszenie nabytego przedsiębiorstwa w spadku w terminie 6 miesięcy.
W takiej sytuacji, jeżeli przekroczyła Pani termin 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia i w terminie tym nie zgłosiła Pani nabycia swojego udziału w przedsiębiorstwie w spadku (jego składnikach), jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku od tych niezgłoszonych przedmiotów na zasadach określonych w wyżej powołanych przepisach dla I grupy podatkowej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
POTRZEBUJESZ POMOCY?