Interpretacja indywidualna z dnia 27 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.783.2023.1.TR

Obowiązek podatkowy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2023 wpłynął Państwa wniosek wspólny z 26 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

X

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Y

Opis zdarzeń przyszłych

Wnioskodawcy w dniu 1 września 2023 r. przeprowadzili się wraz z małoletnimi dziećmi z terytorium Polski do Hiszpanii.

W tym celu Wnioskodawcy wynajęli dom tamże.

Wnioskodawca oraz Wnioskodawczyni są obywatelami polskimi, Wnioskodawca posiada również obywatelstwo belgijskie. Na chwilę przeprowadzki Wnioskodawcy posiadali status polskich rezydentów podatkowych w Polsce oraz podlegają w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł dochodów (przychodów), tj. posiadali nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Do dnia wyprowadzki Wnioskodawcy posiadali nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Do tej pory Wnioskodawcy nie osiągali dochodów w Hiszpanii i nie rozliczali się tam z podatków.

W najbliższym roku podatkowym Wnioskodawcy planują uzyskiwać dochody z następujących źródeł:

·wynagrodzenie z tytułu powołania do pełnienia funkcji członka zarządu w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej także: „Spółka w Polsce nr 1”), gdzie Wnioskodawca będzie pełnił funkcję prezesa zarządu, a Wnioskodawczyni będzie członkiem zarządu;

·zyski kapitałowe ze zbycia akcji (również w Polsce, ale w przeważającej większości w USA);

·dochód z najmu nieruchomości położonych na terytorium Polski. Wnioskodawcy zaznaczają, że przychody uzyskiwane z najmu są zgłaszane i opodatkowane w Polsce.

Ponadto Wnioskodawcy posiadają także udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej także; „Spółka w Polsce nr 2”), gdzie Wnioskodawca będzie pełnił funkcję członka zarządu, a Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem spółki. Jednakże Wnioskodawcy nie będą pobierać z tego tytułu wynagrodzenia.

Po przeprowadzce do Hiszpanii, która miała miejsce 2 września małoletnie dzieci Wnioskodawców zaczęły uczęszczać do szkoły w Hiszpanii. Równolegle Wnioskodawcy podejmują czynności związane z wymeldowaniem w Polsce oraz sprzedażą mieszkania, które realizowało dotychczasowe potrzeby mieszkaniowe dla Wnioskodawców oraz ich małoletnich dzieci w Polsce.

Wnioskodawcy zamierzają również zamknąć rachunki oszczędnościowe oraz inwestycyjne w Polsce.

Ponieważ biznes w Polsce jest już stabilny i nie wymaga osobistego doglądania przez Wnioskodawców (chociaż Wnioskodawcy pozostaną w zarządzie Spółki w Polsce nr 1), Wnioskodawcy planują osobiście zaangażować się w nowy biznes, który będzie prowadzony na rynkach Europy Zachodniej. W tym celu Wnioskodawcy założą spółkę doradczą w Hiszpanii (dalej: „Spółka w Hiszpanii”), w której 50 procent udziałów będzie posiadał Wnioskodawca, a drugie 50 procent Wnioskodawczyni. Wnioskodawcy jako dyrektorzy nowoutworzonej spółki będą z tego tytułu pobierali wynagrodzenie oraz osiągali dochody z dywidend w Hiszpanii.

Wnioskodawcy po przeprowadzce z Polski do Hiszpanii, oprócz prowadzenia Spółki w Hiszpanii, w dalszym ciągu będą uzyskiwać dochód z Spółki w Polsce nr 1. Wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji w zarządzie w Spółce w Polsce nr 1 Wnioskodawcy będą uzyskiwać na rachunek bankowy prowadzony w Hiszpanii.

Jednocześnie Wnioskodawcy nadal będą otrzymywać dochody z zysków kapitałowych uzyskanych na giełdzie w USA, oraz dochody z wynagrodzenia ze Spółki w Hiszpanii.

Szacowane jest, że dochody ze źródeł w Polsce będą stanowiły 1 do 3 w stosunku do dochodów uzyskanych poza granicami kraju (gdzie dochody uzyskane w kraju stanowią 1).

Nie jest wykluczone, że nadzór nad działalnością Spółki w Polsce nr 1 będzie wymagał celowych wizyt Wnioskodawcy lub Wnioskodawców w Polsce. Jednakże Wnioskodawcy w przyszłości nie planują przebywać na terytorium Polski dłużej niż przez 183 dni w roku podatkowym.

Spółka nr 2 będzie wygaszana w Polsce po wykonaniu obecnych kontraktów.

Wnioskodawcy wraz z małoletnimi dziećmi są w trakcie wymeldowania w Polsce, a mieszkanie, w którym Wnioskodawcy wraz z dziećmi zamieszkiwali jest w trakcie sprzedaży. Wnioskodawcy nie planują posiadać w przyszłości miejsca zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawcy będą posiadać rachunki bankowe w Hiszpanii. Wnioskodawcy dopuszczają otwarcie rachunków inwestycyjnych poza Hiszpanią.

Nie planują posiadać środków oszczędnościowych w Polsce. Wnioskodawcy zamierzają posiadać tylko jeden polski rachunek bankowy, który służyć będzie do zarządzania dochodami z wynajmu nieruchomości położonych w Polsce. W miarę rozwoju inwestycji Wnioskodawcy będą posiadać instrumenty finansowe w tym akcje na rachunkach inwestycyjnych w USA oraz w Europie.

Wnioskodawcy dopuszczają w przyszłości również inwestycje na GPW, jako jedno z wielu źródeł dochodów pasywnych.

Wnioskodawcy będą posiadali prywatne telefony komórkowe w Hiszpanii. W Hiszpanii będą oni również posiadać samochód osobowy.

Od 6 września 2023 roku małoletni synowie Wnioskodawców uczęszczają do międzynarodowej szkoły w Hiszpanii, a Wnioskodawcy wraz z dziećmi zaczęli prowadzić życie towarzyskie w Hiszpanii oraz utrzymują regularny kontakt z mieszkającymi tam znajomymi.

Wnioskodawcy planują w przyszłości inwestycje w nieruchomości w Europie, nie wykluczają inwestycji pasywnych w nieruchomości w Polsce.

Wnioskodawcy nadal będą pozyskiwali dochód z najmu nieruchomości położonych na terytorium Polski. Przychody uzyskiwane z wynajmu nieruchomości w Polsce stanowią ich dodatkowy dochód stanowiący marginalny wkład w dochody gospodarstwa rodzinnego Wnioskodawców.

W Hiszpanii Wnioskodawcy planują skorzystać z ulgi uprawniającej do zwolnienia dochodów uzyskanych poza granicami Hiszpanii, w związku z tym w ich przypadku nie będą miały zastosowania przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej między Polską a Hiszpanią.

Pytania

1)Czy od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawcy będą posiadali status polskich rezydentów podatkowych, tj. będą posiadali nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647, dalej: „u.p.d.o.f.”)?

2)Czy od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawcy będą podlegali ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP do dochodów uzyskiwanych w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawców od 1 stycznia 2024 r., nie będą oni posiadali statusu polskich rezydentów podatkowych, tj. nie będą posiadali nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647, dalej: „u.p.d.o.f.”).

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawców, od 1 stycznia 2024 r., Wnioskodawcy będą podlegali ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP do dochodów uzyskiwanych w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f.

UZASADNIENIE ZDARZEŃ PRZYSZŁYCH

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowej). Zatem w celu ustalenia czy Wnioskodawcy podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, istotne jest ustalenie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestię tę reguluje przepis art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f. zgodnie z którym za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Spójnik „lub” w ww. przepisie oznacza, że spełnienie tylko jednego z ww. warunków jest wystarczające do uznania, że podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jedną z przesłanek uznających czy podatnik posiada miejsce zamieszkania w Polsce jest przebywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawcy nie planują w przyszłych latach przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zatem Wnioskodawcy, nie spełniają warunków przesłanki mieszkania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Drugą przesłanką jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych w Polsce. Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego - w przypadku Wnioskodawcy niewątpliwie centrum interesów osobistych znajduje się w Hiszpanii. Wynika to z faktu, że:

·Wnioskodawcy wraz z małoletnimi dziećmi przeprowadzili się do Hiszpanii prowadząc wspólne gospodarstwo domowe,

·obecnie Wnioskodawcy są właścicielami nieruchomości położonej w Polsce, jednak są oni w trakcie sprzedaży ww. nieruchomości, zatem Wnioskodawcy nie będą posiadali w Polsce mieszkania, które byłoby do ich dyspozycji (w którym mogliby mieszkać w trakcie pobytu w Polsce),

·Wnioskodawcy wraz z dziećmi prowadzą życie towarzyskie, które osadzone jest w Hiszpanii,

·małoletnie dzieci Wnioskodawców uczęszczają do lokalnej szkoły w Hiszpanii.

Zatem z powyższego wynika, że centrum interesów osobistych Wnioskodawców ma miejsce w Hiszpanii, a nie w Polsce. Oznacza to, że Wnioskodawcy nie spełniają warunków przesłanki posiadania centrum interesów osobistych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawców, ich centrum interesów gospodarczych od 1 stycznia również będzie się znajdować w Hiszpanii. Wynika to faktu, że, co prawda, w Polsce Wnioskodawcy osiągają dochody z tytułu pełnienia funkcji członków zarządu w spółce nr 1 i 2, to Wnioskodawcy znacznie redukują swoje zaangażowanie w tym zakresie (spółka nr 2 będzie całkowicie wygaszana, a spółka nr 1 nie potrzebuje ciągłego osobistego zaangażowania wnioskodawców w jej prowadzenie) i koncentrują się na budowaniu nowego biznesu w Hiszpanii.

Potrzeby życiowe Wnioskodawców realizowane są z dochodów znajdujących się zagranicą (dochody z nowej działalności w Hiszpanii oraz zyski z akcji spółki holdingowej na giełdach w USA). W tym czasie posiadane udziały w spółce w Polsce oraz pełniona funkcja w zarządzie stanowią dla nich jedynie dodatkową inwestycję wynikającą z aktywności zawodowej pełnionej przed przeprowadzką do dnia dzisiejszego.

W tym miejscu Wnioskodawcy pragną odwołać się do Przykładu 6 z Objaśnień podatkowych, który zarysowuje następującą sytuację: „Przykład 6 Pani Lena trzy lata temu wyjechała do Czech. We Wrocławiu, gdzie mieszkała przed wyjazdem, wciąż posiada duże mieszkanie, które wynajmuje. Środki z wynajmu mieszkania gromadzone są na polskim rachunku bankowym. W Czechach pani Lena pracuje na podstawie umowy o pracę u czeskiego pracodawcy. Wynagrodzenie za pracę jest przelewane na konto prowadzone w czeskim banku. Pani Lena posługuje się telefonem zarejestrowanym u czeskiego operatora telefonii komórkowej oraz kupiła samochód, który zarejestrowała w tym państwie. W Czechach pani Lena mieszka w kupionym przez siebie mieszkaniu, przy czym środki na jego zakup uzyskała w drodze kredytu zaciągniętego w czeskim banku. Czy centrum interesów gospodarczych pani Leny znajduje się w Polsce?”. Dalej autor objaśnień udziela odpowiedzi: „Nie. Pani Lena ma silne powiązania gospodarcze z Czechami. W tym państwie posiada mieszkanie, samochód, telefon oraz spłaca kredyt udzielony przez czeski bank. W tym państwie znajduje się też główne źródło jej dochodu. W Polsce pani Lena również posiada majątek w postaci wynajmowanego mieszkania, ale stanowi on jedynie dodatkowe źródło jej dochodu. Wobec powyższego, należy uznać, że centrum interesów gospodarczych pani Leny położone jest w Czechach”.

Wnioskodawcy stwierdzają, że zgodnie z powyższym przykładem dotyczącym sytuacji zmiany rezydencji podatkowej w związku z wyprowadzeniem się z Polski, przeniesienie powiązań gospodarczych do państwa, w którym znajduje się główne źródło dochodu, sprawia, że w Polsce nie istnieje dłużej centrum interesów gospodarczych, mimo że znajduje się w nim dochód, który stanowi jedynie dodatkowe źródło ich zarobku i jest jedynie kontynuacją wcześniej podjętej działalności inwestycyjnej.

Również najem nieruchomości położonych na terytorium Polski stanowi dla Wnioskodawcy poboczne i pasywne źródło dochodów. Posiłkując się podanym wyżej przykładem objaśnień MF, Wnioskodawcy tracą centrum interesów gospodarczych w Polsce.

Od 1 stycznia 2024 roku centrum interesów gospodarczych Wnioskodawców znajduje się w Hiszpanii, co oznacza, że Wnioskodawcy nie spełniają warunków przesłanki posiadania centrum interesów gospodarczych w Polsce.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, nie zachodzi żadna przesłanka, która mogłaby świadczyć, że Wnioskodawcy są osobami mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej, a co za tym idzie - Wnioskodawcy nie podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawców mieszkając i pracując w Hiszpanii będą oni posiadali od 1 stycznia 2024 r. rezydencję podatkową wyłącznie tego państwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawcy nie będą posiadali statusu polskich rezydentów podatkowych, tj. nie będą posiadali nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f.

Ad. 2.

Jak wynika z przepisu art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Z kolei zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f. za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Mimo że wynika to jedynie z okoliczności biznesowych, Wnioskodawcy w dalszym ciągu będą osiągali dochody z powołania do zarządu w Spółce w Polsce nr 1, która swoją siedzibę posiada w Polsce. Oznacza to, że Wnioskodawcy będą podlegali obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawcy będą również uzyskiwali dochód z najmu nieruchomości położonych na terytorium Polski. Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2024 r., Wnioskodawcy będą podlegali ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP do dochodów uzyskiwanych w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Według art. 4a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis ten wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17 poz. 127), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369):

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzeń wynika, że Wnioskodawcy w dniu 1 września 2023 r. przeprowadzili się wraz z małoletnimi dziećmi z terytorium Polski do Hiszpanii. W tym celu Wnioskodawcy wynajęli dom tamże. Po przeprowadzce do Hiszpanii, która miała miejsce 2 września małoletnie dzieci Wnioskodawców zaczęły uczęszczać do szkoły w Hiszpanii. Równolegle Wnioskodawcy podejmują czynności związane z wymeldowaniem w Polsce oraz sprzedażą mieszkania, które realizowało dotychczasowe potrzeby mieszkaniowe dla Wnioskodawców oraz ich małoletnich dzieci w Polsce. Wnioskodawcy zamierzają również zamknąć rachunki oszczędnościowe oraz inwestycyjne w Polsce. Ponieważ biznes w Polsce jest już stabilny i nie wymaga osobistego doglądania przez Wnioskodawców (chociaż Wnioskodawcy pozostaną w zarządzie Spółki w Polsce nr 1), Wnioskodawcy planują osobiście zaangażować się w nowy biznes, który będzie prowadzony na rynkach Europy Zachodniej. W tym celu Wnioskodawcy założą spółkę doradczą w Hiszpanii (dalej: „Spółka w Hiszpanii”), w której 50 procent udziałów będzie posiadał Wnioskodawca, a drugie 50 procent Wnioskodawczyni. Wnioskodawcy jako dyrektorzy nowoutworzonej spółki będą z tego tytułu pobierali wynagrodzenie oraz osiągali dochody z dywidend w Hiszpanii. Szacowane jest, że dochody ze źródeł w Polsce będą stanowiły 1 do 3 w stosunku do dochodów uzyskanych poza granicami kraju (gdzie dochody uzyskane w kraju stanowią 1). Wnioskodawcy w przyszłości nie planują przebywać na terytorium Polski dłużej niż przez 183 dni w roku podatkowym. Spółka nr 2 będzie wygaszana w Polsce po wykonaniu obecnych kontraktów. Wnioskodawcy wraz z małoletnimi dziećmi są w trakcie wymeldowania w Polsce, a mieszkanie, w którym Wnioskodawcy wraz z dziećmi zamieszkiwali jest w trakcie sprzedaży. Wnioskodawcy nie planują posiadać w przyszłości miejsca zamieszkania w Polsce. Wnioskodawcy będą posiadać rachunki bankowe w Hiszpanii. Wnioskodawcy nie planują posiadać środków oszczędnościowych w Polsce. Wnioskodawcy zamierzają posiadać tylko jeden polski rachunek bankowy, który służyć będzie do zarządzania dochodami z wynajmu nieruchomości położonych w Polsce. Wnioskodawcy będą posiadali prywatne telefony komórkowe w Hiszpanii. W Hiszpanii będą oni również posiadać samochód osobowy. Od 6 września 2023 roku małoletni synowie Wnioskodawców uczęszczają do międzynarodowej szkoły w Hiszpanii, a Wnioskodawcy wraz z dziećmi zaczęli prowadzić życie towarzyskie w Hiszpanii oraz utrzymują regularny kontakt z mieszkającymi tam znajomymi. Przychody uzyskiwane z wynajmu nieruchomości w Polsce stanowią ich dodatkowy dochód stanowiący marginalny wkład w dochody gospodarstwa rodzinnego Wnioskodawców. W Hiszpanii Wnioskodawcy planują skorzystać z ulgi uprawniającej do zwolnienia dochodów uzyskanych poza granicami Hiszpanii, w związku z tym w ich przypadku nie będą miały zastosowania przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej między Polską a Hiszpanią.

Reasumując: biorąc pod uwagę opisany we wniosku opis zdarzeń oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzam, że na gruncie opisanych we wniosku zdarzeń nie zostaną spełnione warunki posiadania przez Państwa od 1 stycznia 2024 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski, wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stwierdzam, że prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym od 1 stycznia 2024 r. nie będą Państwo posiadali statusu polskich rezydentów podatkowych, tj. nie będą Państwo posiadali nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zważywszy jednak na fakt, że od 1 stycznia 2024 r. – jako nierezydenci – będą Państwo osiągali dochody (przychody) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stwierdzam, że na mocy art. 3 ust. 2a w zw. z ust. 2b ww. ustawy – będą Państwo podlegali w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od tychże dochodów (przychodów), stosownie do uregulowań dotyczących każdego z tych źródeł przychodów, wobec czego i w tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który będzie obowiązywał na dzień 1 stycznia 2024 roku.

Jednocześnie, zgodnie z Państwa wolą zakreśloną pytaniami podatkowymi, interpretacja dotyczy okresu od 1 stycznia 2024 r., a nie wcześniejszego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).