Interpretacja indywidualna z dnia 27 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.699.2023.2.MSO

Interpretacja indywidualna w zakresie braku opodatkowania dofinansowania otrzymanego w formie dotacji na realizację projektu, braku opodatkowania otrzymanych wpłat mieszkańców, konieczności dokonania korekt faktur wystawionych dla mieszkańców o ujęty w nich podatek VAT, braku prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu oraz braku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Uczestnikom Projektu prawa własności instalacji po upływie okresu trwałości Projektu.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług:

- w zakresie braku opodatkowania dofinansowania otrzymanego w formie dotacji na realizację projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;

- w zakresie braku opodatkowania otrzymanych wpłat mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest prawidłowe;

- w zakresie konieczności dokonania korekt faktur wystawionych dla mieszkańców o ujęty w nich podatek VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3) – jest prawidłowe;

- w zakresie braku prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe;

- w zakresie braku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Uczestnikom Projektu prawa własności instalacji po upływie okresu trwałości Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

- braku opodatkowania dofinansowania otrzymanego w formie dotacji na realizację projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

- braku opodatkowania otrzymanych wpłat mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2);

- konieczności dokonania korekt faktur wystawionych dla mieszkańców o ujęty w nich podatek VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3);

- konieczności dokonania korekty faktur obciążających mieszkańców o wysokość doliczonego podatku VAT od całości instalacji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4);

- braku prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5),

- braku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Uczestnikom Projektu prawa własności instalacji po upływie okresu trwałości Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Uzupełnili Państwo m.in. opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 października 2023 r. (data wpływu 18 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Miasto (…) jako Lider projektu realizuje wraz Partnerem – Miastem (…) projekt pt: „(…)”. Projekt jest dofinansowany w ramach Regionalnego programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2017-2020 – oś Priorytetowa XIV. „(…)” Działanie 14.3 „(…)”.

Beneficjentami projektu są jednostki samorządu terytorialnego – Miasto (…) – Lider projektu i Miasto (…) – Partner projektu.

Miasto funkcjonuje na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina wykonuje zadania publiczne własne oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.

Gmina posiada osobowość prawną. Przysługuje jej prawo własności oraz inne prawa majątkowe. Wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Wdrożenie projektu umożliwi realizację zadań gminy zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty tj.:

- ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;

- wodociągów i zapotrzebowania w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Miasto (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wykonując wskazane zadania Gmina działa zarówno w charakterze organu władzy publicznej jak i na podstawie stosunków o charakterze cywilnoprawnym stanowiących co do zasady działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 z późn.zm.).

Celem głównym projektu jest: wzrost produkcji energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych w wyniku wykorzystania OZE na potrzeby budynków mieszkalnych jednorodzinnych, a w konsekwencji zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery (w tym CO₂ i pyłu PM₁₀).

Oddziaływanie projektu:

-wzrost produkcji energii cieplnej na potrzeby ogrzewania, c.w.u. i elektrycznej z OZE,

-relatywne zmniejszenie kosztów związanych z eksploatacją budynków (zmniejszenie kosztów zużycia energii cieplnej i elektrycznej, dzięki zwiększeniu udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych),

-oszczędność zasobów kopalin, w tym: węgla kamiennego zasilającego elektrownię dostarczającą energię elektryczną odbiorcom na terenie Miasta oraz wykorzystywanego na cele grzewcze,

-poprawa świadomości ekologicznej społeczeństwa,

-ograniczenie zmian klimatycznych, w tym, globalnego ocieplenia.

Zakresem projektu jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlano – instalacyjnych polegających na dostawie i montażu zestawów instalacji OZE: kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła w budynkach mieszkalnych.

Ww. projekt jest projektem parasolowym.

Otrzymane dofinansowanie zostanie w całości przeznaczone na sfinansowanie instalacji OZE, których Gmina pozostanie właścicielem przez okres 5 lat tj. okres trwałości projektu, a z których faktycznie będą korzystać mieszkańcy.

Z mieszkańcami (właścicielami nieruchomości) uczestniczącymi w projekcie zostały zawarte umowy, których przedmiotem jest ustalenie wzajemnych zobowiązań organizacyjnych i finansowych związanych z montażem kotła na biomasę, kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, pomp ciepła do cwu na terenie nieruchomości właściciela położonej na terenie Gminy (…). Gmina zobowiązana jest do pomiaru wskaźników produktu i rezultatu, w tym efektu ekologicznego osiągniętego w związku z realizacją projektu.

Mieszkaniec użycza i oddaje Miastu do bezpłatnego używania powierzchnię niezbędną do zainstalowania i prawidłowego funkcjonowania przedmiotowych urządzeń. Mieszkaniec wyraża zgodę na udostępnienie Miastu lub osobom przez nie wskazanym, nieruchomości w celu przeprowadzenia niezbędnych prac adaptacyjnych i/lub budowlanych związanych z montażem powyższych urządzeń. Zobowiązuje się do przechowywania i okazywania uprawnionym podmiotom otrzymanych od Miasta dokumentów związanych z inwestycją.

Mieszkaniec wykonuje audyt/inwentaryzację w celu zweryfikowania, czy budynek spełnia wszystkie niezbędne warunki oraz w celu dobrania odpowiedniej wielkości danej instalacji. Koszt audytu/inwentaryzacji ponosi mieszkaniec. Na swój koszt wykona wszelkie prace adaptacyjne lub budowlane niezbędne do montażu urządzeń. Zobowiązuje się w trakcie trwania umowy do właściwej eksploatacji zamontowanych urządzeń.

Mieszkaniec wyraża zgodę na realizację montażu urządzeń zgodnie z założeniami określonymi przez autora analizy technicznej oraz na monitoring zainstalowanych urządzeń.

Oświadcza również, iż zainstalowane urządzenia nie będą używane do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, rolniczej, agroturystyki.

Zgodnie z założonym modelem finansowym, projekt będzie finansowany z następujących źródeł: Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (dalej: EFRR) w ramach RPO na lata 2014-2020 oraz wkładu własnego mieszkańców. Dotacja ze środków (…) odpowiadać będzie 85% wartości kosztów kwalifikowanych, natomiast wkład własny mieszkańców odpowiada 15% wydatków kwalifikowalnych od instalacji OZE oraz kwocie VAT od tych instalacji. Rozliczenie finansowe będzie miało miejsce na podstawie składanych wniosków o płatność. Projekt przewiduje rozliczenie z Urzędem (…) w sposób mieszany – na podstawie przekazanych zaliczek oraz refundacji poniesionych wydatków. Płatności są przekazywane przez płatnika w kwocie zatwierdzonej w ramach wniosku o płatność na wyodrębniony wskazany rachunek bankowy.

Warunki dofinansowania określa podpisana przez Lidera projektu umowa o dofinansowanie.

Planowane całkowite wydatki kwalifikowalne projektu wynoszą (…) zł, z czego współfinansowanie UE w kwocie nieprzekraczającej (…) zł, co stanowi 85% wartości wydatków kwalifikowalnych projektu, pozostałe planowane wydatki zostały wniesione przez właściciela nieruchomości jako wkład własny do przedmiotowej inwestycji w wysokości 15% kosztów kwalifikowalnych zakupu i montażu urządzeń (wkład własny) powiększone o należny podatek VAT od wartości całej instalacji oraz 100% ewentualnych kosztów niekwalifikowalnych. Dokładna wysokość wkładu własnego została określona w aneksie do umowy z mieszkańcem. Na okoliczność dokonywanych wpłat w okresie X/2022 do VII/2023 mieszkańcom zostały wystawione stosowne faktury.

Zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu jak i zasady nabywania instalacji po upływie tego okresu, dla wszystkich odbiorców ostatecznych są takie same.

Projekt realizowany jest w formule „zaprojektuj i wybuduj”.

Wykonawcą zakresu rzeczowego projektu w trybie „zaprojektuj i wybuduj” (w ramach poszczególnych kontraktów na dokumentację projektową i roboty budowlano – instalacyjne) są podmioty wyłonione w trybie prowadzonym zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych (art. 275 pkt 1) przez Lidera projektu – Miasto (…) dla obu Partnerów projektu.

Faktury za prace wykonywane przez wykonawców instalacji wystawiane są na poszczególnych Partnerów Projektu. Oznacza to, że faktury za instalacje wykonane na terenie Gminy (…) wystawiane będą przez wykonawcę na Gminę (…).

Firmy nie posiadają z umów mieszkańcami, a swoje czynności wykonują bezpośrednio na zlecenie Miasta. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie może zostać wykorzystane tylko i wyłącznie w celu realizacji Projektu (nie może zostać przeznaczone na inny cel). W przypadku nieotrzymania dofinansowania Projekt nie byłby realizowany. Dla realizacji projektu Gmina nie zatrudnia pracowników.

Właścicielami infrastruktury powstałej w ramach przedsięwzięcia będą Beneficjenci projektu – odpowiedzialni za utrzymanie celów i monitoring wskaźników – minimum w okresie trwałości projektu.

Miasto (…) posiada zdolność do utrzymania rezultatów projektu pod względem organizacyjnym, finansowym i technicznym.

Pismem z 18 października 2023 r. (data wpływu 18 października 2023 r.) uzupełnili Państwo m.in. opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

Ad. 1. Projekt pn. „(…)”, objęty zakresem wniosku nie ma/nie będzie miał na celu osiągania przez Gminę (…) dochodu, bądź zysku.

Ad. 2. Realizując przedmiotowy Projekt celem Gminy (…) nie jest/nie będzie stałe i zorganizowane wykonywanie takiej działalności w celach zarobkowych.

Ad. 3. Gmina nie zamierza regularnie świadczyć usług montażu kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła.

Ad. 4. W trakcie realizacji Projektu Gmina wraz z Partnerem jest zobowiązana do rozliczania się z otrzymanej zaliczki oraz wnioskuje o refundację poniesionych wydatków do instytucji zarządzającej.

Ad. 5. Gmina może przeznaczyć otrzymane dofinansowanie na realizację celu określonego w umowie tj. realizację zadania pn. „(…)”.

Ad. 6. Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przeznaczone na inną działalność niż określoną w umowie o dofinansowanie.

Ad.7. Gmina rozlicza się z na bieżąco z otrzymanych zaliczek na realizację projektu sporządzając stosowne wnioski o płatność oraz wnioskuje o refundację poniesionych wydatków.

Ad. 8. Po okresie zakończenia trwałości Projektu całość instalacji przejdzie nieodpłatnie na własność właściciela.

Ad. 9. Zakupione usługi w związku z realizacją Projektu tj. usługi zakupu i montażu poszczególnych instalacji u mieszkańców zostały przez Gminę zaliczone do czynności związanych ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. nie został odliczony podatek VAT z tych faktur.

Ad. 10. Gmina (…) jest w stanie zidentyfikować mieszkańców, gdyż na rzecz każdego mieszkańca została wystawiona imienna faktura zgodnie z otrzymaną wpłatą na podstawie zawartej umowy.

Ad. 11. Gmina (…) nie dokonała zwrotu mieszkańcom części ceny która została pobrana z powodu opodatkowania wpłat podatkiem VAT w związku z oczekiwaniem na wnioskowaną interpretację indywidualną.

Ad. 12. Tak, Gmina (…) odprowadziła do Urzędu Skarbowego podatek należny z tytułu otrzymania wpłat od mieszkańców.

Pytania oznaczone jak we wniosku

1. Czy dofinansowanie otrzymane w formie dotacji przez Miasto (…) na realizację projektu pod nazwą „(…)” będzie stanowiło podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT?

2. Czy wpłaty otrzymane w okresie od X/2022 do IX/2023 przez Miasto (…) od mieszkańca, będącego stroną umowy uczestnictwa mieszkańca w projekcie i odbiorcą świadczonej na jego rzecz przez gminę usługi montażu instalacji OZE w wysokości określonej w tej umowie stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT?

3. Jeżeli wpłaty otrzymane w okresie od X/2022 do IX/2023 przez Miasto (…) od mieszkańca nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT, czy należy skorygować faktury o ujęty w nich podatek VAT?

5. Czy Miastu (…) będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu?

6. Czy nieodpłatne przekazanie Uczestnikom Projektu prawa własności instalacji po upływie okresu trwałości Projektu będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (oznaczone jak we wniosku)

Ad. 1.

W ocenie pytającego otrzymane przez Gminę dofinansowanie do realizacji projektu ma charakter dotacyjny i będzie stanowiło element pokrycia zakupu i montażu instalacji, a zatem pokrycia kosztów działalności i w związku z tym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Włączając dotację do źródeł finansowania Gmina nie świadczy usługi na rzecz beneficjentów. Gmina nie świadczy usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług realizując na rzecz mieszkańców projekt i pokrywając go w części z otrzymanej dotacji. Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 25, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Kryterium uznania, że dotacja stanowi podstawę opodatkowania jest fakt jej bezpośredniego wpływu na cenę towaru i usługi. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Stwierdzić należy zatem, że przekazane środki finansowe z Europejskiego (…) przeznaczone na realizację założonych w nim celów Projektu w formie dofinansowania nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Gminę usług na rzecz swoich mieszkańców.

Przedmiotowe dofinansowanie dotyczy działalności Gminy – w ogóle w zakresie realizacji swoich ustawowo wyznaczonych zadań. Tym samym należy stwierdzić, iż Gmina realizując przedmiotowy projekt współfinansowany ze środków europejskich nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dostarczenie i zainstalowanie kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła w budynkach mieszkalnych przez wybrany prze Gminę podmiot – przedsiębiorcę nie ma na celu osiągnięcia stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą której jedną ze składowych jest otrzymane dofinansowanie. W konsekwencji otrzymane dofinansowanie ze środków Europejskiego (…) nie może być uznane jako podstawa opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostarczenie i zainstalowanie przez Gminę systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz ich mieszkańców będących właścicielami nieruchomości nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT, a tym samym wpłaty mieszkańców nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT.

Działalność ta nie ma bowiem na celu osiągania stałego dochodu i wiąże się tylko z zapłatą przez mieszkańców kwoty wynikającej z umowy uczestnictwa mieszkańca w projekcie, podczas gdy pozostała część jest finansowana ze środków Europejskiego (…).

Tak też orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 30 marca 2023 r. (sygn. akt C-612/21) zgodnie z którym: Dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz jej mieszkańców, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych, nie stanowi dostawy towarów i świadczonych usług”.

W tym przypadku gmina nie jest podatnikiem VAT, nie musi płacić podatku VAT od tych usług i tym samym obciążać nim mieszkańców. Wkład własny mieszkańców ani dofinansowanie nie stanowią zapłaty za usługi opodatkowane podatkiem VAT.

Odnosząc się do wyroku TSUE w dniu 5 czerwca 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wydał wyrok sygn. I FSK 1454/18 rozstrzygający sprawę opodatkowania VAT gminnych projektów w zakresie odnawialnych źródeł energii współfinansowanych ze środków unijnych.

Skład orzekający uznał, iż gmina realizująca projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii (kolektorów słonecznych), współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, którzy przejmą po upływie 5 lat własność zamontowanych instalacji, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na podstawie powyższego NSA uznał, że otrzymane na ten cel dofinansowanie ze środków europejskich (z Europejskiego (…)) nie może być rozważana jako podstawa opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Miasto (…) nie zamierza świadczyć regularnie usług instalacji systemów OZE czyli świadczenia Gminy nie będą miały charakteru stałego. Ostatecznie Gmina nie uzyska, w ramach realizowanego projektu żadnych korzyści materialnych nabywając towary i usługi nie pozostając beneficjentem końcowym realizowanego projektu. Rola Gminy sprowadza się do zorganizowania finansowania i wykonania nowych systemów produkujących energię odnawialną w domostwach swoich mieszkańców.

W konsekwencji biorąc pod uwagę przyznane przez Województwo dofinansowanie kosztów na realizację projektu oraz sumę kwot wpłaconych przez zainteresowanych właścicieli to i tak nadal Gmina nie zachowuje się jak przedsiębiorca na rynku, który przy ustalaniu swoich cen starałby się zawrzeć w cenie wszystkie poniesione koszty i osiągnąć marżę zysku. Biorąc pod uwagę rachunek stricto finansowy Gmina ponosi jedynie ryzyko strat nie mając perspektywy zysku. Gminy realizując to zadanie nie wykonują działań na zasadach i w tych samych warunkach, które dotyczą przedsiębiorców na zasadach rynkowych. Celem działania Gminy jest interes społeczny, który nie jest zbieżny z celem prowadzenia standardowej działalności gospodarczej.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dostarczenie i zamontowanie przez Gminę instalacji OZE na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, to faktury którymi obciążono mieszkańców należy skorygować należny podatek VAT wynikający z wystawionej faktury.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż dostarczenie i zainstalowanie przez Gminę systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, tym samym Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie zobligowana do odrębnego opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego użyczenia mieszkańcom – uczestnikom projektu wytworzonych instalacji oraz nieodpłatnego przeniesienia prawa własności po zakończeniu okresu trwałości projektu na rzecz tychże uczestników.

Instalacje OZE będące przedmiotem realizowanego projektu będą stanowiły własność Gminy przez okres jego trwałości tj. przez okres 5 lat licząc od daty zakończenia realizacji projektu. Gmina jako właściciel instalacji jest zobowiązana do finansowego rozliczenia projektu oraz dbania i serwisowania instalacji przez okres trwałości projektu. Po okresie zakończenia trwałości projektu własność systemu OZE zostanie protokolarnie i nieodpłatnie przeniesiona na właściciela danej nieruchomości.

Skoro w zakresie realizacji projektu Miasto nie wykonuje działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy to w odniesieniu do wskazanego przekazania instalacji fotowoltaicznych w nieodpłatne użyczenie mieszkańcom w okresie pięciu lat od montażu oraz przekazania mieszkańcowi po upływie okresu trwałości projektu prawa własności instalacji OZE bez dodatkowego wynagrodzenia, nie będą miały zastosowania art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Udostępnienie mieszkańcowi instalacji do korzystania zgodnie z jej przeznaczeniem, a następnie przekazanie instalacji mieszkańcowi na własność, nie stanowią odrębnych świadczeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań nr 1, 2, 3, 5, 6 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako Lider projektu realizują Państwo wraz Partnerem projekt pt: „(…)”. Celem głównym projektu jest: wzrost produkcji energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych w wyniku wykorzystania OZE na potrzeby budynków mieszkalnych jednorodzinnych, a w konsekwencji zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery (w tym CO₂ i pyłu PM₁₀). Zakresem projektu jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlano – instalacyjnych polegających na dostawie i montażu zestawów instalacji OZE: kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła w budynkach mieszkalnych.

Projekt jest dofinansowany w ramach Regionalnego programu Operacyjnego Województwa (…) na lata (…). Otrzymane dofinansowanie zostanie w całości przeznaczone na sfinansowanie instalacji OZE, których właścicielem pozostają Państwo przez okres 5 lat tj. okres trwałości projektu, a z których faktycznie będą korzystać mieszkańcy. Dotacja ze środków EFRR odpowiadać będzie 85% wartości kosztów kwalifikowanych, natomiast wkład własny mieszkańców odpowiada 15% wydatków kwalifikowalnych od instalacji OZE oraz kwocie VAT od tych instalacji. Na okoliczność dokonywanych wpłat w okresie X/2022 do VII/2023 mieszkańcom zostały wystawione stosowne faktury.

Wykonawcą zakresu rzeczowego projektu w trybie „zaprojektuj i wybuduj” są podmioty wyłonione w trybie prowadzonym zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych.

Faktury za prace wykonywane przez wykonawców instalacji wykonane na terenie Gminy (…) wystawiane będą przez wykonawcę na Gminę (…). Otrzymane przez Państwa dofinansowanie może zostać wykorzystane tylko i wyłącznie w celu realizacji Projektu (nie może zostać przeznaczone na inny cel). W przypadku nieotrzymania dofinansowania Projekt nie byłby realizowany. Dla realizacji projektu nie zatrudniają Państwo pracowników. Projekt objęty zakresem wniosku nie ma/nie będzie miał na celu osiągania przez Gminę (…) dochodu, bądź zysku. Realizując przedmiotowy Projekt Państwa celem nie jest/nie będzie stałe i zorganizowane wykonywanie takiej działalności w celach zarobkowych. Nie zamierzają Państwo regularnie świadczyć usług montażu kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła. W trakcie realizacji Projektu są Państwo wraz z Partnerem zobowiązani do rozliczania się z otrzymanej zaliczki. Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przeznaczone na inną działalność niż określoną w umowie o dofinansowanie.

Rozliczają się Państwo na bieżąco z otrzymanych zaliczek na realizację projektu. Po okresie zakończenia trwałości Projektu całość instalacji przejdzie nieodpłatnie na własność właściciela.

Zakupione usługi w związku z realizacją Projektu tj. usługi zakupu i montażu poszczególnych instalacji u mieszkańców zostały przez Państwa zaliczone do czynności związanych ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. nie został odliczony podatek VAT z tych faktur.

Na rzecz każdego mieszkańca została wystawiona imienna faktura zgodnie z otrzymaną wpłatą na podstawie zawartej umowy. Odprowadzili Państwo do Urzędu Skarbowego podatek należny z tytułu otrzymania wpłat od mieszkańców.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dofinansowania otrzymanego przez Państwa w formie dotacji do projektu do pn.: „(…)”.

Mając na uwadze przedstawioną na wstępie analizę przepisów podatkowych, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy realizacja przez Państwa ww. Projektu polegającego na montażu odnawialnych źródeł energii jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Odnosząc się do okoliczności sprawy zasadnym jest odwołanie się do wyroku TSUE z 30 marca 2023 r. w sprawie C-612/21 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko Gminie O.).

W wyroku tym TSUE wskazał, iż aby czynności dokonywane przez gminę w ramach promowania odnawialnych źródeł energii były objęte zakresem stosowania dyrektywy 2006/112, powinny one, po pierwsze, stanowić dostawę lub świadczenie usług, które gmina ta wykonuje odpłatnie na rzecz swoich mieszkańców w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) i c) tej dyrektywy, a po drugie, być dokonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 rzeczonej dyrektywy, tak aby owa gmina działała również w charakterze podatnika (pkt 24).

W pkt 42 wyroku Trybunał wskazał, że art. 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT nie stanowi dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów OZE na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili wolę wyposażenia tych nieruchomości w takie systemy, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych.

TSUE wskazał, że w konsekwencji o ile w świetle powyższych rozważań należy uznać, że gmina O., nie wykonuje działalności wchodzącej w zakres stosowania dyrektywy 2006/112, nie jest konieczne ustalenie, czy działalność ta byłaby również wyłączona z tego zakresu stosowania na podstawie art. 13 ust. 1 tej dyrektywy.

Trybunał w przedmiocie dokonania świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej zauważył, że po pierwsze, podczas gdy przedsiębiorca dąży do stałego osiągania dochodu (zob. podobnie wyrok z dnia 20 stycznia 2021 r., AJFP Sibiu i DGRFP Braãov, C‑655/19, EU:C:2021:40, pkt 27–29 i przytoczone tam orzecznictwo), gmina O. wskazała we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, (…) że nie zamierza świadczyć regularnie usług instalacji systemów OZE i nie zatrudnia ani nie zamierza zatrudniać pracowników w tym celu, co odróżnia niniejszą sprawę od spraw, w których świadczenia gminne miały charakter trwały (pkt 36).

Po drugie, (…) gmina O. wydaje się ograniczać do zaproponowania swoim mieszkańcom będącym właścicielami nieruchomości, którzy mogą być zainteresowani systemami OZE, w ramach programu regionalnego mającego na celu umożliwienie przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, dostarczenia i zainstalowania u nich tych systemów OZE za pośrednictwem przedsiębiorstwa wybranego w wyniku przetargu, w zamian za ich udział nieprzekraczający 25% kosztów podlegających dofinansowaniu związanych z tą dostawą i z tą instalacją, podczas gdy owa gmina płaci danemu przedsiębiorstwu wynagrodzenie za te same dostawę i instalację po cenie rynkowej (pkt 37).

Tymczasem (…) jeżeli gmina odzyskuje – w drodze otrzymywanych przez nią wkładów – jedynie niewielką część poniesionych przez siebie kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych, taka różnica między tymi kosztami a kwotami otrzymanymi w zamian za oferowane usługi może sugerować, że wkłady te należy raczej uznać za opłatę aniżeli wynagrodzenie (zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2016 r., Gemeente Borsele i Staatssecretaris van Financiën, C‑520/14, EU:C:2016:334, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo). W konsekwencji nawet biorąc pod uwagę płatności przyznane gminie O. przez dane województwo, które wynoszą 75% kosztów podlegających dofinansowaniu, suma kwot otrzymanych od zainteresowanych właścicieli z jednej strony i od owego województwa z drugiej strony pozostaje strukturalnie niższa od łącznych kosztów faktycznie poniesionych przez tę gminę, co nie odpowiada podejściu, jakie przyjąłby w danym wypadku instalator systemów OZE, który przy ustalaniu swoich cen starałby się zawrzeć w nich swoje koszty i osiągnąć marżę zysku. Natomiast wspomniana gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku.

Po trzecie, nie wydaje się ekonomicznie opłacalne, aby taki instalator systemów OZE obciążał odbiorców swoich dostaw towarów i świadczenia usług jedynie najwyżej jedną czwartą poniesionych przez siebie kosztów, oczekując jednocześnie rekompensaty w postaci dofinansowania za zasadniczą część pozostałych trzech czwartych tych kosztów. Taki mechanizm nie tylko stawiałby jego przepływy pieniężne w sytuacji strukturalnie deficytowej, ale ponadto stwarzałby nietypowy stopień niepewności dla podatnika, ponieważ kwestia, czy i w jakim zakresie osoba trzecia zwróci tak istotną część poniesionych kosztów, pozostaje faktycznie otwarta do czasu podjęcia przez tę osobę trzecią decyzji, co następuje po tym, jak sporne transakcje zostaną dokonane.

Podsumowując TSUE wskazał, że artykuł 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej nie stanowi dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili wolę wyposażenia tych nieruchomości w takie systemy, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych.

Rozpatrując Państwa wątpliwości należy uwzględnić ww. wyrok w sprawie C-612/21.

Jak Państwo wskazali,celem głównym Projektu jest wzrost produkcji energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych w wyniku wykorzystania OZE na potrzeby budynków mieszkalnych jednorodzinnych, a w konsekwencji zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery (w tym CO₂ i pyłu PM₁₀).

Warto zaznaczyć – w świetle tezy 36 ww. wyroku TSUE – że Państwa działalność ukierunkowana jest na wzrost produkcji energii cieplnej ze źródeł odnawialnych. Realizacja inwestycji dotyczącej przedmiotowego Projektu nie ma na celu osiągnięcia przez Państwa żadnych zysków ani korzyści finansowych. Realizując przedsięwzięcie nie będą Państwo wykonywali działalności w celach zarobkowych.

Państwa celem nie jest stałe i zorganizowane wykonywanie działalności w celach zarobkowych na warunkach w jakich wykonują je podmioty gospodarcze trudniące się montażem takich instalacji, lecz celem Państwa działania jest zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery (czyli interes społeczny).

Nie jest to zatem sposób działania występujący w przypadku zwykłej działalności gospodarczej.

W wyniku Państwa działań nie wystąpią znaczące zakłócenia konkurencji, które prowadzić by mogły do wyłączenia z dostaw dla ostatecznego konsumenta innych podmiotów (w tym przypadku prywatnych firm działających w zakresie instalacji odnawialnych źródeł energii). Działają Państwo bowiem jako świadczeniobiorca dokonujący zakupu od podmiotów prywatnych i samodzielnie wybiorą Państwo wykonawcę zadania.

Z wniosku nie wynika, aby w okresie trwałości Projektu mieli Państwo ponosić koszty związane z eksploatacją, obsługą techniczną czy konserwacją instalacji, jak również nie wynika, aby mieli Państwo ponosić opłaty z tytułu użytkowania instalacji.

Istotne jest również, że na realizację projektu otrzymają Państwo dofinansowanie w wysokości 85% wartości kosztów kwalifikowanych, natomiast wkład własny mieszkańców odpowiada 15% kosztów kwalifikowanych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Państwa na rzecz mieszkańców nie będą stanowić dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 8 ust. 1 ustawy i będą wykonywane poza działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Czynności te nie będą podlegały zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia, czy dofinansowanie otrzymane w formie dotacji na realizację przedmiotowego projektu będzie stanowiło podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1.podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2.koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że dotacja/dofinansowanie nie funkcjonuje samodzielnie, nie podlega opodatkowaniu jako odrębna kwota, lecz wyłącznie w odniesieniu do czynności, do której jest wypłacana. Jeżeli czynność, do której dopłata jest przyznawana nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to i dopłata do tej czynności nie stanowi elementu ceny oraz nie może być włączona do podstawy opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie występuje związek pomiędzy otrzymanym dofinansowaniem na realizację Projektu a czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak bowiem wyżej wskazano, w zakresie realizacji Projektu nie będą Państwo wykonywać działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, Państwa działania w zakresie dostawy i montażu zestawów instalacji OZE: kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła, nie stanowią dostawy towarów, ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, otrzymane przez Państwa dofinansowanie przeznaczone na realizację Projektu nie będzie zwiększało podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości sformułowane w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2 dotyczą kwestii, czy wpłaty, otrzymane przez Państwa w okresie od X/2022 do IX/2023 od mieszkańców będących stroną umowy, stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, Państwa działania w związku z realizacją przedmiotowego Projektu, nie będą stanowiły dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie wpłaty mieszkańców wnoszone w związku z zakupem i montażem instalacji OZE: kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła, nie będą stanowiły zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Mają Państwo również wątpliwości, czy w przypadku, gdy wpłaty otrzymane od mieszkańca nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należy skorygować faktury o ujęty w nich podatek VAT (pytanie nr 3).

W tym miejscu należy jeszcze raz zaznaczyć, że wpłaty mieszkańców wnoszone w związku z zakupem i montażem instalacji odnawialnych źródeł energii, nie będą stanowiły zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W oparciu o art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Według art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W tym miejscu należy wskazać, że faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza np. fakt dostawy określonych towarów i świadczonych usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego, jednakże samo wystawienie faktury nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Zaznaczyć należy, że chociaż wystawienie faktury nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, to jej wystawienie może powodować zapłatę podatku na niej wykazanego.

Na mocy do art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Przepis ten zobowiązuje wystawcę faktury do zapłaty wykazanej w niej kwoty podatku, niezależnie od okoliczności wystawienia takiej faktury. Każda zatem faktura z wykazaną kwotą podatku, wprowadzona do obrotu prawnego, powoduje konieczność zapłaty tego podatku. Już samo wystawianie faktur, które nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych, bez względu na ujęcie ich w rejestrach prowadzonych dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług oraz wykazanie podatku należnego z nich wynikającego w deklaracji, skutkuje zaistnieniem obowiązków wynikających z art. 108 ust. 1 ustawy. Każda osoba, która wprowadza do obrotu prawnego fakturę z wykazaną kwotą podatku (bez względu na powód nieprawidłowego wystawienia faktury) ma obowiązek zapłaty wykazanego w niej podatku VAT.

Przepis art. 108 ust. 1 ustawy kreuje obowiązek zapłaty podatku wykazanego w fakturze w oderwaniu od regulacji dotyczących obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego, chodzi bowiem o obowiązek zapłaty podatku i to obowiązek skonkretyzowany w obrębie tego przepisu, bez związku w szczególności z instytucjami takimi jak obliczenie i wpłacenie podatku za okresy miesięczne, oraz kształtowanie zobowiązania podatkowego według określonych relacji między podatkiem należnym i naliczonym.

W kwestii trybu i sposobu rozliczenia podatku zawartego w dokumencie, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że podatek ten powinien zostać rozliczony na zasadach ogólnych wynikających z przepisów ustawy, tj. art. 103 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnicy są zobowiązani bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczenia i wpłacania podatku za okresy miesięczne, w terminie do 25-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek urzędu skarbowego.

Skoro na okoliczność dokonywanych wpłat w okresie X/2022 do VII/2023 mieszkańcom wystawiono faktury VAT, należy odnieść się w tym przypadku do przepisów normujących wystawianie faktur korygujących.

Jak stanowi art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1.podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2.(uchylony)

3.dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4.dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5.stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Podkreślenia wymaga, że art. 106j ust. 1 ustawy wyraźnie wskazuje, jakie okoliczności zobowiązują podatnika do wystawienia faktury korygującej i uzależniają to od wystąpienia sytuacji enumeratywnie wskazanych w tym przepisie. W tym zakresie podatnik nie ma uprawnień do swobodnego działania, może je podjąć tylko w razie spełnienia przesłanek określonych w przepisie.

Jak wynika z art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1)(uchylony)

2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.(uchylony)

5.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy, otrzymane przez Gminę wpłaty od mieszkańców nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to stwierdzić należy, że z tego tytułu nie powstał obowiązek podatkowy.

W tych okolicznościach sprawy, skoro dostarczenie i zamontowanie przez Gminę instalacji OZE na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług, to Gmina nie powinna dokumentować dokonanej transakcji fakturą. W przypadku bowiem wystawionej przez Gminę faktury pierwotnej, dokumentującej czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT, co do zasady Gmina powinna wystawić fakturę korygującą doprowadzając fakturę pierwotną wystawioną dla mieszkańca do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Podsumowując, skoro ww. faktura dla mieszkańca biorącego udział w projekcie nie powinna zostać wystawiona, to Gmina powinna skorygować treść pierwotnie wystawionej faktury przez wystawienie faktury korygującej. Jednocześnie korekta ta powinna nastąpić „do zera”.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, w myśl którego w fakturach „którymi obciążono mieszkańców należy skorygować należny podatek VAT” jest co do zasady prawidłowe. Niemniej jednak jak wskazano powyżej korekta pierwotnie wystawionej faktury powinna nastąpić „do zera”.

Odnosząc się natomiast do kwestii braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5), należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego, zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wskazać należy również, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak już wcześniej wskazano realizacja przedmiotowego Projektu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będą Państwo dokonywać dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec powyższego, w niniejszej sprawie nie będzie występował związek pomiędzy dokonywanymi zakupami, a czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. ponoszone wydatki na realizację zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 5 jest prawidłowe.

Mają Państwo także wątpliwości, czy będą Państwo zobligowani do odrębnego opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania Uczestnikom Projektu prawa własności instalacji po upływie okresu trwałości Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także wszelkie inne darowizny, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (…).

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazanie), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W myśl natomiast art. 8 ust. 2 ustawyza odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika

Zatem co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że po okresie zakończenie trwałości Projektu całość instalacji przejdzie nieodpłatnie na własność właściciela. Jak zostało wyjaśnione wyżej, realizując opisany Projekt nie świadczą Państwo czynności na rzecz mieszkańców i tym samym nie wykonują działalności gospodarczej.

Zatem skoro w zakresie realizacji Projektu nie będą Państwo wykonywać działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to w tym przypadku tj. w odniesieniu do wskazanego przez Państwa przekazania instalacji po okresie zakończenia trwałości projektu bez dodatkowego wynagrodzenia, nie działają Państwo w charakterze podatnika podatku VAT i nie mają zastosowania art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotową interpretacją załatwiono wniosek w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3, 5 i 6. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.) dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.