Interpretacja indywidualna z dnia 4 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.730.2023.2.NW

Brak prawa do odliczenia podatku VAT od otrzymanej darowizny (współfinansowanie).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT otrzymanej przez Gminę darowizny.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2023 r. (wpływ 20 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto i Gmina (…) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2008 r. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40) gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina wykonuje zadania własne (określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) samodzielnie lub poprzez powołane gminne jednostki organizacyjne. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne gminy obejmują, m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Gmina w latach 2021-2024 roku realizuje projekt pn.: „(…)” z podziałem na części dotyczących m.in. uzbrojenia terenów inwestycyjnych w (…). Planowana wartość inwestycji to kwota: (...) zł, z czego planuje się, że (...) zł będzie pochodziła z dofinansowania z programu inwestycji strategicznych „Polski Ład”. Planowane (...) zł to wkład własny budżetu Miasta i Gminy (…). W ramach projektu Gmina wykonuje drogi, kanalizację sanitarną, wodociąg oraz rozbudowuje gminną oczyszczalnię ścieków. Inwestycja jest realizowana na gruntach stanowiących własność Gminy. W ramach wyżej wymienionego projektu Gmina przebudowuje ul. (…) w (…). Inwestycja jest ujęta w budżecie Gminy pn.: „(…)”.

Gmina zwróciła się z propozycją wspólnej realizacji przebudowy ul. (…) w (…) do (…). Spółka jest właścicielem kompleksu działek położonych przy ul. (…), na których planuje wybudować centrum logistyczne. Ulica (…) jest ogólnodostępną drogą publiczną, z której korzystają i będą korzystać nieodpłatnie wszyscy użytkownicy ruchu drogowego. Jeżeli (…). zdecyduje się współfinansować roboty drogowe na ul. (…), zaangażowanie dodatkowych środków pozwoli na wykonanie dodatkowego zakresu prac, który pozwoli na osiągnięcie na wyżej wymienionej drodze kategorii ruchy KR3. Wykonanie konstrukcji drogi i nawierzchni, jak dla KR3 na ul. (…) jest wskazane, gdyż w związku z rozbudową terenów inwestycyjnych spodziewana jest zwiększona ilość samochodów ciężarowych, na wyżej wymienionej ulicy, wynosząca nawet do 500 pojazdów na dobę.

Jeśli (…). nie zdecyduje się współfinansować wyżej wymienionych prac, ul. (…) zostanie wykonana zgodnie z mniejszą kategorię ruchu KR1, albo zostanie wykonana niepełna konstrukcja jezdni, bez górnych warstw bitumicznych. Jeżeli Spółka zdecyduje się współfinansować inwestycję, zostanie podpisana umowa darowizny pomiędzy Gminą a Spółką, na podstawie której Gmina otrzyma określoną kwotę pieniężną.

Gmina nie będzie mogła przeznaczyć darowizny na inny cel niż na realizację inwestycji pn.: „(…)”. Po realizacji inwestycji droga, jako droga gminna, będzie stanowić wyłączną własność Gminy. Nie zostanie przekazana Spółce, nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. Inwestycja będzie realizowana w ramach zadania własnego Gminy, jakim są sprawy związane z drogami (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina nie będzie zobowiązana do świadczenia na rzecz darczyńcy jakichkolwiek czynności w związku z zawarciem umowy.

Uzupełnili Państwo wniosek poprzez podanie poniższych informacji;

Jeżeli (…) będzie brać udział we współfinansowaniu inwestycji drogowej to zrobi to dobrowolnie. Spółka nie ma obowiązku wniesienia wkładu finansowego wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Z umowy darowizny zawartej ze Spółką, poza wskazanym we wniosku zobowiązaniem, tj. przeznaczeniem przedmiotu darowizny na realizację inwestycji pn.: „(…)” nie będą wynikały dla Gminy inne obowiązki.

Inwestycja jest już realizowana. Gmina nie będzie rezygnować z kolejnych etapów prac. Jeżeli Gmina odstąpi od realizacji zadania, nie otrzyma dofinansowania.

Pomiędzy Gminą a Spółką nie został ustalony żaden termin, w którym Gmina ma przystąpić do realizacji ww. inwestycji oraz termin jej ukończenia.

Pytanie

Czy otrzymana przez Gminę darowizna w postaci środków pieniężnych będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Otrzymana przez Gminę darowizna nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ nie stanowi ona ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie należy podkreślić, iż poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają jedynie czynności odpłatne. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 2 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.419.2017.1.SR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: „(...) Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając powyższe na uwadze w rozpatrywanej sprawie, w sytuacji gdy obdarowywany (wnioskodawca) nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz darczyńcy (sponsora) i wnioskodawca nie otrzyma jakiegokolwiek wynagrodzenia za wykonywane czynności – nie będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w tym przypadku nie dojdzie do odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług. Zatem nie występuje tutaj czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

Gmina na podstawie umowy darowizny będzie zobowiązana do przeznaczenia środków będących przedmiotem darowizny na realizację inwestycji. Niemniej, darczyńca nie będzie posiadał żadnych szczególnych uprawnień związanych z realizowaną przez Gminę inwestycją, a w szczególności nie stanie się jej właścicielem.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym realizowana inwestycja stanowi zadanie własne Gminy, będzie ogólnodostępna na rzecz mieszkańców i nie będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT. W świetle powyższego, nie można uznać, że w sytuacji Gminy dojdzie do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego względem darczyńcy, gdyż środki otrzymane przez Gminę zostaną przeznaczone na Jej zadanie własne, określone w ww. przepisie ustawy o samorządzie gminnym.

Należy zatem wskazać, że umowa darowizny, która zostanie zawarta przez Gminę, pozbawiona jest cech charakterystycznych dla świadczenia usług za wynagrodzeniem, tj. brak jest możliwości wskazania bezpośredniego beneficjenta realizowanej przez Gminę inwestycji, z uwagi na fakt, iż powstała w ramach inwestycji infrastruktura drogowa będzie ogólnodostępna.

Z tego względu, zdaniem Gminy, przekazana Jej darowizna nie będzie stanowiła wynagrodzenia za świadczenie polegające na realizacji inwestycji. W konsekwencji, w ocenie Gminy, czynność darowizny polegająca na przekazaniu Gminie środków pieniężnych jako czynność nie stanowiąca zarówno odpłatnej dostawy towarów, jak i odpłatnego świadczenia usług, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Czynność może być albo odpłatna, albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy w tym miejscu podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina w latach 2021-2024 roku realizuje projekt pn.: „(…)” z podziałem na części dotyczących m.in. uzbrojenia terenów inwestycyjnych w (…). W ramach projektu Gmina wykonuje drogi, kanalizację sanitarną, wodociąg oraz rozbudowuje gminną oczyszczalnię ścieków. Inwestycja jest realizowana na gruntach stanowiących własność Gminy. W ramach wyżej wymienionego projektu Gmina przebudowuje ul. (…) w (…). Gmina zwróciła się z propozycją wspólnej realizacji przebudowy ul. (…) w (…) i do (…) Spółka jest właścicielem kompleksu działek położonych przy ul. (…), na których planuje wybudować centrum logistyczne. Ulica (…) jest ogólnodostępną drogą publiczną, z której korzystają i będą korzystać nieodpłatnie wszyscy użytkownicy ruchu drogowego. Jeżeli (…) zdecyduje się współfinansować roboty drogowe na ul. (…), zaangażowanie dodatkowych środków pozwoli na wykonanie dodatkowego zakresu prac, który pozwoli na osiągnięcie na wyżej wymienionej drodze kategorii ruchy KR3. Jeśli (…) nie zdecyduje się współfinansować wyżej wymienionych prac, ul. (…) zostanie wykonana zgodnie z mniejszą kategorię ruchu KR1, albo zostanie wykonana niepełna konstrukcja jezdni, bez górnych warstw bitumicznych. Jeżeli Spółka zdecyduje się współfinansować inwestycję, zostanie podpisana umowa darowizny pomiędzy Gminą a Spółką, na podstawie której Gmina otrzyma określoną kwotę pieniężną. Gmina nie będzie mogła przeznaczyć darowizny na inny cel niż na realizację przedmiotowej inwestycji. Po realizacji inwestycji droga, jako droga gminna, będzie stanowić wyłączną własność Gminy. Nie zostanie przekazana Spółce, nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. Inwestycja będzie realizowana w ramach zadania własnego Gminy. Gmina nie będzie zobowiązana do świadczenia na rzecz darczyńcy jakichkolwiek czynności w związku z zawarciem umowy. Z umowy darowizny zawartej ze Spółką, poza wskazanym we wniosku zobowiązaniem, tj. przeznaczeniem przedmiotu darowizny na realizację przedmiotowej inwestycji nie będą wynikały dla Gminy inne obowiązki. Jeżeli Gmina odstąpi od realizacji zadania, nie otrzyma dofinansowania.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia, czy otrzymana przez Gminę darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.):

Jednakże, stosownie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie udział Spółki w przebudowie drogi nie jest spowodowany Jej inwestycją niedrogową i nie wynika z art. 16 ww. ustawy to nie będzie można jej uznać za odpłatność, za świadczenie usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy jeżeli Spółka będzie brać udział we współfinansowaniu inwestycji drogowej to zrobi to dobrowolnie. Spółka będzie zatem, dobrowolnie finansować inwestycję drogową i nie będzie mieć obowiązku wniesienia wkładu finansowego wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Z kolei inwestycja drogowa jest ogólnodostępną drogą publiczną, z której korzystają i będą korzystać nieodpłatnie wszyscy użytkownicy ruchu drogowego. Po realizacji inwestycji droga będzie stanowić własność Gminy (nie zostanie przekazana Spółce), nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Jak Państwo wskazali, po zrealizowaniu inwestycja, jako droga gminna będzie stanowić własność Gminy. Nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Spółka, która będzie partycypować w kosztach przebudowy drogi nie nabędzie prawa do towaru (drogi), ani do poniesionych nakładów na przebudowanie tej drogi.

Ponadto z wniosku nie wynika, aby partycypacja w kosztach przebudowy drogi miała stanowić wypełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa – np. ustawy o drogach publicznych. Udział w kosztach przebudowy będzie wynikać natomiast z umowy zawartej między Spółką a Gminą.

Współfinansowanie przez Spółkę przebudowy drogi będzie dobrowolne, przekazane przez inwestora środki nie będą stanowić zapłaty za jakiekolwiek świadczenie Gminy na rzecz Spółki.

Zatem, Gmina w zakresie przebudowy dróg publicznych występuje w charakterze organu władzy. W tym przypadku Gmina, w momencie nabywania towarów i/lub usług, za które częściowo koszty będzie ponosić prywatny przedsiębiorca – na podstawie zawartej umowy – nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Natomiast, wzajemne rozliczenie finansowe pomiędzy Gminą a Spółką dotyczące partycypacji w kosztach przebudowy drogi nie będzie stanowić wynagrodzenia należnego Gminie z tytułu jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Spółki. Sam bowiem fakt przekazania środków pieniężnych przez Spółkę jest rozliczeniem wyłącznie finansowym, niezwiązanym z dostawą towarów czy świadczeniem usług na jej rzecz.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów lub świadczeniem usług na rzecz Spółki, ponieważ nie będzie spełniona żadna z przesłanek warunkujących uznanie ww. rozliczenia za wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, otrzymana przez Gminę darowizna w postaci środków pieniężnych nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu świadczenia przebudowy drogi na rzecz darczyńcy, wobec czego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie

ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu

przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).