Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.511.2023.1.PM

Dłużnik, którego nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawca będzie płatnikiem tego podatku. Sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy traktować jako dostawę 4 budynków i 2 budowli wraz z gruntem. Przedmiotowa sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, w związku z czym nie powstanie obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 8 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·uznania dłużnika – z tytułu sprzedaży nieruchomości – za podatnika podatku VAT, a tym samym uznania Wnioskodawcy jako płatnika ww. podatku (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

·uznania sprzedaży nieruchomości jako dostawy 4 budynków oraz 2 budowli wraz z gruntem (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

·zwolnienia od podatku VAT dostawy budynku nr 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);

·zwolnienia od podatku dostawy budynku nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 4);

·zwolnienia od podatku dostawy budynku nr 3 (pytanie oznaczone we wniosku nr 5);

·zwolnienia od podatku dostawy budynku nr 4 (pytanie oznaczone we wniosku nr 6);

·zwolnienia od podatku dostawy budowli nr 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 7);

·zwolnienia od podatku dostawy budowli nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 8).

Uzupełnił go Pan pismami z 11 grudnia 2023 r. (wpływ 11 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W ramach postępowania Komornik Sądowy prowadzi egzekucję z nieruchomości.

Nieruchomość, o której mowa, to nieruchomość gruntowa zabudowana o powierzchni 0,2952 ha stanowiąca działkę ewidencyjną nr 4. Działka jest zabudowana czterema budynkami jednokondygnacyjnymi tworzącymi całość użytkową. Są to budynki magazynowe wraz z częścią biurowo-socjalną. W budynkach znajdują się dwa segmenty magazynowe o łącznej powierzchni użytkowej 476 m². Powierzchnia użytkowa części biurowo-socjalnej wynosi około 318 m². Na nieruchomości znajdują się także budowle, tj. jeden zbiornik betonowy na nieczystości oraz wody opadowe, a także utwardzenie działki wykonane z płyt betonowych.

Dla nieruchomości gruntowej jest urządzona księga wieczysta.

Dłużnikowi przysługuje do powyższej nieruchomości prawo wieczystego użytkowania. Jest on ponadto właścicielem budynków i budowli zlokalizowanych na gruncie.

Na nieruchomości zlokalizowane są cztery budynki oraz dwa obiekty wykazujące cechy budowli.

Wskazać w tym miejscu należy, że znaczna część powierzchni nieruchomości jest zabudowana, zaś aktualny sposób jej zabudowy powoduje, że części niezabudowane nie mają swojego własnego przeznaczenia gospodarczego, lecz służą jedynie istniejącym na gruncie budynkom i budowlom.

Budynek 1.

Według ewidencji gruntów i budynków jest to budynek o rodzaju KŚT: „inne budynki niemieszkalne”; powierzchnia zabudowy 232 m².

Budynek ma cechy budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (trwałe związanie z gruntem, wydzielone przegrody budowlane, dach).

Budynek powyższy został nabyty przez aktualnego właściciela (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) we wrześniu 2017 r.

Z informacji uzyskanych od właściciela nieruchomości (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) wynika, że nabycie nastąpiło bez podatku od towarów i usług w związku z tym nie odliczono przy nabyciu podatku od towarów i usług, bowiem go nie było.

Budynek 2.

Według ewidencji gruntów i budynków jest to budynek o rodzaju KŚT: „inne budynki niemieszkalne”; powierzchnia zabudowy 267 m².

Budynek ma cechy budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (trwałe związanie z gruntem, wydzielone przegrody budowlane, dach).

Budynek powyższy został nabyty przez aktualnego właściciela (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) we wrześniu 2017 r.

Z informacji uzyskanych od właściciela nieruchomości (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) wynika, że nabycie nastąpiło bez podatku od towarów i usług w związku z tym nie odliczono przy nabyciu podatku od towarów i usług, bowiem go nie było.

Budynek 3.

Według ewidencji gruntów i budynków jest to budynek rodzaju KŚT: „inne budynki niemieszkalne”; powierzchnia zabudowy 320 m².

Budynek ma cechy budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (trwałe związanie z gruntem, wydzielone przegrody budowlane, dach).

Budynek powyższy został nabyty przez aktualnego właściciela (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) we wrześniu 2017 r.

Z informacji uzyskanych od właściciela nieruchomości (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) wynika, że nabycie nastąpiło bez podatku od towarów i usług w związku z tym nie odliczono przy nabyciu podatku od towarów i usług, bowiem go nie było.

Budynek 4.

Według ewidencji gruntów i budynków jest to budynek o rodzaju KŚT: „inne budynki niemieszkalne”; powierzchnia zabudowy 39 m².

Budynek ma cechy budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (trwałe związanie z gruntem, wydzielone przegrody budowlane, dach).

Budynek powyższy został nabyty przez aktualnego właściciela (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) we wrześniu 2017 r.

Z informacji uzyskanych od właściciela nieruchomości (dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym) wynika, że nabycie nastąpiło bez podatku od towarów i usług w związku z tym nie odliczono przy nabyciu podatku od towarów i usług, bowiem go nie było.

Budowle 1 i 2.

Według operatu szacunkowego na przedmiotowej nieruchomości znajdują się również dwie budowle w postaci zbiornika na wodę opadową i ścieki (budowla nr 1) oraz utwardzenie działki wykonane z płyt budowlanych (budowla nr 2).

Obiekty te mają cechy budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

Budowle te znajdowały się na nieruchomości w momencie jej nabycia przez dłużnika. Fakty te potwierdził dłużnik w odpowiedzi na zadane mu przez Komornika pytanie.

Z informacji uzyskanych od dłużnika wynika, że na przedmiotowych budowlach nie były czynione żadne nakłady.

Pierwsze zasiedlenie tych budowli nastąpiło zatem najpóźniej 21 września 2017 r.

Nakłady na budynki.

Z informacji uzyskanych od dłużnika wynika, że wszystkie cztery budynki, o których mowa, znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości, stanowią u niego jeden środek trwały. Jest to związane z faktem, że powyższe budynki chociaż formalnie odrębne, to jednak stanowią jedną funkcjonalną całość.

Wartością początkową tego środka trwałego (przyjętą w księgach dłużnika) była kwota x zł.

Z informacji uzyskanych od dłużnika wynika, że na te wszystkie budynki były ponoszone w latach 2017-2019 r. następujące nakłady:

·9 października 2017 r. – modernizacja

·3 listopada 2018 r. – modernizacja

·26 listopada 2018 r. – modernizacja

·28 września 2018 r. – modernizacja

·6 marca 2019 r. – modernizacja.

Wszystkie te nakłady były ponoszone przez dłużnika (właściciela; podatnika). Podatek VAT od tych nakładów był odliczany przez dłużnika.

Łączna wartość nakładów stanowi 29,55% wartości początkowej środka trwałego (jakim u podatnika są wszystkie budynki łącznie).

Ponieważ dłużnik (podatnik; właściciel) nie ma określonej wartości początkowej poszczególnych budynków i w związku z tym nie ma możliwości określenia, czy konkretne nakłady podnosiły wartość początkową poszczególnych budynków o więcej niż 30%, w niniejszym wniosku ze względów ostrożnościowych przyjmuje się, że do ostatniego pierwszego zasiedlenia budynków, o których mowa, doszło 6 marca 2019 r., kiedy to dłużnik zaczął ponownie wykorzystywać budynki do celów swojej działalności gospodarczej po ich ostatniej modernizacji.

Mimo dwukrotnego wezwania w tej sprawie (co Komornik ma udokumentowane w swojej dokumentacji prowadzonej dla potrzeb postępowania egzekucyjnego), dłużnik nie określił wartości nakładów w podziale na poszczególne budynki. Komornik otrzymał informację od dłużnika, że ten nie jest w stanie tego uczynić.

Jak wynika z informacji uzyskanych od dłużnika (aktualnego właściciela) przedmiotowa nieruchomość (budynki i budowle się na niej znajdujące) była od momentu nabycia wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej (która to działalność była opodatkowana VAT). Działo się tak również po poniesieniu na nią nakładów.

Aktualnie – w związku z problemami finansowymi dłużnika nieruchomość nie jest zajęta na cele działalności gospodarczej, lecz od dnia 1 stycznia 2023 r. część nieruchomości jest przedmiotem wynajmu na rzecz innego podmiotu. Mimo wezwania skierowanego przez Komornika Dłużnik nie udzielił dokładniejszych informacji, jakich obiektów dotyczy przedmiotowa umowa najmu. Nie udzielił także odpowiedzi na pytanie, czy przedmiotowy wynajem jest dokumentowany fakturą VAT. Nie nadesłał również kopii umowy najmu. Komornik ma te fakty (okoliczność podejmowania prób uzyskania informacji od dłużnika oraz brak odpowiedzi na pytania) udokumentowane w aktach prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

Nieruchomość przedmiotowa jest własnością SP. Z O. O.

Została ona nabyta przez ten podmiot 21 września 2017 r. Na przedmiotowej nieruchomości (objętej prawem wieczystego użytkowania) znajdowały się już wówczas budynki i budowle opisane powyżej.

Według informacji uzyskanych od dłużnika nabycie nastąpiło bez podatku od towarów i usług. Nie pojawił się zatem w momencie nabycia podatek od towarów i usług od tej transakcji. Po stronie dłużnika nie wystąpił podatek naliczony.

Dłużnik ma formę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Według informacji znajdujących się w Krajowym Rejestrze Sądowym jest on podmiotem istniejącym, nieznajdującymi się w toku likwidacji, upadłości, czy też restrukturyzacji.

Na dzień składania wniosku ORD-IN dłużnik nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Z informacji pobranych z urzędowego rejestru podatników VAT czynnych wynika, że na dzień 8 września 2023 r. dłużnik jest podmiotem niezarejestrowanym w rejestrze.

Dłużnik był podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, lecz z dniem 15 marca 2022 r. został wykreślony z rejestru, przy czym jako podstawę prawną wykreślenia wskazano art. 96 ust. 9 pkt 2 u.p.t.u. (tj. mimo podjętych przez właściwy organ podatkowy udokumentowanych prób nie było możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem).

Pytania

1.Czy dłużnik – którego nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej jest względem tych nieruchomości podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawca będzie w odniesieniu do tej czynności płatnikiem tego podatku?

2.Czy sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy potraktować jako dostawę 4 (czterech) budynków oraz 2 (dwóch) budowli (wraz z gruntem)?

3.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budynku nr 1 (będącej dostawą budynku) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

4.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budynku nr 2 (będącej dostawą budynku) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

5.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budynku nr 3 (będącej dostawą budynku) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

6.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budynku nr 4 (będącej dostawą budynku) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

7.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budowli nr 1 (będącej dostawą budowli) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

8.Czy przedmiotowa sprzedaż w części dotyczącej budowli nr 2 (będącej dostawą budynku) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy nie powstanie?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie dłużnik jest, będzie występował jako podatnik VAT względem sprzedawanej (w trybie egzekucji) nieruchomości.

Dana dostawa nieruchomości (co dotyczy również dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży egzekucyjnej) może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tylko i wyłącznie wówczas, gdy podmiot będący właścicielem nieruchomości jest podatnikiem VAT i działa w charakterze podatnika VAT.

Okoliczności występujące w niniejszej sprawie każą przyjąć, że dłużnik występuje w tym przypadku w charakterze podatnika VAT względem sprzedawanej nieruchomości.

Dłużnik jest podmiotem istniejącym. Forma prawna dłużnika, tj. spółka z o.o., powoduje, że dłużnik generalnie występuje w obrocie jako podatnik VAT (inny jego status w odniesieniu do czynności zbywania majątku byłby absolutnie wyjątkowy). Dłużnik zresztą aktualnie wydzierżawia część przedmiotowych nieruchomości (a zatem w sposób ciągły korzysta z towarów). Działa zatem niewątpliwie jako podatnik VAT w odniesieniu do sprzedawanej nieruchomości.

Dla przyjęcia powyższego poglądu nie ma znaczenia okoliczność, która dotyczy dłużnika, a mianowicie fakt, że dłużnik został wykreślony z ewidencji podatników VAT czynnych, z powodu braku możliwości skontaktowania się organu podatkowego z podatnikiem (bądź jego pełnomocnikiem).

Podkreślić bowiem należy, że o statusie danego podmiotu jako podatnika VAT nie decydują znamiona formalne, takie jak np. figurowanie w rejestrze podatników VAT czynnych, lecz okoliczności faktyczne, które wskazują na to, że dany podmiot będzie występował w charakterze podatnika w odniesieniu do danej transakcji, bądź nie.

Dłużnik (potencjalny podatnik) niewątpliwie istnieje. Jest podmiotem zarejestrowanym w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (nie ma w rejestrze wzmianek o postępowaniu likwidacyjnym). Komornik miał kontakt z jego reprezentantami. Dłużnik reaguje i odpowiada na korespondencję kierowaną do niego przez komornika.

W odniesieniu do stanu faktycznego będącego podstawą do wydania wnioskowanej interpretacji prawa podatkowego, okoliczność wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych, nie wpływa na jego status jako podmiotu występującego w niniejszej sprawie w charakterze „handlowca”.

Jednocześnie wykreślenie dłużnika z rejestru podatników VAT nie jest zdarzeniem, które mogłoby przeważać szalę na rzecz uznania dłużnika za podmiot niebędący podatnikiem VAT w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości, o której mowa. Zwłaszcza, że jak wynika z informacji zawartych w KRS (na dzień sporządzenia niniejszej opinii) dłużnik istnieje, nie znajduje się w toku postępowania restrukturyzacyjnego, czy likwidacyjnego. Jego forma prawna – tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – powoduje ponadto, iż podmiot taki nie ma zasadniczo innej aktywności niż działalność gospodarcza (jest to sytuacja inna, niż w przypadku osoby fizycznej, która ma sferę życia tzw. prywatnego i może w ramach tej sfery podejmować czynności zarządu majątkiem).

W związku z powyższym trzeba przyjąć, że w niniejszej sprawie dłużnik jest, będzie występował jako podatnik VAT względem przedmiotowej nieruchomości (względem obiektów budowlanych znajdujących się na nieruchomości).

To wszystko powoduje, że przedmiotowa sprzedaż egzekucyjna będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, to znaczy będzie objęta zakresem podmiotowym i przedmiotowym tego podatku.

W konsekwencji komornik sądowy może występować w tym przypadku – w zakresie niniejszej sprzedaży egzekucyjnej – jako płatnik podatku od towarów i usług. Oczywiście – obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego wystąpi wówczas, gdy sprzedaż ta nie będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, niemniej jednak czynność opisana we wniosku (sprzedaż egzekucyjna) będzie objęta zakresem VAT.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że na gruncie podatku od towarów i usług sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy potraktować jako dostawę sześciu towarów, tj. po pierwsze czterech budynków (wraz z częścią gruntu, na którym te budynki są posadowione), zaś po drugie dwóch budowli (wraz z częścią gruntu, na którym te budowle są posadowione).

Działka, która ma być przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej, jest gruntem zabudowanym, objętym prawem użytkowania wieczystego.

W związku z tym zwrócić należy uwagę na zasadniczą odrębność podatku od towarów i usług oraz prawa cywilnego, jeśli chodzi o obrót „gruntami zabudowanymi”. Na gruncie prawa cywilnego, w przypadku gdy mamy do czynienia ze sprzedażą gruntu, na którym posadowione są budynki czy też budowle, mamy do czynienia ze sprzedażą „gruntu zabudowanego”. Przedmiotem tej czynności jest jedna rzecz, jaką jest grunt zabudowany.

Zgodnie z przepisami art. 46-48 k.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zazwyczaj naniesienia znajdujące się na gruncie są własnością właściciela gruntu (wyjąwszy przypadki wyjątkowe, np. urządzeń sieciowych). Powoduje to, że mamy do czynienia z jedną rzeczą jako przedmiotem obrotu cywilnoprawnego (tą rzeczą jest nieruchomość, czyli grunt wraz z naniesieniami mającymi status części składowych).

Zgoła inaczej sytuacja wygląda na gruncie podatku od towarów i usług. Jest to w jakiejś mierze uzasadnione już choćby faktem, że przepisy dotyczące tego podatku nie wiążą jego przedmiotu z pojęciami prawa rzeczowego, jakimi są ruchomość i nieruchomość (gruntowa, budynkowa), lecz stosują pojęcie towaru. Należy zatem zauważyć, że przedmiotem dostawy (przedmiotem czynności opodatkowanych) nie jest grunt zabudowany. Na gruncie podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze sprzedażą budynku bądź budowli wraz z gruntem, na którym ten budynek bądź budowla się znajdują.

Mamy tutaj w zasadzie do czynienia z dostawą dwóch rodzajów towarów – gruntu i budynku (budowli). Ponadto, to co znajduje się na gruncie jest „ważniejsze” z punktu widzenia konsekwencji podatkowych (w podatku od towarów i usług), gdyż to sposób opodatkowania budynku, bądź budowli wyznacza także sposób opodatkowania gruntu. Zgodnie bowiem z przepisem art. 29a ust. 8 u.p.t.u., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tak więc z punktu widzenia podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanych należy mówić raczej o dostawie poszczególnych budynków i budowli na gruncie się znajdujących (którym przypisana jest także odpowiednia część wartości, czy też ceny gruntu, na którym te budynki i budowle się znajdują).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w ramach sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, o której mowa, będziemy mieli do czynienia z dostawą:

·budynku 1 wraz z gruntem związanym z tym budynkiem;

·budynku 2 wraz z gruntem związanym z tym budynkiem;

·budynku 3 wraz z gruntem związanym z tym budynkiem;

·budynku 4 wraz z gruntem związanym z tym budynkiem;

·dwóch budowli wraz z gruntem związanym z tymi budowlami.

Wskazywano już, że wprawdzie budynki te stanowią jedną całość i są traktowane jako jeden środek trwały u dłużnika, jednakże z perspektywy prawa budowlanego są to cztery odrębne obiekty budowlane. W związku z tym należy je potraktować jako cztery odrębne towary (budynki). Dodatkowo będziemy mieli do czynienia jeszcze z dostawą dwóch towarów w postaci budowli.

Ad. 3

Wnioskodawca uważa, że dostawa budynku nr 1 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Analizę dotyczącą stawek, bądź zwolnień przy dostawie tych budynków i budowli (następującej w ramach sprzedaży egzekucyjnej) należy rozpocząć od zbadania tego, czy może zastosowanie znaleźć tutaj zwolnienie podatkowe. Od 1 stycznia 2009 r. funkcjonują dwa zwolnienia dotyczące dostawy budynków i budowli.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 dalej u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Należy więc ustalić, czy w sytuacji będącej przedmiotem niniejszej opinii doszło już do pierwszego zasiedlenia i czy ewentualnie minęły już co najmniej dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

Pojęcie „pierwszego zasiedlenia” jest zdefiniowane w u.p.t.u. Zgodnie z aktualnym brzmieniem definicji ustawowej przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Do dostawy budynków może potencjalnie znajdować zastosowanie również zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2a u.p.t.u. Zgodnie z powołanym przepisem, zwalnia się z podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo trzeba zauważyć w tym miejscu, że zgodnie z przepisem art. 43 ust. 21 u.p.t.u., że jeśli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych (prowadzących egzekucję z nieruchomości) nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-1 Oa, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Budynek 1

W opisywanym stanie faktycznym przyjmuje się, że do pierwszego zasiedlenia tego obiektu doszło po jego modernizacji w dniu 6 marca 2019 r. (być może pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej, jednakże na pewno nie nastąpiło to później niż 6 marca 2019 r.).

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budynek nie był już przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby jego funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od tego ostatniego „pierwszego zasiedlenia” budynku (dotyczy to także sytuacji, w której miałoby się okazać, że ostatnie pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej niż 6 marca 2019 r.).

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budynku 1 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w at. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Ad. 4

Wnioskodawca uważa, że dostawa budynku nr 2 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Budynek 2

W opisywanym stanie faktycznym przyjmuje się, że do pierwszego zasiedlenia tego obiektu doszło po jego modernizacji w dniu 6 marca 2019 r. (być może pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej, jednakże na pewno nie nastąpiło to później niż 6 marca 2019 r.).

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budynek nie był już przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby jego funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od tego ostatniego „pierwszego zasiedlenia” budynku (dotyczy to także sytuacji, w której miałoby się okazać, że ostatnie pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej niż 6 marca 2019 r.).

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budynku 2 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w at. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Ad. 5

Wnioskodawca uważa, że dostawa budynku nr 3 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Budynek 3

W opisywanym stanie faktycznym przyjmuje się, że do pierwszego zasiedlenia tego obiektu doszło po jego modernizacji w dniu 6 marca 2019 r. (być może pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej, jednakże na pewno nie nastąpiło to później niż 6 marca 2019 r.).

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budynek nie był już przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby jego funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od tego ostatniego „pierwszego zasiedlenia” budynku (dotyczy to także sytuacji, w której miałoby się okazać, że ostatnie pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej niż 6 marca 2019 r.).

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budynku 3 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w at. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Ad. 6

Wnioskodawca uważa, że dostawa budynku nr 4 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Budynek 4

W opisywanym stanie faktycznym przyjmuje się, że do pierwszego zasiedlenia tego obiektu doszło po jego modernizacji w dniu 6 marca 2019 r. (być może pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej, jednakże na pewno nie nastąpiło to później niż 6 marca 2019 r.).

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budynek nie był już przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby jego funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od tego ostatniego „pierwszego zasiedlenia” budynku (dotyczy to także sytuacji, w której miałoby się okazać, że ostatnie pierwsze zasiedlenie miało miejsce wcześniej niż 6 marca 2019 r.).

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budynku 4 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Ad. 7

Wnioskodawca uważa, że dostawa budowli nr 1 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W opisywanym stanie faktycznym do pierwszego zasiedlenia budowli nr 1 znajdującej się na nieruchomości doszło po ich wybudowaniu, co miało miejsce na pewno przed 21 września 2016 r., kiedy to dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na gruncie oraz rozpoczął ich używanie na potrzeby prowadzonej działalności.

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budowle te nie były przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby ich funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od ostatniego „pierwszego zasiedlenia” tej budowli.

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budowli nr 1 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w at. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Ad. 8

Wnioskodawca uważa, że dostawa budowli nr 2 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W opisywanym stanie faktycznym do pierwszego zasiedlenia budowli nr 2 znajdującej się na nieruchomości doszło po ich wybudowaniu, co miało miejsce na pewno przed 21 września 2016 r., kiedy to dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na gruncie oraz rozpoczął ich używanie na potrzeby prowadzonej działalności.

Po tym ostatnim „pierwszym zasiedleniu” budowle te nie były przedmiotem nakładów ulepszeniowych, ani żadnych innych prac (nakładów), które zmieniałyby ich funkcję lub przeznaczenie. Tak wynika z pism dłużnika będących odpowiedzią na stosowne pytania organu egzekucyjnego.

W związku z tym w momencie dostawy (przysądzenia własności w toku egzekucji) upłyną już więcej niż dwa lata od ostatniego „pierwszego zasiedlenia” tej budowli.

W związku z tym sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w tej części, w jakiej dotyczy budowli nr 2 będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Nie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w at. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., bowiem dłużnik nie wykorzystywał tego budynku wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku, bądź niepodlegającej podatkowi.

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, że dłużnik, którego nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawca będzie płatnikiem tego podatku. Sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy traktować jako dostawę 4 budynków i 2 budowli wraz z gruntem. Przedmiotowa sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, w związku z czym nie powstanie obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). W myśl powołanego przepisu:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów zarówno grunt, jak i budynek lub budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwana dalej „Dyrektywą 2006/112/WE” stanowi, że towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi.

Według art. 15 ust. 2 Dyrektywy:

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 bądź art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników nabytych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy również zwrócić uwagę, że dłużnik zawarł z innym podmiotem umowę najmu części nieruchomości.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Tak więc dzierżawa stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Tym samym dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług i nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako komornik sądowy prowadzi egzekucję do majątku dłużnika – spółki z o. o. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości składającej się z działki gruntu, na której posadowione są 4 budynki oraz 2 budowle. Z ustaleń komornika wynika, że względem wszystkich obiektów posadowionych na działce doszło do pierwszego zasiedlenia oraz od jego momentu do momentu zbycia upłynie co najmniej 2 lata. Po ostatnim pierwszym zasiedleniu nie były ponoszone na obiektach ulepszenia stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Nieruchomość była od momentu nabycia wykorzystywana na cele opodatkowanej działalności gospodarczej. Aktualnie cześć nieruchomości została oddana w najem na rzecz innego podmiotu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania dłużnika – z tytułu sprzedaży nieruchomości – za podatnika podatku VAT, a tym samym uznania Wnioskodawcy jako płatnika ww. podatku oraz uznania sprzedaży nieruchomości jako dostawy 4 budynków oraz 2 budowli wraz z gruntem zwolnionej od podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1-8).

Jak już wyżej wskazano sprzedaż składników nabytych i wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze fakt, że dłużnikiem jest spółka, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa dłużnika, tym bardziej, że spółka wynajmuje część nieruchomość innemu podmiotowi.

Zatem przy dostawie nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa dłużnika.

W konsekwencji, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa ww. nieruchomości należącej do dłużnika będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca zapewnił możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

W przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle bądź ich części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Tym samym, w sytuacji sprzedaży gruntu zabudowanego, jego opodatkowanie będzie uzależnione od tego, czy dostawa budynków i budowli posadowionych na tym gruncie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisów.

W tym miejscu należy również zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Powyższy przepis nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie bowiem przedstawione przez Wnioskodawcę informacje pozwalają ocenić, czy spełnione są warunki zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotem dostawy będzie działka zabudowana 4 budynkami oraz 2 budowlami. Względem wszystkich obiektów doszło do pierwszego zasiedlenia oraz od jego momentu do momentu dostawy upłynie co najmniej 2 lata. Od ostatniego pierwszego zasiedlenia nie były ponoszone nakłady co najmniej o 30% wartości początkowej obiektów.

Zatem sprzedaż każdego z budynków oraz budowli będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jako dostawa dokonywana po pierwszym zasiedleniu. Wobec zastosowania do dostawy budynków oraz budowli zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy

Jednocześnie – w myśl art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa działki gruntu, na której posadowione są budynki i budowle, również będzie podlegała zwolnieniu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca – jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy – dokonujący w toku postępowania egzekucyjnego sprzedaży nieruchomości nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od tej dostawy.

Podsumowując, dłużnik, którego nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawca będzie płatnikiem tego podatku. Sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy traktować jako dostawę 4 budynków i 2 budowli wraz z gruntem. Przedmiotowa sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, w związku z czym nie powstanie obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku nr 1-8 należało uznać jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).