Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.682.2023.1.MGO

Zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży działki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przy sprzedaży działki nr 1.

Uzupełnili go Państwo  pismem z  4 grudnia 2023 r. (wpływ 4 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina ... dalej Gmina/Wnioskodawca, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym od 01.01.2017 r. scentralizowane rozliczenie z tytułu podatku od towarów i usług.

Gmina, jako właściciel planuje udostępnić do sprzedaży nieruchomość - działkę nr 1 położoną w obrębie … m. ....

Nieruchomość jest objęta księgą wieczystą nr ..., oznaczoną jako działka 1 o powierzchni 0,0107 ha, w obrębie .... Teren obejmujący przedmiotową działkę nie jest objęty ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Gmina nabyła ww. działkę nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody z dnia 5.06.1992r. zatem nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT a Gminie z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z operatem ewidencji gruntów i budynków miasta w skład ww. działki wchodzi użytek gruntowy o symbolu "...". Działka znajduje się w dzierżawie, z przeznaczeniem pod działkę przydomową. Na przedmiotowej działce znajduje się studnia, która została wybudowana przez dzierżawcę gruntu w latach 1978-1979. Dzierżawca nie posiada żadnych pozwoleń na budowę studni. Studnia ma głębokość ok. 11 metrów, wykonana jest z betonowych kręgów z nadbudową. Obsługa studni odbywa się ręcznie wałem korbowym. Woda ze studni służy do podlewania ogródka. Do czasu podłączenia budynku mieszkalnego dzierżawcy (znajdującego się na przyległej działce) do sieci wodociągowej, studnia pełniła rolę indywidualnego ujęcia wody i zaopatrywała budynek w wodę.

Działka od dnia nabycia do dnia sprzedaży nie była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Znajdująca się na gruncie studnia nie będzie przedmiotem sprzedaży, stanowi własność prywatną dzierżawcy. Nie spełnia ona również definicji budynku i budowli w rozumieniu prawa budowlanego.

Wnioskodawca nie ponosił nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość, jak również nie dokonywał odliczeń z tyt. podatku VAT (nakłady ponosił dzierżawca). Przed sprzedażą działki nie nastąpi rozliczenie nakładów.

Przed sprzedażą działki Gmina nie będzie w posiadaniu nakładów.

Cena sprzedaży nieruchomości nie będzie obejmować nakładów dzierżawcy.

Celem ekonomicznym przedstawionej dostawy jest sprzedaż samego gruntu a nie gruntu ze studnią. Studnia jako nakład na gruncie będącym własnością Gminy Miejskiej nie jest przedmiotem dostawy.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości można traktować jako sprzedaż terenu niezabudowanego korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości można traktować jako sprzedaż terenu niezabudowanego korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2022.931 ze zm.) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Znajdująca się na gruncie studnia, niebędąca przedmiotem sprzedaży, stanowi własność prywatną dzierżawcy gruntu, nie spełnia definicji budynku i budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

Powyższe pozwala uznać przedmiotową nieruchomość za teren niezabudowany. Za koniecznością uznania gruntu za niezabudowany przemawiają przede wszystkim skutki ekonomiczne czynności dokonywane przez podatnika oraz fakt, iż celem ekonomicznym dostawy jest sprzedaż samego gruntu, a nie gruntu ze studnią. Studnia jako nakład na gruncie będącym własnością Gminy Miejskiej ..., nie jest zatem przedmiotem dostawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, zgodnie z którym:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo właścicielem działki nr 1. Państwa Gmina nabyła ww. działkę nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody, zatem nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT a Gminie z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka znajduje się w dzierżawie, z przeznaczeniem pod działkę przydomową. Na przedmiotowej działce znajduje się studnia, która została wybudowana przez dzierżawcę gruntu w latach 1978-1979. Znajdująca się na gruncie studnia nie będzie przedmiotem sprzedaży, stanowi własność prywatną dzierżawcy. Państwa Gmina nie ponosiła nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość, jak również nie dokonywała odliczeń z tytułu podatku VAT (nakłady ponosił dzierżawca). Przed sprzedażą działki nie nastąpi rozliczenie nakładów. Cena sprzedaży nieruchomości nie będzie obejmować nakładów dzierżawcy.

Należy zauważyć, że dostawa przez Państwa wskazanej we wniosku działki nr 1 będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), nie jest wykonywana w ramach zadań publicznych. W odniesieniu do dostawy działki nr 1 nie będą Państwo działać jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Dokonując odpłatnego zbycia działki objętej wnioskiem będziecie Państwo działali jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec tego powyższa czynność w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana albo zwolniona od tego podatku.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Należy ponadto zauważyć, że według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 977 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).

Według art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z opisu sprawy wynika, że na działce nr 1 znajduje się studnia, która została wybudowana przez dzierżawcę gruntu. Dzierżawca nie posiada żadnych pozwoleń na budowę studni. Studnia ma głębokość ok. 11 metrów, wykonana jest z betonowych kręgów z nadbudową. Znajdująca się na gruncie studnia nie będzie przedmiotem sprzedaży, stanowi własność prywatną dzierżawcy. Ponadto wskazali Państwo, że studnia nie spełnia definicji budynku i budowli w rozumieniu prawa budowlanego.

Zatem, skoro na działce będącej przedmiotem sprzedaży, nie znajdują się obiekty budowlane w rozumieniu ww. ustawy Prawo budowlane, to w analizowanej sprawie przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo, że teren obejmujący przedmiotową działkę nie jest objęty ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że niezabudowana działka nr 1 nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Tym samym dostawa ww. działki nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dodatkoweinformacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).