Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 7 grudnia 2023 r. AS “Latvijas valsts meži” przeciwko Dabas aizsardzības pārvalde i Vides pārraudzības valsts birojs., sygn. C-434/22

Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „przedsięwzięcia” w rozumieniu tego przepisu obejmuje działania prowadzone na wyznaczonym jako specjalny obszar ochrony obszarze leśnym w celu zapewnienia utrzymania tam leśnej infrastruktury przeciwpożarowej, zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach krajowych mających zastosowanie w dziedzinie zapobiegania zagrożeniom pożarowym lasów, jeżeli działania te zmieniają stan fizyczny danego terenu.Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 należy interpretować w ten sposób, że działania prowadzone na wyznaczonym jako specjalny obszar ochrony obszarze leśnym w celu zapewnienia utrzymania tam infrastruktury przeciwpożarowej, zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach krajowych mających zastosowanie w dziedzinie zapobiegania zagrożeniom pożarowym lasów, nie mogą ze względu na sam tylko fakt, iż mają taki cel, być uznane za bezpośrednio związane z zagospodarowaniem danego terenu lub konieczne do jego zagospodarowania, a zatem nie mogą być zwolnione z oceny ich skutków dla tego terenu, chyba że należą do środków ochrony terenu już przyjętych na podstawie art. 6 ust. 1 tej dyrektywy.Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 należy interpretować w ten sposób, że przewiduje on obowiązek przeprowadzenia oceny planów i przedsięwzięć, o których mowa w tym przepisie, nawet jeśli ich wykonanie jest wymagane przez przepisy krajowe mające zastosowanie w dziedzinie zapobiegania zagrożeniom pożarowym lasów.Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 należy interpretować w ten sposób, że działania mające na celu zapewnienie utrzymania leśnej infrastruktury przeciwpożarowej na obszarze leśnym wyznaczonym jako specjalny obszar ochrony nie mogą być rozpoczęte ani tym bardziej nie mogą być kontynuowane i zakończone przed przeprowadzeniem procedury oceny ich skutków przewidzianej w tym artykule, chyba że działania te należą do środków ochrony terenu już przyjętych na podstawie art. 6 ust. 1 tej dyrektywy lub że aktualne lub bezpośrednie zagrożenie naruszające ochronę tego terenu wymaga ich natychmiastowego wykonania.Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 w związku z zasadą lojalnej współpracy należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on dane państwo członkowskie, w szczególności jego właściwe organy, do przyjęcia środków w celu zaradzenia ewentualnym istotnym skutkom dla środowiska naturalnego wywieranym przez prace wykonane bez uprzedniego przeprowadzenia przewidzianej w tym przepisie odpowiedniej oceny tych skutków i do naprawienia szkód spowodowanych tymi pracami. Nie zobowiązuje on natomiast tego państwa członkowskiego do wymagania naprawienia takiej szkody od jednostek, w przypadku gdy można ją im przypisać.