Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.274.2023.2.PJ

Zużycie przez Państwa nabywanego paliwa gazowego (po jego sprężeniu w wyniku, którego nie zmienia się jego kod CN) do napędzania silników spalinowych pojazdów należących do Państwa floty, a więc zgodnie z przeznaczeniem do którego nabyli je Państwo z zastosowaniem zerowej stawki akcyzy, nie stanowi czynności opodatkowanej na podstawie art. 9c ustawy. Również sprzedaż przez Państwa tego paliwa gazowego innym podmiotom, nadal wyłącznie do celów napędu silników spalinowych – tj. do tego samego celu, jaki wskazali Państwo w oświadczeniu złożonym dostawcy, nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem akcyzowym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie podatku akcyzowego i opłaty paliwowej jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 16 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku zapłaty podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży sprężanego przez Państwa gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00 lub użycia tego gazu do napędu silników spalinowych pojazdów oraz obowiązku odprowadzenia opłaty paliwowej, z tytułu ww. czynności, wpłynął 24 sierpnia 2023 r. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 15 listopada 2023 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu)

Wnioskodawcą jest X., z siedzibą w (...). X. jest ponadto spółką komunalną, o której mowa w art. 2 in fine w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o Gospodarce komunalnej, ponieważ jej jedynym udziałowcem jest Y. (...).

Opis zdarzenia będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy o Elektromobilności i paliwach alternatywnych, Y. jest zobowiązana do wykonywania zadań publicznych (...) przy wykorzystaniu co najmniej 30% pojazdów elektrycznych lub pojazdów napędzanych gazem ziemnym. Może ona również zlecić wykonywanie tych zadań innemu podmiotowi, który jednak także musi spełniać powyższy warunek (tj. musi użytkować w celu wykonania tego zadania co najmniej 30% pojazdów elektrycznych lub pojazdów napędzanych gazem ziemnym).

W związku z powyższym, aby spełnić te wymogi, Wnioskodawca zrealizował inwestycję, która polegała na budowie stacji sprężania gazu ziemnego, czyli zespołu urządzeń (sprężarek, osuszacza gazu ziemnego, zbiorników magazynowych sprężonego gazu, rurociągów wysokociśnieniowych gazu ziemnego i dyspensera do wydawania sprężonego gazu ziemnego do zbiorników zainstalowanych w pojazdach silnikowych zasilanych gazem ziemnym), w tym punktu tankowania sprężonego gazu ziemnego (CNG) wraz z instalacjami pomocniczymi i zbiornikami magazynowymi wykorzystywanymi w procesie sprężania. Stacja ta stanowi przy tym stację zakładową w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o Systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw. Jest to bowiem zespół urządzeń należących do X., który służy do zaopatrywania w paliwo (sprężony gaz ziemny) w szczególności pojazdów przez nią używanych.

W tym miejscu warto wyjaśnić jak działa stacja sprężania gazu ziemnego zbudowana przez X., gdyż ma to zasadnicze znaczenie dla oceny prawnej zaprezentowanego stanu faktycznego.

Na pierwszym etapie Wnioskodawca nabywa od Z., posiadającej status PPG w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o Podatku akcyzowym (zwanej dalej: „u.p.a.”), paliwo gazowe, które posiada kod Nomenklatury scalonej (dalej: „CN”): 2711 21 00. Jest to tzw. gaz ziemny wysokometanowy typu E (dawniej zwany gazem GZ-50). W związku z tym nabyciem X. złożyła Z. „Oświadczenie Odbiorcy o przeznaczeniu Paliwa gazowego na potrzeby naliczania podatku akcyzowego”, w którym wskazała, że przeznaczy nabywane paliwo gazowe w stu procentach do napędu silników spalinowych, z wyłączeniem celów objętych zwolnieniem od podatku akcyzowego. Wnioskodawca wskazał w tym oświadczeniu również, że dla celów podatku akcyzowego posiada status finalnego nabywcy gazowego (FNG) w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a u.p.a. Warto podkreślić, że gaz ziemny wysokometanowy typu E jest dostarczany do X. za pomocą gazociągu średniego ciśnienia. Ciśnienie gazu znajdującego się w gazociągu wynosi ok. 3 atmosfer fizycznych (tj. 0,3 MPa).

Na kolejnym etapie X. podejmuje następujące czynności wobec paliwa gazowego, którego jest właścicielem. W stacji sprężania gazu ziemnego za pomocą dwóch sprężarek gazu ziemnego dochodzi do sprężenia gazu ziemnego wysokometanowego typu E. Sprężenie polega na podniesieniu ciśnienia paliwa gazowego do 25 MPa (Megapaskali). W wyniku tego działania nie zmienia się kod CN dla posiadanego przez X. paliwa gazowego. Kodem właściwym nadal jest kod: 2711 21 00. Otrzymany w ten sposób sprężony gaz ziemny (CNG) jest magazynowany przez X. w specjalnie przystosowanych do tego celu zbiornikach i może być następnie tankowany do pojazdów należących do floty Wnioskodawcy.

Obecnie X. przewiduje, że uzyskany w ten sposób CNG będzie służył wyłącznie do tankowania pojazdów należących do jej floty. Nie wyklucza jednak, że w przyszłości część paliwa gazowego będzie oferowana do sprzedaży innym zainteresowanym podmiotom. Na przykład spółkom powiązanym z Wnioskodawcą czy też odbiorcom detalicznym (konsumentom). Niemniej jednak, w takim wypadku nadal CNG będzie sprzedawane wyłącznie do celów napędzania silników spalinowych.

Ponadto, w marcu 2023 r., w celu sprawdzenia funkcjonalności zakładowej stacji sprężania gazu ziemnego, X. zakupiła paliwo gazowe (gaz ziemny wysokometanowy typu E) od Z. Przeprowadzono pełnoskalowy test działania wszystkich urządzeń stacji sprężania gazu ziemnego. Test zakończył się napełnieniem zbiorników magazynowych stacji i wydaniem sprężonego gazu ziemnego do pojazdów floty X. przez dyspenser (dystrybutor sprężonego gazu ziemnego) jako ostatnie ogniwo w procesie produkcji i wydania sprężonego gazu ziemnego. Proces testu stacji nie przewidywał wydania sprężonego gazu ziemnego do atmosfery z uwagi na czterokrotnie większą szkodliwość metanu (podstawowego składnika gazu ziemnego powyżej 96%) w niszczeniu warstwy ozonu niż emitowany po spaleniu gazu ziemnego dwutlenek węgla.

W związku z powyższą inwestycją Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące zarówno swoich obowiązków na gruncie podatku akcyzowego, jak i opłaty paliwowej, o której mowa w art. 37h ustawy o Autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym (dalej: „u.a.p.k.f.d.”).

Wnioskodawca nabywa od Z. paliwo gazowe (tzw. gaz ziemny wysokometanowy typu E w stanie gazowym). Wnioskodawca nie nabywa gazu ziemnego skroplonego. Nie dochodzi również do skroplenia gazu.

Wnioskodawca wskazuje, iż sprężony gaz ziemny będzie w stanie gazowym o kodzie: 2711 21 00. Jest to gaz ziemny wysokometanowy zawsze w stanie gazowym. Nigdy nie następuje proces skraplania tylko sprężania.

Nabywane przez Wnioskodawcę paliwo gazowe jest objęte stawką podatku od towarów i usług (VAT) w wysokości 23% oraz stawką podatku akcyzowego w wysokości 0% [winno być 0 zł – przypis Organu].

Wnioskodawca wskazuje, iż przy nabywaniu paliwa gazowego będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stosowana jest stawka podatku akcyzowego w wysokości 0% [0 zł], z uwagi na spełnienie wymagań określonych w art. 163b ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Paliwo zakupione przez Wnioskodawcę w celu sprawdzenia funkcjonalności zakładowej stacji sprężania gazu ziemnego było objęte zerową stawką podatku akcyzowego wobec przeznaczenia do celów napędowych przy spełnieniu wymagań dla zastosowania zerowej stawki podatku akcyzowego, o których mowa w art. 163b ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym. Nie jest wymagane posiadanie przez Wnioskodawcę koncesji, ponieważ gaz CNG nie jest produktem gazowym. Nabywany gaz będzie wykorzystywany w całości do napędu silników spalinowych z wyłączeniem celów wymienionych powyżej objętych zwolnieniem. Złożone oświadczenie wywołuje bezpośrednie skutki na gruncie ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca pismem z (...) 2023 roku zwrócił się do Urzędu Regulacji Energetyki Departamentu Rynku Paliw Gazowych z zapytaniem w przedmiocie obowiązku posiadania koncesji na obrót paliwami gazowymi (koncesja OPG) w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej tankowanie pojazdów sprężonym gazem ziemnym. W odpowiedzi na zapytanie Urząd Regulacji Energetyki wskazał, iż przez „obrót” należy rozumieć działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią. Pod pojęciem obrotu należy rozumieć tylko sytuacje realizacji jednocześnie zakupu i sprzedaży (odsprzedaży) paliw gazowych. Kolejno, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę zapytania oraz stanu faktycznego, URE stwierdziło, iż zakup paliw gazowych wyłącznie na potrzeby własne nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej i tym samym nie zachodzi obowiązek uzyskania koncesji na dokonywanie tego rodzaju zakupów.

Pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu)

1. Czy w związku ze sprężaniem gazu ziemnego, na skutek czego z gazu ziemnego wysokometanowego typu E (CN 2711 21 00) powstaje sprężony gaz ziemny (CN 2711 21 00), na X. ciążą jakiekolwiek obowiązki na gruncie u.p.a. W szczególności obowiązek uiszczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży sprężonego gazu ziemnego spółkom powiązanym z X. (art. 9c ust. 1 pkt 2 u.p.a.) lub użycia tego gazu przez X. do napędzania silników spalinowych pojazdów należących do jej floty (art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a u.p.a.)?

2. Czy w związku ze sprężaniem gazu ziemnego, na skutek czego z gazu ziemnego wysokometanowego typu E (CN 2711 21 00) powstaje sprężony gaz ziemny (CN 2711 21 00), na X. ciąży obowiązek odprowadzenia tzw. „opłaty paliwowej”, a to z uwagi na fakt, że podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty paliwowej od gazu jest m.in. producent gazu (art. 37j ust. 1 pkt 1 u.a.p.k.f.d.)?

3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 i 2 jest twierdząca, to czy Wnioskodawca powinien również uiścić podatek akcyzowy oraz opłatę paliwową od sprężonego gazu ziemnego, który został przez niego wyprodukowany w związku z „testowaniem” sprawności stacji sprężania gazu ziemnego, i który to następnie został zatankowany do pojazdów należących do jego floty, gdyż czynność tę można uznać za wprowadzanie na rynek krajowy gazu (art. 37h ust. 1 u.a.p.k.f.d.)?

Państwa stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu)

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z produkcją sprężonego gazu ziemnego nie ciążą na nim żadne obowiązki na gruncie u.p.a. Wynika to stąd, że X. w świetle podatku akcyzowego posiada status FNG, zaś Z. posiada status PPG. Tym samym, opodatkowaniu akcyzą podlega sprzedaż paliwa gazowego przez Z. (PPG) do X. (FNG) - wynika to z art. 9c ust. 1 pkt 2 u.p.a. Obowiązki w podatku akcyzowym spoczywają więc na Z., a nie na X. Nawet jeśli X. sprzeda sprężony gaz ziemny spółce powiązanej lub innemu odbiorcy (np. konsumentowi), to po jej stronie nie powstaną obowiązki związane z podatkiem akcyzowym, gdyż zastosowanie znajdzie zasada jednofazowości podatku akcyzowego wyrażona w art. 9c ust. 3 u.p.a.

Uzasadnienie ad 1.

Na gruncie u.p.a. w zakresie obrotu wyrobami akcyzowymi, jakimi są wyroby energetyczne, do których zalicza się w szczególności wyroby gazowe (art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 1b u.p.a.), wprowadzono podział na dwie kategorie podmiotów - finalnych nabywców gazowych oraz pośredniczące podmioty gazowe. Podział ten jest wyczerpujący i rozłączny. Oznacza to, że podmiot będący FNG nie może być jednocześnie PPG, jak też podmiot PPG nie może być jednocześnie FNG.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19a u.p.a., FNG to podmiot, który:

a) nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub

b) posiada uzyskane w inny sposób niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

X. spełnia warunki posiadania statusu FNG. Wnioskodawca, po pierwsze, nabywa na terytorium kraju wyroby gazowe. Mianowicie, zakupuje od Z. paliwo gazowe o kodzie CN 2711 21 00. Po drugie, X. nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 23d u.p.a., pośredniczący podmiot gazowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

a) dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub

b) używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub

c) używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub

d) będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub

e) będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub

f) będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub

g) będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym

- który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 u.p.a.

Powołany przepis art. 16 u.p.a. w swym ust. 1 pkt 4 lit. b stanowi zaś, że zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy - przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

Sposób redakcji powyższych przepisów wskazuje na to, że posiadanie statusu PPG nie jest obowiązkiem danego podmiotu, lecz prawem, z którego może on skorzystać. Gdyby było inaczej, to w definicji PPG zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 23d u.p.a. nie zawarto by warunku formalnego w postaci „dokonania zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 u.p.a.” Również użycie słowa „zamierza” w art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.a. świadczy o tym, że decyzja o prowadzeniu działalności jako PPG powinna być świadomą decyzją danego podmiotu, wyrazem jego woli.

Powyższą argumentację w zakresie statusu PPG podziela doktryna podatku akcyzowego. Tytułem przykładu, w jednym z komentarzy do u.p.a. pod redakcją M. Zimnego wskazuje się, że: „Warunkiem uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu gazowego jest pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności, a następnie uzyskanie pisemnego potwierdzenia przyjęcia tego powiadomienia (zob. kom. do art. 16 AkcyzU). Podmiot taki nie musi składać zgłoszenia rejestracyjnego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z powyższych definicji finalnego nabywcy gazowego (FNG), jak i pośredniczącego podmiotu gazowego (PPG) można wskazać na następujące różnice, charakteryzujące te podmioty:

- PPG ma obowiązek powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności w takim charakterze, natomiast FNG nie;

- PPG ma szerszy zakres działalności od FNG i w ramach swojej działalności może również dokonywać takich czynności jak FNG, choć jego status się nie zmienia,

- FNG ma ograniczony zakres działalności wyłącznie do czynności nabycia (wejścia w posiadanie) wyrobów gazowych i nie może tych wyrobów np. sprzedawać” [zob. M. Zimny (red.), Akcyza. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2020].

W podobnym tonie wypowiada się również J. Matarewicz, który w komentarzu do u.p.a. wyjaśnia, że: „Aby zostać pośredniczącym podmiotem gazowym, dany podmiot powinien pisemnie powiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności oraz uzyskać pisemne potwierdzenie przyjęcia tego powiadomienia” [zob. J. Matarewicz, Ustawa o podatku akcyzowym. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 2].

Warto również przytoczyć kilka interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, które potwierdzają argumentację zaprezentowaną przez Wnioskodawcę. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2019 r. (znak: 0111‑KDIB3‑3.4013.292.2018.1.WR) wskazano, że: „Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot gazowy nie jest obowiązkiem. Jednocześnie podmiot posiadający siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, który spełnia warunki bycia takim podmiotem ma prawo do prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Jeżeli zatem podmiot decyduje się prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy winien o tym powiadomić, przed rozpoczęcia takiej działalności, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Konkludując nawet w sytuacji gdy Wnioskodawca spełnia którąkolwiek z przesłanek przewidzianych w art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a-g ustawy, to Wnioskodawca decyduje o tym czy chce prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy”.

Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2022 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4013.278.2021.2.JS). Można w niej przeczytać, że: „Jednocześnie, mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot gazowy nie jest obowiązkiem, ale prawem podmiotu. Podmiot posiadający siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju, który spełni warunki określone w ustawie - ma zatem prawo do prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Przy czym, jeżeli podmiot zdecyduje się prowadzić działalność gospodarczą jako PPG, to winien uprzednio złożyć zgłoszenie rejestracyjne (do Centralnego Rejestru Podmiotów Akcyzowych) przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Innymi słowy, to podmiot (spełniający ww. warunki) decyduje o tym, czy chce prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy.”

Ostatecznie taką interpretację przepisów u.p.a. potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2016 r. (znak: IPPP3/4513-60/16-3/SM).

W efekcie, na podstawie powyższego, należy przyjąć, że X. posiada na gruncie u.p.a. status FNG, nie zaś PPG. Wnioskodawca nie dokonał bowiem zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.a. Oznacza to, że wobec posiadania przez dostawcę gazu (Y.) statusu PPG, zobowiązanie w podatku akcyzowym powstanie na etapie obrotu jakim jest sprzedaż gazu (E) przez Y. do X. Stosownie bowiem do treści art. 9c ust. 1 pkt 2 u.p.a., w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych FNG. Obowiązek rozliczenia akcyzy od wyrobów gazowych spoczywa zatem wyłącznie na Y. zgodnie z Oświadczeniem Odbiorcy o przeznaczeniu Paliwa gazowego na potrzeby naliczania podatku akcyzowego. Zarazem, z uwagi na dyspozycje art. 9c ust. 3 u.p.a., na kolejnych etapach obrotu nie pojawi się obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym, bowiem przywołany przepis stanowi, że jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1 (np. sprzedaż paliwa gazowego przez PPG do FNG), to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. W efekcie, sprzedaż sprężonego gazu ziemnego (CN 2711 21 00) do spółek powiązanych z X. lub do odbiorców detalicznych (konsumentów) i innych odbiorców CNG nie będzie rodzić po stronie X. obowiązków na gruncie u.p.a. W szczególności obowiązku składania deklaracji na podatek akcyzowy (art. 24b u.p.a.), dokonania rejestracji w Centralnym Rejestrze Podmiotów Akcyzowych - dalej: „CRPA” (art. 16 u.p.a.) - czy też prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych (art. 138j u.p.a.).

Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku zaprezentowanym przez J. Matarewicza w jednym z komentarzy do u.p.a. Autor ten wskazał bowiem, że: „Zasadę jednokrotności opodatkowania wyrobów gazowych wyraża art. 9c ust. 3 u.p.a. stanowiąc, że jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w art. 9c ust. 1 u.p.a. (np. wewnątrzwspólnotowe nabycie lub import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego), to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą (np. sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz finalnego nabywcy gazowego), jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości” [zob. J. Matarewicz, Ustawa o podatku akcyzowym. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 9(c)].

Podobne wnioski wynikają również z następującego fragmentu komentarza do u.p.a. pod redakcją M. Zimnego: „W związku z powyższym, dopiero w przypadku gdy pośredniczący podmiot gazowy dokona szeroko rozumianej sprzedaży wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu (poza sprzedażą do celów zwolnionych, od której nie jest wymagane złożenie deklaracji podatkowej) i złoży z tego tytułu deklarację podatkową z prawidłowo zadeklarowaną kwotą akcyzy, lub zostanie mu określona akcyza w należnej wysokości przez organ podatkowy, wówczas z tytułu dokonania kolejnej czynności wymienionej w katalogu uznawanych za czynność opodatkowaną, kolejny obowiązek podatkowy już nie powstanie. [...] Podkreślić należy, że przedmiotem opodatkowania wyrobów gazowych są wyłącznie czynności dokonywane pomiędzy pośredniczącym podmiotem gazowym i finalnym nabywcą gazowym, nie uznaje się za czynność opodatkowaną sprzedaży pomiędzy np. składem podatkowym a pośredniczącym podmiotem gazowym lub pomiędzy dwoma pośredniczącymi podmiotami gazowymi. W konsekwencji, transakcje pomiędzy tymi podmiotami nie będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego, a tym bardziej obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku” (zob. M. Zimny (red.), Akcyza. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2020).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku akcyzowego w związku ze sprzedażą sprężonego gazu ziemnego do innych finalnych nabywców gazowych (np. spółek powiązanych z X. czy też odbiorców detalicznych). Obowiązek podatkowy w akcyzie będzie bowiem ciążył na Y. To ten podmiot, jako PPG, będzie miał obowiązek rejestracji w CRPA (art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.a.), składania deklaracji na podatek akcyzowy (art. 24b u.p.a.) czy też prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych (art. 138j u.p.a.). Te obowiązki nie będą natomiast spoczywać na Wnioskodawcy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2.

Zdaniem X., pomimo tego, że podnosząc ciśnienie gazu ziemnego wysokometanowego typu E produkuje ono sprężony gaz ziemny (CNG), a więc jest producentem gazu w rozumieniu art. 37j ust. 1 pkt 1 u.a.p.k.f.d., to nie jest ono zobowiązane do uiszczenia opłaty paliwowej od wyprodukowanego CNG, który następnie zostanie przez nią zużyty na własne potrzeby (tj. do zatankowania pojazdów należących do jej floty) lub też zostanie przez nią sprzedany spółkom powiązanym lub odbiorcom detalicznym (konsumentom). Wynika to stąd, że zgodnie ze stanowiskiem zawartym ad 1., Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku akcyzowego z tytułu wyprodukowanego CNG. Opłata paliwowa jest natomiast ściśle powiązana z podatkiem akcyzowym. Innymi słowy, jeśli nie powstanie zobowiązanie podatkowe w akcyzie, to nie może powstać obowiązek zapłaty opłaty paliwowej.

Uzasadnienie ad 2.

Wnioskodawca podnosząc ciśnienie gazu ziemnego wysokometanowego typu E (kod CN: 2711 21 00) produkuje tzw. sprężony gaz ziemny, zwany skrótowo CNG (kod CN: 2711 21 00). Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o Elektromobilności i paliwach alternatywnych (dalej: „u.e.p.a.”), sprężony gaz ziemny jest uznawany za tzw. paliwo alternatywne, które wykorzystuje się do napędu pojazdów silnikowych. Stanowi ono substytut dla paliw pochodzących z ropy naftowej lub otrzymywanych w procesach jej przetwórstwa. Tym samym, Wnioskodawca ma wątpliwość czy w związku z produkcją CNG nie powinien on odprowadzać tzw. opłaty paliwowej, o której mowa w art. 37h ust. 1 u.a.p.k.f.d. Przedmiotem tej opłaty jest bowiem wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych. Przy czym gazem, zgodnie z art. 37h ust. 4 pkt 4 u.a.p.k.f.d., jest gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901. Podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty paliwowej od gazu jest zaś w szczególności producent gazu (art. 37j ust. 1 pkt 1 u.a.p.k.f.d.).

Pomimo treści powołanych powyżej przepisów X. uważa, że nie będzie zobowiązane do zapłaty opłaty paliwowej. Prawidłowości swojego stanowiska Wnioskodawca upatruje w tym, że zgodnie z art. 37h ust. 2 u.a.p.k.f.d., przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz. Sam obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje zaś z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu (art. 37k ust. 1 u.a.p.k.f.d.).

Do elementów konstrukcyjnych opłaty, jako daniny publicznej, należy zaliczyć m.in.: 1) podmiot opłaty, 2) przedmiot opłaty, 3) podstawę opłaty.

W sytuacji Wnioskodawcy występuje tylko jeden z ww. elementów konstrukcyjnych opłaty, a mianowicie jej podmiot. X. faktycznie podnosząc ciśnienie gazu ziemnego wysokometanowego typu E produkuje sprężony gaz ziemny. W efekcie, można ją uznać za producenta gazu (art. 37j ust. 1 u.a.p.k.f.d.).

Przedmiot opłaty paliwowej natomiast nie istnieje. Stosownie bowiem do treści art. 37h ust. 2 u.a.p.k.f.d., przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje jedynie wtedy, gdy podmiot jest zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego, np. w związku z importem paliwa gazowego na terytorium RP. Taka czynność rodzi bowiem zobowiązanie w podatku akcyzowym (art. 9c ust. 1 pkt 3 u.p.a.). Jeśli natomiast dany podmiot wprawdzie produkuje paliwo gazowe, ale w związku z tym nie jest zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego, to obowiązek zapłaty opłaty paliwowej nie może powstać. Opłata paliwowa jest bowiem w tym zakresie ściśle powiązana z podatkiem akcyzowym. Taką opinię podziela m.in. Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 10 stycznia 2018 r. (sygn. akt I GSK 72/16) stwierdził, że: „Z treści tych przepisów w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że podmiot zobowiązany do zapłacenia opłaty paliwowej oraz moment powstania obowiązku zapłaty są wyznaczane niejako przez przepisy w zakresie podatku akcyzowego. Obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej jest bowiem konsekwencją uznania danego podmiotu na gruncie podatku akcyzowego za podatnika podatku akcyzowego, a tym samym elementy konstrukcyjne opłaty paliwowej, tj. podmiot, przedmiot czy moment powstania obowiązku, są determinowane przez tożsame elementy konstrukcyjne podatku akcyzowego [...].”

Jak wskazano w stanowisku Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, z uwagi na obowiązywanie zasady jednofazowości podatku akcyzowego X. nie będzie zobowiązana do uiszczenia akcyzy w związku ze zużyciem sprężonego gazu ziemnego na własne potrzeby bądź jego sprzedażą do spółek powiązanych lub odbiorców detalicznych (konsumentów). Tym samym, nie można uznać, że ma ona obowiązek zapłaty opłaty paliwowej w związku z produkcją sprężonego gazu ziemnego. Przyjęcie takiego stanowiska byłoby możliwe tylko wtedy, gdyby Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego w związku z produkcją CNG i jego zużyciem na potrzeby własne lub dalszą sprzedażą na rzecz innych finalnych nabywców gazowych.

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowość takiego rozumowania potwierdza R. Kusztal, który wyjaśnia, że: „Z brzmienia przytoczonego art. 37h ust. 4 pkt 5 u.a.p. wynika, że opłacie paliwowej podlegają wszystkie wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN, w stosunku do których powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym, którego przedmiotem są te wyroby. [...] Trzeba podkreślić, że samo wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą nie skutkuje jeszcze koniecznością zapłaty opłaty paliwowej - art. 37k u.a.p. wiąże obowiązek zapłaty opłaty paliwowej z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w przywołanym art. 37h” [zob. R. Kusztal. Punkty styczne opłaty paliwowej z podatkiem akcyzowym, PP 2021, nr 5, s. 43-48].

Brak obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od produkcji sprężonego gazu ziemnego, a następnie jego zużycia na własne potrzeby czy też jego sprzedaży do spółek powiązanych lub odbiorców detalicznych (konsumentów) sprawia też, że nie wystąpi kolejny element opłaty paliwowej, jakim jest podstawa opłaty. Zgodnie bowiem z art. 37I ust. 1 u.a.p.k.f.d. podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu od jakich np. producent gazu jest obowiązany zapłacić podatek akcyzowy. Jeśli zatem od danej ilości wyprodukowanego CNG Wnioskodawca nie jest obowiązany uiścić akcyzę, to nie jest on również obowiązany do zapłaty opłaty paliwowej. Nie istnieje bowiem podstawa obliczenia tej daniny publicznej.

Warto też zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 37k ust. 1 u.a.p.k.f.d., obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu. Treść tego przepisu wyraźnie wskazuje na to. że obowiązek zapłaty opłaty paliwowej nie powstanie nigdy, jeśli wcześniej w stosunku do paliwa gazowego nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym.

Stanowisko, że podmiot, który nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego, nie jest również zobowiązany do zapłacenia opłaty paliwowej potwierdzają organy podatkowe. Tytułem przykładu, należy wskazać na następujące stanowiska:

a) interpretacja indywidualna z dnia 19 maja 2020 r. (znak: 0111-KDIB3‑3.4013.62.2020.1.MK), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest zatem nierozerwalnie związany z powstaniem zobowiązania podatkowego w akcyzie. Co istotne w kontekście analizowanej sprawy, powstanie zobowiązania podatkowego i wcześniej, obowiązku podatkowego w akcyzie (art. 9c ustawy), związane jest z dokonaniem ściśle określonych transakcji i czynności przez ściśle określone podmioty”:

b) interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2021 r. (znak: 0111-KDIB3‑3.4013.45.2021.1.JS), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyjaśnił, że: „Należy zatem zauważyć, że moment powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej jest uzależniony od powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. Obowiązek opłaty paliwowej zaistnieje wyłącznie wówczas, gdy w stosunku do określonych paliw silnikowych lub gazu podmioty wymienione wprost w art. 37j ust. 1 ustawy o autostradach dokonują czynności skutkującej powstaniem najpierw obowiązku podatkowego na gruncie akcyzy - który to obowiązek podatkowy następnie przekształci się w zobowiązanie podatkowe. Konsekwencją powstania zobowiązania podatkowego w akcyzie od tych wyrobów jest obowiązek zapłaty opłaty paliwowej, co wynika wprost z art. 37k ust. 1 ustawy o autostradach, który powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. Natomiast podstawa opodatkowania dla opłaty paliwowej, którą jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty wymienione w art. 37j ust. 1 są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy, odnosi się do ilości paliw silnikowych bądź gazu, które były przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą (i z tytułu której powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym)”;

c) interpretacja indywidualna z dnia 14 października 2020 r. (znak: 0111-KDIB3‑3.4013.166.2020.1.MK), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Kluczowym zatem elementem determinującym obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest wprowadzenie na rynek paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, przez wprowadzenie które rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Natomiast za dzień, w którym ten obowiązek wystąpi przyjmuje się dzień powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest zatem nierozerwalnie związany z powstaniem zobowiązania podatkowego w akcyzie”.

W rezultacie należy przyjąć, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ad 3.

Z ostrożności procesowej, w razie stwierdzenia, że Wnioskodawca ma obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej oraz podatku akcyzowego od wyprodukowanego CNG, który następnie zostanie przez niego wykorzystany do zatankowania pojazdów należących do jego floty lub też zostanie sprzedany spółkom powiązanym bądź odbiorcom detalicznym (konsumentom), należy uznać, że opłata paliwowa oraz akcyza powinny być również uiszczone od sprężonego gazu ziemnego, który został wyprodukowany przez X. w związku z „testowaniem” sprawności stacji sprężania gazu ziemnego. Wynika to stąd, że wytworzone w ten sposób paliwo gazowe zostało następnie zatankowane do pojazdów należących do floty Wnioskodawcy, przez co doszło do jego wprowadzenia na rynek krajowy. Nie ma natomiast żadnego znaczenia to, że doszło do tego w związku z „testowaniem” sprawności stacji sprężania gazu ziemnego. Wnioskodawca powinien zatem zapłacić opłatę paliwową od CNG wyprodukowanego przy okazji „testowania” instalacji. Rzecz jasna, implikuje to konieczność złożenia zaległej informacji o opłacie paliwowej (art. 37o ust. 1 u.a.p.k.f.d.) oraz uiszczenia zaległej opłaty paliwowej wg. stawki 211,11 zł za 1000 kg gazów (art. 37m ust. 1 pkt 3 u.a.p.k.f.d.). Kwotę tę należy powiększyć o wartość należnych odsetek za zwłokę, co wynika z art. 37q ust. 1 pkt 2 u.a.p.k.f.d. w zw. z art. 53 § 1, art. 51 § 1 i art. 3 pkt 3 lit. c ustawy Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawca w takim wypadku powinien również dopełnić obowiązków związanych z podatkiem akcyzowym. W szczególności, powinien on dokonać zgłoszenia rejestracyjnego, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.a. oraz złożyć zaległą deklarację na podatek akcyzowy, zgodnie z art. 24b u.p.a. Warto jednak podkreślić, że X. nie będzie zobowiązane do „faktycznej” zapłaty akcyzy, bowiem stawka podatku na wyprodukowany przez nią sprężony gaz ziemny wynosi 0 zł (art. 89 pkt 12 lit. aa u.p.a.).

Wnioskodawca nie będzie także musiał prowadzić ewidencji wyrobów gazowych, o której mowa w art. 138j u.p.a. Zgodnie z tym przepisem ewidencję tę mają obowiązek prowadzić jedynie pośredniczące podmioty gazowe dokonujące sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnym nabywcom gazowym oraz pośredniczące podmioty gazowe używające wyrobów gazowych (art. 138j ust. 1 u.p.a.). Natomiast X. posiada na gruncie u.p.a. status FNG, więc nie musi takiej ewidencji prowadzić.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1542 ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1, 1b, 19a, 21 i 23d ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy;

1b) wyroby gazowe - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00;

19a) finalny nabywca gazowy - podmiot, który:

a) nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub

b) posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym;

21) sprzedaż - czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot;

23d) pośredniczący podmiot gazowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

a) dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub

b) używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub

c) używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub

- który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16;

W załączniku nr 1 do ustawy w poz. 19, pod kodem 2711 wymieniono: „Gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe”.

W myśl art. 9c ustawy:

1. W przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

2) sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;

3) import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

4) użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;

5) użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:

a) uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,

b) jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,

c) nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

2. Za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8.

3. Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

4. W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:

Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1) użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

a) było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub

b) nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;

2) dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;

3) sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;

4) nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 pkt 13 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą gazowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5a ustawy

Centralny Rejestr Podmiotów Akcyzowych to rejestr podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 1a.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy:

Zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać:

1) podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający:

a) wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności,

b) wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie - przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem tych wyrobów,

c) wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie - przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem tych wyrobów,

d) dokonywać nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego - przed dniem dokonania pierwszego nabycia wewnątrzwspólnotowego tego alkoholu;

2) podmiot zużywający nieprowadzący działalności gospodarczej, niebędący osobą fizyczną, zamierzający zużywać wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1-3 - przed dniem pierwszego nabycia tych wyrobów;

3) podmiot, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi miejsce niszczenia wyrobów akcyzowych spełniające warunki niszczenia wyrobów na podstawie przepisów odrębnych, do którego są wysyłane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, w przypadku, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 1a - przed dniem wykonania pierwszej czynności w ramach niszczenia wyrobów akcyzowych;

4) podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako:

a) pośredniczący podmiot węglowy,

b) pośredniczący podmiot gazowy

- przed dniem rozpoczęcia tej działalności;

5) podmiot, który został wyznaczony jako podmiot reprezentujący, o którym mowa w:

a) art. 13 ust. 5 - przed dniem dokonania pierwszego nabycia wewnątrzwspólnotowego przez odpowiednio nabywcę końcowego lub finalnego nabywcę gazowego,

b) art. 13 ust. 5a - przed dniem rozpoczęcia działalności jako podmiot reprezentujący;

6) wysyłający podmiot zagraniczny, jeżeli nie wyznaczył przedstawiciela podatkowego - przed dniem dokonania pierwszej wysyłki wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 24b ustawy:

1. W przypadku wyrobów gazowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1) upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego;

2) upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw wyrobów gazowych albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedane przez podatnika wyroby gazowe, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za wyroby gazowe sprzedane w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;

3) nastąpiło użycie wyrobów gazowych - w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.

2. (uchylony)

3. Kwota akcyzy należna od danych wyrobów gazowych może być obniżona o akcyzę zapłaconą od zużytych do ich wyprodukowania innych wyrobów gazowych.

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy:

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy:

Produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Jak stanowi art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a i aa ustawy:

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

a) gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

- skroplonych - 659,00 zł/1000 kilogramów,

- w stanie gazowym - 10,32 zł/1 gigadżul (GJ),

aa) gazu ziemnego o kodach CN 2711 11 00 i 2711 21 00 - 0 zł.

Zgodnie z art. 163b ust. 1 i 2 ustawy:

1. W okresie stosowania rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.28)) do stawek określonych w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. aa i b stosuje się przepis art. 44 tego rozporządzenia.

2. Stawek określonych w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. aa i b nie stosuje się w przypadku podmiotu:

1) na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym;

2) znajdującego się w trudnej sytuacji, o której mowa w art. 2 pkt 18 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 138j ustawy:

1. Ewidencję wyrobów gazowych prowadzą:

1) pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu;

2) pośredniczący podmiot gazowy używający wyrobów gazowych.

2. Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot gazowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

1) ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych, odpowiednio w kilogramach albo metrach sześciennych, według nazwy oraz kodów CN, oraz ich wartość opałową;

2) datę sprzedaży wyrobów gazowych;

3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy gazowego;

4) datę wystawienia i numer faktury lub innego dokumentu, z których wynika zapłata należności za sprzedane przez podatnika wyroby gazowe, na podstawie których wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu.

3. Jeżeli sprzedaż wyrobów gazowych jest udokumentowana tylko paragonem fiskalnym, ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot gazowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4.

4. Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot gazowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać następujące dane:

1) ilość wyrobów gazowych, odpowiednio do dokonanych czynności:

a) użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31b ust. 1, 2 lub 3, lub

b) użytych do celów nieobjętych zwolnieniem, lub

c) wyprodukowanych, lub

d) nabytych wewnątrzwspólnotowo, lub

e) dostarczonych wewnątrzwspólnotowo, lub

f) importowanych, lub

g) eksportowanych, lub

h) nabytych na terytorium kraju, lub

i) sprzedanych na terytorium kraju

- w podziale na miesiące dokonania czynności, odpowiednio w kilogramach albo metrach sześciennych, według nazwy oraz kodów CN, oraz ich wartość opałową;

2) datę oraz adres miejsca dokonania czynności;

3) w przypadkach, o których mowa w pkt 1 lit. d-i, dane kontrahentów, z którymi dokonano tych czynności.

5. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku tych urządzeń - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru wyrobów gazowych przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Zgodnie z art. 37h ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2483, ze zm.), zwanej dalej: „ustawą o autostradach”:

1. Wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”.

2. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

4. Paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

1) benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 12 45 lub CN 2710 12 49 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;

2) oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 43 lub CN 2710 20 11 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;

3) biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN;

4) gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;

5) wyroby inne niż określone w pkt 1-4, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.

W myśl art. 37j ust. 1 ustawy o autostradach:

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na:

1) producencie paliw silnikowych lub gazu albo

2) importerze paliw silnikowych lub gazu, albo

3) podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, innym niż uprawniony odbiorca w rozumieniu tych przepisów, albo

3a) uprawnionym odbiorcy dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, albo

4) innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy w związku ze sprężaniem nabywanego gazu ziemnego, ciążą na Państwu obowiązki na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, w szczególności obowiązek uiszczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży sprężonego gazu ziemnego lub użycia przez Państwa tego gazu do napędzania silników spalinowych pojazdów należących do Państwa floty, a także obowiązek odprowadzenia opłaty paliwowej.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego zrealizowali Państwo inwestycję, która polegała na budowie stacji sprężania gazu ziemnego, stanowiąca stację zakładową w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o Systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw. Ponadto wybudowali Państwo punkt tankowania sprężonego gazu ziemnego (CNG) wraz z instalacjami pomocniczymi i zbiornikami magazynowymi wykorzystywanymi w procesie sprężania. Nabywane przez Państwa od pośredniczącego podmiotu gazowego paliwo gazowe, jest klasyfikowane do kodu CN 2711 21 00.

W związku z tym nabyciem złożyli Państwo sprzedawcy oświadczenie, w którym wskazali Państwo, że przeznaczą nabywane paliwo gazowe w stu procentach do napędu silników spalinowych, z wyłączeniem celów objętych zwolnieniem od podatku akcyzowego oraz, że posiadają Państwo status finalnego nabywcy gazowego. W stacji sprężania gazu ziemnego za pomocą dwóch sprężarek dochodzi do sprężenia gazu ziemnego wysokometanowego typu E. W wyniku tego działania nie zmienia się kod CN dla posiadanego przez Państwa paliwa gazowego - kodem właściwym nadal jest kod: 2711 21 00. Otrzymany w ten sposób sprężony gaz ziemny (CNG) jest magazynowany w specjalnie przystosowanych do tego celu zbiornikach i może być następnie tankowany do pojazdów należących do floty Wnioskodawcy. W przyszłości część paliwa gazowego będzie oferowana do sprzedaży innym zainteresowanym podmiotom wyłącznie do celów napędzania silników spalinowych.

Nabywane przez Państwa paliwo gazowe jest objęte zerową stawką podatku akcyzowego, a przy nabyciu paliwa gazowego spełnione są wymagania określone w art. 163b ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Rozpatrując Państwa wątpliwości należy w pierwszej kolejności wskazać, że zużycie przez Państwa nabywanego paliwa gazowego (po jego sprężeniu w wyniku, którego nie zmienia się jego kod CN) do napędzania silników spalinowych pojazdów należących do Państwa floty, a więc zgodnie z przeznaczeniem do którego nabyli je Państwo z zastosowaniem zerowej stawki akcyzy, nie stanowi czynności opodatkowanej na podstawie art. 9c ustawy.

Również sprzedaż przez Państwa tego paliwa gazowego innym podmiotom, nadal wyłącznie do celów napędu silników spalinowych – tj. do tego samego celu, jaki wskazali Państwo w oświadczeniu złożonym dostawcy, nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem akcyzowym.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach faktycznych zastosowanie znajdzie art. 9c ust. 3 ustawy, zgodnie z którym jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w art. 9c ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Czynnością opodatkowaną podatkiem akcyzowym jest sprzedaż paliwa gazowego na rzecz Państwa, jako finalnego nabywcy gazowego, przez dostawcę będącego pośredniczącym podmiotem gazowym (art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy). Tym samym z tytułu czynności zużycia lub sprzedaży paliwa gazowego, po jego sprężeniu w wyniku którego nie zmieni się kod CN tego paliwa, zgodnie z zasadą jednokrotności nie powstanie obowiązek podatkowy.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku nie są Państwo zatem zobowiązani do uiszczenia akcyzy od zużycia i sprzedaży sprężonego gazu, a także nie są Państwo zobowiązani do składania deklaracji, o których mowa w art. 24b ust. 1 ustawy. Nie ciąży na Państwu również obowiązek rejestracji na potrzeby podatku akcyzowego, ponieważ nie dokonują Państwo czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. Jednocześnie z uwagi na posiadany status finalnego nabywcy gazowego, nie ciąży na Państwu także obowiązek prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 138j ustawy.

Ponieważ zużywając sprężony gaz do napędu silników spalinowych w pojazdach należących do Państwa floty, oraz dokonując jego sprzedaży do innych zainteresowanych podmiotów do celów napędzania silników spalinowych, nie będą Państwo dokonywali czynności opodatkowanych akcyzą, to w konsekwencji nie będą Państwo zobowiązani również do odprowadzenia opłaty paliwowej. Obowiązek bowiem jej uiszczenia w przedstawionych okolicznościach faktycznych, podobnie jak obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym, powstanie na wcześniejszym etapie obrotu.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Z uwagi na uwarunkowanie wynikające z treści pytania nr 3, ocena Państwa stanowiska w tym zakresie staje się bezprzedmiotowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

W jakiej sytuacji stacja ładowania pojazdów nie płaci akcyzy

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.274.2023.2.PJ