Interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.652.2023.1.MST

Skutki podatkowych wypłaty wkładu mieszkaniowego ze spółdzielni.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 4 września br., który dotyczy skutków podatkowych wypłaty wkładu mieszkaniowego ze spółdzielni. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2019 roku Wnioskodawczyni pożyczyła Pani A środki pieniężne w celu uregulowania jej zaległości wobec spółdzielni mieszkaniowej oraz innych wierzytelności. Pani A odzyskała tytuł prawny do lokalu i złożyła wniosek o przekształcenie go w odrębną własność. Panie umówiły się, że Wnioskodawczyni kupi lokal mieszkalny, który będzie odpowiadał Pani A i tak się stało – wybrała sobie ona lokal w B, który kupiła Wnioskodawczyni.

Miały Panie się zamienić po dokonaniu wyodrębnienia lokalu Pani A, lecz mimo upływu ustawowego 6-miesięcznego terminu spółdzielnia nie przystąpiła do aktu tłumacząc się nieuregulowanym stanem prawnym, co było kłamstwem, bo posiadała już wszystkie niezbędne przesłanki do przekształcenia. Były próby ugodowe, wezwania oparte nawet protokołem notarialnym, gdzie stawiły się Panie u notariusza w celu podpisania aktu, ale spółdzielnia to zbagatelizowała, aż w końcu sprawa po dwóch latach (2021 rok) trafiła do sądu. Obecnie postępowanie jest zawieszone, sąd czeka na odpowiedź od SKO. Chcieli dzielić działkę mimo dwukrotnej odmowy Prezydenta C i to jest jedyny ich powód przeszkód prawnych, pozostałe nie istnieją. Zaczęli dzielić działkę dopiero jak sprawa wpłynęła do sądu. Zapowiedzieli już apelację (były już 3 terminy spraw sądowych).

Wobec tak długo prowadzonej sprawy Wnioskodawczyni doszła do wniosku, że musi poprowadzić tę sprawę inaczej, ponieważ na zamianę lokali nie może się już doczekać, gdyż sprawa trwa nieprawdopodobnie długo z winy spółdzielni Pani A. Lokal Wnioskodawczyni jest gotowy do zamiany, niestety nie jest cały czas gotowy lokal Pani A z winy spółdzielni i do zamiany nie może dojść.

Pani A posiada wobec Wnioskodawczyni dług w wysokości (...) zł (stan na dzień (...) września 2022 r. bez odsetek ustawowych za opóźnienie, a także pozostałych kosztów, które ponosiła od tamtej pory związanych z jej osobą i utrzymywaniem lokalu w B). Dług, o którym mowa powstał w wyniku dwóch umów pożyczek oraz wydatków, które Wnioskodawczyni poniosła w wyniku zakupu żywności, lekarstw, wizyt lekarskich, pomocy prawnej, utrzymania mieszkania Pani A – posiada ona chronologiczny spis, który oparty jest dowodami – paragony oraz inne formy potwierdzeń wydatkowania środków. Poza tymi ściśle związanymi z Panią A Wnioskodawczyni ponosiła też koszty związane z utrzymaniem mieszkania w B – tego, które wybrała sobie Pani A do zamiany, a Wnioskodawczyni je kupiła w czerwcu 2019 roku. Oprócz kosztów materialnych Pani A otrzymała od Wnioskodawczyni niematerialną pomoc w życiu codziennym, m.in. transport w rozmaitych celach, niezbędne wizyty w ramach NFZ, opieki prywatnej, pomoc w procesie uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, uzyskania świadczeń i dodatków z miejskiego ośrodka pomocy społecznej oraz Urzędu Miasta C (dodatek do jej czynszu). Przede wszystkim są to jednak dwie pożyczki.

23 września 2022 r. Panie podpisały akt notarialny (porozumienie, przedwstępną umowę zamiany oraz pełnomocnictwo), w wyniku którego Pani A potwierdziła, że posiada wobec Wnioskodawczyni dług wynikający z ww. czynności w wysokości (...) zł. Złożone zostały stosowne oświadczenia, że Wnioskodawczyni jest właścicielką odrębnej własności w B, a Pani A przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu w C i wystąpiła ona z wnioskiem o przekształcenie tego lokalu w odrębną własność w 2019 roku, lecz z przyczyn leżących po stronie spółdzielni nie dokonała przekształcenia w odrębną własność. Umówiły się Panie, że dokonają zamiany lokali, a przy umowie przyrzeczonej będzie dopłata wobec Pani A w formie zwolnienia z całego długu, niezależnie od jego wysokości. Wskazały tam Panie termin do (...) sierpnia 2023 r. w celu dokonania zamiany, ale niestety mimo postępowania przed sądem nie doszło do przekształcenia lokalu Pani A w odrębną własność.

W wyniku zabezpieczenia długu Pani A przeniosła na Wnioskodawczynię roszczenie o wypłatę wkładu lub jego równowartości ze skutecznością od dnia, w którym to roszczenie stanie się wymagalne – art. 27 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (powinno być: ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze – dopisek organu). Pani A od 2 sierpnia 2023 r. umocowała Wnioskodawczynię do wypowiedzenia członkostwa skutkującego wymagalnością wkładu, opróżnienia lokalu i przekazania spółdzielni, a także do wszelkich innych czynności koniecznych z tym faktem. Z chwilą wypłaty wkładu mieszkaniowego na rzecz Wnioskodawczyni dług Pani A wygasa niezależnie od jego wysokości.

Konkludując ten fragment wyjaśnień Wnioskodawczyni doszła do wniosku, że nie doczeka się zakończenia sprawy w sądzie i zamiany lokali, lecz chce w chwili obecnej uzyskać od spółdzielni Pani A wypłatę jej wkładu mieszkaniowego w formie gotówki, za którą kupi sobie własne mieszkanie. Jak opisała, Pani A w formie aktu notarialnego wyraziła na to zgodę. Wypłata wkładu mieszkaniowego powinna nastąpić według wartości rynkowej mieszkania nie większej niż wartość, jaką spółdzielnia uzyskałaby w wyniku przetargu.

Podsumowując, strony początkowo chciały dokonać zamiany lokali. W tym celu Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie w B dla Pani A. Ze względu na opieszałość, która trwa już 4,5 roku ze strony spółdzielni, do zamiany jeszcze nie doszło i nie wiadomo kiedy dojdzie. Wnioskodawczyni doszła do wniosku, że poprosi o wypłatę wkładu mieszkaniowego od spółdzielni Pani A, w zamian za które to pieniądze kupi swoje mieszkanie. Jednocześnie w tym samym czasie udzieli ona służebności lub użytkowania lokalu w B na dożywotni okres dla Pani A. Mieszkanie w B będzie Wnioskodawczyni, lecz Pani A będzie tam mieszkała dożywotnio. Ostatecznie Wnioskodawczyni otrzyma wkład mieszkaniowy Pani A, a Pani A będzie mieszkała dożywotnio w mieszkaniu w B i nie będzie jej nic winna z długu przekraczającego 100.000 zł, o którym Wnioskodawczyni wcześniej wspomniała. Obie Panie uznały, że takie zakończenie sprawy będzie szybsze i żadna ze stron nic nie straci, ponieważ wzajemne świadczenia będą ekwiwalentne. Oznacza to, że Wnioskodawczyni – otrzymując wkład mieszkaniowy Pani A – nie osiągnie żadnego dochodu z tego tytułu, ponieważ w zamian za to przekaże ona mieszkanie w B jako dożywotnie mieszkanie na podstawie umowy służebności dożywocia lub użytkowania lokalu oraz zwolni Panią A z długu, jaki posiada względem Wnioskodawczyni.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni zapłaci podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu otrzymania wypłaty wkładu mieszkaniowego Pani A?

Pani stanowisko w sprawie

W przeciwieństwie do przychodu dochód oznacza kwotę, która faktycznie pozostaje na koncie podatnika i stanowi jego zysk. Celem obliczenia dochodu od kwoty przychodu należy odjąć sumę kosztów uzyskania przychodu. Dochód jest zatem różnicą pomiędzy osiągniętymi przychodami a poniesionymi kosztami podatkowymi. Co więcej, dochód może zaistnieć tylko wtedy, gdy przychód netto jest wyższy od kosztów uzyskania przychodu. Główna różnica między przychodem a dochodem jest więc taka, że dochód stanowi realne odzwierciedlenie zysku podatnika. W kontekście różnic pomiędzy dochodem a przychodem bardzo istotna jest także kwestia kosztów uzyskania przychodu. Są to wydatki, które zostały poniesione w związku z osiągnięciem przychodu. Koszty takie muszą być odpowiednio udokumentowane, najczęściej fakturą VAT lub innymi dokumentami. Główna różnica między dochodem a przychodem polega właśnie na odliczeniu kosztów uzyskania przychodu.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie osiąga żadnego dochodu. Patrząc wybiórczo na drobny wycinek czynności podjętych w ciągu ostatnich 4,5 lat rzeczywiście sam fakt wypłaty wkładu mieszkaniowego Pani A na jej rzecz stanowi przychód podatkowy, jednak z całą pewnością kwota ta nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Patrząc na konglomerat podjętych przez Wnioskodawczynię czynności, poniosła ona mnóstwo wydatków mających na celu osiągnięcie pieniędzy z wkładu mieszkaniowego Pani A. Wnioskodawczyni przede wszystkim dokonała pożyczek na rzecz Pani A, pomagała pani A przez wiele lat, świadcząc jej szereg usług i finansując mnóstwo wydatków. Łączne zadłużenie Pani A wynosi ponad 100.000 zł na rzecz Wnioskodawczyni. Wreszcie Pani A otrzymuje służebność mieszkania, ewentualnie użytkowania lokalu dożywotnio. Obydwa te tytuły prawne uprawniają Panią A do zamieszkiwania w lokalu w B, który sama sobie wybrała dożywotnio. Łącznie uzyskane przez Panią A świadczenia są ekwiwalentne z wkładem mieszkaniowym, jaki zostanie wypłacony Wnioskodawczyni. Oceniając więc sytuację całościowo, Wnioskodawczyni nie otrzymuje żadnego dochodu w chwili otrzymania pieniędzy z wkładu mieszkaniowego Pani A, ponieważ celem otrzymania tych pieniędzy dokonała całego szeregu czynności, które bardzo dużo ją kosztowały i zajęły mnóstwo czasu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasada powszechności opodatkowania

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ustawy). Dochodem jest nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2).

Pojęcie przychodu

Ogólną definicję przychodu zawiera art. 11 ust. 1 ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Ustawodawca odróżnia przy tym przysporzenia, które mają charakter:

•pieniężny – pieniądze i wartości pieniężne;

•niepieniężny – świadczenia w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa), nieodpłatne świadczenia inne niż świadczenia w naturze (otrzymane usługi lub świadczenia polegające na udostępnianiu rzeczy lub praw).

Aby przychód powstał musi być:

•otrzymany przez podatnika – tj. podatnik musi go rzeczywiście „dostać, odebrać”, albo

•postawiony do dyspozycji podatnika – tj. zostać mu faktycznie udostępniony lub przekazany do odbioru.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia odrębne źródła przychodów osób fizycznych. Od tego, z jakiego źródła pochodzą przychody zależą zasady ich opodatkowania.

Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy. Należą do nich m.in. inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Aby prawidłowo zakwalifikować przychód do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem).

Szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z poszczególnych źródeł zostały zawarte w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1, mieszczące się w ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy.

W związku z tym świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Koszty uzyskania przychodów

Koszty uzyskania przychodów reguluje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z art. 22 ust. 1 ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem powinno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

–pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

–nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–być właściwie udokumentowany.

Wniesienie wkładu mieszkaniowego oraz jego zwrot

Kwestię wniesienia wkładu mieszkaniowego oraz jego zwrotu regulują przepisy ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 438 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać osobie, na rzecz której ustanowione jest prawo, lokal mieszkalny do używania, a osoba ta zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może być ustanowione na rzecz członka spółdzielni albo członka spółdzielni i jego małżonka.

W świetle art. 10 ust. 2 ustawy, osoba ubiegająca się o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego:

wnosi wkład mieszkaniowy według zasad określonych w statucie w wysokości odpowiadającej różnicy między kosztem budowy przypadającym na jej lokal a uzyskaną przez spółdzielnię pomocą ze środków publicznych lub z innych środków uzyskanych na sfinansowanie kosztów budowy lokalu (…).

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy:

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego wygasa z chwilą ustania członkostwa oraz w innych wypadkach określonych w niniejszym rozdziale.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2¹ i 2⁶ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

W wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia wypłaca osobie uprawnionej wartość rynkową tego lokalu. Przysługująca osobie uprawnionej wartość rynkowa nie może być wyższa od kwoty, jaką spółdzielnia uzyska od osoby obejmującej lokal w wyniku przetargu przeprowadzonego przez spółdzielnię zgodnie z postanowieniami statutu.

W przypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, gdy ten lokal nie podlega zbyciu w drodze przetargu na podstawie ust. 2, spółdzielnia zwraca osobie uprawnionej wniesiony wkład mieszkaniowy albo jego wniesioną część, zwaloryzowane według wartości rynkowej lokalu (…).

Jak wynika natomiast z art. 27 § 1 i 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 648 ze zm.):

Członek może rozporządzać swoimi roszczeniami do spółdzielni o wypłatę udziałów oraz o zwrot wkładów lub o wypłatę ich równowartości ze skutecznością od dnia, w którym roszczenia te stały się wymagalne.

Wierzyciel członka może uzyskać zaspokojenie z jego udziałów dopiero z chwilą ustania członkostwa.

Udzielenie i zwrot pożyczki

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610). Zgodnie z art. 720 § 1 i 2 tego Kodeksu:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

Samo udzielenie pożyczki i późniejsza jej spłata pozostają neutralne podatkowo i nie stanowią źródła przychodu dla pożyczkodawcy, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczkobiorcę obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Inaczej rzecz ujmując, kwota przenoszona na drugą stronę w wykonaniu takiej umowy ma charakter zwrotny, nie stanowi dla niej definitywnego przysporzenia majątkowego i z tego względu jest zdarzeniem obojętnym pod względem podatkowym.

Ocena Pani sytuacji

Odnosząc się do przedmiotu sprawy, zwrot wkładu mieszkaniowego wniesionego do spółdzielni przez inną osobę (Panią A) niewątpliwie stanowić będzie dla Pani przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, mieszczące się w kategorii przychodu w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy zakwalifikować do tzw. „innych źródeł” z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Przychodem w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie natomiast zwrot wkładu mieszkaniowego w części przypadającej na wartość pożyczek udzielonych przez Panią Pani A, bowiem zwrócony przez spółdzielnię wkład mieszkaniowy częściowo pokryje dług wynikający z braku wcześniejszej ich spłaty. Zwrot ten we wskazanej części będzie jedynie zwrotem poniesionych przez Panią wydatków na udzielenie pożyczek, które ze swojej natury mają charakter zwrotny.

Tym samym, przychodem z „innych źródeł” podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie w Pani sytuacji nadwyżka wartości wkładu mieszkaniowego zwróconego przez spółdzielnię nad wartością tego wkładu przypadającą na kwoty udzielonych przez Panią pożyczek.

Jednocześnie przychód ten – celem opodatkowania dochodu z nim związanego – nie będzie podlegał pomniejszeniu o wydatki poniesione przez Panią na świadczenie pomocy Pani A oraz na utrzymanie mieszkania, do którego posiada Pani tytuł własności, a które zostało nabyte celem zamiany. Wydatki te nie stanowią bowiem kosztów uzyskania przychodu z tytułu zwrotu wkładu mieszkaniowego innej osoby: nie zostały poniesione w celu (rozumianym jako adekwatny związek) osiągnięcia tego przychodu, lecz są wydatkami o charakterze osobistym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i musi się Pani zastosować do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).