Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.390.2023.1.AJ

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej zwolnioną z podatku dochodowego i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT. 2. Czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), Spółka ma / będzie miała prawo do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, zarówno: • związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania oraz • nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych, odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej, do wysokości limitu ustalonego na dany rok podatkowy (jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m Ustawy o CIT, i odsetek) („Limit”), który to Limit nie jest / nie będzie pomniejszany o koszty usług (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę od 1 stycznia 2022 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

 1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej zwolnioną z podatku dochodowego i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

 2. Czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), Spółka ma / będzie miała prawo do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, zarówno:

- związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania oraz

- nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych, odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej, do wysokości limitu ustalonego na dany rok podatkowy (jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m Ustawy o CIT, i odsetek) („Limit”), który to Limit nie jest / nie będzie pomniejszany o koszty usług (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę od 1 stycznia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. („(…)”, „Spółka” lub „Wnioskodawca”) posiada i prowadzi zakład produkcyjny zajmujący się wytwarzaniem wysokiej jakości komponentów dla branży samochodów osobowych i dostawczych, w szczególności formatowaniem wtryskowym i lakierowaniem. W zakładzie znajduje się między innymi wydajna linia lakiernicza. (…) zaspokaja zapotrzebowanie producentów aut głównie z Europy.

(…) należy do (…), która jest jednym z wiodących na świecie producentów wysokiej jakości komponentów dla przemysłu motoryzacyjnego i pojazdów użytkowych, obecną w wielu lokalizacjach, w tym w Ameryce Północnej, Europie Zachodniej i Środkowej oraz Azji. Centrala (…) znajduje się w (…), w (...). (…) należy do (…), która z kolei należy do (…), Inc.

Działalność produkcyjna (…) prowadzona jest w Specjalnej Strefie Ekonomicznej („SSE”) zgodnie z uzyskanymi zezwoleniami i w konsekwencji dochód ze sprzedaży produktów wytworzonych przez Spółkę jest objęty zwolnieniem podatkowym w SSE w ramach odpowiedniego limitu. W dacie złożenia wniosku limit ten nie jest w pełni wykorzystany.

W swojej działalności (…) wykorzystuje usługi świadczone przez podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, obejmujące między innymi usługi doradcze, zarządzania i kontroli oraz usługi o podobnym charakterze o których mowa w art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.).

W każdym z lat podatkowych w okresie 2018-2021 Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów (związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania oraz nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych) część powyższych kosztów nabywanych usług poniesionych w danym roku podatkowym, która przewyższała sumę kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek („Koszty Limitowane”). Nieodliczone kwoty Kosztów Limitowanych nie były, w rozliczeniu za lata do 2021r., odliczane przez Spółkę w kolejnych 5 latach zgodnie z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT.

Rok obrotowy i podatkowy Spółki był oraz jest obecnie zgodny z rokiem kalendarzowym.

W związku z nowelizacją Ustawy o CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. oraz przepisem przejściowym zamieszczonym w Ustawie Zmieniającej, Wnioskodawca powziął wątpliwości co do sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Kosztów Limitowanych poniesionych w latach 2018-2021, które nie zostały w tym okresie uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia określone w art.15e Ustawy o CIT.

Ze względu na wątpliwości co do sposobu rozliczenia Kosztów Limitowanych w roku 2022, w pierwotnie złożonej deklaracji rocznej CIT-8 za 2022 r. Spółka nie dokonała rozliczenia Kosztów Limitowanych. Po uzyskaniu interpretacji indywidualnej w odpowiedzi na niniejszy wniosek Spółka planuje złożenie korekty do deklaracji rocznej CIT-8 za 2022 r.

Pytania

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej zwolnioną z podatku dochodowego i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT?

2. Czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), Spółka ma / będzie miała prawo do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, zarówno:

- związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania (zakładając udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1) oraz

- nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych, odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej, do wysokości limitu ustalonego na dany rok podatkowy (jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m Ustawy o CIT, i odsetek) („Limit”), który to Limit nie jest/nie będzie pomniejszany o koszty usług (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę od 1 stycznia 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), Spółka ma/będzie miała prawo do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, zarówno:

 a) związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania (zakładając udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1) oraz

 b) nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych,

odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej, do wysokości limitu ustalonego na dany rok podatkowy jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m Ustawy o CIT, i odsetek („Limit”), który to Limit nie jest / nie będzie pomniejszany o koszty usług (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę od 1 stycznia 2022 r.?

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), podatnicy zobowiązani byli wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, koszty:

 a) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 b) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT,

 c) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,

poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 Ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie z art. 15e ust. 4 Ustawy CIT, do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1, przepis art. 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 7 ust. 1 Ustawy CIT stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Jak stanowi z kolei art. 7 ust. 3 Ustawy CIT, przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się w szczególności:

 1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

 2) kosztów uzyskania tych przychodów.

Jak wynika więc z treści przytoczonego powyżej przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 oraz pkt 3 Ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu do opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów wolnych od podatku, a także kosztów uzyskania tych przychodów. W przypadku Spółki takimi przychodami i kosztami będą osiągane przez Spółkę przychody i odpowiadające im koszty z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie uzyskanych zezwoleń (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT).

Odnosząc się do art. 15e ustawy o CIT należy wskazać, że intencją ustawodawcy było uszczelnienie systemu podatkowego, zmierzające do ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie określonych usług i praw, ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych. Jednocześnie, ze stosowania ograniczeń wynikających z ww. art. 15e ustawy o CIT, ustawodawca nie wyłączył podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych, albowiem również te podmioty ponoszą wydatki na rzecz pomiotów powiązanych. A contrario, gdyby zamiarem ustawodawcy było wyłączenie ww. podmiotów ze stosowania ograniczeń określonych w cyt. art. 15e ustawy o CIT, to w przepisie tym zawarłby stosowne wyłączenie.

Z uregulowań art. 15e ustawy o CIT, nie wynika również, aby ograniczenia wynikające z tego przepisu nie miały zastosowania do wydatków na usługi i opłaty wskazane w art. 15e ust. 1, a dotyczące działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów wskazanych w art. 15e ustawy o CIT, w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych pozostaje w zgodzie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy, do którego odsyła art. 15e ust. 4 ustawy o CIT.

Kwotę kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 uwzględnia się w danym źródle przychodów proporcjonalnie do wysokości kosztów poniesionych w ramach danego źródła przychodów.

Mając na uwadze brzmienie wskazanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika, że koszty wymienione w art. 15e nie podlegają ograniczeniom w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych. Podatnicy ci ustalają przychody i koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak inne podmioty. Dopiero uzyskany przez nich dochód, jeśli zostaną spełnione określone warunki, może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Aby obliczyć kwotę dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania konieczne jest ustalenie przychodów z działalności korzystającej ze zwolnienia oraz kosztów uzyskania tych przychodów z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ustawy o CIT w tym art. 15e ustawy o CIT.

Dochód podmiotów działających w specjalnych strefach ekonomicznych jest dochodem zwolnionym z opodatkowania do wysokości określonej kwoty uzależnionej od wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych/na wypłatę wynagrodzeń oraz dopuszczalnej pomocy publicznej. Prawidłowe ustalenie przychodów z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej i kosztów ich uzyskania ma zatem istotne znaczenie, ponieważ może mieć wpływ na wcześniejsze wykorzystanie kwoty dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Ustalając, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 7 ust. 3 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania pomija się przychody i koszty uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, z których dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania. Wielkości te jednocześnie kształtują dochód zwolniony z opodatkowania - w konsekwencji ustalenie, kwoty przychodów zwolnionych oraz kwoty związanych z tymi przychodami kosztów ma zatem zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przysługującego Spółce zwolnienia.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenia wynikające z art. 15e ustawy o CIT, mają zastosowanie do Kosztów Limitowanych ponoszonych przez Spółkę związanych z działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. powinna uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych w analogicznych sprawach podatników prowadzących działalność w SSE.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytanie numer 2.

Zgodnie z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. na mocy Ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw („Ustawa Zmieniająca”) doszło do uchylenia art. 15e Ustawy o CIT, czyli regulacji ustanawiającej obowiązek wyłączania określonych kategorii kosztów z kosztów uzyskania przychodu.

Równocześnie ustawodawca w art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej wprowadził przepis przejściowy, zgodnie z którym podatnicy CIT, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, konstrukcja przepisu przejściowego (art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej) umożliwia Spółce, która do dnia 31 grudnia 2021 r. nabyła na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT prawo do odliczenia nieodliczonych w danym roku Kosztów Limitowanych, rozliczenie tych kosztów od dnia 1 stycznia 2022 r. W odniesieniu do zasad odliczenia, przepis odsyła do pozostałych ustępów art. 15e Ustawy o CIT, a mianowicie ust. 1-8 i 10-15.

Jak wynika z uzasadnienia do Ustawy Zmieniającej (Uzasadnienie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (str. 71): „Przy czym, podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. (planowana data wejścia w życie niniejszej ustawy) nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia także po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych)”. W związku z tym ustawodawca potwierdził prawo podatników do odliczenia kosztów podlegających limitowi w latach ubiegłych na zasadzie kontynuacji, akcentując w tym kontekście konieczność ochrony praw nabytych.

Należy również zauważyć, że na podstawie wskazanego przepisu przejściowego dokonano jedynie zabezpieczenia prawa podatników do odliczenia na bieżąco części kosztów podlegających limitowaniu w latach poprzednich, natomiast nie wprowadzono nowych zasad wyliczenia dotychczasowego limitu odliczalności. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy dla potrzeb ustalenia wysokości odliczenia w roku 2022 (oraz latach kolejnych) nieodliczonych w latach 2018-2021 Kosztów Limitowanych należy w dalszym ciągu kalkulować limit odliczalności („Limit”) na dany rok według zasad określonych w art. 15e ust. 1 w zw. z ust. 12 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), tj. ustalony jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i odsetek. Tym samym, tak skalkulowany Limit powinien stanowić podstawę do dokonywania odliczenia Kosztów Limitowanych poniesionych do dnia 31 grudnia 2021 r. na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przez Spółkę przed 1 stycznia 2022 r.

Jednocześnie w związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT ponoszone w bieżących okresach (tj. począwszy od 1 stycznia 2022 r.) koszty na rzecz podmiotów powiązanych (które w ubiegłych latach podlegałyby ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów podatkowych) powinny móc stanowić koszty uzyskania przychodów oraz koszty te nie będą pomniejszać Limitu skalkulowanego zgodnie z art. 15e Ustawy o CIT (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.) dla danego roku (tj. od 1 stycznia 2022 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Koszty Limitowane, poniesione przez Spółkę w latach 2018-2021 i niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 15e Ustawy o CIT mogą na podstawie art. 60 Ustawy Zmieniającej w zw. z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT podlegać odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych (licząc od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1- 8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów. Spółka realizując w roku 2022 i latach kolejnych prawo do odliczenia Kosztów Limitowanych wyłączonych w latach 2018-2021 na podstawie art. 15e Ustawy o CIT z kosztów uzyskania przychodów, powinna ustalać Limit odliczenia dla danego roku zgodnie z zasadami określonymi w art. 15e Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Jednocześnie w związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po dniu 1 stycznia 2022 r. nie będą podlegały ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a zatem nie będą również pomniejszały Limitu skalkulowanego dla danego roku (od 1 stycznia 2022 r.) zgodnie z art. 15e Ustawy o CIT (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.).

Obliczony Limit dla 2022 r. i lat następnych będzie miał zastosowanie wyłącznie do ustalenia kwoty odliczenia w danym roku Kosztów Limitowanych poniesionych przez Spółkę w latach 2018 - 2021 i niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w tym okresie (tj. w stosunku do których Spółka nabyła prawo do odliczenia w ciągu 5 kolejnych lat podatkowych).

Należy również wskazać, że udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 - tj. potwierdzenie że przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych ponoszonych przez Spółkę związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej, oznacza że również art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej ma zastosowanie do Kosztów Limitowanych ponoszonych przez Spółkę związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej. W konsekwencji ponieważ Spółka do roku 2021 nabyła prawo do odliczenia kosztów limitowanych na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka zachowuje prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

W konsekwencji, w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 - tj. w przypadku potwierdzenia że przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych ponoszonych przez Spółkę związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej, prawo Spółki do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych przysługujące począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) dotyczy również Kosztów Limitowanych związanych z działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej. Koszty Limitowane poniesione w latach 2018-2021 związane z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej, począwszy od 2022 powinny być odliczone od dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej.

Dodatkowo, należy podkreślić, że ustawodawca nie wprowadził żadnych przepisów szczególnych, które pozwoliłyby na dokładne określenie, które koszty nieodliczone w latach poprzednich powinny podlegać rozliczeniu w pierwszej kolejności. W ocenie Wnioskodawcy, jest ona uprawniona do przyjęcia, że w pierwszej kolejności będą mogły podlegać odliczeniu Koszty Limitowane nieodliczone w 2018 r., w dalszej kolejności w 2019 r., następnie w 2020 r., a na końcu 2021 r. (tj. według metody FIFO - z ang. first in first out - pierwsze weszło, pierwsze wyszło).

Spółka końcowo zwraca również uwagę, że zaprezentowane przez nią stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo przywołać można:

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lutego 2023 r., znak: 0111- KDIB1-1.4010.811.2022.1.SH,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 grudnia 2022 r., znak: 0111- KDIP2-2.4010.192.2022.1.RK,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 listopada 2022 r., znak: 0111- KDIB1-2.4010.712.2022.1.MZA,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2022 r., znak: 0111- KDIB2-1.4010.357.2022.1.AP,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 sierpnia 2022 r., znak: 0111- KDIB 1-2.4010.455.2022.1.AK, czy też

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2022 r., znak: 0111- KDIB2-1.4010.589.2021.1.BJ.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska odnoszącego się do zdarzenia przyszłego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

 1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

 3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT – ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

a. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

- ten sam inny podmiot lub

-małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

 c. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 15e ust. 4 ustawy o CIT (w stanie prawnym do 31 grudnia 2021 r.),

Do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1, przepis art. 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (w stanie prawnym do 31 grudnia 2021 r.)

Kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „Ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z dniem 1 stycznia 2022 r. został uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostały odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej,

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

W ramach tak ustalonego limitu podatnik może odliczyć kwoty kosztów limitowanych, nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych.

Przedmiotem Państwa Wątpliwości ujętych w pytaniu nr 1 jest kwestia ustalenia czy w przedstawionym stanie faktycznym, przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalnością gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej zwolnioną z podatku dochodowego i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Zauważyć należy, że specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 91, dalej: „Ustawa o SSE”).

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy,

Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie, uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ww. ustawy). Oznacza to, że tylko dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu podlegać będzie zwolnieniu od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dopiero ustalony w ww. sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku. Innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy,

Wolne od podatku są: dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15e ust. 4 ustawy o CIT (w stanie prawnym do 31 grudnia 2021 r.),

Do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1, przepis art. 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT,

2) Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

2a) Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Przepisy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT ustanawiają zasadę proporcjonalnego podziału pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można w sposób wyłączny przyporządkować do żadnego źródła. Proporcjonalnej alokacji dokonuje się w oparciu o tzw. klucz przychodowy, który polega na podziale kosztów w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. O ile przepis art. 15 ust. 2 ustawy o CIT ustanawia zasadę proporcjonalnego podziału kosztów pośrednich pomiędzy przychody opodatkowane, nieopodatkowane i zwolnione z opodatkowania, to art. 15 ust. 2a ustawy o CIT reguluje sytuacje, w których w ramach jednego źródła część kosztów pośrednich alokowana jest do przychodów podlegających opodatkowaniu, a część do nieopodatkowanych lub zwolnionych.

W przypadku kosztów, których nie można przypisać do źródła przychodów, należy dokonać alokacji tego rodzaju kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Należy również zauważyć, że tak w art. 15e ust. 4 oraz w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawarto odesłanie do tego samego art. 7 ust. 3 ustawy o CIT.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT,

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

 1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

 3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2 (…).

W świetle art. 15e ust. 7 ustawy o CIT (obowiązującego do 31 grudnia 2021 r.),

Kwotę kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ust. 1 uwzględnia się w danym źródle przychodów proporcjonalnie do wysokości kosztów, o których mowa w ust. 1, poniesionych w ramach danego źródła przychodów.

Mając na uwadze brzmienie wskazanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynikało, że koszty wymienione w art. 15e nie podlegają ograniczeniom w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych.

Podatnicy ci ustalają przychody i koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak inne podmioty. Dopiero uzyskany przez nich dochód, jeśli zostaną spełnione określone warunki, może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Aby dochód ten wyliczyć konieczne było ustalenie kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15e ustawy o CIT.

Dochód podmiotów działających w specjalnych strefach ekonomicznych jest dochodem zwolnionym z opodatkowania do wysokości określonej kwoty uzależnionej od wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych/na wypłatę wynagrodzeń oraz dopuszczalnej pomocy publicznej. Prawidłowe ustalenie przychodów z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej i kosztów ich uzyskania ma zatem istotne znaczenie, ponieważ może mieć wpływ na wcześniejsze wykorzystanie kwoty dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Ustalając, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 7 ust. 3 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania, pomija się przychody i koszty uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, z których dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania. Wielkości te jednocześnie kształtują dochód wolny. Ustalenie, jakie wydatki i w jakiej wysokości stanowią koszty uzyskania przychodów ma zatem zasadnicze znaczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że ze stosowania ograniczeń wynikających z ww. art. 15e ustawy o CIT (w dacie obowiązywania tych przepisów), ustawodawca nie wyłączył podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych, albowiem również te podmioty ponoszą wydatki na rzecz pomiotów powiązanych. A contrario, gdyby zamiarem ustawodawcy było wyłączenie ww. podmiotów ze stosowania ograniczeń określonych w cyt. art. 15e ustawy o CIT, to w przepisie tym zawarłby stosowne wyłączenie. Z uregulowań art. 15e ustawy o CIT, nie wynika również, aby ograniczenia wynikające z tego przepisu nie miały zastosowania do wydatków na usługi i opłaty wskazane w art. 15e ust. 1, a dotyczące działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów wskazanych w art. 15e ustawy o CIT, w przypadku podmiotów prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych pozostawało w zgodzie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy, do którego odsyłał art. 15e ust. 4 ustawy o CIT.

W przypadku osiąganego przez Spółkę dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie przewidzianych prawem zezwoleń, a więc dochodu wolnego od podatku, przychody i koszty uzyskania przychodów składające się na ten dochód były objęte regulacją art. 15e Ustawy o CIT. Zarówno bowiem koszty alokowane przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej, jak i do działalności zwolnionej z opodatkowania podlegały ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15e ust. 12 ww. ustawy (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.),

Przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Wykorzystanie limitu 3 000 000 zł dla potrzeb stosowania art. 15e ustawy o CIT winno było następować wg zasady określonej w art. 15e ust. 7 ustawy, a więc w proporcji do wysokości kosztów określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, poniesionych w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu oraz korzystającej ze zwolnienia (SSE).

Ze wskazanych wyżej względów należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że przepisy art. 15e ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), miały zastosowanie do Kosztów Limitowanych związanych z działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej i Spółka w kalkulacji limitu określonego w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.) powinna była uwzględniać przychody oraz koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wymienionych w pytaniu nr 2 zauważyć należy, że na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy zmieniającej w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r, są Państwo uprawnieni do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów nieodliczonych kosztów usług do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 w zw. z ust. 12 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. bez uwzględniania w limicie bieżących kosztów usług niematerialnych ponoszonych w danym roku podatkowym po 2021 r., w którym Wnioskodawca dokonuje odliczenia nieodliczonych kosztów usług.

Przy czym, przepisy ustawy o CIT nie określają, w jakiej kolejności należy ujmować kwotę kosztów nieodliczoną w danym roku podatkowym (powyżej limitu) w przypadku gdy w kolejnym roku limit ustalony zgodnie z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy o CIT zostanie przekroczony. Jednocześnie, ustawodawca nie pozbawił podatników prawa do takiego odliczenia, które ograniczone jest wobec tego jedynie pięcioletnim terminem określonym w art. 15e ust. 9 ustawy CIT. Należy zatem stwierdzić, że przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody FIFO (tzw. "pierwsze weszło, pierwsze wyszło"), która pozwoli na zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym z uwagi na limit wynikający z art. 15e ustawy o CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę Państwa stanowisko wskazujące, że na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), Spółka ma/będzie miała prawo do odliczenia od dochodu nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, zarówno:

- związanych z działalnością strefową zwolnionych z opodatkowania,

- nie związanych z działalnością strefową opodatkowanych na zasadach ogólnych, odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej, do wysokości limitu ustalonego na dany rok podatkowy (jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m Ustawy o CIT, i odsetek) („Limit”), który to Limit nie jest/nie będzie pomniejszany o koszty usług (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę od 1 stycznia 2022 r.

- jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).