Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 13 lipca 2023 r., sygn. C-260/22

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTHONY’EGO MICHAELA COLLINSA

przedstawiona w dniu 13 lipca 2023 r.(1).

Sprawa C260/22

Seven.One Entertainment Group GmbH

przeciwko

Corint Media GmbH

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Erfurt (sąd krajowy w Erfurcie, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2001/29/WE – Artykuł 2 lit. e) – Prawo organizacji radiowych i telewizyjnych do zwielokrotnienia w stosunku do utrwaleń ich programów – Artykuł 5 ust. 2 lit. b) – Wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny – Warunek godziwej rekompensaty – Opłata od czystych nośników – Szkoda wyrządzona organizacjom radiowym i telewizyjnym – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Równość traktowania – Zasada pierwszeństwa prawa Unii i zasada bezpośredniego skutku – Emanacje państwa











I. Wprowadzenie

1. Rozpatrywany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został złożony przez Landgericht Erfurt (sąd krajowy w Erfurcie, Niemcy) w kontekście postępowania dotyczącego umowy o wyłączne zarządzanie prawami autorskimi (zwanej dalej „umową”) zawartej między Seven.One Entertainment Group GmbH, organizacją telewizyjną produkującą i nadającą „SAT.1 Gold”(2) w Niemczech (zwaną dalej „stroną powodową”), a Corint Media GmbH, organizacją zbiorowego zarządzania, która zajmuje się obroną i egzekwowaniem praw autorskich prywatnych kanałów telewizyjnych i stacji radiowych (zwaną dalej „stroną pozwaną”). Zgodnie z umową strona pozwana podjęła się obowiązku egzekwowania prawa strony skarżącej do otrzymania godziwej rekompensaty za dokonywane przez osoby fizyczne na użytek prywatny zwielokrotnianie utrwaleń jej programów. Strona pozwana twierdzi, że nie ma obowiązku egzekwować tego prawa, ponieważ chociaż krajowe prawo autorskie zezwala na kopiowanie na użytek prywatny utrwaleń programów, wyklucza jakiekolwiek powiązane uprawnienie do rekompensaty.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 2 lit. e) i art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE(). W art. 2 lit. e) dyrektywy 2001/29 przyznaje się organizacjom radiowym i telewizyjnym wyłączne prawo do zwielokrotniania utrwaleń ich programów. Na mocy art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29 państwa członkowskie mogą przewidzieć ograniczenia w odniesieniu do prawa do zwielokrotniania określonego w art. 2 tej dyrektywy, ustanawiając wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny. Wyjątek ten ma zastosowanie do zwielokrotniania na dowolnych nośnikach dokonywanego przez osobę fizyczną do prywatnego użytku(), pod warunkiem że podmioty praw autorskich otrzymają godziwą rekompensatę. W swoim wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Landgerichts Erfurt (sąd krajowy w Erfurcie) dąży do ustalenia, czy prawo krajowe może ustanawiać wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny w odniesieniu do zwielokrotniania utrwaleń programów przy jednoczesnym wyłączeniu prawa organizacji radiowych i telewizyjnych do otrzymania godziwej rekompensaty. Sąd odsyłający zwraca się w szczególności z pytaniem, czy wyłączenie godziwej rekompensaty może być uzasadnione faktem, że jako producenci programów telewizyjnych pewne organizacje radiowe i telewizyjne są uprawnione do rekompensaty za kopiowanie na użytek prywatny ich programów telewizyjnych wyprodukowanych przez nie same().

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00