Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.477.2023.2.MF

Dotyczy ustalenia, w którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 1-7.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia w którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 1-7.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 26 września 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka SA (dalej określana jako: „Wnioskodawca”) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi koszty nabycia takich usług jak np. prenumeraty czasopism, usługi doradcze, licencje na oprogramowanie oraz ubezpieczenia, które zostały szczegółowo opisane poniżej w sytuacjach 1-7 (dalej określane jako: „koszty”).

Wszystkie te koszty spełniają warunki do uznania ich za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze względu na związek z przychodami Wnioskodawcy.

Koszty opisane w sytuacjach 1 - 6 są kosztami pośrednimi w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie da się ich bezpośrednio powiązać z przychodami Wnioskodawcy. Natomiast koszty opisane w sytuacji 7 są kosztami nabycia wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p., ponieważ wiążą się z nabyciem licencji o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i wykorzystywanych przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Omawiane koszty nie są przez Wnioskodawcę ujmowane do celów rachunkowych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

W praktyce prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej występują następujące sytuacje związane z kosztami:

1. Wnioskodawca nabywa usługę prenumeraty czasopism obejmującą okres od stycznia do grudnia 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w grudniu 2022 r.
2. Wnioskodawca nabywa usługę ubezpieczeniową obejmującą okres od października 2022 do września 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych we wrześniu 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w sierpniu 2022 r.
3. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na całą wartość usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r.
4. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na całą wartość usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca nie wystawia faktury końcowej.
5. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na część wartości usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca wystawia fakturę końcową dokumentującą usługę w lipcu 2023 r., a Wnioskodawca ujmuje ją w księgach rachunkowych w lipcu 2023 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia za usługę w sierpniu 2023 r.
6. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na część wartości usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca wystawia fakturę końcową dokumentującą usługę w lipcu 2024 r., a Wnioskodawca ujmuje ją w księgach rachunkowych w lipcu 2024 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia za usługę w sierpniu 2024 r.
7. Wnioskodawca nabywa usługę licencji na oprogramowanie obejmującą okres od września 2022 r. do sierpnia 2024 r. Wynagrodzenie za nabycie licencji jest niższe niż 10 000 zł. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych w czerwcu 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w lipcu 2022 r. Wartość początkowa licencji nie przekracza 10 000 zł, więc Wnioskodawca nie dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca przyjmuję licencję do używania we wrześniu 2022 r.

Celem niniejszego wniosku jest ustalenie, w którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki opisane w sytuacjach 1 - 7. Celem niniejszego wniosku nie jest ustalanie, czy wydatki opisane w sytuacjach 1 - 7 stanowią koszty uzyskania przychodów oraz czy stanowią one koszty pośrednie, ponieważ kwestie te są elementem opisu stanu faktycznego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 listopada 2023 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Wydatki dotyczące usług doradczych opisane w sytuacjach oznaczonych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nr 3, 4, 5 i 6 utracą charakter zaliczki (tj. wydatki te nie będą miały już charakteru zwrotnego) w momencie całkowitego wykonania usług doradczych, czyli w sytuacji oznaczonej nr 3 w dniu 31 grudnia 2023 r., zaś w sytuacjach oznaczonych nr 4, 5 i 6 w dniu 30 czerwca 2024 r.

Pytania

1.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 1?

2.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 2?

3.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 3?

4.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 4?

5.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 5?

6.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 6?

7.W którym momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek opisany w sytuacji 7?

Państwa stanowisko w sprawie

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określają przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...)”.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą”.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. „Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. stanowi, że „Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki”.

Natomiast art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, że „Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania”.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dniem poniesienia kosztu pośredniego, zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., jest dzień ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych. Jednak przez ujęcie kosztu w księgach rachunkowych nie należy rozumieć wyłącznie ujęcia go na koncie kosztowym. Za ujęcie kosztu w księgach rachunkowych należy również uznawać ujęcie go na koncie innym niż kosztowe.

Stanowisko to potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2022 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.673.2022.2.SH), w której stwierdzono: „W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego. Należy podkreślić, że chodzi tu o jakiekolwiek ujęcie kosztu w księgach rachunkowych a nie tylko ujęcie go na kontach wynikowych (kosztowych). W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych - ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.”.

W drugiej kolejności należy wskazać, że moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla wydatków mających charakter kosztów pośrednich określa art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Z treści tego przepisu można wyprowadzić dwie reguły postępowania. Po pierwsze, jeśli koszty dotyczą okresu nieprzekraczającego roku podatkowego, to stanowią one koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Po drugie, jeśli koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, to należy określić jaka część tego kosztu dotyczy danego roku podatkowego, natomiast jeśli nie można tego określić to należy je przyporządkować do danego roku podatkowego proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą.

Jednocześnie przez koszty uzyskania przychodów dotyczące danego okresu należy rozumieć koszty usług wykonywanych w danym okresie. Stanowisko to potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 marca 2020 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.18.2020.1.AR), w której stwierdzono: „że „okres, którego dotyczą” dane koszty, to okres, w jakim będzie wykonywana usługa, za którą ponoszony jest ten dany koszt skutkujący uzyskiwaniem przychodu. Na przykład okres najmu powierzchni magazynowej, okres emitowania reklamy, okres prenumeraty czasopism czy też programów komputerowych (np. baz danych)”.

W trzeciej kolejności należy wskazać, że jednym z warunków uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jest jego definitywny charakter. Tym samym podatnik nie jest uprawniony do zaliczenia faktury zaliczkowej do kosztu uzyskania przychodów. Wydatek stanie się kosztem uzyskania przychodów dopiero wówczas, gdy świadczenie zostanie wykonane lub spełnione.

Stanowisko to potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 października 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.321.2019.1.BSA), w której stwierdzono: „Z uwagi na fakt, iż zaliczka nie ma charakteru definitywnego, zapłata zaliczki nie daje podstawy do uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodów. Brak definitywnego charakteru zaliczki nie pozwala bowiem na dokonanie jednoznacznej oceny, czy świadczenie którego zaliczka dotyczy, będzie powiązane z uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem) przychodów. Wartość zapłaconej zaliczki będzie mogła być zaliczona do kosztów podatkowych dopiero po wykonaniu bądź spełnieniu należnego świadczenia oraz wykazaniu związku pomiędzy poczynionym wydatkiem, a przychodem podatkowym, a także pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania wykonania takiego świadczenia”.

Na koniec należy wskazać, że w przypadku wartości niematerialnych i prawnych przepisy u.p.d.o.p. przewidują szczególne zasady rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. przewiduje, że w przypadku wartości niematerialnych i prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16a - 16m u.p.d.o.p. Jednocześnie art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p. przewiduje, że w przypadku nabycia wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej nieprzekraczającej 10 000 zł podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, ale zaliczyć ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Tym samym art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p. Stanowisko to potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 kwietnia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB1-3.4010.103.2018.1.MST), w której stwierdzono: „Jednocześnie, wskazać należy, że w przypadku, gdy wartość nabytych przez Spółkę autorskich praw nie będzie przekraczać wartości wskazanych w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obwiązującym na dzień nabycia, Spółka będzie miała możliwość zaliczenia tych wartości jednorazowo w koszty uzyskania przychodów, ale na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, a nie jak wskazuje art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT”.

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy u.p.d.o.p. oraz zasady ich interpretacji Wnioskodawca chciałby przedstawić swoje stanowisko w zakresie momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków opisanych w sytuacjach 1 - 7.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 1 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego ujęcia w księgach rachunkowych, a więc w listopadzie 2022 r. Znajduje tutaj zastosowanie art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z kosztem pośrednim, który dotyczy okresu nieprzekraczającego roku podatkowego (okresu od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r.). W takiej sytuacji przepisy przewidują, że jedynym momentem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest moment ujęcia w księgach rachunkowych. Tym samym, jeśli wydatek ten zostanie ujęty w księgach rachunkowych w listopadzie 2022 r., to będzie stanowił on koszt uzyskania przychodów w listopadzie 2022 r.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 2 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego ujęcia w księgach rachunkowych, a więc we wrześniu 2022 r. (w części dotyczącej okresu od października 2022 r. do grudnia 2022 r.) oraz w styczniu 2023 r. (w części dotyczącej okresu od stycznia 2023 r. do września 2023 r.). Znajduje tutaj zastosowanie art. 15 ust. 4d zdanie drugie u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z kosztem pośrednim, który dotyczy okresu przekraczającego roku podatkowego (okresu od października 2022 r. do września 2023 r.). W takiej sytuacji przepisy przewidują konieczność podziału kosztu proporcjonalnie do okresu którego on dotyczy oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym. W przypadku kosztów dotyczących okresu od października 2022 r. do grudnia 2022 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów we wrześniu 2022 r., jeśli wydatek ten zostanie ujęty w księgach rachunkowych we wrześniu 2022 r. Natomiast w przypadku kosztów dotyczących okresu od stycznia 2023 r. do września 2023 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu roku podatkowego którego one dotyczą, czyli w styczniu 2023 r.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 3 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, czyli w grudniu 2023 r. Znajduje tutaj zastosowanie przede wszystkim art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z fakturą zaliczkową, a więc z wydatkiem o charakterze niedefinitywnym. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, ponieważ wówczas stanie się on definitywny. Tym samym w przedstawionej sytuacji wydatek będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w grudniu 2023 r.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 4 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, czyli w czerwcu 2024 r. Znajduje tutaj zastosowanie przede wszystkim art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z fakturą zaliczkową, a więc z wydatkiem o charakterze niedefinitywnym. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, ponieważ wówczas stanie się on definitywny. Tym samym w przedstawionej sytuacji wydatek będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w czerwcu 2024 r.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 5 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego ujęcia w księgach rachunkowych, a więc w lipcu 2023 r. (w części dotyczącej okresu od lipca 2023 r. do grudnia 2023 r.) oraz w styczniu 2024 r. (w części dotyczącej okresu od stycznia 2024 r. do czerwca 2024 r.). Znajduje tutaj zastosowanie art. 15 ust. 4d zdanie drugie u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z kosztem pośrednim, który dotyczy okresu przekraczającego roku podatkowego (okresu od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r.). Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawca otrzymał fakturę końcową oraz ujął ją w księgach rachunkowych w lipcu 2023 r., a tym samym poniesiony wydatek ma charakter definitywny. W takiej sytuacji przepisy przewidują konieczność podziału kosztu proporcjonalnie do okresu którego on dotyczy oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym. W przypadku kosztów dotyczących okresu od lipca 2023 r. do grudnia 2023 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w lipcu 2023 r., jeśli wydatek ten zostanie ujęty w księgach rachunkowych w lipcu 2023 r. Natomiast w przypadku kosztów dotyczących okresu od stycznia 2024 r. do czerwca 2024 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu roku podatkowego którego one dotyczą, czyli w styczniu 2024 r.

Ad. 6

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 6 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, czyli w czerwcu 2024 r. Znajduje tutaj zastosowanie przede wszystkim art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z fakturą zaliczkową, a więc z wydatkiem o charakterze niedefinitywnym. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie wykonania usługi której ten wydatek dotyczy, ponieważ wówczas stanie się on definitywny. Tym samym w przedstawionej sytuacji wydatek będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w czerwcu 2024 r.

Ad. 7

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek opisany w sytuacji 7 powinien być przez niego zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w momencie przyjęcia do używania licencji na oprogramowanie, czyli we wrześniu 2022 r. Znajduje tutaj zastosowanie art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p. Mamy bowiem do czynienia z nabyciem licencji na oprogramowanie, która spełnia warunki do uznania jej za wartość niematerialną i prawną. Jednocześnie wartość początkowa tej licencji na oprogramowanie nie przekracza 10 000 zł. W takiej sytuacji Wnioskodawca ma możliwość nie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej, tylko zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu przyjęcia do używania licencji na oprogramowanie. Tym samym jeśli licencja na oprogramowanie zostanie przyjęta do używania we wrześniu 2022 r., to wydatki na jej nabycie będą kosztem uzyskania przychodów we wrześniu 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”).

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

- musi być poniesiony przez podatnika,

- musi być definitywny,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- musi być właściwie udokumentowany.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).

Do kategorii kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Z kolei pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Koszty te jednak są związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w praktyce prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej występują następujące sytuacje związane z kosztami:

1. Wnioskodawca nabywa usługę prenumeraty czasopism obejmującą okres od stycznia do grudnia 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w grudniu 2022 r.
2. Wnioskodawca nabywa usługę ubezpieczeniową obejmującą okres od października 2022 do września 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych we wrześniu 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w sierpniu 2022 r.
3. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na całą wartość usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r.
4. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na całą wartość usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca nie wystawia faktury końcowej.
5. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na część wartości usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca wystawia fakturę końcową dokumentującą usługę w lipcu 2023 r., a Wnioskodawca ujmuje ją w księgach rachunkowych w lipcu 2023 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia za usługę w sierpniu 2023 r.
6. Wnioskodawca nabywa usługę doradczą obejmującą okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę zaliczkową wystawioną na część wartości usługi w listopadzie 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury w grudniu 2022 r. Usługodawca wystawia fakturę końcową dokumentującą usługę w lipcu 2024 r., a Wnioskodawca ujmuje ją w księgach rachunkowych w lipcu 2024 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia za usługę w sierpniu 2024 r.
7. Wnioskodawca nabywa usługę licencji na oprogramowanie obejmującą okres od września 2022 r. do sierpnia 2024 r. Wynagrodzenie za nabycie licencji jest niższe niż 10 000 zł. Wnioskodawca otrzymuje fakturę dokumentującą tę usługę oraz ujmuje ją w księgach rachunkowych w czerwcu 2022 r. Wnioskodawca dokonuje zapłaty za tę usługę w lipcu 2022 r. Wartość początkowa licencji nie przekracza 10 000 zł, więc Wnioskodawca nie dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca przyjmuję licencję do używania we wrześniu 2022 r.

Ponadto z uzupełnienia wniosku wynika, iz wydatki dotyczące usług doradczych opisane w sytuacjach oznaczonych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nr 3, 4, 5 i 6 utracą charakter zaliczki (tj. wydatki te nie będą miały już charakteru zwrotnego) w momencie całkowitego wykonania usług doradczych, czyli w sytuacji oznaczonej nr 3 w dniu 31 grudnia 2023 r., zaś w sytuacjach oznaczonych nr 4, 5 i 6 w dniu 30 czerwca 2024 r.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia momentu zaliczenia ww. wydatków opisanych w sytuacji 1-7 do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

W myśl art. 16b ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16d ust. 1 i 2 ustawy o CIT:

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d zd. drugie ustawy o CIT). O tym jednak czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych należy stwierdzić, że art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu, odwołał się do pewnych pojęć znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT, jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa podatkowego, mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie, stwierdzić należy, że wydatek dotyczący sytuacji nr 1 tj. nabycia usług prenumeraty czasopism, obejmujący okres od stycznia do grudnia 2023 r., który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, powinien być potrącalny na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jednakże zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu, z którego wynika, że jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z opisu sprawy wynika, iż wydatek dotyczący sytuacji nr 1 tj. nabycia usług prenumeraty czasopism, o których mowa powyżej, ujęliście Państwo w księgach rachunkowych w listopadzie 2022 r. Jednakże wydatek ten przekracza w całości rok podatkowy, ponieważ dotyczy 2023 roku.

W związku z powyższym wydatek opisany w sytuacji nr 1 powinien być zaliczany przez Państwa do kosztów uzyskania przychodów w 2023 r.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wydatku dotyczącego sytuacji nr 2 tj. nabycia usługi ubezpieczenia, obejmującą okres od października 2022 r. do września 2023 r., który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, wskazać należy, iż wydatek ten powinien być potrącalny na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jednakże zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu, z którego wynika, że jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zatem wydatek opisany w sytuacji nr 2 powinien być zaliczany przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, iż wydatek opisany w sytuacji 2 powinien być przez Wnioskodawcę zaliczany do kosztów uzyskania we wrześniu 2022 r. w części dotyczącej okresu od października 2022 r. do grudnia 2022 r. oraz w styczniu 2023 r. w części dotyczącej okresu od stycznia 2023 r. do września 2023 r.

Wydatek ten dotyczy bowiem okresu przekraczającego rok podatkowy, fakturę dokumentującą ten wydatek otrzymaliście Państwo we wrześniu 2022 r.

Zatem wydatek ten należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie na podstawie otrzymanej faktury, a więc we wrześniu 2022 r. w części dotyczącej okresu od października 2022 r. do grudnia 2022 r. oraz w styczniu 2023 r. w części dotyczącej okresu od stycznia 2023 r. do września 2023 r.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Odnosząc się do wydatku opisanego w sytuacji nr 3, tj. nabycia usługi doradczej obejmującej okres od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r., który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, wskazać należy, że wydatek ten może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie kiedy stanie się definitywny. W opisanej sytuacji mamy bowiem do czynienia z fakturą zaliczkową, a więc z wydatkiem o charakterze niedefinitywnym. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, iż jedną z przesłanek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego definitywność. Oznacza ona, że wydatek nie może zostać podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie. Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, to znaczy, że musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych, z których dany wydatek jest dokonywany. Ponadto aby wydatek ten mógł stanowić koszt uzyskania przychodów musi zostać ujęty w księgach rachunkowych.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku wydatek dotyczący usług doradczych opisanych w sytuacji oznaczonej nr 3 we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej utraci charakter zaliczki (tj. wydatek ten nie będzie miał już charakteru zwrotnego) dopiero w momencie całkowitego wykonania usługi doradczej, tj. w dniu 31 grudnia 2023 r.

Zatem w opisanej sytuacji nr 3 wydatek dotyczący usług doradczych stanie się kosztem uzyskania przychodów w momencie kiedy stanie się definitywny i zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółki.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wydatku opisanego w sytuacji nr 4, tj. nabycia usługi doradczej obejmującej okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, wskazać należy, iż wydatek ten może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie kiedy stanie się definitywny. W opisanej sytuacji mamy bowiem do czynienia z fakturą zaliczkową, a więc z wydatkiem o charakterze niedefinitywnym. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto aby wydatek ten mógł stanowić koszt uzyskania przychodów musi zostać ujęty w księgach rachunkowych.

Z uzupełnienia wniosku wynika bowiem, że wydatek dotyczący usług doradczych opisanych w sytuacji oznaczonej nr 4 we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej utraci charakter zaliczki (tj. wydatek ten nie będzie miał już charakteru zwrotnego) dopiero w momencie całkowitego wykonania usługi doradczej, tj. w dniu 30 czerwca 2024 r.

Zatem w opisanej sytuacji nr 3 wydatek dotyczący usług doradczych stanie się kosztem uzyskania przychodów w momencie kiedy stanie się definitywny i zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółki.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wydatku opisanego w sytuacji nr 5, tj. nabycia usługi doradczej obejmującej okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jednakże zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu, z którego wynika, że jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Ponadto Wnioskodawca otrzymał fakturę końcową dokumentującą ww. usługę w lipcu 2023 r. i ujął ją w księgach rachunkowych w tym samym miesiącu.

Zatem wydatek opisany w sytuacji 5 powinien być zaliczany przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem w zakresie pytania nr 5, iż w przypadku kosztów dotyczących okresu od lipca 2023 r. do grudnia 2023 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w lipcu 2023 r., na podstawie faktury końcowej dokumentującej ten wydatek. Natomiast w przypadku kosztów dotyczących okresu od stycznia 2024 r. do czerwca 2024 r. właściwe będzie zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym miesiącu roku podatkowego którego one dotyczą, czyli w styczniu 2024 r.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 5 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wydatku opisanego w sytuacji nr 6, tj. nabycia usługi doradczej obejmującej okres od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r. który Państwo traktujecie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt pośredni, wskazać należy, że wydatek ten może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie kiedy stanie się definitywny. Dopóki wydatek ten nie będzie miał charakteru definitywnego, to nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w konsekwencji nie można dla niego ustalić momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodów musi zostać ujęty w księgach rachunkowych.

Jak wynika z wniosku wydatek dotyczący usług doradczych opisanych w sytuacji oznaczonej nr 6 we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej utraci charakter zaliczki (tj. wydatek ten nie będzie miał już charakteru zwrotnego) dopiero w momencie całkowitego wykonania usługi doradczej, tj. w dniu 30 czerwca 2024 r. Ponadto Usługodawca wystawia fakturę końcową dokumentującą usługę w lipcu 2024 r., a Wnioskodawca ujmuje ją w księgach rachunkowych w lipcu 2024 r. Skoro zatem wydatek dotyczący usług doradczych opisanych w sytuacji nr 6 stanie się definitywny w momencie całkowitego wykonania usługi, tj. 30 czerwca 2024 r., jednakże faktura końcowa dokumentującą tą usługę zostanie wystawiona w lipcu 2024 r. i w tym samym miesiącu zostanie ujęta w księgach rachunkowych, to wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w dniu na którym ujęto go w księgach rachunkowych.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wydatku opisanego w sytuacji nr 7, tj. nabycia licencji na oprogramowanie obejmującej okres od września 2022 r. do sierpnia 2024 r. zgodzić się należy z Państwem, iż wydatek ten powinien być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, tj. w momencie oddania do używania licencji na oprogramowanie, czyli we wrześniu 2022 r. Mamy bowiem do czynienia z nabyciem licencji na oprogramowanie, która spełnia warunki do uznania jej za wartość niematerialna i prawną, a wartość tej licencji nie przekracza 10 000 zł.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie sytuacji nr 7, iż licencja na oprogramowanie zostanie przyjęta do używania we wrześniu 2022 r., to wydatki na jej nabycie będą kosztem uzyskania przychodów we wrześniu 2022 r., należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w sprawach innych podmiotów i nie wiążą one Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).