Jak rozliczać i wykazywać w księgach rachunkowych niskocenne środki trwałe

Spółka co kilka lat wymienia drobny sprzęt biurowy. Głównie są to komputery przenośne, monitory, telefony służbowe. Jednostkowa wartość zakupionych przedmiotów jest zazwyczaj stosunkowo niska, jednakże wartość całej faktury często dość wysoka. W jaki sposób rozliczyć i wykazać w księgach rachunkowych zakup składników majątku o niskiej wartości w przypadku jednorazowych i nieczęstych transakcji? Czy powinno opierać się na przepisach podatkowych jako wytyczne w tym zakresie? 

Ustawa o rachunkowości nie definiuje wprost niskocennych środków trwałych. Nie wskazuje również progu kwotowego, od którego należałoby uznać, że dany składnik majątku jest niskowartościowy. Podpowiada jedynie, że niskocenne składniki majątku to takie, które z punktu widzenia całej jednostki są nieistotne wartościowo. Możemy zatem dla celów bilansowych korzystać z uproszczeń w tym zakresie (jak jednorazowa amortyzacja tych składników majątku), o ile to nie zniekształca obrazu jednostki w sprawozdaniu finansowym. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jest w tym zakresie bardziej precyzyjna, wskazując, że dokonywanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jest dopuszczalne w przypadku, gdy ich wartość początkowa nie przekracza kwoty 10 000 zł. Należy zaznaczyć, że podejście bilansowe i podatkowe w zakresie niskocennych środków trwałych może, ale nie musi być takie same (a nawet czasami nie powinno). Szczegóły – w uzasadnieniu.