Opinia rzecznika generalnego J. Kokott przedstawiona w dniu 1 marca 2018 r. N Luxembourg 1 i in. przeciwko Skatteministeriet., sygn. połączone C-115/16, C-118/16, C-119/16 i C-299/16

1.

W tej sprawie – podobnie jak w trzech innych toczących się równolegle postępowaniach (2) – zwrócono się do Trybunału o rozstrzygnięcie, w jakich okolicznościach cywilnoprawny właściciel odsetek może zostać uznany za właściciela [odsetek] w rozumieniu dyrektywy o odsetkach i należnościach licencyjnych (3). Ponadto należy wyjaśnić, czy przy dokonywaniu wykładni prawa Unii należy także uwzględnić komentarze Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) do jej modelowych konwencji podatkowych, w szczególności, gdy zostały one zmienione po wydaniu dyrektywy. Pojawia się także pytanie dotyczące definicji i możliwości bezpośredniego stosowania zakazu nadużyć uregulowanego w prawie Unii.

2.

Pytania te powstały na gruncie duńskiego sporu podatkowego, w przedmiocie którego administracja finansowa uważa, że unikanie duńskiego opodatkowania u źródła poprzez włączenie „kontrolowanej” spółki z innego państwa członkowskiego stanowi nadużycie prawa. Przez to unika się bowiem co do zasady ostatecznego obciążenia podatkiem u źródła w ramach struktury przedsiębiorstwa, mimo że odsetki w końcu wypłacane są na rzecz funduszu kapitałowego w państwie trzecim. Jeżeli owo państwo trzecie dodatkowo jeszcze zapobiega temu, aby informacja o wypłacie odsetek na rzecz inwestorów funduszy kapitałowych dotarła do państw ich rezydencji, może dojść nawet do nieopodatkowania dochodów inwestorów.