Opinia rzecznik generalnej E. Sharpston przedstawiona w dniu 12 września 2019 r., sygn. połączone C-542/18 RX-II i C-543/18 RX-II

1.

Co powinno się wydarzyć w sytuacji, gdy kandydaci posiadający odpowiednie kwalifikacje, aby pełnić funkcje sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (zwanego dalej „SSP”), zostali mianowani w wyniku postępowania, które okazało się nieprawidłowe? W niniejszych sprawach połączonych, poruszających nierozpatrywaną dotąd tematykę, występują wszystkie elementy do udzielenia odpowiedzi na to pytanie. W sprawach tych pojawiają się zagadnienia dotyczące procedury mianowania sędziów SSP przez Radę, możliwości sprawowania przez Sąd kontroli tych nominacji, a mianowicie czy ta kontrola może stanowić kwestię incydentalną, wyważenia różnych zasad regulujących tę kontrolę oraz skutków, jakie może pociągać za sobą nieprawidłowość mianowania sędziego dla postępowań sądowych, które ów sędzia prowadził. Jednak nade wszystko, głównym wyzwaniem dla niniejszej opinii jest sformułowanie wytycznych pozwalających pogodzić prawo do sądu ustanowionego na mocy przepisów prawa, z jednej strony, z pewnością prawa konieczną do zapewnienia stabilności systemu sądowego, z drugiej strony.

2.

Artykuł 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej „EKPC”), zatytułowany „Prawo do rzetelnego procesu sądowego”, w ust. 1 stanowi, że „[k]ażdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą […]”. Artykuł 13 omawianej konwencji ustanawia prawo do skutecznego środka prawnego.