Wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 19 grudnia 2019 r. XG przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. T-504/18

1

Skarżący, XG, był od [poufne] (1) pracownikiem spółki [poufne], należącej do grupy [poufne] (zwanej dalej „pracodawcą”).

2

W dniu [poufne], w wyniku przeprowadzenia otwartej procedury przetargowej konsorcjum utworzone przez [poufne] (zwane dalej „podmiotem świadczącym usługi”) zawarło z Unią Europejską umowę ramową, której przedmiotem było świadczenie usług [poufne] na rzecz Komisji Europejskiej (zwaną dalej „umową ramową”).

3

Skarżący został zatrudniony przez swojego pracodawcę w charakterze [poufne] w dyrekcji generalnej (DG) [poufne] Komisji, która to dyrekcja generalna mieściła się w budynku [poufne] Komisji. Z tego względu skarżący otrzymał przepustkę zapewniającą mu dostęp do budynków Komisji.

4

Umowa ramowa została zmieniona aneksem z dnia 14 września 2017 r. (zwanym dalej „aneksem do umowy ramowej”), który dodał do niej art. 1.14 warunków szczególnych, przewidujący w szczególności, co następuje:

„2. Na mocy art. 3, 7 i 8 decyzji Komisji (UE, Euratom) 2015/443 [z dnia 13 marca 2015 r.] w sprawie bezpieczeństwa w Komisji [()] możliwe jest sprawdzanie przeszłości personelu zatrudnionego na miejscu, aby zapobiegać zagrożeniom związanym z bezpieczeństwem personelu Komisji, jej mieniem i informacjami oraz aby te zagrożenia kontrolować. Dodatkowo, na mocy belgijskiej ustawy z dnia 11 grudnia 1998 r. o klasyfikacji, upoważnieniach, zaświadczeniach i opiniach bezpieczeństwa […] prawa dostępu personelu zatrudnionego na miejscu do pomieszczeń instytucji zamawiającej mogą zostać uzależnione od wydania przez organy belgijskie pozytywnej opinii dotyczącej bezpieczeństwa. Istniejące prawa dostępu zachowują ważność dopóki nie zostanie wydana negatywna opinia dotycząca bezpieczeństwa.