Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Sądu (ósma izba) z dnia 23 września 2020 r. UE przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. T-338/19

 WYROK SĄDU (ósma izba)

z dnia 23 września 2020 r. (*1)

Służba publiczna – Personel tymczasowy – Problemy zdrowotne związane potencjalnie z warunkami pracy – Wniosek o uznanie zawodowego podłoża choroby – Artykuł 73 regulaminu pracowniczego – Prawo do bycia wysłuchanym – Artykuł 41 karty praw podstawowych – Obowiązek wysłuchania zainteresowanego przed wydaniem pierwotnej decyzji

W sprawie T‑338/19

UE, którą reprezentują adwokaci S. Rodrigues i A. Champetier,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Europejskiej, którą reprezentują T. Bohr i L. Vernier, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot złożony na podstawie art. 270 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji z dnia 1 sierpnia 2018 r., na mocy której wniosek skarżącej o uznanie choroby zawodowej złożony na podstawie art. 73 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej został rozpatrzony odmownie jako niedopuszczalny,

SĄD (ósma izba),

w składzie: J. Svenningsen, prezes, R. Barents i T. Pynnä (sprawozdawczyni), sędziowie,

sekretarz: E. Coulon,

wydaje następujący

Wyrok

Okoliczności powstania sporu

1

Skarżąca pracowała przez osiem lat, od 1 października 2000 r. do 31 grudnia 2008 r., jako członek personelu tymczasowego w Europejskiej Agencji Odbudowy (EAR).

2

Zgodnie z informacjami zawartymi w skardze skarżąca, ze względu na wyjątkowo toksyczną atmosferę pracy panującą podczas jej ośmioletniej służby w EAR, zaczęła cierpieć na liczne schorzenia, a w szczególności wystąpiły u niej objawy psychiczne, które jej zdaniem można łącznie zakwalifikować jako wypalenie zawodowe (burnout). Dokumenty załączone do skargi świadczą o tym, że od początku 2004 r. skarżąca konsultowała się z lekarzami w Irlandii i w swoim miejscu pracy. Następnie w październiku 2007 r. skonsultowała się z psychiatrą, a od marca 2009 r. zasięgała porad A, kolejnego psychiatry.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00