Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 6 października 2020 r. Vodafone España SAU przeciwko Diputación Foral de Guipúzcoa., sygn. C-443/19

Artykuł 13 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie, którego uregulowanie przewiduje, iż prawo użytkowania częstotliwości radiowych podlega opłacie za rezerwację publicznego mienia radiowego, poddało ponadto ustanowienie koncesji administracyjnych dotyczących tego mienia podatkowi od przeniesienia majątku, obciążającemu powszechnie ustanowienie koncesji administracyjnych dotyczących mienia stanowiącego własność publiczną na podstawie uregulowania, które nie znajduje konkretnie zastosowania do sektora łączności elektronicznej, gdy zdarzenie powodujące powstanie obowiązku zapłaty tego podatku jest związane z przyznaniem praw użytkowania częstotliwości radiowych, pod warunkiem że owa opłata i ów podatek razem wzięte spełniają warunki określone w tym artykule, w szczególności warunek dotyczący proporcjonalnego charakteru kwoty pobranej w zamian za prawo użytkowania częstotliwości radiowych, czego weryfikacja należy do sądu odsyłającego.