ABLV Bank AS i in. przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC), sygn. połączone C-551/19 P i C-552/19 P

1.

W dniu 23 lutego 2018 r. Europejski Bank Centralny (zwany dalej „EBC”), którego zadaniem był nadzór nad ABLV Bank AS (zwanym dalej „ABLV Bank”), gdyż chodziło o „znaczącą” instytucję finansową, stwierdził, że instytucja ta i ABLV Bank Luxembourg SA (zwany dalej „ABLV Luxembourg”) „były na progu upadłości lub były zagrożone upadłością” w rozumieniu art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (2).

2.

ABLV Bank i niektórzy z jego akcjonariuszy bezpośrednich i pośrednich zaskarżyli to stwierdzenie EBC do Sądu, który w drodze dwóch postanowień (3) wydanych w sprawach T‑281/18 (4) i T‑283/18 (5) uznał za niedopuszczalne odpowiednie skargi o stwierdzenie nieważności.

3.

Strony skarżące przed Sądem niniejszym odwołują się od tych dwóch postanowień.

4.

Orzekając w przedmiocie tych odwołań, Trybunał ma możliwość wypowiedzenia się po raz pierwszy, o ile się nie mylę, w przedmiocie procedury mającej zastosowanie do przyjmowania „programów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” instytucji finansowych objętych Jednolitym Mechanizmem Nadzorczym (zwanym dalej „SSM”, z ang. Single Supervisory Mechanism), którego wykonanie jest zadaniem Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (zwanej dalej „SRB”, z ang. Single Resolution Board) w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zwanego dalej „SRM” z ang. Single Resolution Mechanism).