Opinia rzecznika generalnego M. Bobeka przedstawiona w dniu 2 września 2021 r. A przeciwko O i G.W. i E.S. przeciwko A. Towarzystwo Ubezpieczeń Życie S.A., sygn. połączone C-143/20 i C-213/20

1.

Powództwa w postępowaniach głównych zostały wytoczone przez konsumentów w Polsce, którzy przystąpili do umów grupowego ubezpieczenia na życie. Konsumenci ci utrzymują, że przekazane im informacje na temat cech charakterystycznych owych produktów ubezpieczeniowych i związanego z nimi ryzyka nie posiadały wymaganego stopnia szczegółowości. W związku z tym wnoszą oni o zwrot wszystkich ulokowanych w tych produktach środków pieniężnych. W tym kontekście Sąd Rejonowy dla Warszawy‑Woli w Warszawie (Polska) kieruje do Trybunału szereg pytań odnoszących się do zakresu obowiązku informacyjnego przewidzianego w art. 36 ust. 1 dyrektywy 2002/83/WE (2) (zwanej dalej „dyrektywą w sprawie ubezpieczeń na życie”), jak również do konsekwencji wynikających z nieprzekazania (w pełni) takich informacji.

2.

Dyrektywa w sprawie ubezpieczeń na życie ma na celu wyeliminowanie rozbieżności pomiędzy krajowymi prawodawstwami dotyczącymi nadzoru w drodze koordynacji niektórych aspektów podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie ubezpieczeń na życie (). W tym względzie motyw 52 owej dyrektywy przewiduje, że: