Opinia rzecznika generalnego Richarda de la Toura przedstawiona w dniu 17 marca 2022 r. E.K. przeciwko Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid., sygn. C-624/20

1.

Czy rodzic będący obywatelem państwa trzeciego, który przebywa w państwie członkowskim ze względu na prawo, które wywodzi ze statusu obywatela Unii Europejskiej przysługującego jego małoletniemu dziecku, może powołać się na ten pobyt przed organami owego państwa członkowskiego w celu uzyskania statusu rezydenta długoterminowego?

2.

W swoim orzecznictwie wynikającym z wyroków z dnia 8 marca 2011 r., Ruiz Zambrano (2) i z dnia 10 maja 2017 r., Chavez‑Vilchez i in. (3) Trybunał uznał, że rodzicom dziecka będącego obywatelem Unii, które znajduje się w sytuacji zależności od rodziców, przysługuje pochodne prawo pobytu wynikające z praw tego dziecka jako obywatela. Rodzice ci mogą zatem pozostawać na terytorium państwa członkowskiego, w którym wspomniane dziecko ma miejsce zamieszkania, dopóki taka zależność istnieje. Gdy stosunek zależności ustaje, pochodne prawo pobytu ustaje w konsekwencji.

3.

Pytanie, jakie stawia sobie sąd odsyłający, dotyczy tego, czy pobyt ten może umożliwić owym rodzicom powołanie się na wystarczająco długie zamieszkiwanie, aby móc ubiegać się o przyznanie statusu rezydenta długoterminowego. Taki właśnie wniosek złożyła E.K., obywatelka Ghany, która od wielu lat przebywa w Niderlandach wraz z obecnie pełnoletnim synem, do Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (sekretarza stanu ds. sprawiedliwości i bezpieczeństwa, Niderlandy). Wniosek ten został oddalony i jest przedmiotem sporu przed sądem odsyłającym.